I ukazał mi miasto

Pierre-Marie Delfieux

Radość nie jest ludzkim wynalazkiem, ale emanacją Boga. Nie można jej wytworzyć jest nam dana. Trzeba raczej umieć się na nią zgodzić, niż jej poszukiwać napisał Pierre-Marie Delfieux, założyciel Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich. Całym swoim życiem pokazywał, jak nie godzić się ze smutkiem i śpiewać Bogu Pieśń słoneczną; jak harmonijnie łączyć modlitwę w ciszy i samotności z modlitwą grupową w wielkim mieście. Książka, bazująca na historii tego francuskiego księdza i mnicha, opisuje centrum jego życia i posłannictwa. Inspiruje do poszukiwania własnej drogi, odkrywania swojego powołania, a także pogłębiania życia duchowego i czerpania w pełni z tego, co się nam przydarza. Bo, jak napisał we wstępie ks. Robert J. Woźniak: Tylko ten, kto szuka Boga, może odnaleźć świat.

Idea ewolucji w teologii katolickiej

Ks. Dr Franciszek Gabryl

Hegel, Günther, jak i moderniści zapominają o różnicy zasadniczej między religią przyrodzoną a objawioną przez Boga. Religia przyrodzona jest zbiorem prawd i obowiązków, do których odkrycia dojść może człowiek wyłącznie o własnej sile rozumu, zastanawiającego się nad stosunkiem człowieka do Boga. Zbiór tych prawd i obowiązków stanowi przedmiot nauki, zwanej teologią przyrodzoną, która znów jest częścią pewną filozofii. Jeżeli tedy Hegel i Günther utrzymują, że filozofia i teologia mają ten sam przedmiot, może to być prawdą tylko odnośnie do poznania religijnego czysto rozumowego, aczkolwiek i w tym razie nie pokrywa się teologia z filozofią, której przedmiotem badania jest nie tylko Bóg, ale świat i człowiek; żadną zaś miarą nie może to być prawdą w odniesieniu do religii objawionej, która może oprócz prawd, przystępnych rozumowi ludzkiemu, zawierać także prawdy, przechodzące zdolność pojmowania rozumu ludzkiego. Tak się właśnie ma rzecz z religią chrześcijańską.

Ignacy Klimowicz OP ( 1902) i jego syberyjski diariusz z XIX wieku

Eugeniusz Niebelski

Tekst z pracy zbiorowej Dominikanie o Polsce i Polakach od XIII do XX wieku. W 2018 roku minęła setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Pamiętając o tym wydarzeniu, Dominikański Instytut Historyczny w Krakowie przygotował prezentowany tom Dominikanie o Polsce i Polakach. Od XIII do XX wieku. Grupa kilkunastu historyków postanowiła odpowiedzieć na pytania: Czy polskich dominikanów w ogóle interesowała Polska? Czy bracia kaznodzieje, należący do międzynarodowej wspólnoty, zachowywali dystans wobec lokalnych wydarzeń, smutków i radości, czy wręcz przeciwnie byli w nie zaangażowani? Prezentowany tom jest oryginalną próbą odpowiedzi na te kwestie. Czytelnik otrzymuje panoramę poglądów, opinii i wielobarwnych postaci poczynając od św. Jacka Odrowąża, który dla średniowiecznych braci był wręcz drugim królem Bolesławem Chrobrym, przez Jana Falkenberga, który nawoływał do surowego potraktowania króla Władysława Jagiełły, a kończąc na dwudziestowiecznych dominikanach, realizujących misję kaznodziejską w niepodległej Polsce, a następnie pogrążonej w zawierusze wojennej i zniewolonej komunizmem.

Ilustrowana historia polskiego Kościoła

Marek Balon

Warto, by każdy Polak, a katolik szczególnie, znał historię polskiego Kościoła, bo bez niego nie byłoby ponadtysiącletniej historii Rzeczypospolitej. 1050-lecie chrztu Polski stanowi dobrą okazję do przypomnienia historii, zasług i dorobku naszego Kościoła w sferze religijnej, kulturowej, naukowej, społecznej i politycznej. Proponujemy fascynującą wycieczkę przez wieki: od końca pogaństwa po współczesność, odkrycia kart przełomowych dla narodu polskiego. By zachęcić do lektury nie tylko miłośników historii, lecz także jak najszerszą rzeszę czytelników, proponujemy przyjazną formułę bogato ilustrowanej, kolorowej książki zawierającej wiedzę w pigułce, a przy tym napisanej z pasją i bardzo przystępnie. Wierzymy, że lektura Ilustrowanej historii polskiego Kościoła będzie ekscytującą przygodą, która nie tylko sprawi, że odkryjemy bogactwo naszej tożsamości, lecz także pozwoli nam uzyskać właściwą perspektywę do patrzenia na wielki problemy współczesności.

Ilustrowana księga świętych. Ludzie Boga, których pokochasz od pierwszego wejrzenia!

