Zielnik pierwszej pomocy

Hanna Świątkowska

Poradnik "Zielnik pierwszej pomocy" nie wyczerpuje oczywiście całej wiedzy, jaką gromadzę od lat, także podczas spotkań  z ludźmi. Jest natomiast  próbą częściowej odpowiedzi na częste pytania uczestników tych spotkań o możliwość nabycia książek o takiej tematyce. Jest też sposobem na to, by zachęcić do poszukiwań, podpowiedzieć jak w najprostszy sposób, np podczas wakacji, wykorzystać potencjał roślin. Obecnych wszakże wszędzie - na łące, w lesie, na polach i ugorach, ale także w sadach, ogrodach itp. Chciałabym w przystępny sposób wskazać wartość naturalnego "laboratorium", dostępnego każdemu. Moja praca dała mi szerokie pojęcie o tym, czego ludzie NIE wiedzą na temat otaczającej ich przyrody.  Zawarłam tu proste porady, jakie rośliny warto znać, aby móc zastosować je natychmiast, doraźnie.  W sytuacjach awaryjnych, w czasie obozów, wyjazdów, pobytu nad wodą, w lesie - można wykorzystać potencjał Natury. Dotyczy to sytuacji powszednich, jak ukąszenia owadów, oparzenia (w tym słoneczne), stłuczenia, zranienia, bóle np brzucha czy głowy, zatrucia pokarmowe, "skoki" ciśnienia tętniczego i wiele innych. Zanim znajdziemy jakąkolwiek pomoc fachową - można zapobiec pogorszeniu, a  często wręcz uniknąć konieczności leczenia konwencjonalnego! Łatwe i dostępne niemal wszędzie sposoby są wiedzą z pewnością cenną dla takich grup jak np. instruktorzy harcerscy, szkoły survivalu, ludzie odwiedzający agroturystykę (lub ją prowadzący); ale także leśnicy, myśliwi, wędkarze, turyści zwiedzający zakątki dzikiej przyrody, pielgrzymi, nauczyciele "zielonych szkół" itp. Samo prowadzenie warsztatów siłą rzeczy nie nasyci tak ogromnego rynku. Ważnym elementem takiego kompendium jest także podnoszenie świadomości o własnych, naturalnych wszak korzeniach człowieka - szczególnie wśród młodych czytelników. Umiejętność postrzegania i wykorzystania potencjału Natury pomaga w opanowaniu zmory dzisiejszych społeczeństw, jaką są stresy, lęki, fobie, a w prostej konsekwencji - choroby cywilizacyjne. Znajdują się tu oczywiście także i takie sposoby stosowania roślin, które, mimo, że znane powszechnie, znajdujące się w wielu starszych i nowszych publikacjach, nie są zbyt często wykorzystywane. A szkoda. Wszystkie metody, przepisy i zalecenia, jakie w publikacji zamieszczam, są sprawdzone. Zawsze przeze mnie osobiście - a często także dzięki doświadczeniu przodków. Oraz osób, którym ową wiedzę przekazałam.

Zielona dusza

Hanna Krugiełka

Zielona Dusza jest pełna różnych nastrojów i przeżyć. Ponieważ jest zielona gdzieś w najgłębszych zakamarkach zawsze przemawia przez nią optymizm i gra szczęście. Po smutnych wydarzeniach zazwyczaj następują te weselsze, które znakomicie równoważą się z nimi, a nawet pozostawiają w czytelniku odrobinę kolorowych emocji. "Zielona dusza" - to zbiór subtelnych utworów opowiadających o pewnym czasie. Najpierw jest to smutny okres po utraconej miłości, później następuje otwarcie na nowe uczucie. Towarzyszy mu ogromna tęsknota i nadzieja. Tłem dla historii uczuć są przemyślenia autorki i niezwykłe spotkania ze zwykłymi ludźmi i zjawiskami. Tomik kończy się optymistycznymi wierszami o spełnionej, wyśnionej miłości. Zapraszam do czytania, przeżywania, czucia...

