Pokutne życie

Remigiusz Tabisz

Przypadek, przeznaczenie czy intuicja co prowadzi nas przez życie? Remigiusz Tabisz w swoich opowiadaniach przedstawia historie ludzi, którzy wśród krętych ścieżek wojennej rzeczywistości i powojennej zawieruchy odnajdywali drogę do siebie. W najtrudniejszych czasach, gdy każdy krok mógł być ostatnim, wzajemne relacje i siła ludzkiej empatii były światłem nadziei, mimo że wokół panował mrok. Szczęście to coś więcej niż sprzyjające okoliczności to spotkanie z drugim człowiekiem i wzajemne zrozumienie. W obliczu utraty wolności dzielenie się dobrem jest nadrzędną wartością, która pomaga znieść trudną codzienność i zbudować fundamenty dla lepszej przyszłości. Zgłębianie problematyki poruszanej w książce daje autorowi satysfakcję i jest impulsem do opisywania ludzkich przeżyć. Nieobce są mu sprawy obyczajowo-polityczne obecne w polskim społeczeństwie. Patrzy na nie z pewnego dystansu (nie tylko geograficznego), co pozwala mu lepiej ująć istotę współczesnych problemów. Remigiusz Tabisz urodził się w 1939 r. we wsi Wronowy niedaleko Strzelna w woj. kujawsko-pomorskim. Część jego młodego życia związana była ze środowiskiem wiejskim. Swego czasu stał się wiernym czytelnikiem Przekroju, Radaru, Szpilek, Problemów, paryskiej Kultury Paryskiej, a także wielbicielem takich twórców, jak Ludwik Jerzy Kern, Sławomir Mrożek, Agnieszka Osiecka czy Szymon Kobyliński. Z początkiem lat 80. wyemigrował z rodziną do Szwecji, gdzie mieszka do dziś. Poza literaturą jego pasją jest genealogia i antropologia życia w powojennej Polsce. Zgłębianie tej problematyki daje mu satysfakcję i jest impulsem do opisywania ludzkich przeżyć. Nieobce są mu sprawy obyczajowo-polityczne obecne w polskim społeczeństwie. Patrzy na nie z pewnego dystansu (nie tylko geograficznego), co czasami pozwala mu lepiej ująć istotę współczesnych problemów. Autor książki Z ojca na syna. Historia rodziny Tabiszów (Wyd. Sorus, 2022).

Z ojca na syna. Historia rodziny Tabiszów

Remigiusz Tabisz

Wczesnym rankiem, kiedy byli jeszcze w towarowych wagonach, nawet nie śnili o ucieczce. Pomysł pojawił się niespodziewanie szybko, jak wpadające i znikające świetlne promyki. Teraz otaczał ich nowy, nieznany świat, bujna syberyjska przyroda. Przysłaniała im pole widzenia. Jeszcze nie wiedzieli, w jakim kierunku idą, ale najważniejsze, że przed siebie. W tych pierwszych kilkunastu minutach, może godzinie, nie rozmawiali ze sobą, każdy tylko rozważał to, co się stało. Długi marsz i nierówności terenu, a także brak treningu w chodzeniu, dawał się im powoli we znaki. Najważniejsze było jednak to, aby jaknajszybciej oddalić się od tego przeklętego pociągu. Miałem przed sobą nie lada wyzwanie prześledzić życie dwóch bliskich mi osób: przede wszystkim mojego dziadka Bartłomieja i ojca Henryka. Mężczyzn z pozoru jakich wiele z jasnymi zasadami i wartościami. Niezwykłe koleje losu dziadka Bartłomieja: od wyjazdu do Ameryki, poprzez walkę w austriackim mundurze, zesłanie na Syberię i wielką stamtąd ucieczkę to materiał na film sensacyjno-przygodowy. W 1921 roku Bartłomiej trafia w okolice Strzelna koło Inowrocławia i staje się gospodarzem 23-hektarowego gospodarstwa z murowanym domem. Niestety szczęśliwe lata beztroskiego życia mijają szybko. Wybucha II wojna światowa, a kiedy po paroletniej tułaczce udaje się wrócić na swoje, to już nie wiekowy Bartłomiej, a jego syn Henryk przejmuje posiadłość, stając się jednak wrogiem ludu, kułakiem, i tylko niespodziewane wypadki polityczne wybawiają ojcowiznę od przejęcia przez państwo. Historia Bartłomieja i Henryka Tabiszów to przykład rodziny biorącej życie za rogi, której niestraszne są kolejne dziejowe zawieruchy, wierzącej, że życie jest darem, a ludzie z natury dobrzy.