Bądź błogosławiona

Henryk Sienkiewicz

Bądź błogosławionaLegenda indyjska Raz, w jasną noc księżycową, mądry a wielki Kryszna zamyślił się głęboko i rzekł: — Myślałem, że człowiek jest najpiękniejszym tworem na ziemi — i myliłem się. Oto widzę kwiat lotusu, kołysany nocnym powiewem. O ile on piękniejszy od wszystkich żyjących istot: listki jego otwarły się właśnie na srebrne światło księżyca — i oczu nie mogę od niego oderwać... Tak, nie ma między ludźmi nic podobnego — powtórzył z westchnieniem. Ale po chwili pomyślał: — Dlaczego bym ja, bóg, nie miał potęgą słowa stworzyć istoty, która by była tym między ludźmi, czym lotus między kwiatami? Niech więc tak będzie na radość ludziom i ziemi! Lotusie, zmień się w żyjącą dziewicę i stań przede mną! Zadrżała wnet leciuchno fala, jakby trącona skrzydłem jaskółki, noc rozjaśniła się, księżyc zabłysnął mocniej na niebie, rozśpiewały się głośniej nocne drozdy, a potem nagle umilkły. [...]Henryk SienkiewiczUr. 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu Zm. 15 listopada 1916 r. w Vevey (Szwajcaria) Najważniejsze dzieła: nowele: Za chlebem (1880), Janko Muzykant (1880), Latarnik (1882); powieści: Trylogia (Ogniem i mieczem 1883-83, Potop 1886, Pan Wołodyjowski 1888), Quo vadis (1896), Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy (1911) Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za ?całokształt twórczości? (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. ?Litwos?) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne. Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce. autor: Cezary Ryska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Śpiewak spod strzechy

Hans Christian Andersen

Śpiewak spod strzechy Zima. Zima śnieżną okryta zasłoną wygląda jak wykuta z marmurowej skały; powietrze jasne, czyste, wiatr kolący, ostry, niby miecz obosieczny; drzewa bezlistne, jak białe korale, jak migdałowe gaje w pełnym kwiecie; widok daleki, jak z wierzchołka góry. I noce piękne pod niebem, usłanym gwiazd miliardami, przy blaskach północnej zorzy. Nadchodzi burza i z chmur ciemnych sypie puchy łabędzie; białe, lekkie płatki kołyszą się w powietrzu, pokrywają dachy, ulice, pola, drogi i gościńce. Biało, cicho i chłodno. Lecz nam ciepło w izbie, przy płonącym kominku; wesoło w gromadce słuchać i opowiadać o czasach minionych, minionych dawno. Posłuchajmy baśni. Na morzu, hen daleko, na szerokim, grób olbrzymi na skale. O północy siada na nim bohaterski duch pogrzebanego w tej mogile króla. Siada i ciężko wzdycha. Złocisty diadem świeci mu na skroni, wiatr włosy rozwiewa; pierś ma w stal zakutą, lecz głowa ciężko spada mu na piersi, a z ust wyrywa się głuche westchnienie, westchnienie bólu. [...]Hans Christian AndersenUr. 3 kwietnia 1805 r. w Odense na wyspie Fionii Zm. 4 sierpnia 1875 r. w Rolighed koło Kopenhagi Najważniejsze dzieła: baśnie: Brzydkie kaczątko, Calineczka, Dziewczynka z zapałkami, Dzielny ołowiany żołnierz, Królowa Śniegu, Księżniczka na ziarnku grochu, Krzesiwo, Mała Syrena, Nowe szaty cesarza, Słowik, Świniopas; powieści: Improwizator (1835), O.T. (1836), Tylko grajek (1837) Duński baśniopisarz i poeta. Po śmierci ojca, ubogiego szewca, który dla zarobku wziął udział w kampanii napoleońskiej, 14-letni Hans Christian opuścił dom i ruszył do Kopenhagi. Marzył o teatrze, lecz ani jego występy aktorskie, ani dzieła sceniczne (debiut 1829 r. Miłość na Wieży Mikołaja) nie zyskały uznania. Dzięki stypendium królewskiemu (1822) i wsparciu życzliwych ludzi skończył szkołę i został sławnym autorem. W uznaniu zasług otrzymał tytuł profesora (1851) i radcy (1874). Przyjaźnił się m.in. z Dickensem i braćmi Grimm. Andersen podkreślał, że jego baśnie są utworami poważnymi, nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. autor: Kamil Jackowicz Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nim minie czar

