Okruchy

o. Grzegorz Ruksztełło CSsR

O. Grzegorz Ruksztełło CSsR (ur. 1966) redemptorysta, który wyjechał w 1993 roku do Rosji do pracy misyjnej. Założyciel zespołu misyjnego Wschód. W pierwszych latach posługi zajmował sie jako proboszcz odbudowa parafii i koscioła pod wezwaniem Matki Bozej Loretanskiej w Orenburgu, a w 1996 roku załozył tam Kolegium Teologiczne. Pełnił funkcje: prezydenta Caritasu orenburskiego obwodu, wikariusza biskupiego diecezji saratowskiej, odpowiedzialnego za pomoc humanitarna m.in. w czasie wojny w Czeczenii, ekonoma w seminarium diecezjalnym w Petersburgu, a do 6 pazdziernika 2020 roku proboszcza parafii pod wezwaniem Matki Bozej Nieustajacej Pomocy w Pioniersku. Obecnie znów służy w Rosji w Penzie. * Książka składa się z krótkich historii z życia misjonarza posługującego w dalekiej Rosji. Każdy jej rozdział można czytać osobno, a ocenę poruszanych tematów autor pozostawia czytelnikowi. Ojciec Ruksztełło pokazuje, jak wielkim strumieniem potrafi wlewać się Boża łaska wszędzie tam, gdzie panuje bieda materialna i duchowa. Historie przedstawione w książce mogą pomóc obudzić tak potrzebną dziś empatię, zwłaszcza w przypadku osób zagubionych we współczesnej cywilizacji.

Olimp polski według Jana Długosza

Szymon Matusiak

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Pierwszą relacją o bóstwach słowiańskich, którą trudno zweryfikować, jest pochodząca z II połowy XIII wieku Knýtlinga saga, stanowiąca uzupełnienie Gesta Danorum Saksa Gramatyka. Oprócz bóstw wspomnianych przez Saksa pojawiają się dwa nowe imiona bóstw czczonych na Rugii, których interpretacja i wiarygodność nastręcza trudności. Imię pierwszego bóstwa, Tjarnaglofi proponuje się najczęściej odczytać jako Czarnogłów i powiązać wówczas ze wspomnianym przez Helmolda Czarnobogiem. O wiele więcej trudności sprawia Pizamar. Najobszerniejszym źródłem zawierającym trudne do weryfikacji imiona bóstw słowiańskich jest panteon zawarty w kronice Jana Długosza. Długosz wspomina kilka bóstw, które nie pojawiają się we wcześniejszych źródłach, część z nich przedstawiając jako analogie do bóstw greckich. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogowie_słowiańscy) Niniejsza publikacja stanowi pełne zestawienie panteonu słowiańskiego przedstawionego przez Jana Długosza. Zachęcamy do lektury!

Operacja Franciszek

Tomasz P. Terlikowski

- Lewicowy Franciszek zwolennikiem teologii wyzwolenia? - Antyklerykalny Franciszek zmienia nauczanie Kościoła przede wszystkim w kwestii rozwodów i obrony życia poczętego? - Liberalny Franciszek wprowadzi kapłaństwo kobiet? - Rewolucyjny Franciszek gruntownie zreformuje podstawy wiary? - Ubogi Franciszek zajmuje się przede wszystkim zwalczaniem bogactwa wśród biskupów? Lewica ma nowego idola papieża Franciszka. Mają go także media, kreujące Ojca Świętego na takiego idola. Przypisują mu nieprawdopodobne poczynania, poglądy, cechy i zamiary. Tomasz P. Terlikowski rozbija w proch i pył ów fałszywy, sztucznie wykreowany wizerunek Franciszka. Pokazuje, jak odległy jest on od rzeczywistości, jak naiwny i szkodliwy. Jednocześnie dowodzi, że prawdziwy Franciszek jest znacznie ciekawszy od serwowanej nam medialnej podróbki

Opowiadania buddyjskie

Paul Dahlke

Paul Dahlke (1865-1928) niemiecki lekarz, homeopata, założyciel wspólnoty buddyjskiej i propagator buddyzmu w Niemczech. Po ukończeniu studiów medycznych i zdobyciu stopnia doktora Dahlke zamieszkał w Berlinie, gdzie rozpoczął praktykę lekarską, koncentrując się na leczeniu homeopatycznym. Podczas podroży do Azji zetknął się z buddyzmem, m.in. na Cejlonie (1900). W 1924, w celu propagowania buddyzmu, założył w Berlinie klasztorny ośrodek Buddhistisches Haus. Dahlke opublikował wiele prac na temat buddyzmu, jedną z nich są oferowane tutaj czytelnikowi Opowiadania buddyjskie, w których zajmuje się problemami wyrzeczenia, wierności, tego, że życie i szczęście człowieka zależą w dużej mierze od niego samego, wreszcie kwestią życia i śmierci.

