Poskromienie złośnicy

William Shakespeare

Baptista Minola, majętny mieszczanin z Padwy ma dwie córki na wydaniu. O ile z młodszą Bianką nie ma żadnych problemów, ponieważ dziewczyna jest piękna i dobrze ułożona, o tyle ze starszą Katarzyną sprawa wygląda zupełnie inaczej. Choć Bianka ma wielu adoratorów gotowych z miejsca powziąć ją za żonę, Minola stanowczo odmawia. Najpierw za mąż musi wyjść Katarzyna. A niełatwo znaleźć kandydata chętnego do małżeństwa z humorzastą złośnicą. Gdy w końcu zjawia się ktoś gotowy na ten krok bynajmniej nie z miłości do szczęśliwego zakończenia brakuje jeszcze jednego elementu. Zgody przyszłej panny młodej. Poskromienie złośnicy" to jedna z najpopularniejszych komedii Shakespearea, napisana we wczesnym okresie jego twórczości ok. 1592 roku.

Posłannictwo z planety Wenus

Maurice Leblanc

Na ścianie budynku, służącego niegdyś za laboratorium słynnego naukowca, od pewnego czasu pojawiają się tajemnicze obrazy. Ukazują one autentyczne wydarzenia zarówno z przeszłości, jak i teraźniejszości. Rozwikłania zagadki z młodzieńczych lat, podejmuje się Wiktoryn Beaugrand - świadek tych niesamowitych, paranormalnych zdarzeń. Ich sekret okaże się jednak bardzo pilnie strzeżony. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.

Postrach Londynu

Kurt Matull, Matthias Blank

1. część serii powieści sensacyjnych o tajemniczym nieznajomym - Lordzie Listerze. Lord Lister (znany również jako John C. Raffles) to postać fikcyjnego londyńskiego złodzieja-dżentelmena, kradnącego oszustom, łotrom i aferzystom ich nieuczciwie zdobyte majątki, a także detektywa-amatora broniącego uciśnionych, krzywdzonych, niewinnych, biednych i wydziedziczonym przez los. Po raz pierwszy pojawił się w niemieckim czasopiśmie popularnym opublikowanym w 1908, autorstwa Kurta Matulla i Theo Blakensee (pseudonim pisarski Matthiasa Blanka). Seria stała się bardzo popularna nie tylko w Niemczech (ukazało się tam 110 cotygodniowych wydań); została przetłumaczona na wiele języków. (opis z Wikipedii).

Pot-Bouille

Émile Zola

Pot-Bouille raconte lhistoire du jeune Octave Moore, venu conquérir Paris. Il est beau, charmant et reve de conquérir le monde entier. Octave a un plan: il lui semble quil lui serait plus facile de se lancer dans une carriere avec laide de femmes. Les lecteurs regardent comment la vie sociale se transforme en une comédie monstrueuse dhypocrisie.

Potęga giełdy (#2)

Frank Norris

Namiętność niejedno ma imię. Dla niektórych małżeńskie uniesienia to nic w porównaniu z emocjami, jakie dają spekulacje giełdowe. Laura jest panną tyleż urokliwą, co wyrachowaną. Bezwzględnie odrzuca awanse trzech zalotników, by ostatecznie poślubić tego, który jest bogaty i gotów zapewnić jej wszelkie materialne dobra. Gdy świeżo upieczona pani Curtis roztrząsa naturę swojego uczucia względem męża, ten odkrywa coraz większy pociąg do spekulacji giełdowych na rynku pszenicy. Choć przyjaciel ostrzega go przed niebezpieczeństwem, bohater coraz mocniej osuwa się w giełdową obsesję. Książka stanowi drugą część tzw. epopei pszenicy. Lektura obowiązkowa dla miłośników Johna Steinbecka czy Ernesta Hemingwaya. Epopeja pszeniczna Niedokończona ze względu na nagłą śmierć autora trylogia, która miała przedstawiać podróż zboża od zasiewu w Kalifornii do ostatecznego spożycia jako chleb w Europie Zachodniej. Frank Norris (1870-1902) - amerykański powieściopisarz, związany z nurtem naturalizmu w literaturze oraz z tzw. erą progresywną w historii USA, kiedy intelektualiści pragnęli, by więcej władzy przekazać zwykłym obywatelom. Przez 2 lata studiował malarstwo w Paryżu, gdzie zetknął się z twórczością Zoli. Silny wpływ na jego poglądy mieli również Darwin i Spencer. Był korespondentem wojennym na Kubie oraz pracownikiem wydawnictwa. Autor takich książek jak " Ocean przyjdzie po Ciebie" czy "Octopus". Na podstawie powieści "McTeague" Erich von Stroheim nakręcił film "Chciwość".