Zielona filozofia. Jak poważnie myśleć o naszej planecie

Roger Scruton

Środowisko i jego ochrona od dawna były terenem zarezerwowanym dla politycznej lewicy. Roger Scruton w Zielonej filozofii dowodzi jednak, że konserwatyzm ma o wiele większe od liberalizmu czy socjalizmu predyspozycje, by stawić czoło problemom związanym z ekologią. Nasza wspólna przyszłość nie jest pewna, ale możemy wybrać taką drogę, która zapewni naszej planecie i naszemu gatunkowi bezpieczeństwo. Filozof uważa, że zamiast powierzać troskę o środowisko niewydolnym organizacjom pozarządowym i międzynarodowym komisjom, powinniśmy wziąć za nie osobistą odpowiedzialność. Żaden projekt na szeroką skalę się nie powiedzie, jeśli nie będzie zakorzeniony w praktycznym rozumowaniu na małą skalę. Trzeba więc, byśmy przejęli kontrolę nad naszym środowiskiem i dbali o nie jak o swój dom, między innymi poprzez działalność w lokalnych stowarzyszeniach, co było tradycyjnym celem polityki konserwatywnej. Doskonale napisana i ambitna, jeśli chodzi o zakres, niezmiernie interesująca książka i cenny wkład w debatę dotyczącą polityki ochrony środowiska. Independent Pełna pasji, oszałamiająca obrona zielonej polityki jako domeny konserwatystów. Sunday Times

ZIELONA GOSPODARKA - teoretyczne podstawy koncepcji i pomiar jej wdrazania w Unii Europejskiej

Bozena Ryszawska

 Analizy w niniejszej książce dotyczą koncepcji zielonej gospodarki i jej wymiarów: ekonomicznego, ekologicznego i społecznego. Autorka zaprezentowała koncepcję zielonej gospodarki jako ważny priorytet rozwoju, przedstawiła w ujęciu systemowym uwarunkowania gospodarcze, środowiskowe i społeczne powstania koncepcji zielonej gospodarki, omówiła rolę podmiotów międzynarodowych i regionalnych w tym procesie, opisała zieloną gospodarkę jako nową fazę transformacji gospodarczej, przeanalizowała i porównała istniejące definicje zielonej gospodarki oraz zdefiniowała na ich podstawie zakres zielonej gospodarki, w celu stworzenia syntetycznego indeksu, stworzyła narzędzie pomiaru zielonej gospodarki (Indeks Zielonej Gospodarki), przeanalizowała i oceniła realizację celów zielonej gospodarki w krajach Unii Europejskiej na podstawie Indeksu Zielonej Gospodarki.

Zielona inkluzja, czyli o relacji człowieka z przyrodą, outdoor education i leśnej bajce

Joanna Godawa

Zielona inkluzja… powstała z potrzeby zwrócenia uwagi na relację współczesnego człowieka ze światem natury. To książka o  konieczności włączenia się do natury/ wyjścia z deficytu natury, gdzie mowa jest o relacji, miejscu, dziecku i rozwoju osobistym każdego z nas. To słowa o przygodzie, bajce, zrównoważonym rozwoju i ekologii, w których mamy szansę zobaczyć siebie. Autorka zaproponowała trójfazowy model inkluzji/ powrotu człowieka do natury oparty na trójfazowej koncepcji antropologicznej Arnolda von Gennepa oraz autorski model leśnej bajki przygotowującej i pogłębiającej kontakt dzieci z przyrodą, wierząc, że jedną z dróg prowadzących do  inkluzji człowieka z naturą są działania ukierunkowane na pracę i rozwój dzieci w przestrzeni natury oraz ukazanie środowiska naturalnego jako miejsca wspólnego, w którym możemy i powinniśmy podejmować działania o charakterze badawczym, innowacyjnym i twórczym.

Zielona mumia

Fergus Hume

Dzieło sławnego niegdyś pisarza Fergusa Hume (18591932), który był autorem powieści kryminalnych i detektywistycznych. O czym jest ta powieść? Pewien profesor kupił zieloną peruwiańską mumię i wysłał swojego asystenta, by ją mu dostarczył. Posłaniec nie wywiązał się z zadania, a zamiast tego tenże asystent został znaleziony martwy. Główni bohaterowie próbują odkryć pogłębiającą się tajemnicę z wieloma zwrotami akcji. Mimo, że powieść została napisana już dość dawno, można ją z przyjemnością i dziś przeczytać. A oto zawartość książki: Zakochani. Profesor Bradock. Tajemniczy grób. Straszna niespodzianka. Tajemnica. Śledztwo. Kapitan Hervey. Baron Frank Random. Plany pani Jascher. Peruwiański hidalgo i jego córka. Rękopis. Nowe odkrycie. Z tajemnicy w tajemnicę. Zwrot nieprzewidziany. Oskarżenie. Jeszcze rękopis. Przypadkowy zbieg okoliczności. Odkryty. Obok prawdy. List. We własnych sidłach. Podarek ślubny. Nowy mord. Wyznanie. Wyroki Boskie. Nad rzeką.