Opowieści czyśćcowe

Andrzej Sarwa

Według nauki Kościoła katolickiego, ziemskie życie człowieka jest tylko etapem na drodze ku wieczności. Nie należy zatem okazywać większego, niż to oczywiście konieczne, zainteresowania dobrami materialnymi. Książka w prosty i przystępny sposób wyjaśnia czytelnikowi czym jest czyściec, jakie dusze się tam znajdują i w jaki sposób, my śmiertelnicy, możemy im jeszcze pomóc. Książka podpiera się nie tylko cytatami z Pisma Świętego, ale także przykładami z życia świętych i Doktorów Kościoła. Oto dusza jedna, w samym największym ogniu gorejąca, nagle zawołała: O jakież to szczęście mnie spotkało! A gdy ją zapytano o powód tej radości, odrzekła: Oto aniołowie mi objawili, że w tej minucie dziecko się narodziło, które zostanie kapłanem i podczas pierwszej mszy, jaką odprawi, mnie od mąk czyśćcowych wyzwoli.

Opowieści pielgrzyma

Arsenij Trojepolski

Opowieści pielgrzymapowstały w latach 1859-1863. Ich autorem, jak dowodzą współcześni badacze, był rosyjski mnich Arsenij (Walentyn) Trojepolski obecnie odkrywany i coraz bardziej doceniany duchowy pisarz XIX-wiecznej Rosji. Urodził się w 1804 roku w rodzinie drobnej, rosyjskiej szlachty. Studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1825 roku wstąpił do klasztoru św. Symeona w Moskwie. W 1832 roku został kapłanem (w tradycji prawosławnej zwany hieromnichem). Podczas swojego życia wielokrotnie zmieniał miejsca pobytu, przebywał w kilkunastu klasztorach w wielu regionach Rosji. W 1857 roku trafił do klasztoru św. Pafnutiusa w Borowsku pod Moskwą, gdzie zmarł w 1870 r.. Tam napisał Opowieści pielgrzyma, a także inne, liczne pisma poświęcone m.in. teorii i praktyce Modlitwy Jezusowej. Opowieści pielgrzyma to wyjątkowe dzieło chrześcijańskiej duchowości, które w barwnym stylu przedstawia drogę do odkrycia i praktyki modlitwy nieustannej, zwanej także Modlitwą Jezusową czy Modlitwą Serca. Tytułowy pielgrzym wyrusza w drogę, by się dowiedzieć, co oznaczają biblijne słowa Nieustannie się módlcie. Wędrując, poznaje modlitwę Jezusową i zaczyna żyć zgodnie z wolą Bożą. Jego historia to mistrzowska opowieść o tym, jak Bóg zmienia życie człowieka. Pismo to, uważane do niedawna za anonimowe, doczekało się wielu wydań w różnych językach świata. Niniejsze, piąte, wydanie zawiera nowy wstęp, w którym przedstawiono historię powstania dzieła oraz wyjaśniono kwestię jego autorstwa.

Opowieść o trzech królach

Gene Edwards

Opowieść o trzech królach to poruszająca i głęboko przemyślana książka, która prezentuje historię trzech królów - Saula, Dawida i Absaloma. Autor zaprasza czytelnika w podróż przez życie tych biblijnych postaci, odsłaniając ich motywacje, decyzje i konsekwencje działań. Opowieść stanowi świetny pretekst do refleksji nad tematami takimi jak przywództwo, wierność, pokora i Boży plan. Książka stawia pytania o to, jak radzić sobie z trudnymi sytuacjami, jak rozpoznawać Boży głos i jak dążyć do prawdziwej pokory oraz służby. Jest nie tylko pasjonującą narracją, lecz także zaproszeniem do osobistych rozważań i duchowego wzrostu.

Oprawy z superekslibrisem donacyjnym Abrahama Bzowskiego OP

Katarzyna Płaszczyńska-Herman

Tekst z pracy zbiorowej Arma nostrae militiae. Kultura książki i pisma Zakonu Kaznodziejskiego na ziemiach polskich. Oddawany Czytelnikowi kolejny tom serii Dominikańskiego Instytutu Historycznego w Krakowie to zbiór studiów poświęconych różnym aspektom dziejów kultury książki i pisma w środowisku dominikańskim na ziemiach polskich. Pozwala on poznać kulturę umysłową braci i sióstr, poszczególnych klasztorów czy całych prowincji. Dzisiaj o dorobku i tradycjach intelektualnych dominikanów i dominikanek świadczą głównie zachowane druki i rękopisy ich autorstwa oraz skrawki dawnych księgozbiorów. Są one bardzo wymownymi świadkami dziejów zakonu św. Dominika na terenie Rzeczypospolitej.