Życie jak obsesje

Anna Dalia Słowińska

„Życie jak obsesje” – to poruszający dramat, w którym każda strona powieści nasila nowe barwy. To niezwykła podróż wrażliwej kobiety w średnim wieku tropem swoich marzeń i z nadzieją, bez której nie da się żyć. Jest to jednak podróż przez chaszcze życia naszpikowane emocjami, które niszczą świat wewnętrzny bohaterki, zakłócając jej noce nerwowymi snami i wizjami, a które nieczęsto przeradzają się w rzeczywistość.   „Krótki, nerwowy sen i obudziła się spanikowana; znowu te sny... Spojrzała w niebo, szukając w nim pomocy. Pozostało niewzruszone i tylko na jego tle trzepoczące ptasie skrzydła, dzioby skrzeczące czarnych kruków. – To się wkrótce wydarzy… Czerwona plama krwi… zamazane twarze. Krzyk. Czyj krzyk?! Wzmożone bicie serca i przez chwilę ożywione pukające myśli. – Czy to jej obsesje? Dlaczego wracają?”  Anna Dalia Słowińska Mieszkanka Piły, autorka kilku opowiadań i dwu powieści psychologiczno - obyczajowych: „Szansa na szczęście” i „Co ja tu robię?” . Życie, jej zdaniem to wytyczony cel, którym się podąża, najczęściej pokonując kręte ścieżki i wciąż pod górę. Najważniejsze, mówi Anna Słowińska, uchwycić chwilę, nim wiatr osuszy kroplę wody na skale czy źdźble trawy, a która jest życiodajną siłą i gdzie tylko chwile słabości... drżą jak ta kropla.

Życie jako podróż. Czy można znaleźć prawdziwe szczęście w codzienności?

Osho

W książce Życie jako podróż Osho porusza tyle trudnych, egzystencjalnych tematów, że wydaje się, jakby włożył kij w mrowisko. Czy to prawda, że bez utopijnych ideałów życie nie stawałoby się lepsze? Czy siedzisz w więzieniu? Czy zwyczajne życie może dawać poczucie szczęścia? Czemu robimy z igły widły? Skąd się biorą różnice międzypokoleniowe? Czym jest agonia, a czym ekstaza? Jak wyciszyć umysł? Jak stać się człowiekiem? Te i inne pytania znajdują tu swoje omówienie. Człowiek jest pomostem między tym, co zwierzęce, a tym, co boskie, a uświadomienie sobie tego pomaga zrozumieć tkwiące w nas sprzeczności. Miłość i nienawiść, siła i słabość, rozpacz i radość, szczodrość i skąpstwo. Osho zachęca do poznania tych uczuć, zaakceptowania i zrozumienia, że ich występowanie obok siebie jest nieuniknione. Tak jak ciemność jest po prostu brakiem światła, słabość wynika z braku siły podobnie nienawiść, oschłość serca, jest rezultatem braku miłości. A jak zwykle motywem przewodnim nauk Osho jest wskazówka: Poznaj i pokochaj samego siebie. Ludzie mogą dzielić się swoimi doświadczeniami, ale to nie czyni z nich autorytetów. Do niczego was nie zmuszam, nie narzucam żadnych koncepcji. Dokładam starań, aby w jakiś sposób uwrażliwić was i uczulić na wszelkie autorytety. [] Nie wiesz, nie spodziewasz się nawet, jaka będzie twoja prawdziwa twarz, twoja prawdziwa istota. Dowiesz się wtedy, kiedy się dowiesz, kiedy się zmierzysz sam ze sobą, kiedy pokonasz przeszkody i sam dotrzesz do tego miejsca. [] Zaakceptuj swoją samotność. Zaakceptuj swoją niewiedzę. Zaakceptuj swoją odpowiedzialność i patrz na cuda, które zaczynają się zdarzać. Któregoś dnia, nagle ujrzysz siebie w całkowicie innym świetle. To będą twoje narodziny.