Potwarz

Anton Czechow

  “Potwarz” to opowiadanie Antoniego Czechowa, jednego z najsłynniejszych rosyjskich pisarzy i dramaturgów. Uznawany jest powszechnie za mistrza małych form literackich.   „Achiniejew spojrzał na jesiotra i osłupiał z zachwytu. Twarz mu się rozjaśniła, oczy zaiskrzyły. Nachylił się i wydał wargami dźwięk nieposmarowanego koła. Postawszy chwilkę, strzepnął palcami i jeszcze raz cmoknął wargami.   — Ba! dźwięk płomiennego pocałunku!… — Z kim się tak całujesz, Marfo? — ozwał się głos z sąsiedniego pokoju i we drzwiach ukazała się strzyżona głowa pomocnika gospodarza klasowego Wańkina. — Z kim to? A-a-a — bardzo przyjemnie! Z Sergjuszem Kapitonyczem. Dobry starzec, niema co mówić! Z płcią nadobną tête-à-tête.   — Ja się wcale nie całuję — zmieszał się Achiniejew — kto ci to powiedział, durniu? Ja tylko tego… wargami cmoknąłem… z zadowolenia… na widok ryby…   — Gadaj zdrów! ”   Fragmenty z książki: Anton Czechow. „POTWARZ”

Powiastki filozoficzne

Wolter

„Powiastki filozoficzne” to zbiór wybitnych filozoficznych powiastek autorstwa Voltaire’a.

Powieści gotyckie

Zygmunt Krasiński

Powieści gotyckie Zygmunta Krasińskiego wpisują się w zespół zjawisk w literaturze, sztuce i literaturze, zrodzony w XVIII wieku, zapoczątkowany w Anglii i znany pod wspólnym terminem „gotycyzmu”. Zjawisko to było związane z fascynacją przeszłością, szczególnie z rewaloryzacją średniowiecza. Za datę początkową gotycyzmu w literaturze przyjmuje się wydanie powieści Zamczysko w Otranto Walpole’a. W okresie romantyzmu gotycyzm przejawiał się w balladzie, dramacie i powieści. Powstająca w tej konwencji wizja świata była utrzymana w tonie wzniosłości i grozy. Scenerię tworzył średniowieczny kostium historyczny, gotycka architektura, przerażający krajobraz i często zaznaczana ingerencja sił nadprzyrodzonych. W fabule dominował schemat zbrodni i kary. W polskiej literaturze gotyckie tematy i motywy ulegały modyfikacjom – np. zamek, miejsce nawiedzane przez duchy i napiętnowane zbrodnią, staje się pamiątką historii narodowej (przykładem drukowany w niniejszym tomie Zamek Wilczki). Krasiński wiąże gotycką manierę z historią Polski w Mściwym karle; z kolei powieść Grób rodziny Reichstalów (debiut w druku 1828) powstała pod wpływem młodzieńczych lektur angielskich romansów grozy.    

Powieści mniejsze

Nikołaj Gogol

Powieści pisane przez Nikołaja Gogola zawsze cechowały się opisem społeczeństwa, do którego przecież przynależał, ale okraszone dużą dozą satyry. Nie inaczej jest w Powieściach Mniejszych, które są swoistym zapisem historii codzienności, która go otaczała - w krzywym zwierciadle.

