Historia Attyli i jego następców aż do usadowienia się Węgrów w Europie tom II

Amédée Thierry

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Attyla (łac. Attila z goc. dosłownie Mały ojciec, Ojczulek), zwany też Biczem Bożym (ur. 406, zm. 453) władca Hunów w latach 445-453. Razem ze swoim bratem Bledą stworzył imperium, które sięgało od Danii po Bałkany i od Renu aż do Morza Kaspijskiego. Attyla urodził się w 406, jako syn Mundzuka. Razem ze swym starszym bratem Bledą odziedziczył tron po stryju Ruasie. Po objęciu władzy nad plemieniem rezydował w okolicy Tokaju w górnych Węgrzech. W roku 441 spustoszył Mezję, Ilirię i Trację. W 445 w trakcie polowania zabił swego brata Bledę, z którym dotychczas dzielił przywództwo nad Hunami, myląc go z niedźwiedziem. W 447 najechał Cesarstwo Wschodniorzymskie i zmusił cesarza Teodozjusza II do jednorazowego trybutu w wysokości 6000 funtów złota, potroił też wówczas do 2100 rzymskich funtów złota płaconą przez cesarstwo coroczną daninę. Jednym z zarzutów wobec Rzymian było zbezczeszczenie przez biskupa z Margus królewskich grobów Hunów na północ od Dunaju. Attyla chciał poślubić Honorię, siostrę cesarza Walentyniana III. Kiedy zabiegi wodza Hunów o jej rękę zostały odrzucone (450), przeprawił się przez Ren na zamieszkane przez Franków tereny Cesarstwa Zachodniorzymskiego i zburzył wiele miast frankijskich, między innymi Metz. Oblegał też Orlean, ale zachodniorzymski wódz Aecjusz Flawiusz odparł go spod miasta. Na Polach Katalaunijskich między Troyes a Metzem doszło do krwawej bitwy pomiędzy wojskami Attyli a Wizygotami, Burgundami, Frankami i Rzymianami. Hunowie zostali pokonani. Attyla cofnął się, ale w następnym roku (452) najechał północną Italię. Zburzył m.in. Akwileję, głód i panująca wśród Hunów zaraza skłoniły go jednakże do zaprzestania najazdu. W 453 Attyla zmarł z powodu krwotoku z nosa, kiedy krew zalała mu płuca, podczas gdy sam monarcha był kompletnie bezwładny z powodu nadmiernej ilości spożytego alkoholu. Zabawa Hunów odbywała się z okazji zawarcia małżeństwa Attyli z Ildico, jego ostatnią żoną. Synowie Attyli podzielili państwo między siebie, co doprowadziło do jego dezorganizacji i rozpadu. Według innych źródeł, Attyla zmarł w wyniku przepicia na własnym ślubie lub zmarł we własnym łóżku w wyniku otrucia. W 454 Gepidzi rozbili Hunów w bitwie nad rzeką Nedao. Ich resztki uszły na wschód. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Attyla)

Historia badań źródeł Dniestru

Janusz Gudowski, Jura Nesteruk

"Historia badań źródeł Dniestru. Od Herodota do dzisiejszych badań geografów warszawskich i lwowskich" studium Janusza Gudowskiego i Jury Nesteruka. Zlokalizowanie źródeł Dniestru stało się dla geografów prawdziwym wyzwaniem. Najwcześniejsze wzmianki na ten temat w dziełach Herodota i Jana Długosza przyczyniły się do powstania różnorodnych teorii, pierwsze zaś terenowe badania Wincentego Pola na długie lata utrwaliły błędne przekonania. Dopiero opracowanie map topograficznych oraz szczegółowe badania terenowe w drugiej połowie XIX w. pozwoliły na ustalenie właściwej lokalizacji źródeł tej rzeki, choć nie rozstrzygnęły, czy wcześniejsze wzmianki nie zawierają, jednak prawdziwych informacji. Janusz Gudowski i Jura Nesteruk, autorzy niniejszej publikacji, w latach 2000-2007 przemierzyli kilkaset kilometrów doliną Dniestru: od źródeł rzeki do dawnych krańców II Rzeczypospolitej, u zbiegu Dniestru i Zbrucza. Wynikiem ich pracy, uzupełnionej dzięki pomocy innych geografów polskich i ukraińskich, jest monografia krajobrazowa "Z biegiem Dniestru" wydana przez nasz wydawnictwo w 2007 r. Dalsze studia zwłaszcza kartograficzne i terenowe ukazują w nowym świetle historię poszukiwań źródeł tej rzeki, historię wciąż raczej niezakończoną.