Zielona mumia

Fergus Hume

Profesor Bradock to znany miłośnik i znawca starożytności. Mieszka wraz ze swą pasierbicą Łucją w starym opustoszałym domu. Na parterze urządził swój gabinet do pracy. To istne muzeum starożytności i wykopalisk egipskich i peruwiańskich. Pozbawiony zupełnie zmysłu praktycznego, wiecznie roztargniony i zamyślony, profesor Bradock był obojętny na codzienne wypadki życia. Jadał i sypiał pośród swoich mumii i hieroglifów. Pewnego dnia do domu profesora zostaje dostarczony sarkofag z mumią z Peru. Po otwarciu okazuje się, że nie ma w nim mumii, lecz martwe ciało Sidneya Boltona, narzeczonego Łucji...

Zielona rdza

Edgar Wallace

Dla adwokata Jamesa Kitsona to dzień pełen wrażeń. Czuwa przy łożu konającego przyjaciela Johna Millinborna i pomaga milionerowi spisać testament. Dostaje od niego przy okazji prośbę o odnalezienie zaginionej w świecie siostrzenicy. Gdy wychodzi do apteki po lek dla chorego, spotyka odrażającego włóczęgę. Po powrocie do rezydencji przyjaciela odkrywa, że oprych dźgnął Millinborna w brzuch i tak zakończył jego żywot. A to dopiero początek zawikłanej historii kryminalnej... Na bazie powieści nakręcono w 1919 r. film "The Green Terror".

Zielona transformacja gospodarki i finansów samorządowych

Andrzej Miszczuk, Alicja Sekuła, Magdalena Miszczuk

Książka wpisuje się w nurt publikacji poświęconych przeciwdziałaniu zmianom klimatu, degradacji środowiska i możliwościom wdrażania zrównoważonego rozwoju. Punkt wyjścia rozważań stanowią dwa dokumenty: Agenda 2030 i Europejski Zielony Ład, a także warunki i możliwości ich operacjonalizacji na szczeblu ogólnokrajowym i lokalnym. Zagadnienia omówione w monografii skupiają się na przyczynach i skutkach zmian klimatu, znaczeniu i wytycznych dotyczących zielonego budżetowania oraz stanu zaawansowania tego procesu, głównie w krajach UE, w tym także w Polsce, analizie źródeł samorządowych dochodów z punktu widzenia możliwości wdrażania rozwiązań dotyczących ochrony środowiska i zrównoważonych finansów, a także na sposobach pomiaru lokalnej i regionalnej transformacji. W publikacji omówiono m.in. takie kwestie, jak: zmiany klimatu jako uwarunkowanie zielonej transformacji, społeczno-ekonomiczne konsekwencje zmian klimatu, zielona transformacja jako instrument budowania odporności klimatycznej, wybrane obszary zielonej transformacji w gospodarce lokalnej i regionalnej, miasta jako miejsca integracji obszarów zielonej transformacji, konsekwencje zielonej transformacji dla budżetu samorządowego i budżetu państwa, zielone finanse publiczne, budżet samorządowy odzwierciedleniem polityki władz lokalnych i społecznych preferencji, istota zielonego budżetu - inicjatywy i działalność OECD na rzecz opracowywania zielonego budżetu, dochody polskiego samorządu terytorialnego z perspektywy zielonych finansów, zielona transformacja finansów publicznych - dotychczasowe doświadczenia, inicjatywy i stan zaawansowania wdrażania zielonego budżetowania w Unii Europejskiej, miary lokalnej i regionalnej zielonej transformacji

