Kwiaty Sodomy

Ołeś Ulianenko

Ołeś Ulianenko (1962-2010) - najbardziej kontrowersyjny i radykalny ukraiński prozaik, skandalista i nieprzewidywalny mistrz słowa. Najmłodszy laureat Nagrody Tarasa Szewczenki. Jedyny pisarz w historii niepodległej Ukrainy, którego książki stały się zakazane. Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego rzuciła na niego anatemę, z kolei Komisja Moralności Publicznej wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne za propagowanie pornografii. Ulianenko nigdy nie miał stałej pracy. Na życie zarabiał w nielegalnych klubach bokserskich, służył w wojsku w Afganistanie i NRD, był nawet czas jakiś szamanem jakuckim. Przez część swojego życia był mnichem w cerkwi prawosławnej.

Księżniczka

Olha Kobylanska

"Księżniczka" jest pamiętnikiem dwudziestoletniej Natalii Wierkowiczówny, pełnym czułości, głębokich przemyśleń wokół buntu i wolności. I swobody, której pragnie młoda kobieta. Jest rok 1888. Po śmierci matki Natalka mieszka w domu swojego wujka, profesora Iwanowicza. Przez całe swoje młode życie dziewczyna trapi się problemami nierówności kobiet wobec mężczyzn, ciężkim losem własnego kraju i przykrym położeniem kobiet w społeczeństwie patriarchalnym , którego nie umie i nie chce zaakceptować. Natalka jest bezkompromisową idealistką, marzy o karierze pisarskiej i na przekór całemu światu ze wszystkim stara się radzić sobie sama, a już na pewno bez korzystania z instytucji małżeństwa, które uznaje wyłącznie za zbyteczną transakcję finansową. Bohaterka powieści jest przekonana, iż życie zgodne z oczekiwaniami społeczeństwa, ale za to wbrew własnym ideałom nie jest ani łatwe, ani słuszne, a już na pewno nikogo nie doprowadziło do dokonania rzeczy wielkich. Czy odmieni się jej życie, gdy pozna prawdziwą miłość? Olha Kobylanska (1863-1942) to znana ukraińska pisarka, tłumaczka, wojowniczka o prawa kobiet na Bukowinie, swoje utwory pisała w języku ukraińskim, niemieckim oraz polskim. Jednym z zagadnień, które głęboko ją frasowały, był los kobiet, ich prawo do nauki, pracy i udziału w życiu publicznym. Tej kwestii poświęcona jest powieść pisarki pod tytułem"Księżniczka" (1895), która zachowała swoją aktualność i znaczenie również współcześnie. Olha Kobylanska była emancypantką, co dostrzeżone zostało w literaturze ukraińskiej.

Endek

Przemysław Lis-Markiewicz

Історія існує не для того, щоб її вифантазовувати в диму сигарет, а для того, щоб, писана кров'ю в гарматному диму, вона стала уроком для нащадків. Вибір. Це те, що автор постійно заставляє робити своїх героїв. Як бути, коли твого сина вбили люди, яким ти зобов'язаний життям? Чи варто підтримувати інтереси нації, представники якої письмово начебто взяли на себе вину за смерть твоєї матері? І як оцінити мародерство з точки зору моралі, коли це єдиний спосіб врятувати себе, своїх дітей і близьких тобі людей? Знову ж таки, чи може філософське споглядання світу з позиції служити відправною точкою для поступу й змін, і наскільки це, зрештою, відповідально стосовно залежних від тебе людей? Чи можна закохатися в окупанта? А в людину іншого віросповідання? Чи буде щасливим шлюб, якщо його не благословили батьки або осудила громадськість? Зрештою, чи можна вважати гріховним союз двох чоловіків або двох жінок, якщо Природа створила їх саме такими? На ці та інші запитання читач намагається дати відповідь разом з героями роману. PRZEMYSŁAW LIS- MARKIEWICZ Засновник та голова правління Познанського Товариства ім. Івана Франка. Закінчив юридичний факультет в Польщі та в Україні, а також англійську, українську філологію і міжнародну торгівлю. Автор книг "Біткойни. Майбутнє інвестування", "Сповідь Духа" та "Москаль". Судовий експерт у галузі економіки та торгівлі. Має юридичну фірму.