Historia białego wieloryba

Luis Sepúlveda

Z muszli, którą znalazł mały chłopiec na chilijskiej plaży na samym południu świata dobiega głos pełen mądrości i przywołujący wspomnienia. To głos białego wieloryba, mitycznego zwierzęcia, które przez całe dekady trzymało straż na wodach oddzielających wybrzeże od wyspy, świętej dla mieszkańców tego regionu, Ludzi Morza. Kaszalot, największe zwierzę spośród zamieszkujących oceany, doświadczył ogromnej samotności i przepastnej głębi wód, i poświęcił swe życie wiernemu wypełnianiu zadania powierzonego mu przez innego sędziwego kaszalota. Miał chronić tę część morza przed innymi ludźmi, grabieżcami, którzy przypłynęli z daleka swymi łodziami. To właśnie oni, wielorybnicy, opowiadali dotąd historię budzącego trwogę białego wieloryba, ale oto nadszedł moment, w którym on przemówi własnym głosem, prastarym językiem morza.

Historia. Biografia. Literatura. Studia i szkice o literaturze polskiej XX i XXI wieku

Elżbieta Dutka, Marian Kisiel

W tomie zamieszczone zostały artykuły ukazujące splot historii, biografii, literatury w twórczości bardzo różnych pisarzy, zarówno znanych, „kanonicznych”, jak i nieco zapomnianych lub takich, którym literaturoznawcy dotąd nie poświęcali zbyt wiele uwagi. Zakres czasowy zgromadzonych analiz i interpretacji rozciąga się od początku wieku XX aż po czasy obecne. W publikacji przypominane zostały krytyczno-literackie echa odzyskania niepodległości w 1918 roku (S. Brzozowski, E. Breiter), a także biograficzne zapisy W. Broniewskiego i twórczość A. Rudnickiego z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Czasy drugiej wojny odnotowane zostały w pracy o dzienniku R. Laskier, a lata powojenne stanowią kontekst dla analiz utworów S. Dygata, M. Hłaski, A. Stojowskiego. Z literatury nowszej zaproponowano w tomie interpretacje twórczości m.in. J. Głowackiego, F. Netza, R. Kapuścińskiego.  Studia interpretacyjne dotyczą także literackich świadectw współczesnego doświadczenia miasta (M. Cichy), przeżyć emigracyjnych (G. Zambrzycka), podróżopisarstwa (M. Kydryński), archiwum pamięci (M. Sznajderman) oraz „śmierci historii” i jej powrotów w literaturze XXI wieku polskiej i światowej (R. Federman, H. Mulisch).   Elżbieta Dutka, prof. dr hab. pracuje w Zakładzie Literatury XX i XXI Wieku, w Instytucie Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego, Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zajmuje się współczesną literaturą polską, jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół szeroko rozumianego problemu przestrzeni, miejsca, regionu, a także dydaktyki literatury. Elżbieta Dutka jest autorką książek: Ukraina w twórczości Włodzimierza Odojewskiego i Włodzimierza Paźniewskiego (Katowice 2000), „Mnożenie siebie”. O poezji Andrzeja Kuśniewicza (Katowice 2007), Okolice nie tylko geograficzne. O twórczości Andrzeja Kuśniewicza (Katowice 2008), Zapisywanie miejsca. Szkice o Śląsku w literaturze przełomu wieków XX i XXI (Katowice 2011); Próby topograficzne. Miejsca i krajobrazy w literaturze polskiej XX i XXI wieku (Katowice 2014); Centra, prowincje, zaułki. Twórczość Julii Hartwig jako auto/bio/geo/grafia (Kraków 2016). [czerwiec 2019]   Marian Kisiel, prof. zw. dr hab. kierownik Zakładu Literatury XX i XXI Wieku Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego Uniwersytetu Śląskiego, historyk i krytyk literacki, poeta, tłumacz. Opublikował kilkanaście książek o literaturze XX wieku, ostatnio: Critica varia (Katowice 2013); Ruiny istnienia. Szkice o poetach mniej obecnych (Katowice 2013); Między wierszami. Jedenaście miniatur krytycznych (Katowice 2015). Redaktor i współredaktor kilkudziesięciu tomów zbiorowych, ostatnio serii Światy Poetyckie. Wybrane publikacje: Czego nie ma w podręcznikach języka polskiego? (Mały przewodnik po współczesnej literaturze polskiej) (Gliwice 1991), U podstaw twórczości Adama Czerniawskiego (Gliwice 1991), Mały leksykon kultury. Kierunki – style – tendencje (Katowice 1996; współautorzy: J. Kisiel, Z. Marcinów), Więzy i wzloty. Przełom 1955–1959 w literaturze polskiej – próba modelu (Kielce 1996), Polskie pisma literackie (Warszawa 1997), Świadectwa, znaki. Glosy o poezji najnowszej (Katowice 1998), Od Różewicza. Małe szkice o poezji (Katowice 1999), Zmiana. Z problemów świadomości literackiej przełomu 1955–1959 w Polsce (Katowice 1999), Pamięć, biografia, słowo. Szkice o poetach dwóch generacji (Katowice 2000), Pokolenia i przełomy. Szkice o literaturze polskiej drugiej połowy XX wieku (Katowice 2004), Przypisy do współczesności (Katowice 2006), Ananke i Polska. O liryce Zdzisława Stroińskiego (Katowice 2010), Ruiny istnienia. Szkice o poetach mniej obecnych (Katowice 2013), Critica varia (Katowice 2013), redaktor kilkudziesięciu tomów. [czerwiec 2019]