Życie jest cudem

Dorota Łosiewicz

Kinga mogła wreszcie pójść i zobaczyć Liliankę; łzy same popłynęły jej po twarzy, gdy zobaczyła, jak maleńkie jest jej dziecko. Kilka dni później, chcąc dać znajomym i rodzinie wyobrażenie o tym, jak mała była ich córeczka, Łukasz wpadł na pomysł: zdezynfekował własną obrączkę, włożył ją do inkubatora i bez problemu wsunął dziewczynce na nadgarstek. Takie maleńkie rączki miała ich córka. Życie jest cudem Doroty Łosiewicz to dziesięć prawdziwych historii reportaży o zmaganiu się z samym sobą, o stawianiu trudnych pytań i braku odpowiedzi. Życie dopisało do tych opowieści zakończenia, jakich nikt by nie przewidział. Niemal na każdej stronie opisane zostały niezwykłe wydarzenia czasem spektakularne, czasem ciche i mało ważne dla świata. Tutaj niemożliwe staje się możliwe dzięki ludzkiej wrażliwości, miłości, szacunkowi dla cierpienia i życia, nawet takiego, które dziś chętnie się nazywa "niepełnym", "ułomnym" i "niepotrzebnym". Bo każde życie jest cudem i fantastycznym darem, nawet gdy cały świat upiera się, by tego nie widzieć. Dorota Łosiewicz jest dziennikarką tygodnika "wSieci" i portalu wPolityce.pl. Prowadzi Kwadrans Polityczny w TVP 1 i W tyle wizji w TVP Info. Prywatnie jest szczęśliwą żoną i mamą czwórki dzieciaków, kobietą o wielkiej wrażliwości.

Życie jest realne tylko wtedy, gdy Ja jestem

G. I. Gurdżijew

Moja ostatnia książka, za pośrednictwem której chcę się podzielić z podobnymi do mnie stworzeniami naszego wspólnego ojca prawie wszystkimi ukrytymi do tej pory i nieoczekiwanie poznanymi przeze mnie tajemnicami wewnętrznego świata człowieka. Gurdżijew napisał te słowa 6 listopada 1934 roku. Przez kilka następnych miesięcy całkowicie poświęcił się przygotowywaniu materiału do trzeciego cyklu swoich pism pod tytułem Życie jest realne tylko wtedy, gdy Ja jestem. Potem nagle, 2 kwietnia 1935, bezpowrotnie przestał pisać. Tekst zawarty w niniejszej książce to fragmentaryczny i wstępny szkic tego, co Gurdżijew zamierzał w niej przedstawić, a co miało sprzyjać pojawieniu się w myśleniu i uczuciach czytelnika prawdziwego niefantazyjnego wyobrażenia o świecie realnym. Gurdżijew zwraca się do człowieka epoki współczesnej, do człowieka w głębi niespełnionego, odczuwającego brak sensu w swoim życiu. Wskazuje mu drogę, która nie izoluje od życia, lecz przez nie biegnie; drogę, która uwzględnia wszystkie sprzeczności, wszystkie przeciwstawne siły. Georgij Iwanowicz Gurdżijew, uważany za jednego z największych mistyków XX wieku, urodził się w Armenii około 1870 roku i zmarł w Paryżu w 1949. W latach 18941912 podróżował po Azji i Bliskim Wschodzie, zgłębiając tajniki prastarych tradycji i poszukując prawdy o człowieku. W 1913 roku przeniósł się do Moskwy, a po wybuchu rewolucji bolszewickiej wyjechał na Kaukaz, potem do Konstantynopola i w końcu osiadł we Francji, gdzie w 1922 roku założył organizowany od lat Instytut Harmonijnego Rozwoju Człowieka. W 1924 roku, po ciężkim wypadku samochodowym, Gurdżijew skupił się na pracy pisarskiej, która miała objąć trzy cykle pism. Pierwszy cykl pod tytułem Opowieści Belzebuba dla wnuka ukazał się zaraz po jego śmierci. Drugi, zatytułowany Spotkania z wybitnymi ludźmi, został opublikowany dopiero kilka lat później, a trzeciego nigdy nie skończył.

Życie jest snem. La vida es sueo

Pedro Calderon de la Barca

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i hiszpańskiej. Dramat dziejący się w Polsce tłumaczył Józef Szujski. Jest to jeden z najwybitniejszych dramatów Calderóna. Można sobie nałamać głowy, chcąc oznaczyć dobrze stosunek pięknego dramatu Kalderona, którego tu przekład podajemy, do Polski. Dramat wzięty z dziejów polskich? Broń Boże! Nic on z dziejami naszymi wspólnego nie ma, jak nie mieliśmy nigdy króla, który się nazywał Bazyli, Infantki, która by nosiła imię Estreli, ani też w sąsiedztwie Wielkiego księcia Moskwy, bliskiego krewnego królewskiego polskiego domu, który by nosił romansowe imię Astolfa. Dramat polski Kalderona? I to nic. Nic tu polskiego nie ma, nic, coby przypominało choćby z daleka nasze instytucje i charakter: Król Jegomość pan dziedziczny i despotyczny grandowie połączeni z nim najściślejszym feudalnym stosunkiem. Więc chyba to jedno, że dramat dzieje się w Polsce i ma intencję być dramatem polskim. Stolica jej i zamek królewski stoi nad morzem, hipogryfy gnieżdżą się w jej górach, a na wiosnę rozkwita w niej drzewo magnolii, pełne woni! Nie mamy się jednak co gniewać na Kalderona: jeżeli nas nie znał, miał najlepsze chęci i najlepsze o nas wyobrażenie; król Bazyli jest wielkim uczonym, na kształt Alfonsa Kastylijskiego, królewicz Zygmunt (jedyne z polska brzmiące imię) dzielnym w gruncie człowiekiem, grand Klotald reprezentuje wierne tronowi możnowładztwo, państwo samo jest wielkie i sławne. Jest to niezawodnie odbicie opinii, jaką miano na dworze Filipa IV o Polsce Zygmunta III i Władysława IV, chociaż ją późniejsze przyćmiły już klęski...

