Radykał. Jacques Damour

Émile Zola

Jacques Damour, czyli Jakub Damour bohater powieści "Radykał", która wyszła spod pióra Emile Zoli pracowity robotnik, ojciec dwójki uroczych dzieci, mąż rozsądnej i pięknej kobiety, mógł prowadzić spokojne i szczęśliwe życie. Jednak historia wkracza do jego warsztatu: Komuna Paryska odbiera mu syna, zmusza do sięgnięcia po broń i burzy jego życie rodzinne. Wywieziony na zesłanie do Nowej Kaledonii, udaje mu się zbiec, i po latach powraca z szalonym pragnieniem odnalezienia swojej rodziny. Niestety, rzeczywistość, którą odkrywa, różni się od tej, którą sobie wyobrażał... W tej fascynującej powieści Emile Zola, mistrz naturalizmu, łączy aspekty społeczne, historyczne i psychologiczne, aby ukazać bezlitosny los swojego bohatera. Przygotuj się na wzruszającą podróż przez nieustępliwy i surowy świat Jacques'a Damour. Emile Zola przenosi nas w fascynującą podróż przez Paryż w swojej książce "Radykał". Historia skupia się na Jacques'ie Damour, mężczyźnie gotowym zmierzyć się z twardym i nieprzyjaznym światem. Jacques spotyka swojego starego przyjaciela Berru, a rozmowa ta odsłania ich wspólną przeszłość w Komunie dziesięć lat wcześniej. Jacques przeżywał swoje przygody i udręki, włącznie z deportacją na Nową Kaledonię. Po latach wraca do Paryża po amnestii, ale dowiaduje się, że jego życie zmieniło się nie do poznania: żona wyszła za innego mężczyznę. Zrozpaczony, Jacques postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Zola przeplata różne epoki i źródła opowieści, odkrywając coraz to nowe fakty i sekrety postaci. "Radykał" to lektura pełna niespodzianek i zaskakujących zwrotów akcji, utrzymana w malowniczej oprawie. Zola umiejętnie oddaje atmosferę Paryża, tworząc wciągający obraz życia w owym czasie. Przygotuj się na fascynującą podróż literacką z "Radykałem".

Rozkosze życia

Emil Zola

„Rozkosze życia” to utwór znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „ Nazajutrz, gdy cała rodzina zasiadła jak zwykle do pierwszego śniadania i gdy przed wszystkimi postawiono wielkie filiżanki, a raczej salaterki kawy białej — zdziwiono się ogólnie, że Ludwika dotąd nie zeszła z góry. Już służąca miała iść zobaczyć na pierwsze piętro, gdy nakoniec ukazała się. Była bardzo blada i szła z trudnością.  — Co ci jest? — zapytał Lazar z niepokojem.  — Cierpię bardzo od samego poranku, zaledwie brzask się zaczął — odpowiedziała. — Zaledwie oczy zmrużyłam, chyba wszystkie godziny bijące słyszałam przez noc całą.  Paulinka z wyrzutem zawołała:  — Trzebaż było zawołać, bylibyśmy przynajmniej starali się, ulgę ci jaką przynieść.  Ludwika zbliżyła się właśnie powoli do stołu i usiadła, usiadłszy, odetchnęła ciężko.  — O! cóżbyście na to poradzili!? — odparła. — Wiem ja dobrze co mi jest, od ośmiu miesięcy te cierpienia nie opuszczają mnie prawie wcale.” Fragment

Ruda Kejla

Izaak Baszewis Singer

Pierwszy polski przekład powieści noblisty Izaaka Baszewisa Singera pod tytułem „Ruda Kejla”. Autor przedstawia w niej wyjątkowy portret przedwojennej, żydowskiej Warszawy oraz jej mieszkańców, którzy w poszukiwaniu szczęścia nie cofają się przed niczym. Przedwojenny żydowski półświatek, biedna dzielnica wypełniona podrzędnymi knajpami i burdelami, miejsce, gdzie rządzi handel i erotyka, dosłownie i w przenośni narzuca pytanie o czystość, porządek i obecność Boga. Była prostytutka Kejla, żona nietuzinkowego złodziejaszka Jarmego, poszukuje spełnienia w różnych miłosnych konfiguracjach, a głód szczęścia prowadzi ją aż do Ameryki. W tej mało znanej, niepublikowanej dotąd po polsku powieści, noblista Izaak Baszewis Singer odkrywa przed Czytelnikami ciemną stronę ulicy Krochmalnej i demaskuje ułudę: systemu moralności, amerykańskiego snu i braku samotności. Ta dramatyczna powieść, jak życie, opowiada o miłości i krzywdzie, o tym, co wynika z konieczności i nieodpartego pragnienia czegoś, co tkwi w każdym z nas. Lektura tej powieści dostarcza mocnych wrażeń! To gotowy scenariusz serialu z warszawskich i nowojorskich ulic początku XX wieku. Sensacyjna fabuła, brawurowa akcja, barwne postaci. Zanurzeni w samo serce żydowskiego półświatka, odkrywamy jego tajemnice i marzenia. Złodzieje, prostytutki, rabini i uczniowie chederów zaludniają ów nieistniejący świat, który na kartach prozy Singera odżywa ponownie w dziesiątkach barw. Także namiętności, o jakich bogobojnym sługom żydowskich bożnic się nie śniło. Po lekturze Rudej Kelji wiem, co mieli na myśli żydowscy literaci nazywając autora Szoszy – pornografem. — Agata Tuszyńska, autorka książki SINGER. Pejzaże Pamięci.