Historia Bolesława III króla polskiego napisana około roku 1115

Anonim

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT z 1821. Starożytna kronika średniowieczna. Ze wstępu: „Jeszcze nie posunęliśmy szperań naszych, mówi Ossoliński, o literaturze polskiej, tak daleko, żeby nam kiedy przypadło przed-Gallowych i przed-Kadłubkowych pisarzów ujawnić.” Takowym zjawiskiem zdaje się być niniejsza historia Polski, którą jako wprowadzenie do historii Bolesława III dajemy. Napisana bez wątpienia przez cudzoziemca mieszkającego za granicą, za życia podług podobieństwa Mieszka II lub w małoletności Kazimierza I, królów polskich. Jest to kolejna publikacja z serii Biblioteka Tradycji Słowiańskiej i kolejna prastara kronika naszego narodu. Mamy nadzieje, że nasz wysiłek polegający na przygotowaniu tego dzieła do druku zostanie doceniony.

Historia Burów. Geneza państwa apartheidu

Jan Balicki

Ten oryginalny szkic historyczny jest owocem wieloletnich zainteresowań małżeństwa Jana i Janiny Balickich problematyką Afryki Południowej, które w 1950 r. zainicjowała polska delegacja na V sesję Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Książka składa się z czternastu rozdziałów, które dotyczą . wczesnej historii Afryki Południowej, kolonizacji holenderskiej, początków państwowości burskiej, rządów Hertzoga i Smutsa, apartheidu w latach 1948-1973, kultury południowoafrykańskiej, dziejów RPA do 1976 r. ,,Historia Burów. To utwór pisany z punktu widzenia doświadczonego polskiego dyplomaty, specjalisty w zakresie prawa międzynarodowego i osoby szczególnie wrażliwej na politykę dyskryminacyjną wobec Afrykanerów. Atutem publikacji jest język przystępny nawet dla czytelnika amatora oraz cenne wskazówki bibliograficzne dla osób bardziej obeznanych z dziejami Burów.