Henryk Bejda

Który ze świętych lekarzy wypisał pacjentowi receptę na... leczenie Eucharystią? Kto kładąc głowę pod topór, prosił o litość tylko dla... swojej gęstej brody? Komu objawiony został pierwszy sztuczny język lingua ignota? Która ze świętych zawarła pakt z... komarami? Kto i dlaczego jak najdroższy skarb przechowywał... zwykłą szmatę? Jeśli zaintrygowały Cię te pytania, weź do ręki tę książkę i czytaj! Znajdziesz w niej na pewno odpowiedzi na te i wiele podobnych pytań. Masz bowiem przed sobą książkę niezwykłą: żywoty świętych napisane z polotem, lekkością i fantazją, pełne humoru, anegdot, dających do myślenia, rozczulających lub mrożących krew w żyłach scen. Napisał je i wybrał dla Ciebie człowiek, który żyje ze świętymi w prawdziwej komitywie, lubi ich i szanuje, na dodatek z czego jest bardzo dumny i na co mógłby przytoczyć wiele dowodów ... z wzajemnością. Poznaj ich wraz z nim i pokochaj, zaprzyjaźnij się z nimi są tego naprawdę warci! I bądź pewny, że odpłacą ci się za to z nawiązką!

Ilustrowany przewodnik po Fatimie. nie tylko dla pielgrzymów

Wincenty Łaszewski

Dziś Fatima to słynne miejsce, nawiedzane rocznie przez 4 mln pielgrzymów. Sto lat temu było inaczej. Miejsce objawień było terenem wypasu owiec i uprawy warzyw, a niewielkie wioski parafii fatimskiej były nieobecne na mapach. Cova da Iria na wyciagnięcie ręki. Miejsca objawień. Fakty. Rozważania. Modlitwy. Trójka wizjonerów i fatimskie przesłanie Maryi. Zwiedzanie sanktuarium i doliny Cova da Iria. Klasztory Alcobaca, Batalha i Hieronimitów w Lizbonie, sanktuarium w Nazaré. Subiektywny przewodnik bezkompromisowego Autora. Fatima - miejsce najważniejszych dla Ciebie objawieńNiekoniecznie musisz znaleźć się tam fizycznie. Kluczem do Twej wyprawy w głąb będzie odpowiedź, której Jan Paweł II udzielił kiedyś portugalskiej dziennikarce, dopytującej się, kiedy papież znowu pojawi się w Fatimie. Jan Paweł II odpowiedział wówczas: Fatima? Jestem tam każdego dnia". Jeszcze nigdy Fatima nie była tak blisko Polski.

Imperium Sodomy i jego sojusznicy

Paweł Lisicki

Stałą cechą rewolucji jest dokonywanie czystek pamięci. Każda epoka ma swoją wrażliwość i w XXI wieku chwilowo drastyczna walka z przeszłością nie uchodzi. Radykałowie wolą raczej metodę drobnych kroków. Zamiast niszczyć stare dzieła, palić je lub zakazywać ich czytania, można przecież nieco je tylko poprawić. Gdyby kiedyś prawa do wydawania dzieł polskich pisarzy dostały się w ręce apostołów wokeizmu, nie ostałby się kamień na kamieniu: stracilibyśmy i Adama Mickiewicza, i Henryka Sienkiewicza, nie wspominając o Zygmuncie Krasińskim czy Bolesławie Prusie. Każdego by potraktowano z innego paragrafu. Jednego za domniemany antysemityzm, drugiego za rasizm, trzeciego za ksenofobię, a wszystkich za patriarchalizm i maskulinizm. Na razie Polacy są daleko z tyłu. Z czyszczeniem pamięci mogli się stykać w Kościele, po soborze watykańskim II. Zniknęły wtedy tzw. psalmy złorzeczące (Pan Bóg się nie gniewa, Pan Bóg kocha wszystkich), znacznie okrojono odniesienia do groźby piekła, postawiono nacisk na to, co pozytywne i co budzi nadzieję. Postępowi teologowie próbują dowieść, że Biblia nie potępia homoseksualizmu. Według nich grzech sodomski miał być formą pogwałcenia prawa gościnności, a wtedy reszta już pójdzie z górki. Kto nie jest gościnny, ten nie chce imigrantów. Kto nie jest gościnny, ten nie troszczy się o zasoby Ziemi i beztrosko wydycha CO2 do atmosfery. Imperium Sodomy na pewno nie ustąpi. Tam, gdzie siła zderza się z racją, ta druga często musi przegrać.

Inshallah. Oddech Maroka

Magdalena Wąsiura

Młoda kobieta wyrusza do Maroka, aby poznać siebie i innych, przesuwać granice i pokonywać kulturowe bariery. W miasteczku Khenifra w Atlasie Środkowym żyje pod jednym dachem z rodziną berberyjską, którą kocha jak swoją własną. Ludzie ci otwierają dla niej dom i serce, dzielą się chlebem, potrawami tajine, lokalną whisky pitą na potęgę. Tam snuje się opowieści, zwierza się ze zmartwień i fetuje radości. Tam się marzy. Cierpi. Kocha. Przeżywa. Nie ma dwóch podobnych do siebie dni. Tam rzeczy się dzieją, a historia sama się pisze. W tym miejscu dziećmi opiekuje się organizacja pozarządowa Hannan, która prowadzi przedszkole i pomaga egzystować najbiedniejszym. Autorka, jako wolontariuszka, włącza się aktywnie w pracę organizacji pozarządowej i życiowe perypetie tych, którym pomaga. To jej sposób na udane życie.