Polskie Bałkany. Proza postjugosłowiańska w kontekście feministycznym, genderowym i postkolonialnym. Recepcja polska

Maciej Duda

Polskie Bałkany to studium poświęcone literaturze napisanej w języku słoweńskim, chorwackim, serbskim oraz albańskim, której polskie przekłady ukazały się w latach 1990–2012. Autor analizuje przede wszystkim kategorie polityczne i kulturowe, jakie wykorzystują (świadomie lub nie) zarówno autorzy i autorki pochodzące z byłej Jugosławii (m.in. Ivan Čolović, Dubravka Ugrešić, David Albahari, Miljenko Jergović, Nenad Veličković, Ornela Vorspi, Vesna Goldsworthy, Vedrana Rudan, Slavenka Drakulić, Maria Todorova, Božidar Jezernik), zachodni podróżnicy (Robert D. Kaplan, Juli Zeh), jak i polscy pisarze i czytelnicy (Wojciech Tochman, Andrzej Stasiuk, Gustaw Herling-Grudziński, Inga Iwasiów, Hanna Samson). Autor przekonująco pokazuje mechanizmy budowania kategorii narodu oraz opowiadania o narodzie i jednostce. Dowodzi, że proza pisarzy i pisarek z byłej Jugosławii, która dociera do polskich czytelników, jest niejednorodna, bywa antynacjonalistyczna, rozbija stereotypy oraz rozwarstwia kategorie kulturowe, narodowe i płciowe. Bacznie przygląda się polskim reakcjom na publikacje przekładów tych tekstów, zwraca uwagę na to, co zostało przeoczone w dotychczas kolonializującym (kładącym nacisk na obcość i fascynację daleką egzotyką) modelu polskiego czytania postjugosłowiańskiej literatury. Wynikiem badań jest krytyczne odczytanie/oskarżenie oraz weryfikacja polskiej – zarówno naukowej, jak i popularnej – recepcji prozy postjugosłowiańskiej. Monografia rzuca nowe światło na zagadnienia komparatystyki, postzależności, rynku tłumaczeń, przepływu idei i języka krytyki w Polsce.   Maciej Duda – doktor nauk humanistycznych. Od 2008 roku prowadzi zajęcia autorskie oraz kursowe na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej UAM, od 2011 wykładowca Gender Studies na UAM (www.gender.amu.edu.pl). W 2012 roku wykładowca Podyplomowego Studium Gender Mainstreaming przy Instytucie Badań Naukowych PAN w Warszawie. Autor artykułów naukowych i popularnonaukowych na temat feminizmu, gender, queer i postkolonializmu w Polsce. Współpracuje jako trener i ekspert ds. równości szans z organizacjami pozarządowymi oraz instytucjami prowadzącymi projekty dofinansowane przez Unię Europejską.

Polskie cuda świętego Szarbela

Andrzej Sochal

W czasie kiedy będziesz czytał tę książkę wydarzy się kolejny cud św. Szarbela. Od jego śmierci, w Wigilię 1898 r. zanotowano 45 tysięcy oficjalnie potwierdzonych i zweryfikowanych cudów. Jego wygląd znamy wyłącznie z fotografii z 1950 r. na której jego wizerunek pojawił się w niewytłumaczalny dla nauki sposób, wykluczający fotomontaż, czy jakąkolwiek inną manipulację zdjęciem. W 1898 r. św. Szarbel doznał udaru mózgu w czasie celebrowania Mszy św., w momencie, kiedy modlił się słowami "Ojcze prawdy. Oto Twój Syn - ofiara, aby Cię uwielbić. Przyjmij tę ofiarę". Przez kilka dni przy konającym czuwali w jego celi współbracia. Nie wytrzymywali przeraźliwego grudniowego zimna i dziwili się, że Szarbel w tak ciasnej celce spędził prawie ćwierć wieku. W 1977 r. został kanonizowany przez papieża Pawła VI. Najliczniejsza grupa pielgrzymów do grobu świętego to Polacy Książka zawiera opis cudów Świętego, które przydarzyły się Polakom, a także mocne świadectwo Kazimierza Gajowego, polskiego misjonarza posługującego od lat w Libanie. Kiedy zapytano ks. Prof. Waldemara Chrostowskiego, na czym polega fenomen św. Szarbela odpowiedział krótko: "Jest skuteczny".