Historia cudowna Piotra Schlemihla - Peter Schlemihls wundersame Geschichte

Adalbert von Chamisso

"Ludolf Karl Adelbert von Chamisso to niemiecki poeta, przyrodnik i podróżnik. Był synem francuskiego emigranta. Chociaż francuski był językiem ojczystym Chamisso, udało mu się stworzyć nieśmiertelne dzieła w języku niemieckim. Najbardziej znane są Historia cudowna Piotra Schlemihla (1814) i poemat Das Riesenspielzeug (1831). Pierwsze z arcydzieł, prezentujemy tutaj w wersji dwujęzycznej - polskim przekładzie i niemieckim oryginale. Historia cudowna... to niezwykła, fantastyczna i nieco niesamowita historia człowieka, który sprzedał własny cień. Po wyczerpującej podróży Schlemihl spotyka dziwną postać człowieka w szarym surducie. Oferuje mu on w zamian za jego cień, sakiewkę pełną złota, które nigdy się nie wyczerpuje. Schlemihl zgadza się na ten handel. Wkrótce jednak zdaje sobie sprawę, że to oznacza wykluczenie z ludzkiej społeczności. Ludzie zdają sobie sprawę, że nie ma cienia, i dlatego zarówno się go i boją, i wyśmiewając zen trzymają się z daleka.... Co będzie dalej, dowiesz się czytelniku po przeczytaniu tej książki... Nach einer anstrengenden Seereise lernt Peter Schlemihl den reichen Kaufmann Thomas John kennen, in dessen Garten er einem eigenartigen grauen Herrn begegnet. Dieser bietet ihm, im Tausch gegen seinen Schatten, einen Säckel voller Gold, der nie versiegt. Schlemihl willigt in den Handel ein. Schon bald muss er erkennen, dass dies den Ausschluss aus der menschlichen Gesellschaft bedeutet. Sobald die Menschen merken, dass er keinen Schatten hat, bekommen sie Angst und halten sich von ihm fern oder verspotten ihn. Er reist deshalb über das Gebirge zu einem Badeort und richtet sich dort mit Hilfe seines treuen Dieners Bendel so ein, dass seine Schattenlosigkeit zunächst nicht bemerkt wird. Schließlich verliebt er sich aber in die schöne Mina, und sein Geheimnis wird von seinem zweiten Diener Rascal verraten. Nur wenn er seinen Schatten zurückbekommt, erklärt ihm Minas Vater, darf er Mina heiraten. Da erscheint der graue Mann erneut. Peter Schlemihl fordert seinen Schatten zurück, als sich ihm die wahre Natur des grauen Mannes offenbart: Er ist der Teufel, freilich ein sehr höflicher, der Interessenausgleich fordert: Der Teufel ist nur dann bereit, Schlemihl den Schatten zurückzugeben, wenn dieser ihm dafür seine Seele überlässt. (https://de.wikipedia.org/wiki/Peter_Schlemihls_wundersame_Geschichte)"

Historia dobrego bramina

Voltaire (Wolter)

