Istota miłości

Dietrich von Hildebrand

Pierwsze polskie tłumaczenie książki. Dietrich von Hildebrand dopiero około roku 1958 rozpoczął pracę nad książką, która dojrzewała w nim przez całe życie i obejmowała fenomenologiczną analizę miłości. Już w latach 20. dzięki pracom na temat mężczyzny i kobiety, miłości pomiędzy nimi oraz tematyki chrześcijańskiego małżeństwa stał się niezwykle popularny w katolickim środowisku. Uwagę przyciągała jego wzniosła wizja miłości pomiędzy mężczyzną i kobietą. Uznaje się, że Hildebrand był pionierem w głoszeniu nauki na temat podwójnego wymiaru aktu małżeńskiego - przekazywania życia lecz także małżeńskiej miłości. Nauka ta została wyraźnie sformułowana później przez II Sobór Watykański w Konstytucji Gaudium et spe. Na dalszych etapach swoich dociekań Hildebrand zaprezentował jeszcze obszerniejszą fenomenologię miłości, nie tylko analizę miłości małżeńskiej, lecz również wszystkich innych rodzajów miłości. Kiedy w 1971 r. ukazała się " Istota miłości", została uznana za najbardziej doniosły wkład w dziedzinę fenomenologii miłości od czasu ukazania się w roku 1913 rozprawy Maxa Schelera - "Istota i formy sympatii". Dietrich von Hildebrand (ur. 12 października 1889 we Florencji, zm. 26 stycznia 1977 w New Rochelle, Nowy Jork) niemiecki filozof i teolog katolicki zwany przez papieża Piusa XII XX-wiecznym Doktorem Kościoła, przez Josepha Ratzingera jedną z najwybitniejszych postaci naszych czasów, a wicekanclerza III Rzeszy Franza von Papena wrogiem numer jeden narodowego socjalizmu. Urodził się i dorastał we Florencji w zeświecczonej rodzinie protestanckiej. Dopiero w 1914 roku nawrócił się wraz z żoną na katolicyzm i od tego czasu aż do śmierci codziennie przyjmował Komunię Świętą. Za życia Dietricha ponad stu jego przyjaciół i znajomych zostało katolikami. Radykalnie występował przeciw nazizmowi i komunizmowi. Postrzegał oba te systemy jako bliźniaczych braci w niegodziwości przejawiających ten sam materializm, to samo ubóstwienie państwa, ten sam totalitaryzm i ten sam ateizm. Od roku 1933 stale uciekał przed nazizmem, najpierw do Wiednia, w którym wykładał do 1938 r. Po Anschlussie Austrii, przedostał się do Szwajcarii, a potem do Francji, z której również musiał się ewakuować po ataku III Rzeszy w roku 1940. Poprzez Portugalię, a potem Brazylię, przedostał się do USA, gdzie podjął pracę wykładowcy filozofii na prywatnym jezuickim Uniwersytecie Fordham w Rose Hill. Dietrich von Hildebrand był pierwszym katolickim myślicielem, który odważnie i publicznie bronił encykliki Pawła VI Humanae vitae.

Koń trojański w mieście Boga

Dietrich von Hildebrand

Koń Trojański w Mieście Boga" to jedna z najgłośniejszych książek Dietricha von Hildebranda. Wybitny filozof, jeden z największych współczesnych etyków, opierając się na właściwie interpretowanych tekstach Soboru Watykańskiego II, wskazuje nadużycia, jakich dopuszczają się modernistyczni teologowie. Książka napisana dwa lata po zakończeniu Vaticanum II, podczas którego autor był jednym z ekspertów, jest kluczem do zrozumienia posoborowego kryzysu w Kościele oraz jego postępującej sekularyzacji. Dietrich von Hildebrand nie poprzestaje w swojej książce na krytyce posoborowych zmian w Kościele. Fałszywej odnowie przeciwstawia odnowę prawdziwą, prowadzącą Kościół ku Jego nowej wiośnie".

Spustoszona winnica

Dietrich von Hildebrand

Książka pisana z proroczym gniewem, żarem i bólem jest gwałtownym protestem przeciw postępowaniu niektórych teologów i hierarchów, którzy - zdaniem autora - niweczą nadprzyrodzony charakter nauki katolickiej. Praca jest przestrogą przed schodzeniem z drogi prawdy, które może prowadzić ku zeświecczeniu i pustym świątyniom. Autor, ekspert Vaticanum II, uważany przez Piusa XII za Doktora Kościoła XX wieku, pisze wręcz o "piątej kolumnie" niszczącej Kościół.