Polskie drogi maryjne

ks. Radosław Rychlik

Jak Polska długa i szeroka, od dzisiejszego dnia w tak wielu miejscach rozbrzmiewa śpiew ku czci Maryi. Wierny lud gromadzi się w świątyniach i kaplicach. Odnowiono i przystrojono polnymi kwiatami przydrożne kapliczki, polne krzyże będące świadectwem ważnych historycznych wydarzeń lub zwykłej wiary i wdzięczności konkretnego człowieka. Starsi i młodsi, kobiety i mężczyźni z drżącym sercem wpatrują się w oblicze Maryi. Wszak maj to szczególny miesiąc naszej Matki. O Niej pięknie napisał poeta: "Która perły masz od królów, złoto od rycerzy. W którą wierzy nawet taki, który w nic nie wierzy" (Jan Lechoń, Matka Boska Częstochowska). Pamięć każdego z nas nosi pokaźną liczbę modlitw zanoszonych do Boga przez wstawiennictwo Maryi Panny. To nie jest nowość. Od zarania dziejów naszej Ojczyzny Bogarodzica zajmowała szczególne miejsce w sercach Polaków. Polska pobożność maryjna jest tak stara jak dzieje polskiego Kościoła. My na tej, jakże bogatej, spuściźnie ojców i dziadów naszych budujemy swą wiarę i pobożność. Karty historii Polski zapisane są pięknem kultu maryjnego. Już król Bolesław Chrobry zbudował w Sandomierzu kościół pw. Matki Bożej. Władysław Herman jako podziękowanie za cudowne uleczenie z choroby stawiał maryjną świątynię w Krakowie. Ostatecznie kościół ten dokończył Władysław Jagiełło. Zygmunt I Stary ufundował kaplicę Zygmuntowską ku czci Najświętszej Maryi Panny w katedrze wawelskiej. Przywiązanie do modlitwy różańcowej charakteryzowało Stefana Batorego i Jana III Sobieskiego. Michał Korybut Wiśniowiecki był członkiem Bractwa Różańcowego. Jak nie wspomnieć o ślubach Jana Kazimierza 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej, gdy obrał Maryję na Królową Polski? Jak przemilczeć pieśń Bogurodzica, która była pierwszym hymnem naszej Ojczyzny? Czy można zapomnieć o maryjnych ryngrafach, które chroniły w boju rycerzy polskich? Zwiedzając jasnogórski skarbiec, odnajdziemy ogromne bogactwo wotów, darów składanych przez królów jako podziękowania za opiekę nad Rzeczypospolitą. To z maryjną pieśnią i wizerunkiem Czarnej Madonny wyruszali w bój powstańcy. Zabierali ze sobą obraz Bogarodzicy na zsyłkę w zimny Sybir. Modlitwa ku czci Matki Bożej była słownikiem języka polskiego w czasach zaborów. Przywiązanie do jednej Matki, którą dał nam Jezus, scalała niepodległą Ojczyznę po stu dwudziestu trzech latach zaborów. Na tej wielowiekowej spuściźnie piszemy kolejne karty historii ojczystej ziemi.

Polskie dziedzictwo Conrada

Rafał Kopkowski

„W moim razie 'homo duplex' ma więcej niż jedno znaczenie”, pisał Conrad w jednym z listów do Kazimierza Waliszewskiego, starając się w tej zwięzłej formule doraźnie rozstrzygnąć problem swej narodowej przynależności. Zagadnienie polskości pisarza było zawsze i pozostaje nadal tematem wyjątkowo kontrowersyjnym, przez Kazimierza Wykę określanym mianem „śliskiej i zdradliwej góry, z której niejeden interpretator szpetnie się ośliznął”. Prezentowana książka wpisuje się w ramy tej wciąż aktualnej i ponawianej dyskusji nad kształtem polskiej tożsamości Josepha Conrada-Korzeniowskiego współdecydującym o europejskim wymiarze jego twórczości. „Polskie dziedzictwo Conrada” podejmuje kwestie polskiego zaplecza „autora-rodaka” w dwóch wymiarach: biograficznym i ideowym. Rekonstruując z zachowanych dokumentów i wspomnień preferowany przez pisarza styl życia, śledząc implikacje idei honoru w jego biografii, podejmując interpretację wyrażonych w dziele Conrada przekonań politycznych, wreszcie poddając badaniu część jego dorobku publicystycznego książka zmierza do odpowiedzi na pytanie o zakres wpływu polskiego dziedzictwa kulturowego i metody jego artystycznej transpozycji decydujące o specyfice dorobku autora „Lorda Jima”.     Rafał Kopkowski, ur. 1980. W latach 1999-2004 studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 2012 r. uzyskał doktorat w dziedzinie kulturoznawstwa. Publikował na łamach m.in.: „Przeglądu Humanistycznego”, „Ruchu Literackiego”, „Yearbook of Conrad Studies” , „Więzi”. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Conradowskiego.