Hi­sto­ria do­bre­go bra­mi­na(1759) Spo­tka­łem w cią­gu mych po­dró­ży sta­re­go bra­mi­na, czło­wie­ka peł­ne­go roz­trop­no­ści, na­der by­stre­go umy­słu i wiel­ce uczo­ne­go. Co wię­cej, był bo­ga­ty, a tym sa­mym jesz­cze mą­drzej­szy; ma­jąc bo­wiem wszyst­kie­go pod do­stat­kiem, nie po­trze­bo­wał ni­ko­go oszu­ki­wać. Dom je­go pro­wa­dzi­ły bar­dzo skład­nie trzy pięk­ne żo­ny, któ­re na wy­przód­ki sta­ra­ły mu się przy­po­do­bać; kie­dy zaś bra­min nie ba­wił się z ko­bie­ta­mi, zaj­mo­wał się fi­lo­zo­fo­wa­niem. W po­bli­żu je­go do­mu, któ­ry był pięk­ny, stroj­ny i oto­czo­ny uro­czy­mi ogro­da­mi, miesz­ka­ła sta­ra Hin­du­ska, bi­got­ka, głu­pia i do­syć bied­na. Bra­min ozwał się pew­ne­go dnia: -- Chciał­bym się ni­g­dy nie uro­dzić. Spy­ta­łem dla­cze­go. Od­parł: -- Stu­diu­ję od czter­dzie­stu lat i wi­dzę, iż mo­gę uwa­żać tych czter­dzie­ści lat za stra­co­ne; po­uczam in­nych, a sam nie wiem nic; stan ten ro­dzi we mnie ty­le upo­ko­rze­nia i nie­sma­ku, że ży­cie wprost mi obrzy­dło. Uro­dzi­łem się, ży­ję w cza­sie, a nie wiem, co to czas. Znaj­du­ję się w punk­cie po­mię­dzy dwie­ma wiecz­no­ścia­mi, a nie mam żad­ne­go po­ję­cia o wiecz­no­ści. Stwo­rzo­ny je­stem z ma­te­rii; my­ślę, a ni­g­dy nie zdo­ła­łem ro­ze­znać te­go, co wy­twa­rza myśl; nie wiem, czy poj­mo­wa­nie jest we mnie pro­stą wła­sno­ścią jak cho­dze­nie, tra­wie­nie i czy my­ślę gło­wą, tak jak bio­rę rę­ka­mi. [...]Voltaire (Wolter)Ur. 21 listopada 1694 Zm. 30 maja 1778 Najważniejsze dzieła: Listy o Anglikach albo listy filozoficzne (1734), Kandyd czyli Optymizm (1759), Traktat o tolerancji (1763) Właśc. François-Marie Arouet. Pisarz fr., jeden z czołowych popularyzatorów myśli Oświecenia. Parał się wszelkimi gatunkami literackimi, od epopei (Henriada 1728, La Pucelle D'Orleans 1762), przez tragedie sceniczne (Edyp 1718, Mahomet 1741, Meropa 1743) po naukowe prace historyczne (Wiek Ludwika IV 1751, L'essai sur les meurs 1756). Największą jednak poczytność zyskały jego drobne utwory, szczególnie dowcipne, zawierające bezkompromisowe, trzeźwe sądy o świecie powiastki filozoficzne (Zadig albo Przeznaczenie 1747, Mikromegas 1752, Kandyd, Prostaczek 1767) oraz utwory publicystyczne. Interesował się najważniejszymi problemami swojej epoki: filozofią Locke'a i fizyką Newtona. Korespondował z carycą Katarzyną, polemizował z Leibnizem, służył na dworze króla Francji i króla Prus. Ostatecznie osiadł w dobrach położonych częściowo we Francji (majątek Delice), częściowo w Szwajcarii (Ferney), zapewniając sobie niezależność jeśli chodzi o twórczość artystyczną i publikacje oraz wcielając ideały oświeceniowe w życie w organizacji i administracji swoich majątków ziemskich. Do ostatnich chwil życia nie porzucił pióra. Stał się wzorcową postacią europejskiego intelektualisty. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Historia duchowości. Czas ojców Kościoła

Jan Słomka

Ta książka jest adresowana przede wszystkim do teologów, a zwłaszcza wykładowców teologii duchowości. Może być pomocna przy układaniu wykładów z historii duchowości chrześcijańskiej. Prawdopodobnie będzie także interesują lekturą dla wszystkich zainteresowanych życiem duchowym, ale jednak zakłada ona pewną wiedzę z zakresu historii Kościoła i teologii. Chrześcijaństwo zrodziło się na styku dwóch światów: żydowskiego i grecko-rzymskiego, a więc historia jego duchowości musi rozpoczynać się od próby opisu życia duchowego tych dwóch obszarów kulturowych. W tym opracowaniu wyróżniono dwa nurty duchowe, które rozwijają się od początku życia Kościoła. Pierwszy jest nastawiony bardzo eschatologiczne, sławi męczeństwo i traktuje to ziemskie, życie doczesne, jako etap przejściowy, któremu nie warto poświęcać wiele uwagi. Drugi nurt również buduje duchowość na obietnicy zmartwychwstawania i uznaje, że gotowość na męczeństwo jest obowiązkiem chrześcijanina, ale większy nacisk kładzie na osiąganie doskonałości już tutaj, na ziemi. Ten nurt odwołuje się do filozofii greckiej, ceni także istniejące struktury państwa i wskazuje, że chrześcijanin właśnie ze względu na swoją wiarę jest dobrym obywatelem państwa. Taki podział i wyeksponowanie oraz sama nazwa nurtu mądrościowo – obywatelskiego są nowością: nie pojawiały się do tej pory w opracowaniach historii duchowości pierwszych wieków Kościoła. Wyróżnikiem duchowości chrześcijańskiej jest ideał dziewictwa i bezżenności. Ten ideał również został przedstawiony w kontekście kulturowym. Od początku czwartego wieku duchowość chrześcijańska została zdominowana przez monastycyzm. Był to najpierw monastycyzm indywidualny, pustelniczy o bardzo specyficznej duchowości. Niemal równolegle rozwinął się monastycyzm wspólnotowy, którego duchowość przedstawiają reguły. Omówione zostały także dwie spośród wielu błędnych dróg duchowości pierwszych wieków chrześcijaństwa: pelagianizm i manicheizm. Zostały one wybrane jako przestroga, bo również i dzisiaj pojawiają się tego typu „oferty” duchowe.

