Imponderabilia Opus Magnum

Rafał Aleksander Witkowski

Komunizm pozostawił po sobie spustoszenie. Wiek degradacji duchowej i ekonomicznej połowy świata, ale i wpływ marksizmu na, zdawałoby się, antykomunistyczny Zachód odbijają swoje piętno na życiu jednostek i społeczeństw. Jedynym ratunkiem człowieka Zachodu to zanurzenie się w świecie wartości, na wędrówkę wśród których zapraszam. Jednakże nie jest to poradnik dla tych, którzy są w skrajnej sytuacji duchowej; książka ta nie może i nie ma w zamiarze autora zastąpić diagnoz jednostek, choć owszem, wraz z pracą pt. Anatomia totalitaryzmu, stanowi m.in. diagnozę zbiorowych problemów współczesności (jakim jest chociażby depersonalizujący i odindywidualizujący kolektywizm). Książka ta pisana w formie eseju pochyla się nad imponderabiliami i tematami uniwersalnymi oraz ponadczasowymi w kontekstach historycznych, ale i w odniesieniu do współczesności.

Spokój i inne opowiadania

Rafał Aleksander Witkowski

Tematem, jaki przewija się przez wszystkie opowiadania niniejszego zbioru jest spokój. Najbardziej namacalnie występuje on w pierwszym z nich (Spokój); ukazany tu został jako stan pożądany w obliczu traumy, którą bohater przepracowuje, antycypując pogląd psychologii na ten temat. 1498 to opowiadanie osadzone w piętnastowiecznej, teokratycznej Florencji, rządzonej przez Girolama Savonarolę; ukazuje niebezpieczeństwo, jakie może grozić osobie izolującej się we własnym świecie - w świętym spokoju, nie zaznajomionej w tematach ogólnych realiów. Anglik w Nowym Jorku to opowieść o człowieku, który poszukuje miejsca, w jakim mógłby być sobą i zaznać tym sposobem wytchnienia. Opowiadanie zilustrowałem fotografiami, na których ich autor - mój brat, Piotr wizualnie ukazał ducha Nowego Jorku. Pole bitwy to opowiadanie o bitwie, która rozgrywa się między Laurą i Leonem o spokój w ich relacji, a także na płótnie - o "grecki ton". Opowiadanie pt. Resuna jest wizją przyszłości w krytycznym odniesieniu do dzisiejszych trendów, o miejscu, w którym panuje niemal absolutna równość i związany z nią spokój; jednak spokój ten nie może być utrzymany, co czyni z opowieści dystopię. Opis miki jest tu w znacznej mierze fikcyjny i nie stwierdzono właściwości leczniczych tego minerału, dlatego nie należy się tym wątkiem sugerować w życiu realnym. Ostatnie opowiadanie pt. Slovian Psycho ma przekaz o patologicznym spokoju, nie osiągniętym drogą filozoficzną, lecz psychopatyczną obojętnością i brakiem empatii.