Polskie dziennikarstwo wojenne. Twórcy, gatunki, konflikty zbrojne i polityka międzynarodowa

Zbigniew Bednarek

W monografii, każdorazowo kreśląc tło polityczno-historyczne wojen, przeanalizowano ponad czterdzieści dziennikarskich sprawozdań wojennych, wydanych w formie książkowej, z dziewięciu wojen prowadzonych od 1918 roku do początku XXI wieku w różnych częściach świata (Europa, Afryka, Indochiny, Kaukaz, Bałkany, Irak, Afganistan). Ponadto przedstawiono pracę dziennikarzy w czasie wojen na przestrzeni lat, tradycję relacji wojennej od starożytności i jej status w dziennikarstwie światowym, definicję i typologię korespondentów wojennych, kwestie źródeł, etyki zawodowej, wartości dokumentalnej sprawozdań oraz propagandy wojennej i sposobów oddziaływania na odbiorców. Ważne miejsce w publikacji zajmują wojskowe komunikaty i sprawozdania od wojny polsko-bolszewickiej do misji pokojowej i misji stabilizacyjnej na przełomie XX i XXI wieku, a także praca oficerów prasowych Wojska Polskiego.

Polskie euro 2012. Nie deptać trawników

Mander

WstępZazwyczaj kibicuję,Z wysokości wyra.A te moje wiersze,To tylko satyra.Żaden ze mnie znawca,Żaden analityk.A ten cienki tomik,To nie żaden przytyk.Piszę co widziałem,I co słychać w koło,Wszak mieliśmy Euro,I było wesoło.I choć nikt nie wiedział,Co tu się wydarzy,Szkoda, że tak szybko,Uśmiech zszedł nam z twarzy...

Polskie hymny i pieśni patriotyczne. Śpiewnik wydany w 100-lecie odzyskania niepodległości

Praca zbiorowa

Pieśni hymniczne i patriotyczne warte są wyodrębnienia spośród poezji różnych autorów i epok, pełniły bowiem rolę wyjątkową. Przez wieki podtrzymywały na duchu, zagrzewały do walki bądź wyrażały marzenia i dążenia kolejnych pokoleń Polaków. Przez ponad 120 lat nieobecności Polski na mapie Europy zastępowały lekcje historii i programy polityczne. Na niniejszy zbiór składa się 60 najważniejszych polskich pieśni hymnicznych oraz patriotycznych obejmujących okres od czasów bitwy pod Grunwaldem do czasu epopei legionowej i walk o granice odradzającej się Polski w XX wieku. Poszczególne utwory zostały pogrupowane w siedem części: 1. Polskie hymny narodowe; 2. Pieśni religijne; 3. Śpiewy, pieśni i piosenki z okresu Pierwszej Rzeczypospolitej; 4. Pieśni powstań narodowych XIX wieku; 5. Popularne piosenki z XIX stulecia; 6. Pieśni i piosenki legionowe; 7. Pieśni i piosenki harcerskie. Teksty najpopularniejszych utworów zostały uzupełnione zapisem nutowym.

Polskie i czeskie napisy publiczne. Stylistyka i pragmatyka

Andrzej Charciarek

Tematem monografii są polskie i czeskie napisy publiczne ujęte jako zjawisko komunikacyjne i tekstowe powiązane z miejscem funkcjonowania, relacjami nadawczo-odbiorczymi i pełnionymi funkcjami. Autor koncentruje się na zagadnieniach statusu napisów publicznych oraz ich wyznaczników stylistycznych i komunikacyjnych. Zwraca uwagę na pokrewieństwo napisów publicznych zarówno z tekstami administracyjnymi, jak i z tekstami potocznymi, ze względu na różny stopień świadomości stylistycznej ich autorów. Publikacja adresowana jest głównie do lingwistów zainteresowanych zagadnieniami komunikacyjnymi i tekstologicznymi we współczesnym języku polskim i czeskim.