Niegrzeczniątka i marudzielcy

Larysa Nicoj

W niniejszej książce zebrane zostały historyjki o charakterze wychowawczym. Kot Mruczek zna wszystkie dzieci z sąsiedztwa. Są wśród nich i leniuszki, i kłamczuszki, i pyskacze. Zdarzają się zapominalscy czy grymaśnicy. Dla każdego z dzieci nastanie czas próby, będzie to jednak bajkowa przygoda, która pomoże niegrzeczniątkom się poprawić. Książka z ilustracjami do czytania w gronie rodzinnym. "Drogie dzieci! Nie o was napisałam tę książkę. W niej pojawiły się chytrusie, marudzielcy, zapominalki, grubiankowie i leniuszki. Ale wy przecież takie nie jesteście! Prawda? Wszystkich was kocham, Wasza pisarka"

Cienie zapomnianych przodków

Mychajło Kociubynski

Dwa zwaśnione rody i dwoje młodych zakochanych o poetyckich duszach. Iwana i Mariczkę połączyły przypadek, a także miłość do poezji i muzyki. Spędzają razem każdą wolną chwilę wśród wiejskich krajobrazów Huculszczyzny, jednak ten beztroski czas szybko przerywa tragedia. Po latach nieobecności Iwan powraca w swoje rodzinne strony i wiąże się z bogatą gospodynią, która jednak nie rozumie jego artystycznego usposobienia. Kiedy orientuje się, że jej mąż nie może nadal zapomnieć o swojej dawnej ukochanej, postanawia uciec się do okrutnych czarów... Oparta na prastarej legendzie opowieść o niespełnionej miłości i jedyne takie poetyckie świadectwo huculskiego folkloru. Powieść została zekranizowana w 1964 r. i wydana w 2023 r. jako e-book z ilustracjami w nowym tłumaczeniu Przemysława Lisa-Markiewicza.

Uszwock

Przemysław Lis Markiewicz

Powieść ta to nie tylko narracja o tych wydarzeniach z perspektywy ofiar. Ale również katów. Szmalcowników, kolaborantów, wachmanów, niemieckich żandarmów, gestapowców. To próba odpowiedzi na pytanie, dlaczego takimi się stali. 76. rocznica wyzwolenia byłego, nazistowskiego obozu zagłady, Auschwitz-Birkenau, odbyła się w wyjątkowy sposób, głównie przez pandemię koronawirusa. Co ważne, po raz kolejny społeczeństwo miało szansę usłyszeć opowieści o piekle na ziemi od osób, które je przeżyły. Cała ta machina miała jednak swój początek, w którym naziści, przepełnieni propagandą i ksenofobią, odczłowieczali wiele innych nacji - między innymi Słowian, Żydów czy Romów. Trudnego tematu odczłowieczenia podjął się Przemysław Lis Markiewicz w swojej książce "Uszwock". Pierwsza połowa ubiegłego wieku odznaczyła się w dziejach ludzkości jako jedna z najbardziej krwawych. Dwie wojny światowe, które pochłonęły dziesiątki milionów istnień, sprawiły, że ówcześnie pewne grupy społeczne odzierano z godności. Odczłowieczano je, głównie ze względów politycznych lub ideologicznych. Autor podjął się ciężkiej analizy, która ma na celu ustalenie mechanizmów działania i kolejnych etapów w dehumanizacji innych, "gorszych" ras ludzi. Jako przykład posłużył mu bardzo obszerny materiał, dotyczący systematycznego mordowania, grabienia i pozbawianiu godności ludności Żydowskiej na terenach hitlerowskiego Generalnego Gubernatorstwa, ze szczególnym uwzględnieniem sposobów działania w przypadku getta w Otwocku. Autor stara się dowieść, że wszystkie czynności prowadzące do zagłady tych ludzi, były zaplanowane, a plany te systematycznie i dokładnie wprowadzano w życie, coraz bardziej degradując człowieczeństwo ofiar. USZWOCK Podwarszawska miejscowość Otwock staje się areną dziejów w dwóch wymiarach; po pierwsze przedstawione zostają "suche" wątki historyczne, z drugiej zaś strony mamy okazję przyjrzeć się indywidualnej szamotaninie wspomnianych postaci w makabrycznej rzeczywistości. Każdy próbuje przetrwać, a los pokazuje, że pochodzenie nie ma większego znaczenia i wszyscy są tak samo zagrożeni - czy to Niemiec czy Żyd. Stosunki międzyludzkie okraszone są dużą dozą nienawiści, która nie wzięła się znikąd, ponieważ nikt nie rodzi się zły. W ''Uszwocku'' nacisk położony jest na osobiste dramaty jednostek, które wyzwalają w nich makabryczne zachowania - to nie wojna czyni z ludzi potworów, tylko skrywane frustracje, osobiste nieszczęścia, niespełnione pragnienia, upokorzenia czy wpajane ideologie. Już od pierwszych stron widzimy wyraźne pochylenie się nad psychologią postaci oraz psychotraumatologią. Wspomnieć należy również o ciekawej kompozycji utworu pod względem czysto formalnym - powieść jest bardzo uporządkowana i logiczna i możemy wyróżnić w niej zamknięte części, które budują zwięzłą i przejrzystą fabułę. Klamra kompozycyjna - tu: śmierć bohaterów zamykająca i otwierająca fabułę - nadaje historii charakter zamknięty, pełny i skończony w ten sposób, że czytelnik ma poczucie, iż dowiedział się o postaciach wszystkiego, co pozwala mu na obiektywne oceny ich postępowania, więc z pewnością ,,Uszwock'' jest propozycją zachęcającą do refleksji. Pod względem językowym książka może się wydać dla jednych szokująca, dla innych fascynująca, ponieważ mało jest współczesnej literatury, która w tak dużym stopniu stroni od wszelkich eufemizmów, niedopowiedzeń czy półsłówek. Zarówno bestialstwo, seks jak i bestialski seks są opisane bez ogródek - uważam, że jest to niewątpliwie zaleta powieści, natomiast co wrażliwsi czytelnicy powinni nie sięgać po tę książkę. Tytułem zakończenia, mogę śmiało stwierdzić, że Uszwock jest ciekawą propozycją zarówno dla miłośników literatury o tematyce wojennej, jak i zwolenników "psychologicznego" spojrzenia na bohaterów. Udowadnia również, że człowiek - niezależnie kim by nie był - nie musi umrzeć tylko jeden raz, a śmierć niesie ze sobą przede wszystkim sens metaforyczny. >> Tekst recenzji :Iga Szenwald O autorze... PRZEMYSŁAW LIS-MARKIEWICZ Założyciel i prezes zarządu Poznańskiego Towarzystwa im. Iwana Franki. Ukończył w Polsce i na Ukrainie prawo a dodatkowo filologię angielską, filologię ukraińską oraz handel międzynarodowy. Autor książki Bitcoin. Przyszłość inwestowania. Biegły sądowy w dziedzinie ekonomii i handlu. Prowadzi kancelarię adwokacką.

