Rodzina Martenów

Irena Krzywicka

Powieść, której akcja dzieje się w Warszawie w 1885 roku, przedstawia losy rodziny Martenów, rodziców i czworga dzieci. Pan Marten jest właścicielem niedużej drukarni, zgorzkniała, pełna chłodu żona obwinia go o niezadowalający ją poziom życia rodziny. Najstarszy syn, Gucio, rozpoczyna właśnie życie zawodowe, jego młodszy brat Kamil kończy gimnazjum. Córki Martenów, potulna Hesia i nadwrażliwa Ania, bezustannie poddawane krytyce przez matkę, próbują być dla siebie wsparciem. Obok życia rodzinnego w powieści ukazane zostają stosunki społeczne panujące w Warszawie w latach 80. XIX wieku i młodzieńcza fascynacja ideami socjalistycznymi.

Rodzina Połanieckich

Henryk Sienkiewicz

Koniec XIX wieku. Sielski podwarszawski dwór i stolica Królestwa Polskiego niemal u szczytu swego powabu. On – Stanisław Połaniecki – prężny i zaradny młody przedsiębiorca, porywczy i zdecydowany „człowiek sukcesu”. Ona – Marynia Pławicka – piękna i gospodarna dziewczyna przywiązana do wiejskiego życia ziemiańskiego dworku. Od pierwszej chwili oczarowani sobą nawzajem. A pomiędzy nimi: konflikt rodzinnych interesów, gwałtowność i stanowczość charakterów, konkurenci do serca, ręki i... majątku Maryni, co gorsza, poważna różnica w pojmowaniu obowiązków stanu. Sienkiewicz z całą mocą pragnie przekonać Czytelnika jak ważnym jest kierowanie się katolickimi zasadami moralnymi; że nawet drobne im uchybienie prowadzi do niebezpieczeństw i tragedii, zaś trzymanie się ich ratuje życie i szczęście. Książka została zekranizowana w postaci serialu pod tym samym tytułem.

Rodzina Ulmów. W hołdzie miłosiernym

Mateusz Szpytma, Jarosław Szarek

Wkrótce rozległo się kilka strzałów. Jako pierwsi zginęli, jeszcze podczas snu, dwaj bracia Szallowie oraz jedna z sióstr Gołda Goldman. Wtedy Niemcy wezwali furmanów, aby patrzyli, jak dokonują mordu. To miało odstraszyć innych od pomocy Żydom. Wtedy zastrzelili kolejnego z braci Szallów, następnie Laykę Goldman wraz z małym dzieckiem, a na końcu pozostałych Szallów. Przed chałupę wyprowadzono też Józefa i Wiktorię i tam zastrzelono. (...) Wśród krzyków i płaczu żandarmi zastanawiali się, co zrobić z szóstką dzieci. Po krótkiej naradzie Dieken zdecydował, że ich także należy rozstrzelać. Trójkę lub czwórkę dzieci własnoręcznie zamordował Kokott. Krzyczał przy tym: Patrzcie, jak giną polskie świnie, które przechowują Żydów". (...) Od kul zginęły wszystkie dzieci Mimów: Stasia, Basia, Władziu, Franus, Antoś, Marysia i siódme w łonie matki, która właśnie zaczęła je rodzić. Beatyfikacja Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci polskiej rodziny, która została zamordowana w 1944 roku przez niemieckich okupantów, za ukrywanie w swoim domu Żydów odbędzie się 10 września 2023 roku w Markowej.

Rodzinna wendeta

Tomasz Biedrzycki

Tajemnicze, brutalne zabójstwo. Młoda policjantka Jolanta Torwicka zostaje rzucona w wir śledztwa przez szowinistycznego szefa, nietrawiącego kobiet w mundurze. Mimo wszystkich przeciwności, dziewczyna radzi sobie całkiem nieźle. Gdy intryga nabiera kolorów, okazuje się, że gra toczy się nie tylko o rozwikłanie okoliczności morderstwa, ale również o stanowisko jej szefa...

Rodzinne selfie z menażerią w tle

Ewelina Gierasimiuk-Merta

Rodzinna codzienność z przymrużeniem oka. Wychowywanie dziesięciolatka to nie bułka z masłem W drugim tomie zapisków z życia rodzinnego Ewelina Gierasimiuk-Merta z właściwą sobie wrażliwością i humorem opowiada o perypetiach związanych z macierzyństwem. Nietuzinkowa pasja jej syna, Miłosza, sprawia, że w ich domu pojawiają się kolejne zwierzaki: kot, wąż, szczury i tabuny mrówek. Zabawne anegdoty z życia rodzinnego przeplatane są słodko-gorzkimi refleksjami autorki dotyczącymi miłości rodzicielskiej i małżeńskiej, własnych słabości, ograniczeń i umiejętności radzenia sobie z nimi. Przekonajcie się, jak niezwykła może być zwykła rodzinna codzienność! Ewelina Gierasimiuk-Merta autorka powieści 3600 gramów szczęścia oraz Rodzinne selfie z menażerią w tle.