Franciszek Mirandola

Nim mi­nie czar Gwiazd oglą­da­nych nie licz, tyl­ko patrz za te­mi,  Któ­rych blask ci na nie­bie cień za­sła­nia Zie­mi,  I tę­sk­nij za to­na­mi, któ­re wte­dy brzmia­ły,  Gdyś go­nił uchem sło­wa z szme­rem ak­sa­mi­tu;  Co gdyś wzrok od twej du­szy od­wró­cił błę­ki­tu,  Z ję­kiem lut­ni, co milk­nie, w ni­cość się roz­wia­ły.  Za ty­mi, co ci w no­cy szu­mia­ły nad gło­wą,  A te­raz gdzieś w twej du­szy ukry­ły się głę­bi,  Co le­cia­ły, jak bia­łych sze­re­gi go­łę­bi  Po­nad mo­rzem i wpa­dły w bez­deń sza­fi­ro­wą,  Za ty­mi patrz, co łu­pem sta­ły się ja­strzę­bi. [...]Franciszek MirandolaUr. 13 grudnia 1871 w Krośnie Zm. 3 czerwca 1930 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Liber tristium (tomik poezji, 1898), Liryki (tomik poezji, 1902), Warszawianka 1905 roku, Tempore belli (tom nowel 1916), Tropy (tom nowel 1918) Poeta, prozaik i tłumacz okresu Młodej Polski. Sylwetka Mirandoli, w swej złożoności, być może najpełniej wyraża ducha epoki. Z wykształcenia magister farmacji; studiował również filozofię na uniwersytetach w Krakowie, Heidelbergu, Berlinie i Paryżu. Odwiedził Włochy i Anglię; podróż do Indii rozbudziła w nim fascynację buddyzmem. Pochodził z rodziny aptekarzy od pokoleń prowadzących aptekę ?Pod Jednorożcem? w Krośnie. Jego matka była spokrewniona z wynalazcą lampy naftowej, Ignacym Łukasiewiczem. Po powrocie do kraju pracował jako farmaceuta, publikując jednocześnie swoje utwory pod pseudonimem przybranym od renesansowego pisarza Francesco Pico della Mirandoli. Szczególnie godna uwagi jest jego ekspresjonistyczna proza, powstała w okresie I wojny światowej; w drugim tomie nowel Mirandola chętnie sięga po środki nowe w literaturze polskiej: paraboliczność, symbolizm, groteskę, surrealizm, baśniowość. Jego teksty oscylują z jednej strony w kierunku fantastyki, z drugiej dając wyraz ciekawym poglądom filozoficznym autora: był zdeklarowanym darwinistą zainteresowanym zarazem działaniem podświadomości (abonował czasopismo ?Sphinx?, czytał Carla du Prela i Wilhelma Huebbe-Schleidena), filozofią Wschodu czy pracami Nietzschego i Schopenhauera. Był związany z ruchem socjalistycznym i PPS, jest autorem słów do pieśni Warszawianka 1905 roku oraz innych wierszy opublikowanych w antologii Lutnia robotnicza (Kraków, 1906). W latach dwudziestych poświęcił się wyłącznie pracy przekładowej. Tłumaczył teksty wielu autorów, m.in.: Goethego, Verlaine'a, France'a, Rollanda, Kiplinga, Maeterlinka, Andersena, Knuta Hamsuna, Selmy Lagerfof, Tagore'a - jako podstawę traktując tekst niemiecki, oryginalny lub tłumaczenia. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Marsz