Zachar Berkut

Iwan Franko

Wiek XIII. Mała społeczność wiedzie spokojne życie w zagubionej w Karpatach wiosce. Czas prosperity może się jednak wkrótce skończyć. W ich stronę nadciągają mongolskie hordy. Zachar Berkut i jego żona Rada, którzy stoją na czele rady wioski musza podjąć ważne decyzje. Chodzi o uratowanie wioski i ochronę jej mieszkańców. Gdy wojska Burudy Khana zaczynają się zbliżać, Berkutowie postanawiają wysłać swoich synów - Iwana i Maksyma - do bogatego bojara, Tuhara Wilka. Chcą, by objął protekcją wioskę. Tuhan na początku nie ma zamiaru tego robić, ale wkrótce zmienia zdanie pod wpływem swojej córki, Myrosławy. Sytuacja się komplikuje, gdy bojar dowiaduje się, że Myrosława zakochała się w Maksymie. Mongolskie wojska tymczasem łupią kraj, a mała wioska postanowiła walczyć o niepodległość.

Moskal

Przemysław Lis-Markiewicz

PRZEMYSŁAW LIS-MARKIEWICZ Засновник та голова Познанського Товариства ім. Івана Франка. Закінчив юридичний факультет в Польщі та в Україні, а також англійську, українську філологію та міжнародну торгівлю. Автор книг - "Біткойни. Майбутнє інвестування", а також "Сповідь Духа". Судовий експерт у галузі економіки та торгівлі. Має юридичну фірму. МОСКАЛЬ Вже сам жанр твору привертає увагу читача. Його можна окреслити як історико-політичний еротичний роман, написаний на документальній основі. Події, що розгортаються в творі, охоплюють період з кінця Другої світової війни аж до наших днів з особливим акцентом на подіях, які відбулися в Україні і в Польщі після розпаду СРСР. Треба сказати, що автор провів документальне дослідження операції Вісла, причин смерті В.Чорновола, отруєння В.Ющенка, подій на Майдані. Його герой - молодий хлопець Павел, якого з юного віку завербувало ФСБ, проходить потрійне переродження - усвідомлення своєї сутності, зміну світогляду, моральних цінностей. І хоч система врешті-решт ламає його, саме йому вдається відповісти на головні запитання: хто винен і хто зацікавлений в розбраті між народами.