Zielona wyspa czy ruchome piaski. Prawda o polskiej gospodarce

Janusz Szewczak

Zdecydowana większość polskiego społeczeństwa kompletnie nie zdaje sobie dziś sprawy, w jakim stanie są nasze finanse publiczne. Tymczasem, jak pisze Janusz Szewczak, zamiast zieloną wyspą - Greenlandią - możemy być, niestety, drugą Irlandią, o której jeszcze kilka lat temu tak bardzo marzył premier Donald Tusk. Poruszane przez autora zagadnienia to m.in. kryzys, dług publiczny, sprzedaż narodowego majątku, system emerytalny i polityka monetarna. Janusz Szewczak (ur. 1953) - prawnik, analityk gospodarczy, specjalista z zakresu finansów i prawa finansowego, bankowości, makroekonomii. Ekspert i doradca sejmowych komisji śledczych do spraw prywatyzacji PZU oraz do spraw prywatyzacji banków. Nieugięty krytyk procesu prywatyzacji systemu bankowego w Polsce. Były pracownik naukowy i wykładowca na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Informatycznej. Publicysta ekonomiczny, autor licznych opinii i ekspertyz dotyczących procesów gospodarczych i przekształceń własnościowych. Główny ekonomista SKOK.

Zielone Berety

William Kennedy

Odosobniony obóz Armii USA Fort Marion w Północnej Karolinie z pozoru niczym nie różni się od innych tego typu obiektów. Jest jednak pewna różnica: szkolą się tu Zielone Berety, członkowie najbardziej elitarnej jednostki Sił Specjalnych. Właśnie w Fort Marion kolejne roczniki komandosów poddawane są morderczemu szkoleniu, podczas którego uczą się między innymi jak bezgłośnie zabijać, bezlitośnie przesłuchiwać jeńców lub... otruć ludność całego miasta. Nagle, ku przerażeniu dowództwa jednostki, okazuje się, że najwyraźniej jeden z Zielonych Beretów zaczyna wykorzystywać świeżo nabyte umiejętności przeciwko swoim przełożonym...

Zielone i złote

Albert Wojt

Seria brutalnych morderstw i innych przestępstw. Kryminał policyjny rozgrywający się na początku lat 90. XX wieku w Warszawie. Wśród jego bohaterów na pierwszy plan wybija się Ewa – młoda, atrakcyjna i ... bezwzględna dziewczyna. Na planach dalszych, mamy galerię niebanalnych typów ze środowiska przestępczego. Śledztwo prowadzą, nie przebierając w środkach, znani z wielu poprzednich kryminałów tego autora porucznik Mazurek i chorąży Pozorski. Teraz już jednak nie są milicjantami, ale policjantami, gdyż nastały nowe czasy. Ich znakiem jest też przemianowanie Wydawnictw Ministerstwa Obrony Narodowej, które wydało większość kryminałów Wojta, na wydawnictwo Bellona, które opublikowało „Zielone i złote” zachowując jednak popularną markę kryminalnej serii – Labirynt. Cóż, czasy się zmieniły – jednak przestępczość i opisujące ją kryminały nic nie straciły na popularności. AGNIESZKA SAPIGÓRSKA: Warszawa kryminalna, początek lat dziewięćdziesiątych. Ewa Modlińska to szczupła, atrakcyjna, ciemnowłosa dziewczyna, zaradna i bezwzględna. Jej celem jest dostatnie, wygodne życie, interesują ją tylko tytułowe „zielone i złote”, czyli forsa, forsa, forsa. Mężczyzn traktuje jako środek do osiągnięcia wymarzonego statusu – jest utrzymanką wielu panów, którzy zarabiają niekoniecznie legalnie. Zwodzi, kłamie, kręci, udaje głupszą niż jest, byle tylko utrzymać się na powierzchni. Michał Kałucki – wysoki barczysty blondyn około trzydziestki z zaczątkami łysiny. Jego poznajemy jako pierwszego. Właśnie opuścił warunkowo więzienie i wraca do domu i do Ewy, której oczywiście nie zastaje. Jest złodziejem, mistrzem otwierania zamków. Odsiedział trzy lata w Rawiczu nie sypnąwszy wspólników. Kiedy jednak przychodzi po swoją dolę, tamci twierdzą, że wydali wszystko na adwokata i zapewnienie godnych warunków życia Ewie, o co prosił sam Michał. Anatol Grąbiela – wysoki, tęgi szatyn koło pięćdziesiątki. To on był jednym ze wspólników Kałuckiego i kolejnym sponsorem Modlińskiej. Za kasę z napadu wybudował sobie piękną willę. Czy uszczknął coś z części należnej byłemu więźniowi? Bardzo możliwe. Bolesław Jeziorowski – tęgi czterdziestokilkulatek pochodzący ze Szczecina. Kombinator i przemytnik. Nawet „znajomych” z półświatka potrafił okantować, a Ewa mu pomagała. To jego zwłoki zostają znalezione jako pierwsze. „Oberwał kozikiem między żebra i wyzionął ducha” we własnym domu. Adam Lichoń i Mieczysław Papieracki – dwaj kuple Michała Kałuckiego, jeszcze z piaskownicy. Proponują mu skok na willę bogatego gościa, a ten przyjmuje propozycję. Przecież jest najlepszy w swym fachu, bez niego chłopaki nie otworzą sejfu. Francouis Desquriac – bujne kręcone włosy w kolorze dojrzałego zboża, gładka wypielęgnowana i młodzieńcza twarz – dobiegający czterdziestki Belg z domieszką krwi francuskiej i polskiej lubi swoje odbicie w lustrze. Ma koneksje, ma pieniądze i potrafi być bezwzględny. Skoro jest przestępstwo, musi być i organ ścigania. Całą tą sprawą od początku zajmują się porucznik Mazurek i chorąży Pozorski, a zwłokami – lekarz medycyny sądowej – Kawecki. Panowie krążą po dzielnicach Warszawy, szukają poszlak, próbują uzyskać jakieś informacje, a nie jest to proste, kiedy właściwe każdy, kto mógłby powiedzieć coś w tej sprawie, ma sporo za uszami i woli zachować milczenie. Jednak powoli, ale uparcie brną do przodu. Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem wydawnictwa Bellona (Warszawa 1991) w serii „Labirynt”. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 35. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Zielone kasztany