Powieść Era o życiu zagrobowym

Platon

Opowieść o Erze jest legendą, którą Platon umieścił w Rzeczpospolitej. Historia zawiera opis kosmosu i zaświatów, które przez wiele stuleci miały ogromny wpływ na myśl religijną, filozoficzną i naukową. Historia zaczyna się od niejakiego Era syna Armeniosa z Pamfilii poległego w walce. Kiedy ciała tych, którzy zginęli w bitwie, są zbierane, dziesięć dni po śmierci, Er pozostaje wciąż nierozłożony. Dwa dni później zaś ożywa na stosie pogrzebowym i opowiada innym o swojej podróży w zaświatach, w tym o reinkarnacji i niebieskich sferach, o płaszczyźnie astralnej. Opowieść zawiera pogląd, że ludzie moralni są nagradzani, a ludzie niemoralni karani po śmierci.

Powojenni

Helena Mniszkówna

Powieść o przedstawicielach polskiego ziemiaństwa, którzy po I wojnie światowej oraz rewolucji bolszewickiej utracili swoje majątki i próbują ułożyć sobie życie na nowo w powojennej rzeczywistości. Głównym bohaterem jest Edward Zebrzydowski, młody arystokrata, który postanawia się bogato wżenić w celu ratowania swojego statusu społecznego.

Powrót do Brideshead

Evelyn Waugh

Powrót do Brideshead to jedna z najsłynniejszych brytyjskich powieści, a Evelyn Waugh to klasyk uznawany ze jednego z najznakomitszych literackich stylistów XX wieku. Choć opisuje świat, którego już nie ma zniknął bezpowrotnie wraz z wybuchem II wojny światowej to snuje przede wszystkim ponadczasową opowieść o ludziach wplątanych w wielką machinę losu i dylematy wiary. To historia przesiąknięta tęsknotą za splendorem i beztroską przeszłości: za światem wiejskich posiadłości, wspólnego ucztowania, polowań, balów debiutantek, klubów dla dżentelmenów, debat o filozofii, literaturze i religii. Autorowi nie brakuje jednak ironicznego dystansu, z jakim opisuje swoich bohaterów, ekscentrycznych i pełnych słabości. Wyjątkowo odważna jak na swoje czasy powieść pozostaje aktualna do dziś: Waugh stworzył wyraziste postacie kobiet, które same decydują o swoim życiu, opisał dwuznaczne przyjaźnie między mężczyznami i swoisty trójkąt miłosny, w który uwikłani są bohaterowie. Powrót do Brideshead stanowi zapis szalonej młodości, a także niepokojów przypadających na burzliwe lata dwudzieste i trzydzieste XX wieku, które dla bohaterów okazały się czasem utraconej niewinności.   To przewrotna, słodko-gorzka opowieść o młodzieńcu, który w latach trzydziestych wyjeżdża do Oksfordu i zakochuje się w ekscentrycznych właścicielach starego domu zwanego Brideshead. Powieść Waugh oddaje ducha epoki, która zakończyła się gwałtownie wraz z nadejściem mrocznych dni II wojny światowej. Powrót do Brideshead to prawdziwe literackie arcydzieło. Time Barwna i sugestywna powieść opowiadająca zarazem o możliwości głębokich zmian, jak i niezłomności ludzkiego ducha. The Times Powrót do Brideshead ma ciężar i głębię, które cechują pisarza u szczytu świetności. Tę niezwykle wciągającą historię opowiada, poruszając i ożywiając wyobraźnię czytelników. Ta książka to największe literackie osiągnięcie Waugh. The New York Times Niezależnie od tego, co myślimy o bohaterach tej książki, ich świecie i religijności, Powrót do Brideshead pozostaje prawdziwą ucztą. The Guardian To książka wielowymiarowa, w dodatku pięknie napisana przez jednego z najlepszych prozaików naszych czasów. Newsweek [...] rozumienie ludzkiego doświadczenia jest u Waugh ponadczasowe. W Powrocie do Brideshead po mistrzowsku uchwycił siłę tęsknoty i przebaczenia. National Review

