Książę niezłomny

Juliusz Słowacki

Ksią­żę nie­złom­nyZ Cal­de­ro­na de la Bar­ca. Tra­ge­dia w trzech czę­ściach. DZIEŃ I Ogród nad mo­rzem w Mau­ry­ta­nii. -- NIE­WOL­NI­CY pra­cu­ją -- Wcho­dzi ZA­RA, słu­żeb­na kró­lew­nej Fe­zu. ZA­RA Za­śpie­waj­cie, nie­wol­ni­cy.  Mo­ja pa­ni śród ła­zien­ki  W per­ło­wej igra mied­ni­cy  Jak ła­bę­dzie ba­ła­mut­ne,  I pro­si was o pio­sen­ki,  Ale tę­sk­ne, ale smut­ne.    PIERW­SZY NIE­WOL­NIK Czy­liż na­szych brzęk kaj­da­nów,  Czy­liż pie­śni nie­wol­ni­ków  Roz­we­se­lić mo­gą pa­nów?    ZA­RA Ona lu­bi śpiew sło­wi­ków,  Kie­dy się po lau­rach gu­bi.  I pio­sen­ki wa­sze lu­bi. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Książę niezłomny. Z Calderona de la Barca. Tragedia w 3 częściach

Juliusz Słowacki

Książę niezłomny to swobodny przekład dramatu Pedro Calderóna dokonany przez Juliusza Słowackiego, jednak na tyle wzbogacony i rozbudowany, że stanowiący niemal autonomiczne dzieło. Opowiada o dziejach portugalskiego infanta wziętego do mauretańskiej niewoli za to, że nie chciał poddać muzułmanom miasta. Jego niezłomność urosła do rangi ewangelicznego symbolu.

Kulik

Juliusz Słowacki

Kulik Oto zapusty, dalej kulikiem,  Każdy wesoły, a każdy zbrojny,  Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny,  Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.  Dalej! kulika w przyjaciół chaty —  Zbudzimy śpiących, zabierzem z sobą.  Nie trzeba wdziewać balowej szaty  Ani okrywać czoła żałobą.  Tak jak jesteśmy — dalej i dalej!  A gdzie staniemy? aż nad granicą...    Gwiazdy nam świécą,    Staniemy cali.    Ha! ha! koń parska — rade nam dwory —  Nie trzaskaj z bicza — niechaj spi licho.  Szybko po drodze, tak jak upiory,  Śmigajmy szybko — cicho — i cicho.    Niech sanki świszczą    Jak błyskawica,    W okrąg księżyca    Złote mgły koło.    Kagańce błyszczą.    Cha, cha, cha! jak nam wesoło.    Kto nas zobaczy — ten nie zostanie,  Z nami na nowe poleci tańce!  Mnogie hajduków świecą kagańce,  Szybkie po śniegu śmigają sanie.  A kto chce zostać — więc dobrej nocy,  Niech go nie zbudzi kogutów pianie,  Niech śpi spokojnie. — My bez pomocy,  Tak jak jesteśmy — dalej i dalej!... etc.    Stójcie tu! stójcie! — oto dwór biały  I światło w oknach — dam znak — wystrzelę. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Lambro

Juliusz Słowacki

„Lambro” to powieść poetycka autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Utwór opowiada o greckim bohaterze walk wyzwoleńczych żyjącym w XVIII wieku. Wcześniej walczył, w powieści zaś jest ukazany jako osoba niezdolna do czynu i doznająca klęski. Powieść charakteryzuje ukryta struktura autobiograficzna; podstawą jej napisania był upadek powstania listopadowego, a także świadomość Słowackiego, że nie udało mu się bezpośrednio wziąć w nim udziału. „Lambro” jest także jednym z pierwszych w Polsce poetyckich opisów stanów narkotycznych, które wynikały z osobistych doświadczeń poety z opium czy meskaliną.

Lambro

Juliusz Słowacki

LambroPowstańca grecki Powieść poetyczna w dwóch pieśniach Pieśń pierwsza ... Should we again provoke  Our stronger, some worse way his wrath may find  To our destruction; if there be in hell  Fear to be worse destroy’d.....    Milton I Falo błękitna, kołysz łódkę Greka,  Niech mu po morzu ściele księżyc złoty  Ścieżki obłędne, niech przed nim ucieka,  Gdy po tej drodze puści żaglów loty;  Kołysz go, falo, i łódkę Majnoty  W samotną morza obłąkaj krainę,  I tam mu powiedz: „Ja nosiłam floty  Na moich skrzydłach aż pod Salaminę;  Płynęłam taką, jaką dzisiaj płynę”. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Lambro. Powstańca grecki. Powieść poetyczna w dwóch pieśniach

Juliusz Słowacki

Opowieść o greckim bohaterze żyjącym w XVIII wieku, ukazanym jako osoba słaba, niezdolna do ponownej walki. Punkt wyjścia stanowił dla Słowackiego żal spowodowany jego niemożnością wzięcia udziału w powstaniu listopadowym. W utworze po raz pierwszy w Polsce opisane zostały stany narkotyczne.

Lambro - powstańca grecki. Powieść poetyczna w dwóch pieśniach

Juliusz Słowacki

Jak to określa sam poeta: Lambro jest to człowiek, będący obrazem naszego wieku, bezskutecznych jego usiłowań, jest to wcielone szyderstwo losu, a życie jego jest podobne do życia wielu mrących ludzi, o których przyjaciele piszą, czym być mogli, o których nieznajomi mówią, że nie byli niczym. Utwór opowiada o greckim bohaterze walk wyzwoleńczych żyjącym w XVIII wieku. Wcześniej walczył, w powieści zaś jest ukazany jako osoba niezdolna do czynu i doznająca klęski. Powieść charakteryzuje ukryta struktura autobiograficzna; podstawą jej napisania był upadek powstania listopadowego, a także świadomość Słowackiego, że nie udało mu się bezpośrednio wziąć w nim udziału. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Lambro)

Lilla Weneda

Juliusz Słowacki

„Lilla Weneda” to dramat autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Akcja utworu rozgrywa się w rejonie jeziora Gopło, w czasie przedhistorycznym. Ukazuje najazd Lechitów na Wenedów. Wenedowie ponoszą rozpaczliwą klęskę, której przyczyną jest nieokreślona klątwa; naród ten nie może być w żaden sposób ocalony. Sens beznadziejnej klęski rozumie tylko jedna z dwóch córek króla, która przepowiada tragedię już w Prologu i wydaje się wciąż popychać Wenedów do klęski.