Janusz Domagalik

Powieść dla młodzieży, której akcja rozgrywa się pod koniec lat 70-tych XX wieku w Warszawie. Główni bohaterowie, to Irmina i Marek – rodzeństwo nastolatków. Ich problemy i skomplikowane relacje – z najbliższymi, ze światem – stanowią jej motyw przewodni. Autor zastosował (z powodzeniem!) ciekawą metodę narracji, która odbiega od tradycyjnej – nie dopowiada bowiem wszystkiego do końca, dając czytelnikowi przestrzeń na jego własne interpretacje.  Na motywach zaczerpniętych z „Zielonych kasztanów” powstał w 1986 roku film pod takim samym tytułem (scenariusz i reżyseria: Wojciech Fiwek). RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁA JEŻANNA (2013): Kilkunastoletni Marek mieszka z dziadkiem, matką i młodszą siostrą Irminą. Jest członkiem klubu sportowego i zapalonym piłkarzem, marzy o zagranicznym obozie sportowym. Ma grono znajomych i jednego wroga (a przynajmniej tak mu się wydaje). Niepokoi się  o dziadka, którego czeka poważna operacja. Niepokoi się o matkę, która staje się coraz bardziej nerwowa, smutna i nieobecna. Martwi się o piękną siostrę, którą aż nadto interesują się jego szkolni koledzy a ona sama buduje wokół siebie mur niedomówień i tajemnic. Przy tym daje się wciągnąć w szkolne, koleżeńskie zatargi, zachowując jednak przy tym wrodzoną wrażliwość i chęć poznania prawdy. I dążenie do jej odszukania jest właśnie czynnikiem, który determinuje przebieg akcji i sposób odczytania przesłania powieści. Konstrukcja fabuły jest dość prosta ale nie jednowymiarowa. Znajdziemy tu przeskoki w czasie, wątki wspomnieniowe, niedopowiedzenia. Czytanie „Zielonych kasztanów” to jak układanie wieloelementowych puzzli – początkowo wszystko idzie gładko, ale im dalej się posuwamy, tym więcej napotykamy trudności z wpasowaniem odpowiedniego kawałka. Nie inaczej jest podczas lektury książki Domagalika. Pełny ogląd wydarzeń otrzymujemy dopiero po przeczytaniu całości i przemyśleniu pewnych, zaakcentowanych przez autora wątków. Co spowodowało narastający dystans pomiędzy członkami kochającej się przecież rodziny? Co sprawiło, że Irma nie potrafiła porozumieć się z matką a trzymała się blisko dziadka? Jaką rolę odegrało w tej historii spłowiałe zdjęcie z czasów wojny? Dlaczego stary profesor Marka oniemiał na widok siostry swego ucznia? Czy pechowy wypadek Irmy był rzeczywiście do końca przypadkowy? Czy nowo poznana, intrygująca i nieznajoma (czy aby na pewno tak całkiem nieznajoma...?) dziewczyna stała się tą, za którą tęsknił bohater? Zaletą książki jest brak jednoznacznych odpowiedzi. Nie ma tu miejsca na grubo ciosane wątki, jest za to sporo przestrzeni dla własnych domysłów i osobistych odniesień. Być może dlatego właśnie „Zielone kasztany” wywołują to dziwne, zapomniane a przejmujące uczucie... Powraca atmosfera młodzieńczych buntów i niepokoju i te wszystkie znaki zapytania, którymi naznaczone były kiedyś wszystkie zakręty i skrzyżowania życiowych dróg. Przypominają się nieprzespane noce, pełne nieokreślonych tęsknot... za kim? za czym? Janusz Domagalik świetnie buduje atmosferę. Duszny zapach więdnących kwiatów akacji