Powszechne braterstwo

John Galsworthy

Jest coś pociągającego, a zarazem niepokojącego w portrecie brytyjskiej klasy wyższej z początków XX wieku. Rodzina Dallisonów wiedzie swój uprzywilejowany żywot wypełniony spotkaniami towarzyskimi, rozrywką i zakupami. Ich codzienność wzlatuje ponad przeciętność, a jednocześnie stale stykają się z przedstawicielami niższych klas społecznych. Na przecięciu tych dwóch światów wciąż dochodzi do mikroskopijnych napięć i przeciążeń, które John Galsworthy potrafi doskonale uchwycić. Powieść społeczna laureata literackiej Nagrody Nobla. Lektura w sam raz dla miłośników realizmu społecznego spod znaku Bolesława Prusa i Marii Konopnickiej.

Poznań ostoją myśli polskiej

Stanisław Przybyszewski

“Poznań ostoją myśli polskiej” to utwór Stanisława Przybyszewskiego, polskiego pisarza, poety, dramaturga okresu Młodej Polski. Przybyszewski był skandalistą, przedstawicielem cyganerii krakowskiej i nurtu polskiego dekadentyzmu.   “Nie pomnę, by kiedykolwiek głębiej rozradowało się moje serce, jak w chwili, gdym wyczytał te wstępne słowa „Ostoi“, spółki wydawniczej w Poznaniu, „mającej na celu teraz właśnie, kiedy ruch wydawniczy w Królestwie i Galicyi prawie całkiem ustał, dać pisarzom polskim, których twórczość w obecnych warunkach zatamowaną została, możność wydawania ich utworów, przyjść im tem samem z doraźną pomocą materyalną a społeczeństwu polskiemu dostarczyć karmi duchowej, której teraz więcej, niż kiedykolwiek potrzebuje“.  Zostałem wychowany w najświetniejszych tradycyach życia umysłowego w Poznańskiem, życia, tak bogatego i dostojnego, że się dziś ono wydaje być jakąś przepiękną legendą, onego życia, jakiem żył Poznań między rokiem 1830 a 1850-tym.”   Fragment.  

Prawo i dama

Wilkie Collins

Powieść otwiera scena cichego ślubu w jednym z londyńskich kościołów. Bohaterami są młoda i piękna Valeria Brinton oraz szaleńczo w niej zakochany Eustace Woodville. Przez kilka pierwszych dni nic nie mąci szczęścia nowożeńców. Jednak wkrótce Valeria uświadamia sobie, że Eustace coś przed nią ukrywa. Dzięki przypadkowemu, jak się wydaje, spotkaniu z teściową, która od początku sprzeciwiała się ich małżeństwu, Valeria odkrywa, że jej mąż poślubił ją pod fałszywym nazwiskiem. Eustace ze wszystkich sił usiłuje ją odwieźć od poznania prawdy, ale Valeria nie ustępuje…

Precz z kryzysem. Powieść niestety utopia

Edmund Jezierski

Kryzys przyjmuje różne formy. Jednak największą niegodziwością zdaje się, kiedy lud pracujący - pomimo włożonych wysiłków - nadal znajduje się na skraju ubóstwa, a krezusi żyją w niezmierzonych bogactwach. W centrum tego wszystkiego znajdują się dzieci - bezbronne, usytuowane w najniższej warstwie społecznej, nie mają szans na normalne życie. Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.

Proboszcz z Tours

Honoré de Balzac

Francuska prowincja jako sielankowa oaza spokoju? Niekoniecznie. W powieści wchodzącej w skład "Komedii ludzkiej" Balzac przekonująco portretuje społeczność małego miasteczka, w którym wszyscy wszystkich znają i bezwzględnie walczą ze sobą o ograniczone dobra i honory. Szczery i prostolinijny ksiądz Birotteau oczekuje na zapowiadany awans w hierarchii kościelnej. Po śmierci swojego przyjaciela, księdza-intelektualisty Chapelouda, wynajmuje opustoszały po nim piękny pokój. Powodowany zazdrością kanonik Troubert zrobi jednak wszystko, by uprzykrzyć życie Birotteau. Powieść została zekranizowana w 1980 r., a główną rolę zagrał Jean Carmet.