Stalinka

Ołeś Ulianenko

Ołeś Ulianenko (1962-2010) - najbardziej kontrowersyjny i radykalny ukraiński prozaik, skandalista i nieprzewidywalny mistrz słowa. Najmłodszy laureat Nagrody Tarasa Szewczenki. Jedyny pisarz w historii niepodległej Ukrainy, którego książki stały się zakazane. Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego rzuciła na niego anatemę, z kolei Komisja Moralności Publicznej wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne za propagowanie pornografii. Ulianenko nigdy nie miał stałej pracy. Na życie zarabiał w nielegalnych klubach bokserskich, służył w wojsku w Afganistanie i NRD, był nawet czas jakiś szamanem jakuckim. Przez część swojego życia był mnichem w cerkwi prawosławnej. W swojej najsłynniejszej powieści "Stalinka" przedstawia życie w szpitalu psychiatrycznym, w którym ludzie powoli przemieniają się w warzywa, są odarci z ludzkiej godności. Pozbawieni są kontaktu ze światem zewnętrznym. Skazani są na śmierć jako "ludzkie szczątki". Jednak nie wszyscy. Główny bohater - Jonasz - próbuje uciec ze szpitala na wolność, wszelako czymże jest wolność w "krainie wiecznych głupców i katów"? Chaos, oszustwo, rozpusta... Życie w murach zakładu psychiatrycznego było -i opresyjne, i okrutne, i zwierzęce. Jednak ucieczce na wolność, oddychając już wolnym powietrzem, Jonasz nie może być prawdziwie wyzwolony. Niesie krzyż. I cierpi.

Mariupol

Przemysław Lis-Markiewicz

Określane neologizmem "pełnoskalowe" (po ukraińsku: pownomassztabne) wtargnięcie wojsk rosyjskich do Ukrainy 24 lutego 2022 roku to tylko kolejna faza wojny, którą Rosja prowadzi przeciwko Ukrainie od 2014 roku. A częścią czego jest wojna? Na pewno walki, konfliktu. Tak jest i w tym przypadku. Rusini (obecni Ukraińcy) wyhodowali na swoim łonie żmiję - Księstwo Moskiewskie, które, posługując się od zarania swoich dziejów do dziś tylko trzema narzędziami (kłamstwo, przemoc, korupcja) najpierw ukradło Rusinom nazwę (i stało się Rosją) i wiarę, następnie język, tożsamość narodową i dziedzictwo kulturowe. Rosja to bez Ukrainy "niedoimperium", dlatego z ogromną wściekłością i nienawiścią Moskale (historyczna nazwa mieszkańców Księstwa Moskiewskiego) niszczą od prawie czterystu lat (właśnie, zatem nie od 2014 roku) wszelkie przejawy niezależności Ukraińców. Moskiewski imperializm, russki mir - stały się symbolem wszelkiego zła. "Mariupol" jest powieścią o niszczeniu Ukrainy przez Moskali, które trwa od czasów Bohdana Chmielnickiego do czasów Wołodymyra Zełenskiego. Obie te postacie są symboliczne. Dla niektórych Chmielnicki był zdrajcą, dla innych - bohaterem. Podobnie jak Zełenski. Albo charyzmatyczny przywódca, albo rosyjskojęzyczny komik-ukrainofob. Powieść dedykowana żołnierzom pułku Azow. Mężczyznom bohaterskim, niezłomnym. A w tle miłość i liczne tabu prawdziwych ukraińskich mężczyzn.

Endek

Przemysław Lis-Markiewicz

Історія існує не для того, щоб її вифантазовувати в диму сигарет, а для того, щоб, писана кров'ю в гарматному диму, вона стала уроком для нащадків. Вибір. Це те, що автор постійно заставляє робити своїх героїв. Як бути, коли твого сина вбили люди, яким ти зобов'язаний життям? Чи варто підтримувати інтереси нації, представники якої письмово начебто взяли на себе вину за смерть твоєї матері? І як оцінити мародерство з точки зору моралі, коли це єдиний спосіб врятувати себе, своїх дітей і близьких тобі людей? Знову ж таки, чи може філософське споглядання світу з позиції служити відправною точкою для поступу й змін, і наскільки це, зрештою, відповідально стосовно залежних від тебе людей? Чи можна закохатися в окупанта? А в людину іншого віросповідання? Чи буде щасливим шлюб, якщо його не благословили батьки або осудила громадськість? Зрештою, чи можна вважати гріховним союз двох чоловіків або двох жінок, якщо Природа створила їх саме такими? На ці та інші запитання читач намагається дати відповідь разом з героями роману. PRZEMYSŁAW LIS- MARKIEWICZ Засновник та голова правління Познанського Товариства ім. Івана Франка. Закінчив юридичний факультет в Польщі та в Україні, а також англійську, українську філологію і міжнародну торгівлю. Автор книг "Біткойни. Майбутнє інвестування", "Сповідь Духа" та "Москаль". Судовий експерт у галузі економіки та торгівлі. Має юридичну фірму.