w zamkniętym pokoju koresponduje z nastrojem piętrzących się sekretów rodzinnych, rosnącego oddalenia i niechęci. Krok po kroku poznajemy kolejne niewiadome, razem z Markiem tropimy wzajemne, dość skomplikowane powiązania zdarzeń i ludzi. A gdy już je poznamy, pozostaje interpretacja. Na ile można potępiać kogoś, kto szukał szczęścia a nieumyślnie skrzywdził innych? Do jakiego stopnia nasza teraźniejszość powiązana jest z zapomnianą już przeszłością? Na ile powinniśmy brać odpowiedzialność za siebie i za swoich bliskich? Jaką rolę odgrywa w naszy życiu rodzina? I jak trudna i zawiła jest droga do poznania samego siebie? Z pełną świadomością, że mój obiektywizm w ocenie książki jest, delikatnie mówiąc, dyskusyjny, polecam lekturę „Zielonych kasztanów”. Moim zdaniem to świetne remedium na chwilowe kryzysy związane z upływem czasu dla pokolenia 30+ i starszego. Ale nie tylko. RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁ PIOTR CHOJNACKI (zacofany-w-lekturze.pl): Co można wiedzieć pewnego o tych pozornie oderwanych obrazach, myślach, które nie układając się nawet w pojedyncze słowa, zdania, wymykają się niepostrzeżenie, zawsze jednak chyba zostawiając ślad. I jeśli kiedyś złożą się w jakąś konstrukcję, czy potrafię wtedy odkryć, w jakiej postaci i w jakim momencie pierwszy raz się z nimi zetknąłem? Takie rozważania snuje Marek, wspominając wydarzenia ostatnich miesięcy, próbując rozumieć, co działo się wokół niego i co działo się z nim samym. Czytelnik nie jest tylko obserwatorem nastoletnich rozterek, staje się ich uczestnikiem, gdy próbuje wraz z bohaterem poukładać w całość okruchy wydarzeń, migawki, retrospekcje, aluzje, napomknienia. Już wydaje się, że zrozumieliśmy, że złapaliśmy sens wydarzeń, gdy autor dorzuca nowy detal i każe nam zmieniać koncepcję. Obraz rekonstruujemy w ogólnych zarysach: konflikt Marka z kolegą z drużyny piłkarskiej, relacje rodzinne: z dziadkiem, siostrą, matką, znajomość z Kaśką. Świat Marka znienacka się komplikuje; chłopak musi podejmować decyzje i ponosić ich konsekwencje; jego decyzje wpływają też na los innych. Gdyby Janusz Domagalik zdecydował się napisać historię kilkunastoletniego Marka od początku do końca, od wprowadzenia w rodzinno-szkolno-uczuciowe perturbacje przez detale tychże perturbacji do ich rozwiązania, dostalibyśmy pewnie niezłą, ale chyba niczym się niewyróżniającą powieść młodzieżową. Za pomocą jednego zabiegu konstrukcyjnego Domagalik sprawił jednak, że jego książka wyłamała się z tego schematu; zaciekawiała i intrygowała, skłaniała do snucia własnych hipotez, wypełniania luk w narracji poprzez odwoływanie do własnych doświadczeń – Marek stawał się przez to kimś bliskim. W pełni zgadzam się z Jeżanną, że to „świetne remedium na chwilowe kryzysy związane z upływem czasu dla pokolenia 30+ i starszego”, nie należy jednak przypuszczać, że „Zielone kasztany” mają wyłącznie wartość sentymentalną: realia (których zresztą nie ma wiele) trochę spłowiały, sama jednak istota książki – zmagania z coraz bardziej skomplikowanymi relacjami z najbliższymi i światem – pozostały aktualne.

