Ur.

29 stycznia 1856 w Brzeżanach

Zm.

24 maja 1939 w Berlinie

Najważniejsze dzieła

Dzieje kultury polskiej, Dzieje literatury polskiej, Historia literatury rosyjskiej, Encyklopedia staropolska, Słownik etymologiczny języka polskiego, Mitologia słowiańska, Mitologia polska, Starożytna Litwa. Ludy i bogi

Historyk literatury i kultury polskiej, slawista, badacz dziejów języka. Pochodził ze spolszczonej rodziny niemieckiej. Profesor języków i literatur słowiańskich na uniwersytecie w Berlinie w latach 1881-1924, członek Akademii Nauk w Petersburgu, Pradze, Belgradzie i Sofii, a także Akademii Umiejętności w Krakowie i Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po I wojnie światowej za swoją pracę na rzecz kultury polskiej został uhonorowany przez polskie uniwersytety i instytucje naukowe, a w 1933 otrzymał złoty medal zasługi od społeczeństwa polskiego. Najbardziej spektakularnym dokonaniem prof. Brücknera było odnalezienie w Bibliotece Petersburskiej Kazań świętokrzyskich, ich opracowanie jako zabytku języka polskiego i opublikowanie (1890). W istocie jednak największe znaczenie ma rozległość jego wieloletnich badań, umieszczenie dorobku kultury polskiej w kontekście rozwoju całej słowiańszczyzny, opracowanie krok po kroku w studiach szczegółowych i monograficznych dzieł i autorów głównego nurtu literatury polskiej (wyróżnić należy studium o Bogurodzicy, monografię Mikołaja Reja, czy oprac. pism Wacława Potockiego), a oprócz tego docenienie wagi np. literatury sowizdrzalskiej czy pogłębienie wiedzy na temat kulturotwórczej roli polskich różnowierców (wyd. oprac. 1905).