Historia dziadka do orzechów

Aleksander Dumas (ojciec)

„Historia dziadka do orzechów” autorstwa Alexandre’a Dumas (ojca) jest  utrzymana w baśniowej konwencji, opowiada o przygodach małej Klary w świecie, w którym zabawki ożywają, a księciem ich królestwa zostaje tytułowy Dziadek do Orzechów.

Historia filozofii muzułmańskiej

Henry Corbin

Henry Corbin (zm. 1978), wybitny arabista i iranista, doskonały znawca islamu, jako pierwszy badacz uwzględnił w swojej pracy nie tylko znaną już sunnicką falsafę, czyli filozofię muzułmańską powstałą pod wpływem myśli greckiej, lecz także filozofię szyicką i prądów wywodzących się z szyizmu. Czytelnik znajdzie tu przegląd najważniejszych nurtów filozofii muzułmańskiej: falsafy, filozofii szyickiej i isma’ilickiej, filozofii przyrody, filozofii mistycznej z okresu przed Ibn Ruszdem (Awerroesem) oraz po jego śmierci (1198) aż do XX wieku -tu Autor koncentruje się przede wszystkim na szyizmie. Corbin omawia kolejno sylwetki czołowych twórców i ich najważniejsze dzieła. Wspomina źródła inspiracji myślicieli muzułmańskich oraz wpływ, jaki wywarli oni na filozofię łacińskiej Europy. Historia filozofii muzułmańskiej pozostaje jednym z najlepszych opracowań w tej dziedzinie. Warszawa 2009, wydanie II poprawione

Historia filozofii w pigułce

Monika Kierepko

E-book – "Historia filozofii w pigułce". Seria: cywilizacje, historia Filozofia, czyli umiłowanie mądrości, to nauka, której źródłem jest ciekawość, zdziwienie światem, wątpienie, chęć poznania natury wszechrzeczy. Każdy z nas czasem zadaje sobie pytania dotyczące swojego życia: Skąd się wziąłem? Dokąd zmierzam? Co znaczy „być sobą”? Jak budować własne szczęście? Czym jest miłość? Przypatrujemy się światu i próbujemy zrozumieć zasady, według których on funkcjonuje. Nie ulega wątpliwości, że odpowiedzi, sensu, powodów oraz uzasadnień różnych zjawisk i wydarzeń należy szukać właśnie w filozofii, dlatego warto znać choćby ogólny zarys historii myśli ludzkiej. Wydawnictwo ASTRUM proponuje doskonały przewodnik dla uczniów szkół licealnych i nie tylko – Historię filozofi i w pigułce. Jego autorka, Monika Kierepko, zwięźle, ale dokładnie opisała najważniejsze prądy i kierunki w filozofii, przedstawiła najbarwniejsze, najbardziej znaczące jej postacie, omówiła poglądy najwybitniejszych umysłów wszystkich epok. Słowem, zawarła w swojej książce wszystko to, co o filozofi i wiedzieć się powinno. To wręcz lektura obowiązkowa!

Historia fioletowego podkoszulka

Jacek Podsiadło

Jacek Podsiadło Wychwyt Grahama Historia fioletowego podkoszulka Romb okna, prosty zygzak rynny, pozimowa pustać pól. Spisuję, żeby nie przepadło (wiem, że przepadnie). Z listu od Magdy: Ukochańcu, wróciłam prawie o północy, czuję każde ścięgno cały czas tańczyłam, taka muzyka była. A wstać musiałam już o piątej, o szóstej była msza za dziadka, byłam przed ołtarzem św. Jacka i cały czas myślałam o Tobie. I: To jest bardzo filmowa, niewiarygodna historia. Chora chęć,... Jacek Podsiadło ur.7 lutego 1964 Najważniejsze dzieła:Nieszczęście doskonałe (1987), Niczyje, boskie (1998), Wychwyt Grahama (1999), Kra (2005), Przez sen (2014), Włos Bregueta (2016) Poeta, prozaik, tłumacz, dziennikarz, felietonista. Publikował w wielu czasopismach literackich, a jego twórczość przetłumaczono na angielski, niemiecki, słowacki, słoweński i ukraiński. Czołowy obok Marcina Świetlickiego poeta pokolenia bruLionu. Głosił poglądy anarchistyczne i pacyfistyczne. W latach 1993-2008 prowadził audycję Studnia w Radiu Opole, a od 2009 roku prowadzi internetowe Domowe Radio Studnia. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Historia. Fiszki maturzysty. 500 kart do nauki