Rusini

Kajetan Abgarowicz

Kajetan Abgarowicz pseudonim Abgar Sołtan (1856-1909) polski dziennikarz, powieściopisarz i nowelista pochodzenia ormiańskiego, reprezentant gawędy szlacheckiej. Twórczość Abgarowicza mieściła się w nurcie popularnej beletrystyki romansowej i przygodowej. Wśród współczesnych mu czytelników cieszyła się powodzeniem. Abgarowicz interesował się życiem Rusinów i przyczynił się do popularności kultury huculskiej w Polsce. Niniejsza publikacja opowiada właśnie o życiu i kulturze Rusinów, a podtytuł, jaki autor nadał temu utworowi Obrazek z życia Rusinów galicyjskich, doskonale oddaje ducha i zawartość powieści.

Rzym

Emil Zola

„Rzym” to powieść z trylogii „Trzy miasta” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Rzym” jest dziełem bardzo krytycznym wobec Kościoła Rzymskokatolickiego i religii. Zola opisuje funkcjonowanie hierarchii kościelnej, podkreślając rozbieżność między założeniami religii chrześcijańskiej a jej realizacją przez duchowieństwo. Główny bohater ksiądz Piotr Froment pisze książkę Nowy Rzym, w której zawarł swój projekt reform w Kościele Rzymskokatolickim. Jednak na drodze do wydania jego książki stają coraz to nowsze problemy, które skłaniają go do wyjazdu do Rzymu.

Sąsiad to ważne słowo. Tom I: Koszelewo - Lida - Wilno. Na wirażu dziejów

Wiktor Hajdenrajch

Nieważne czy jesteś Polakiem, Litwinem, Białorusinem, Żydem, Niemcem, czy Ukraińcem. Nieważne czy chodzisz do kościoła, cerkwi, synagogi, czy zboru. Jeśli tylko nas szanujesz, prawdziwie, jesteś nasz! Jesteś Sąsiad! A: „Sąsiad to ważne słowo, kto wie, czy nie najważniejsze?”. To niezwykła fabularyzowana opowieść o życiu dwojga świadomych ludzi dla których, już z samego tylko faktu mieszkania tuż obok, sąsiad zaczyna być kimś bardzo ważnym, komu zawsze należy się zarówno pomoc, jak i zrozumienie, często pomimo jego niechęci, uprzedzeń, a nawet wrogości całej społeczności, ocierającej się o anatemę, o wykluczenie, o ukaranie… Za co? Nikt już nie pamięta… "Jest w niej trochę historycznej prawdy, znajdzie się też szczypta wyobraźni (taka porządna szczyptuchna, szczypciochna). Mieszają się ze sobą w (oby smakowitym) gulaszu tak, że czasami sam już na pierwszy rzut oka nie pamiętam czy tak rzeczywiście było, czy nie. Muszę się chwilę pozastanawiać, bo przecież ta książka nie jest podręcznikiem do historii, o nie!" Wiktor Hajdenrajch

Siedem grzechów głównych

Eugene Sue

Świetna powieść mająca za kanwę siedem grzechów głównych, czyli pychę, chciwość, nieczystość, zazdrość, obżarstwo i pijaństwo, gniew oraz lenistwo, którym oddają się ludzie, nie bacząc na ich skutki. Jej autorem jest Marie-Joseph Sue, pseudonim Eugne Sue (1804-1857) pisarz francuski, twórca powieści odcinkowej. Sławę przyniosły mu, publikowane początkowo w Le Journal des débats, sensacyjne powieści z życia najuboższej ludności Paryża, zawierające krytykę istniejącego systemu społecznego. (Za Wikipedią).

Sława

Bolesław Prus

  „Sława” to niedokończona powieść autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. “O ósmej wieczór mieszkanie państwa X. było gotowe na przyjęcie gości. W salonie, w buduarze pani, w pokoju jej siostry, panny Emilji, i w gabinecie pana już zapalono lampy. W jadalni kredencerz z pomocnikiem budowali na stołach kolumnadę z talerzy, a w przedpokoju dwaj służący, we frakach z herbownemi guzikami, przygotowywali marki na odzież, krytykując, dla zabicia czasu, różne ułomności swoich panów.  Dziś miało odbyć się nader ciekawe zebranie, mianowicie raut z magnetyzerem i to niepospolitym. Zwyczajni magnetyzerowie ograniczają się na usypianiu medjów, lub pozbawianiu ich władzy w rozmaitych częściach ciała; ten zaś miał zmusić swoje medjum do... prorokowania.”