Polskie i rosyjskie czasowniki jedzenia. Studium leksykalno-semantyczne

Agnieszka Gasz

Rozprawa sytuuje się w nurcie badań leksykalno-semantycznych. Celem pracy jest konfrontatywny opis polskich i rosyjskich czasowników fizjologicznych domeny jedzenia. Czasowniki oznaczające czynność jedzenia (zarówno w polskiej, jak i w rosyjskiej lingwistyce) pozostają stosunkowo słabo rozpoznaną i najmniej opisaną klasą wyrazów. W danym opracowaniu podjęto próbę ich skompletowania oraz poddania analizie semantycznej z wykorzystaniem narzędzi wypracowanych na gruncie semantyki strukturalnej, kognitywnej oraz kulturowej. Analiza przebiega odpowiednio w trzech etapach. Przeprowadza się ją odrębnie dla każdej grupy materiałowej. Poszczególne odcinki badania podsumowuje się, wyciągając wnioski porównawcze. Struktura pracy, oprócz wstępu i zakończenia, obejmuje dwie podstawowe części: teoretyczną oraz materiałową, na które składają się kolejne rozdziały i podrozdziały. Rozdział pierwszy jest poświęcony omówieniu stanu badań nad czasownikami jedzenia. W rozdziale drugim nakreślono ramowy projekt ich opisu. Natomiast szczegółową charakterystykę wybranej klasy czasowników (rozpatrywanej w trzech głównych ujęciach) zawiera rozdział trzeci (analityczny). Rezultaty przeprowadzonych badań porównawczych zestawiono w załącznikach. Mogą one znaleźć zastosowanie w dydaktyce akademickiej: przy opracowywaniu pomocy naukowych dla osób uczących się języka polskiego i rosyjskiego jako obcego, przy tworzeniu słowników (jednojęzycznych i dwujęzycznych), a także w praktyce przekładowej.   Agnieszka Gasz, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, adiunkt w Zakładzie Językoznawstwa Konfrontatywnego i Translatoryki w Instytucie Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Zainteresowania badawcze: semantyka językoznawcza. [8.05.2018]

Polskie i rosyjskie problemy z rosyjskością

Andrzej de Lazari

 Wybór tekstów publicystycznych prof. Andrzeja de Lazari stanowi wyzwanie i zarazem zasadniczą polemiką z tymi wszystkimi, którzy - w ramach nowej, dominującej dziś poprawności politycznej, (ale tylko w pewnych kręgach) - próbują uczynić antyrosyjskość jednym z fundamentów naszej tożsamości. To zbiór artykułów traktujących głównie o wzajemnych polsko-rosyjskich fobiach i stereotypach. Autor odnosi się do historii obu narodów oraz kwestii spornych, które rzutują na wzajemne postrzeganie się Polaków i Rosjan. Jest to też książka o rosyjskich i łódzkich korzeniach autora i tym, jaki to ma wpływ na widzenie świata. Swoiste - indywidualne studium rosyjskości i polskości.

Polskie intensyfikatory w ujęciu historycznym

Dagmara Bałabaniak, Barbara Mitrenga

Publikacja dotyka zagadnienia intensyfikacji wyrażeń. Ponieważ intensywność jest pojmowana w sposób semantyczny, zakres pracy obejmuje jednostki leksykalne zbliżone znaczeniowo do współczesnego bardzo. Opis diachroniczny został powiązany z opisem synchronicznym, co umożliwiło prezentację funkcjonowania jednostek typu diabelnie, przednie, wysoce w dawnej i obecnej polszczyźnie. Wykorzystanie obu perspektyw pozwoliło na to, by z jednej strony przedstawić genezę i przemiany konkretnych wyrażeń, z drugiej zaś – uchwycić mechanizm językowy, który leży u źródła tych przemian. Książka adresowana jest do językoznawców, m.in. badaczy dawnej i współczesnej polszczyzny, lingwistów zainteresowanych przemianami zachodzącymi w języku polskim oraz statusem jednostek w polszczyźnie, studentów kierunków polonistycznych oraz miłośników języka polskiego, chcących poszerzyć swoją wiedzę na temat sposobów wyrażania intensywności w języku.