Szymon Krawczyk, Mariusz Włodarczyk

Seria "OLDSCHOOL - stara dobra szkoła" została przygotowana przez doświadczonych korepetytorów i metodyków, a wszystkie publikacje są konsultowane z nauczycielami i samymi maturzystami. "Historia. Fiszki maturzysty. 500 kart do nauki" to kurs powtórkowy do matury a zarazem skuteczna nauka tego, czego naprawdę potrzebujesz. Skorzystaj z nowego sposobu na szybkie zapamiętywanie! Weź to na rozum! My w Ciebie wierzymy! "Fiszki maturzysty" to: - 500 dwustronnych Fiszek do samodzielnej nauki - 1000 pytań i odpowiedzi - wszystkie zagadnienia maturalne - efektywne zapamiętywanie - nowy sposób na naukę Dzięki "Fiszkom maturzysty": - opanujesz wszystkie zagadnienie wymagane na maturze z historii na poziomie podstawowym i rozszerzonym - sprawdzisz i usystematyzujesz swoją wiedzę - dostosujesz tempo nauki do własnych potrzeb - skorzystasz z nowej formy przygotowania do matury - możesz uczyć się w domu, w szkole, w podróży - kiedy tylko chcesz Do matury tylko z OLDSCHOOL!

Historia Franka i frankistów

Zygmunt Lucjan Sulima

Frankiści zwolennicy Jakuba Franka, członkowie żydowskiej grupy religijnej, sekty heretyckiej w stosunku do judaizmu. Sekta istniała w drugiej połowie XVIII wieku do około 1820 roku, głównie na terenach południowej Polski oraz w Czechach, Austrii, Turcji, Rumunii i południowych Niemczech. Frankizm jako ruch religijno-społeczno-polityczny cechował się asymilacją, powierzchownością, synkretyzmem, mesjanizmem i ezoteryzmem. Za początek frankizmu uznaje się rok 1755, kiedy to Jakub Frank po powrocie z Turcji ogłosił, że jest Mesjaszem. Korzenie frankizmu znajdują się w sabataizmie i mesjanizmie żydowskim XVII i XVIII wieku. Frankiści odrzucali prawo Mojżeszowe i Talmud, a opierali się na kabalistycznej księdze Zohar i jej sabataistycznych interpretacjach. Frank miał być trzecim po Sabataju Cwi i Baruchji Russo Mesjaszem, utożsamianym z Jezusem Parakletem ostatecznym zbawicielem. () Frankiści (...) oczekiwali na przyjście obiecanego królestwa mesjańskiego, którego miejscem powstania miała być Polska. Po śmierci Jakuba Franka w 1791 roku ruch frankistów, pozbawiony charyzmatycznego przywódcy (roli tej nie potrafiła spełnić wyznaczona przez Franka jego córka Ewa), osłabł. Na początku XIX wieku większość z nich przyjęła katolicyzm. Ostatni około 1820 roku. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Frankiści).

Historia Garnizonu Sandomierz w latach 1918-1939

Tadeusz Banaszek

Historia garnizonu Sandomierz w latach 1918-1939. Książka omawia: Utworzenie garnizonu Wojska Polskiego i jego funkcjonowanie w latach 1918-1921, charakterystykę jednostek i instytucji wojskowych w latach 1922-1939, działalność szkoleniowo-wychowawczą w jednostkach garnizonu, rolę wojska w życiu społeczeństwa miasta Sandomierza i regionu sandomierskiego. Jest to pierwsze tak wyczerpujące opracowanie tego zagadnienia przez historyka wojskowości.