Zielone martensy

Joanna Jagiełło

Otylia jest porywająca. Przyciąga każde spojrzenie Feliksa. Ubiera się ekstrawagancko, nie przejmuje się opinią innych, wciąż się uśmiecha. Nic dziwnego, że chłopak szybko się w niej zakochuje. Dopiero po pewnym czasie odkrywa jej sekret. I już wie, że są do siebie bardzo podobni. Feliks robi wszystko, by znaleźć czas dla Otylii, co nie jest łatwe, bo od wyjazdu mamy do pracy cały dom jest na jego głowie! Historia o miłości i samotności, która poruszy niejedno nastoletnie serce. Książka nagrodzona w IV edycji Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren, organizowanego przez Fundację ABCXXI Cała Polska czyta dzieciom.

Zielone miejsca pracy. Uwarunkowania - identyfikacja - oddziaływanie na lokalny rynek pracy

Łukasz Jarosław Kozar

Monografia wpisuje się w nurt rozważań na temat aktualnych procesów i zjawisk związanych z wdrażaniem w praktykę gospodarczą idei zrównoważonego rozwoju. Jej celem jest ukazanie, iż przechodzenie z brązowej gospodarki na zieloną przyczynia się do jakościowej zmiany charakteru miejsc pracy. Powstają tzw. zielone miejsca pracy, które w myśl wieloaspektowych analiz odzwierciedlają założenia zielonej gospodarki. Transformacja obecnego sposobu gospodarowania na bardziej zrównoważony, czyli na zieloną gospodarkę i powstawanie zielonych miejsc pracy, daje szansę rozwoju lokalnego rynku pracy. Korzyści te zostały opisane w prezentowanej publikacji zarówno z perspektywy zmian ilościowych, jak i jakościowych zachodzących na lokalnym rynku pracy.

Zielone migdały, czyli po co światu Kurdowie

Paweł Smoleński

Każdy słyszał kiedyś o Kurdach, ale czy wiemy o nich coś, co wymykałoby się stereotypom powielanym przez telewizyjne migawki? Zielone migdały to owoc podróży do Iraku i Kurdystanu, które autor odbył w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Znajdziemy tu zarówno historię prześladowań Kurdów, jak i ich partyzanckiej walki o niepodległość pod przywództwem klanu Barzanich. Smoleński odwiedza miejsca konstytuujące kurdyjską tożsamość muzeum ludobójstwa w Halabdży i jazydzkie sanktuarium Lalisz, ale spotyka się też ze zwykłymi ludźmi w ich codziennym życiu, pomiędzy pracą a wizytą w centrum handlowym, z powracającymi do kraju emigrantami i tymi, którzy bez wahania oskarżają rządzących o nepotyzm. Ta książka to opowieść o autonomicznym regionie z niezależnym prezydentem, własną flagą i ambasadorami, choć wciąż pozbawionym granic. O narodzie, który skutecznie opiera się fundamentalizmowi islamskiemu i o ludziach pełnych marzeń. O Kurdach i Kurdystanie pisze się i mówi coraz więcej, także w Polsce. Niewiele jest jednak książek o Kurdystanie napisanych tak, jak uczynił to Paweł Smoleński przejmująco i dociekliwe. Autor przypomniał czytelnikom o dramatycznych losach Kurdów, nie unikając trudnych tematów, ale jednocześnie z ogromną sympatią. A przede wszystkim pięknie przedstawił niezłomność naszego ducha, determinację i chęć polepszenia swojego losu, które w ostatnich latach doprowadziły do tak zawrotnego rozwoju irackiego Kurdystanu. "Ziyad Raoof, Pełnomocnik Rządu Regionalnego Kurdystanu w Polsce"