Polskie inwestycje bezpośrednie. Doświadczenia przedsiębiorstw regionu łódzkiego

Bogdan Buczkowski, Agnieszka Kłysik-Uryszek, Anetta Kuna-Marszałek, Janusz Świerkocki

Międzynarodowa ekspansja polskich przedsiębiorstw w formie bezpośrednich inwestycji zagranicznych jest stosunkowo nowym, ale dynamicznym zjawiskiem, które mocno wpływa na krajobraz polskiej gospodarki i konkurencyjności. Wzbudza też rosnące zainteresowanie praktyków (specjalistów od biznesu międzynarodowego), polityków i ekonomistów. Zaangażowanie przedsiębiorstw na rynkach zagranicznych ma różny zakres (od marginalnego do pełnego). Skala ta zależy od dwóch grup czynników: endogenicznych (wywodzących się z potencjału konkurencyjnego firmy, jej przewag i umiejętności dostosowania się do warunków panujących w gałęzi oraz w całej gospodarce) i egzogenicznych (determinowanych przez cechy otoczenia, w jakim działa przedsiębiorstwo). W książce można znaleźć jeszcze inne ciekawe wnioski. Wpisując się w nurt relatywnie nielicznych – jak dotąd – publikacji na temat aktywnej internacjonalizacji polskich przedsiębiorstw, w niniejszej książce przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Do jej atutów można zaliczyć kompleksowe ujęcie tematu: zarówno solidną podbudowę teoretyczną, jak i analizę empiryczną w ujęciu ilościowym (na podstawie szczegółowych danych GUS) oraz jakościowym (badanie ankietowe determinant i efektów internacjonalizacji przedsiębiorstw z województwa łódzkiego). Publikacja z pewnością zainicjuje dalsze badania związane z polskimi inwestycjami bezpośrednimi. 

Polskie konstrukcje motoryzacyjne 1947-1960, wyd. 1 / 2005

Andrzej Zieliński

Bogato ilustrowana książka poświęcona rozwojowi polskiej myśli konstrukcyjnej w dziedzinie motoryzacji w latach 1947-1960. Zawiera opisy 125 typów i odmian polskich pojazdów (przedprototypów, prototypów i samochodów seryjnych), w tym samochodów osobowych (m.in. Mikrus, Syrena 100, 101, Sport, Warszawa M20 i 201), mikrobusów (m.in. Nysa), autobusów (m.in. Star 50, 51, 52, San H01, Jelcz, Odra), samochodów ciężarowych (m.in. Żuk A08, Lublin 51, Star 20, 21, 25, Żubr A80, Star 44, 66), ciągników siodłowych (m.in. Star C21, C60, C25, Żubr C90), motocykli (m.in. SHL, Sokół, WFM, WSK, Junak) i skuterów (m.in. Żuk, Odra, Osa) oraz motorowerów (m.in. Ryś, Komar, Żak). Zamieszczone informacje historyczne oraz charakterystyki techniczne stanowią współcześnie cenny materiał źródłowy dotyczący ówczesnych konstrukcji. 

Polskie konstrukcje motoryzacyjne 1961-1965, wyd. 1 / 2008

Andrzej Zieliński

Książka poświecona dorobkowi polskich konstruktorów pojazdów samochodowych, rolniczych ciągników kołowych i motorowerów po drugiej wojnie światowej. Opisano 122 pojazdy produkowane seryjnie i prototypowe. Są wśród nich zarówno pojazdy, które czasami można jeszcze spotkać na polskich drogach, jak też zupełnie zapomniane samochody osobowe, mikrobusy i autobusy, samochody dostawcze i ciężarowe, samochody specjalne i specjalizowane, zestawy ciągników siodłowych z naczepami, ciągniki rolnicze, motocykle, skutery i motorowery. 

Polskie krajobrazy

Praca zbiorowa

Bogato ilustrowany album prezentuje najpiękniejsze, najbardziej wartościowe dobra przyrodnicze i kulturowe Polski. Historia pisana zachwycającymi fotografiami inspiruje do odkrywania urody naszego kraju.

Polskie miłości

Andrzej Mularczyk

Książka autora serii "Sami swoi". Osiemnaście reportaży o sile miłości. Zwykli ludzie opowiadają niezwykłe historie, w których potęga uczucia zostaje skonfrontowana z tragizmem wojny, śmierci czy z destrukcją, jaką przynosi czas. Akcja przedstawionych utworów nie jest tu najbardziej istotna niektóre z nich wiążą się z realiami II wojny światowej, inne sięgają lat 80. XX wieku. Ważnym okazuje się ładunek emocjonalny tych niełatwych narracji, z których każda może upewniać o niezwykłości istnienia.