A... B... C

Eliza Orzeszkowa

A... B... C... Od wy­daw­ców Ni­niej­sza no­we­la E. Orzesz­ko­wej opar­ta jest na rze­czy­wi­sto­ści, aż nad­to do­brze pa­mięt­nej star­sze­mu po­ko­le­niu lud­no­ści pol­skiej w b. za­bo­rze ro­syj­skim. Spra­wa Jo­an­ny Lip­skiej, ob­wi­nio­nej i ska­za­nej na ka­rę za na­ucza­nie ma­łych dzie­ci, przy­po­mi­na nam nie­daw­ne jesz­cze cza­sy, kie­dy ni­g­dzie na zie­miach pol­skich, za­gar­nię­tych przez Ro­sję, nie wol­no by­ło uczyć po pol­sku, na­wet abe­ca­dła, ci zaś, co uczy­li, pod­le­ga­li prze­śla­do­wa­niu i su­ro­wym ka­rom. [...]Eliza OrzeszkowaUr. 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie Zm. 18 maja 1910 r. w Grodnie Najważniejsze dzieła: Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885) Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: Kilka uwag nad powieścią (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (Nad Niemnem), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. autor: Bartłomiej SandomierskiKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

A...B...C

Eliza Orzeszkowa

"A...B...C..." to nowela jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". Nowela pod tytułem "A...B...C..." opowiada o tragediach prostych, biednych i bezradnych ludzi oraz o heroizmie i dostrzeganiu odrobiny dobra. W utworze młoda nauczycielka gromadzi wokół siebie dzieci miejskiej biedoty i uczy je czytać oraz pisać, nie wiedząc, iż prowadzenie szkoły bez zezwolenia jest przestępstwem, co później ją dogania.

Ad astra

Eliza Orzeszkowa, Juliusz Romski

"Ad astra" to utwór jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej oraz Juliusza Romskiego. Orzeszkowa była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku. "Ad astra" jest utworem wartym przeczytania, napisanym przez Elizę Orzeszkową wraz z Juliuszem Romskim. Dzieło ma formę listów Seweryny Zdrojewskiej i Tadeusza Rodowskiego, który jest przyrodnikiem mieszkającym w Wiedniu. Nośnikiem dyskusji filozoficznej jest wątek miłosny między bohaterką mającą postawę religijną oraz wiarę w ład etyczny świata, a uczonym - pesymistą i sceptykiem.

Ad astra. Dwugłos

Eliza Orzeszkowa, Tadeusz Garbowski

Powieść Elizy Orzeszkowej, przybiera formę listownego dwugłosu korespondencji między Seweryną Zdrojowską oraz Tomaszem Rodowskim. Listy Tomasza pisał początkowo Tadeusz Garbowski, jednak nie ukończył swojej części Orzeszkowa sama dokończyła dzieło. Korespondencja dotyczy sporów światopoglądowych bohaterowie prezentują różne stanowiska w kwestii religii, moralności czy stosunku do świata. W tle rysuje się też wątek miłosny.

Anastazja

Eliza Orzeszkowa

Niezbyt obszerna pozytywistyczna powieść ukazująca obraz życia w przysiółku szlacheckim na przełomie wieków XIX i XX. ‘Anastazja’ to znakomity utwór literacki, godny polecenia.

Anastazya

Eliza Orzeszkowa

„Anastazya” to powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, jednej z najważniejszych pisarek polskich, epoki pozytywizmu.  Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 oraz 1909 roku.

Argonauci

Eliza Orzeszkowa

„ Argonauci” to powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, jednej z najważniejszych pisarek polskich, epoki pozytywizmu. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 oraz 1909 roku.

Ascetka

Eliza Orzeszkowa

"Ascetka" to opowieść jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Ascetka" to opowieść o heroizmie i ścieżkach życia oraz rozpaczy, z której nadzieja może pomóc się wydostać. Ten utwór jest pierwszym dziełem w literaturze polskiej, który w pełni wychodzi z inspiracji franciszkańskich.