Rogata dusza

Łukasz Malinowski

Historyczny kryminał z rzetelnie odmalowanym tłem historycznym i bohaterami wyjętymi ze średniowiecznych kronik. 24 lutego 1243 roku rozpoczyna się pierwszy w Polsce turniej rycerski. Na zaproszenie księcia Bolesława Rogatki do Lwówka Śląskiego ściągają walecznicy z całej Polski, aby wziąć udział w trzydniowych igrzyskach. Tymczasem na zamku zostają odnalezione zwłoki bogatego dworzanina, a po mieście szybko roznosi się wieść, że nocą po ulicach grasuje sam Diabeł, który nadziewa grzeszników na rogi...

Roja es la nieve / Czerwony śnieg. Hiszpański kryminał językowy

Carlos Solanillos, Joanna Ostrowska

Poznaj kryminał, dzięki któremu w niekonwencjonalny sposób nauczysz się nowych słówek na poziomie początkującym (A1-A2) podczas słuchania wciągającej historii. 91 minut nagrań w wykonaniu native speakerów sprawią, że osłuchasz się ze słownictwem i nie będziesz mógł doczekać się rozwiązania zagadki. Wysoka jakość materiału pozwala osłuchać się z językiem, poznać poprawną wymowę oraz przećwiczyć rozumienie ze słuchu. Regularne powtarzanie pomoże Ci opanować nowy materiał. Fabuła: Śnieżyca zatrzymuje sierżanta Lópeza na noc w wiosce, do której pojechał po otrzymaniu wezwania o włamaniu. Wkrótce okazuje się, że znalazł się w złym miejscu o złej porze

Rojsty

Tadeusz Konwicki

„Rojsty” w realistyczny sposób przedstawiają partyzantkę antyradziecką, która działała na Wileńszczyźnie pod koniec 1944 r. i w początkowych miesiącach ostatniego roku II wojny światowej. Bez wątpienia jest to utwór kontrowersyjny. Autor ukazuje w nim prawdziwe oblicze powstańczych patroli, a właściwie zwykłych włóczęg po tytułowych rojstach – podmokłych, bagiennych terenach. Mówi o wszach i świerzbie zżerających brudne ciała młodych ludzi, którzy poświęcili wszystko dla przegranej z góry sprawy. Pokazuje bezcelowość walki podjętej ze szlachetnych, patriotycznych pobudek, lecz bez wsparcia w dowództwie i uzbrojeniu. Nie cofa się nawet przed obdarciem z mitu bohaterstwa młodych wileńskich partyzantów. Przedstawienia ich jako bandę zdemoralizowanych wojaków, którzy zamiast dokonywać heroicznych czynów, rabowali wsie i zajmowali się wewnętrznymi porachunkami. „Rojsty” ukazały się dopiero po ośmiu latach od ich powstania i to znacznie okrojone przez cenzurę. Dla ówczesnej władzy pomysł, że do partyzantki antyradzieckiej należeli chłopcy z inteligenckich i chłopskich rodzin, był nie do przyjęcia. W tym wydaniu powieści przywrócono fragmenty, które pod koniec lat 40. PRL-owscy decydenci uznali za nieprawomyślne. [Agora 2010] Tadeusz Konwicki to jeden z najlepszych polskich pisarzy w historii naszej literatury. Może nawet drugi po Gombrowiczu, choć oczywiście zupełnie inny. Gdyby był pisarzem amerykańskim to jego książki byłyby bestsellerami ekranizowanymi przez Hollywood. Rojsty to debiut, cholernie dojrzały, ciężki debiut 20-latka, na miarę „Na zachodzie bez zmian” Remarque'a. To opowieść o wojnie, partyzantce, AK, pograniczu, kresach i dojrzewaniu. Ta książka powinna być lekturą szkolną, żeby odtruć wszystkie głowy z żołnierzy, którzy szli czwórkami na Westerplatte, albo dawali sobie wyrywać paznokcie w Kamieniach na szaniec. Oprócz tego, że Konwicki obnaża wszystkie ideologiczne wiary tamtego okresu, to jeszcze jest świetnym pisarzem. [dróżniczka, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Projekt okładki: Olga Bołdok.