Życie jest sztuką. Rozważania z psychologią w tle

Iwona Majewska-Opiełka

Życie jest sztuką. Rozważania z psychologią w tle to 100 krótkich tekstów traktujących o ważnych dla udanego życia sprawach. Autorka zwraca uwagę na wiele aspektów codzienności, ale też pisze o sprawach niecodziennych, świątecznych i wyjątkowych. Podpowiada jak najlepiej podchodzić do rzeczywistości i jak rozwijać sztukę życia, aby wkładać w działanie tyle energii, ile potrzeba, osiągać dobre efekty i mieć dużo radości. Znajdują się tutaj teksty o budowaniu poczucia własnej wartości, pozytywnego myślenia czy poczucia obfitości, o skutecznym działaniu w różnych obszarach i o wykorzystywaniu intuicji, ale także o podejściu do pracy, do miłości, świąt czy kryzysów. Pozytywny język i pogodna narracja sprawiają, że książka nie tylko dostarcza wiedzy i inspiracji ale także daje nadzieję i... koi.

Życie kobiet w Łodzi

Sylwana Borszyńska

KsiążkaŻycie kobiet w Łodzi w latach 19081914autorstwa Sylwany Borszyńskiej jest najnowszą i niepowtarzalną publikacją opisującą w nowoczesny sposób realia życia kobiet na początku XX wieku. Autorka konkretnie i szczegółowo wnika w najgłębsze zakamarki egzystencji łodzianek, ukazując w tle tętniące życiem przemysłowe miasto. Wyciąga na światło dzienne problemy, z jakimi dawniej kobiety musiały sobie radzić w codziennym życiu. Pokazuje także szanse wynikające z mieszkania w Łodzi. Publikacja w znakomity sposób uzupełnia dotychczasowy poziom wiedzy historycznej o regionie, a co najważniejsze wypełnia także białe plamy w historii łódzkich kobiet. Jest kolejną cegiełką do podejmowanych przez miasto i badaczy działań, mających na celu przywrócenie kobietom należnego im miejsca w historii Łodzi. Praca zawiera wiele nieopisywanych dotąd wątków i problemów. Już od pierwszych stron wciąga Czytelnika w wir historii złego miasta.

"Życie książki". Edycja krytyczna na podstawie wydania z 1951 r. w opracowaniu Grzegorza Czapnika i Zbigniewa Gruszki

Jan Muszkowski

Przygotowanie książki poświęconej Janowi Muszkowskiemu motywowane było przede wszystkim zamiarem ponownego podjęcia dyskusji o jego poglądach, koncepcjach naukowych, dorobku i osiągnięciach z perspektywy nowoczesnej nauki o książce. W poszczególnych artykułach poddano analizie: sylwetkę i działalność organizacyjną uczonego, paradygmaty oraz koncepcje leżące u podstaw jego teorii książki, dzieła naukowe i popularyzatorskie profesora oraz współczesne kontynuacje jego myśli. Szczególnym zainteresowaniem badaczy cieszy się sformułowany na łamach publikacji system książki, powstały z uwzględnieniem paradygmatu pozytywistycznego. Dzięki krytycznemu opracowaniu, „Życie książki” Jana Muszkowskiego ma szansę na powrót do kanonu lektur bibliologicznych, ponadto stanowi lekturę po prostu pasjonującą. Niniejsza publikacja ukazuje szeroki zakres badań i działalności związanej z książką, specjalistycznym kształceniem i międzynarodowymi zasługami Jana Muszkowskiego. Stanowią też hołd środowiska naukowego i zawodowego dla wybitnego profesora w 60. rocznicę jego śmierci.