Proboszcz z Tours. Le curé de Tours

Honoré de Balzac

Ksiądz Franciszek Birotteau, jest jednym z księży katedry Świętego Gracjana w Tours. Po śmierci swojego przyjaciela, księdza Chapelouda, wynajmuje jego piękny pokój u starej panny Zofii Gamard. W chwili, gdy rozpoczyna się opowieść oczekuje nominacji na kanonika katedralnego. Nie wie, że mieszkający u pani Gamard kanonik Troubert, zazdrości mu wszystkiego: mieszkania, wpływowych przyjaciół, bywania w towarzystwie. Nie wie też, że swoim mimowolnym postępowaniem dotknął do żywego pannę Gamard. Troubert zawiera pakt z panną Gamard i wspólnie organizuje szeroką intrygę przeciw prostolinijnemu, niepodejrzewającemu niczego Birotteau. Stara panna dopuszcza się wobec niego szeregu dotkliwych złośliwości, po czym doprowadza Birotteau do zrzeczenia się przez niego wynajmowanego u niej mieszkania, a także podstępem przejmuje odziedziczony po księdzu Chapeloud dobytek. (za Wikipedią). Ale to bynajmniej nie koniec opowieści, dalsze losy księdza pozna się przeczytawszy oferowana książkę Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française.

Proces

Franz Kafka

Przekład: Jakub Ekier Posłowia: Jakub Ekier, Łukasz Musiał Józef K., oskarżony bez podania zarzutów, to nie żaden skromny urzędnik ani człowiek bez winy – choć tak się zwykło czytać Proces. Siła, która niszczy karierę i życie ambitnego bankowca, to – także wbrew tradycyjnej lekturze – ani biurokracja, ani dyktatura. O co tu w takim razie chodzi? By znaleźć własną odpowiedź, trzeba i warto uważnie czytać arcydzieło Kafki, odkrywając w nim niewyczerpane bogactwo sensów i bezsensów. W tym wydaniu przydatne w tym celu szkice dołączyli tłumacz, a także prof. Łukasz Musiał, który za swoją książkę Kafka. W poszukiwaniu utraconej rzeczywistości otrzymał prestiżową nagrodę „Literatury na Świecie”. Świeżej daty przekład Procesu unika filologicznych pomyłek wcześniejszego i uwzględnia rozdziały zarzucone przez Kafkę. Stara się też odtwarzać symboliczny charakter tej odrealnionej prozy, ale i jej rzeczowy język, ironię i humor.

Proces

Bruno Schulz był artystą totalnym. Nie tylko malował i  rysował, nie tylko pisał własne opowieści, ale również zajmował się tłumaczeniem. I to właśnie jemu zawdzięczamy genialny przekład Procesu Franza Kafki. Proces w tłumaczeniu Schulza ilustrowany jego grafikami.   Impulsem do napisania Procesu było dla Kafki zerwanie z narzeczoną. Pisarz planował początkowo opowiadanie o konflikcie ojca z synem. Jednak w trakcie pracy książka urosła do rangi utworu, jaki znamy dziś. Głównym bohaterem powieści jest kawaler, Józef K. Pewnego dnia budzi go wtargnięcie do jego mieszkania dwóch urzędników, którzy informują, iż został aresztowany, choć nie popełnił żadnego wykroczenia. Pozwalają mu zresztą prowadzić normalne życie, z tym, że cały czas musi być do dyspozycji sądu. Jednak od tej chwili życie Józefa K. staje się pasmem absurdalnych zdarzeń.   Siłą tej opowieści jest jej niezwykła atmosfera. O ponurych absurdalnych sytuacjach mawiamy dziś, że są kafkowskie. Nieokreśloność winy Józefa K. pozakazuje, że każdy z nas może być osądzony. Autor wyraźnie nawiązuje do procesów inkwizycyjnych. Jest to też niewątpliwie opowieść o totalitaryzmie. Przy czym instytucją totalitarną staje się sąd, który odbiera bohaterowi prawo do obrony.   Powieść obrosła ogromną ilością odczytań i interpretacji – pisano, że mówi o samotności, o winie i karze, o odpowiedzialności za własne życie (Erich From)… Wszystkie te tematy są nadal niezwykle aktualne.   I pomyśleć, że nie moglibyśmy czytać Procesu, gdyby przyjaciel Kafki nie posłuchał umierającego pisarza, który żądał spalenia wszystkich pozostawionych przez siebie papierów.