Maria

Ułas Samczuk

Potworna prawda o tragicznych czasach. "Maria" - wstrząsająca powieść-kronika, która została napisana przez ukraińskiego pisarza-emigranta Ułasa Samczuka w 1933 roku i od początku była uważana za prawdziwe dzieło sztuki. Szczerość i rozważny styl narracji pozwalają czytelnikowi nie tylko objąć umysłem, ale także wziąć do serca tragedię Wielkiego Głodu i bezbronność człowieka wobec tego zła. Autor opisał w tej powieści 26 285 dni życia Marii na kanwie okrucieństw reżimu, strachów i bólu, ale także miłości, zdrady i poszukiwaniu prawdziwego szczęścia, którego pragnie każdy. Książka ta, dedykowana matkom, które zmarły śmiercią głodową na Ukrainie w latach 1932-1933.

Spowiedź ducha

Przemysław Lis-Markiewicz

Powieść ta jest odpowiedzią na zalew głupoty, fałszu, nacjonalizmu i populizmu. Jest odporem dla poszukiwania stanowczych i łatwych ocen. Pokazuje, że niepoprawnie rozumiana jednoznaczność w osądach może być domeną ludzi głupich. Główny bohater powieści - Maciej Żarnowski - żyje życiem pełnym sprzeczności i błądzenia, a jednakowoż udaje mu się i założyć rodzinę, i skończyć studia, i otworzyć kancelarię adwokacką. W młodości nieraz upada i musi się podźwignąć. Zatraca się w pijaństwie, rozpuście, korzysta z usług prostytutek i sprzedających się chłopców. Pracoholizm, alkoholizm i seksoholizm wysysają z niego tyle energii i czasu, że nie zajmuje się ani synem, ani żoną. Od syna tylko wymaga: ma czytać powieści historyczne Kraszewskiego, deklamować Mickiewicza, Słowackiego, Szewczenkę i Frankę i doskonale opanować język polski i ukraiński. Jeśli się podnosi, to dzięki przyjaciołom: Ukraińcowi Ilkowi, jego ojcu - duchowemu greckokatolickiemu i Żydowi Maurycemu.

Następca Szatana

Ołeś Ulianenko

Ołeś Ulianenko (1962-2010) - najbardziej kontrowersyjny i radykalny ukraiński prozaik, skandalista i nieprzewidywalny mistrz słowa. Najmłodszy laureat Nagrody Tarasa Szewczenki. Jedyny pisarz w historii niepodległej Ukrainy, którego książki stały się zakazane. Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego rzuciła na niego anatemę, z kolei Komisja Moralności Publicznej wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne za propagowanie pornografii. Ulianenko nigdy nie miał stałej pracy. Na życie zarabiał w nielegalnych klubach bokserskich, służył w wojsku w Afganistanie i NRD, był nawet czas jakiś szamanem jakuckim. Przez część swojego życia był mnichem w cerkwi prawosławnej. Powieść "Następca Szatana" jest jedną z najlepszych powieści Ulianenki, w której za atrakcyjną postacią wyrafinowanego intelektualisty kryje się okropna natura nieludzkiego mordercy.

Zachar Berkut

Iwan Franko

Wiek XIII. Mała społeczność wiedzie spokojne życie w zagubionej w Karpatach wiosce. Czas prosperity może się jednak wkrótce skończyć. W ich stronę nadciągają mongolskie hordy. Zachar Berkut i jego żona Rada, którzy stoją na czele rady wioski musza podjąć ważne decyzje. Chodzi o uratowanie wioski i ochronę jej mieszkańców. Gdy wojska Burudy Khana zaczynają się zbliżać, Berkutowie postanawiają wysłać swoich synów - Iwana i Maksyma - do bogatego bojara, Tuhara Wilka. Chcą, by objął protekcją wioskę. Tuhan na początku nie ma zamiaru tego robić, ale wkrótce zmienia zdanie pod wpływem swojej córki, Myrosławy. Sytuacja się komplikuje, gdy bojar dowiaduje się, że Myrosława zakochała się w Maksymie. Mongolskie wojska tymczasem łupią kraj, a mała wioska postanowiła walczyć o niepodległość.