Skazana na skazę

Anna Popis-Witkowska

Te wiersze są jak woda tak lodowata, że aż parzy. Precyzyjnie poruszające i poruszająco precyzyjne. Ból został najpierw pocięty laserem, potem obejrzany pod mikroskopem, aż wreszcie zostały z niego ułożone słowa.   Autorka doskonale zna Krainy Bólu i Morza Bezsenności. A my – czytelnicy możemy tylko stanąć na ich skraju. I poczuć coś, czego się nie zapomina.       mam w sobie   skazę nieludzką   skazę nieczłowieczeństwa       niestety   nie jestem też   zwierzęciem   ani rośliną   ani maszyną   ani (och   jaka szkoda!)   kamieniem   jestem tylko   sobą   skazaną   na skazę