Proces

Theodore Dreiser

W świecie finansjery nawet najlepiej skrojony garnitur nie zmieni ludzkiej natury. Frank Cowperwood nie załamuje się upadkiem swojej firmy oraz narażeniem kasy miejskiej na straty. Wiadomo, że w prowadzenie wielkich interesów wkalkulowane jest ryzyko. Obmyśla niezwykle skomplikowany, ale skuteczny plan, który pozwoli mu się podźwignąć po chwilowym upadku. Niestety organy ścigania nie są wyrozumiałe wobec działań biznesmena. Cowperwood ma świadomość, że jeśli ogrom nieprawidłowości wyjdzie na jaw, grozić mu będzie 5 lat więzienia. Jako człowiek czynu, podejmuje wszelkie kroki, by do tego nie dopuścić. Kontynuacja powieści "Finansista" Theodore'a Dreisera. Postać Franka Cowperwooda jest inspirowana biografią prawdziwego finansisty Charlesa Tysona Yerkesa. Idealna lektura dla miłośników powieści "Wielki Gatsby" Francisa Scotta Fitzgeralda.

Proces

Franz Kafka

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.

Profesor Wilczur

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Utrata pamięci staje się początkiem nowego życia. Gdy tylko Profesor Wilczur przypomina sobie własne życie, decyduje się na powrót do swojej kliniki. Na nowo usiłuje odzyskać autorytet i szacunek. To niełatwe, kiedy ludzie w jego otoczeniu pochłonięci są rozgrywaniem przeciwko niemu intryg. Zwłaszcza, gdy robi to ktoś tak bliski jak jego zastępca Dobraniecki. Jednak Profesor Wilczur jako chirurg altruista jest wierny swoim ideałom. Najbardziej zaś wierny jest swojej ukochanej Łucji Pańskiej... Profesor Wilczur" to drugi tom dwutomowego cyklu Znachor", opowiadający o losach chirurga Profesora Wilczura. Poświęcony misji ratowania świata lekarz ucieka przed wielkomiejskimi intrygami na wieś. Dla zdrowia pacjentów jest gotów narazić własne życie i tak też się staje... Los bywa jednak przewrotny. Okazuje się, że ci, którzy chcieli mu zaszkodzić, sami będą potrzebować jego pomocy. Tomasz Dołęga-Mostowicz proponuje więc historię o tym, jak być przyzwoitym człowiekiem w każdej sytuacji.

Profesorka

Michał Bałucki

Jedna z nowel Michała Bałuckiego pesymistycznie nawiązująca do kwestii oświaty. Bohaterką utworu jest panna Anielka z Obierzynki tytułowa profesorka. Jej historia przedstawia tragiczne losy panny z dobrego domu, pełnej ideałów. Dziewczyna z pełnym zaangażowaniem i wytrwałością oddaje się pracy wiejskiej nauczycielki. Jej poświęcenie nie spotyka się jednak z uznaniem, na jaki zasługuje. Opowieść o życiu Anielki może przywoływać na myśl późniejszą i równie przejmującą nowelę Siłaczka" pióra Stefana Żeromskiego. Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.