Bruno Jasieński

Bruno Jasieński But w butonierce Marsz Siostrom od św. Samki Tra-ta-ta-ta-tam. Tra-ta-ta-ta-tam. Tutaj. I tu. I tu. I tam. Jeden. Siedm. Czterysta-cztery. Panie. Na głowach. Mają. Rajery. Damy. Damy. Tyle tych. Dam. Tam. Ta. To tu. To tu. To tam. W willi. Nad morzem. Płacze. Skriabin. Obcas. Karabin. Obcas. Karabin. Ludzie. Ludzie. Ludzie. Do bram. Tra-ta-ta-ta-tam. Tra-ta-ta-ta-tam. Tam. Tam. Dalej. Za kantem. Pani. Biała. Z pękiem. Chryzantem. Pani. Biała. Czek... Bruno Jasieński Ur. 17 lipca 1901 r. w Klimontowie pod Sandomierzem Zm. 17 września 1938 r. w Moskwie Najważniejsze dzieła: But w butonierce (zbiór wierszy 1921), Pieśń o głodzie (poemat 1922), Ziemia na lewo (zbiór wierszy 1924), Słowo o Jakubie Szeli (1926), Nogi Izoldy Morgan (1923), Palę Paryż (1929), Zmowa obojętnych (1937) Właśc. Wiktor Bruno Zysman, awangardowy poeta, prozaik i dramaturg. Był synem lekarza. W latach 1914-18 mieszkał z rodziną w Moskwie; tam ukończył polskie gimnazjum, tam też zetknął się z rewolucyjnym, zarówno formalnie jak ideowo, nowoczesnym nurtem literackim. Studiował w Krakowie na UJ na różnych wydziałach. Jako jeden z ojców założycieli polskiego futuryzmu był autorem głównych manifestów w ,,Jednodńiuwce futurystuw z 1921 r. (Do narodu polskiego manifest w sprawie natychmiastowej futuryzacji życia, Manifest w sprawie poezji futurystycznej) oraz współtwórcą głośnej jednodniówki Nuż w bżuhu. Styl Jasieńskiego cechuje zręczne wykorzystanie tradycyjnej formy literackiej połączone z zastosowaniem śmiałej, ekscentrycznej metaforyki, brutalnych dysonansów, fantastycznych hiperboli. Adaptował też dla poezji nowoczesne formy wypowiedzi słownej (jak notatka reporterska, zapis telegraficzny), zaś obrazowanie w wierszu Marsz jest interpretowane jako oparte o technikę montażu filmowego. Stał się jedną z ofiar wielkiej czystki stalinowskiej w 1937 r., został aresztowany, skazany początkowo na zesłanie, a następnie na śmierć i rozstrzelany w więzieniu w Moskwie. Przez długi czas okoliczności i data jego śmierci były nieznane. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Na dom w Czarnolesie

Jan Kochanowski

Jan Kochanowski Fraszki, Księgi trzecie Na dom w Czarnolesie Panie, to moja praca, a zdarzenie Twoje; Raczyż błogosławieństwo dać do końca swoje! Inszy niechaj pałace marmurowe mają I szczerym złotogłowem ściany obijają, Ja, Panie, niechaj mieszkam w tym gniaździe ojczystym, A Ty mię zdrowiem opatrz i sumnieniem czyst... Jan Kochanowski Ur. 6 czerwca 1530 r. w Sycynie koło Zwolenia Zm. 22 sierpnia 1584 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: Odprawa posłów greckich (1578), Psałterz Dawidów (parafrazy psalmów, 1579), Treny (1580), Fraszki (1584), Pieśni ksiąg dwoje (1586) Wybitny poeta polski okresu odrodzenia, którego twórczość odegrała ogromną rolę w rozwoju języka, literatury i kultury polskiej. Syn zamożnego ziemianina, studiował w Akademii Krakowskiej (1544-1547) oraz na uniwersytetach w Królewcu i Padwie (1555-1559). Podróżował po Włoszech i Francji, gdzie poznał poetów Plejady (Ronsard). Po powrocie do Polski dzięki biskupowi Myszkowskiemu rozpoczął karierę na dworze Zygmunta Augusta, w 1563 r. został sekretarzem królewskim. Ok. 1575 r. ożenił się i osiadł na wsi. Śmierć jednej z córek stała się pobudką do napisania oryginalnego cyklu trenów. Zmarł nagle na serce. W jego pogrzebie uczestniczył król Stefan Batory, kanclerz J. Zamojski i in. autor: Katarzyna Migdał Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Mętne historie

Zuzanna Ginczanka

Męt­ne hi­sto­rie Nie­wia­do­my nie by­le kto,  na­wet trud­no uwie­rzyć w to,  po kry­jo­mu, pro sua do­mo,  ro­bi coś, a co nie wia­do­mo --    i nie tyl­ko, nie tyl­ko on,  ale wszy­scy ze wszyst­kich stron,  nie wia­do­mo jak i dla­cze­go,  ro­bią to lub coś cał­kiem in­ne­go.    Ża­den akt ich nie wy­da ni skrypt  i nie zdra­dzi przed ni­kim nikt,  że to w bar­dzo po­waż­nej mie­rze  ro­bią nie tak, jak się na­le­ży.    Kie­dyś póź­niej, pew­ne­go dnia,  wszyst­ko na­gle wy­strze­li jak z pnia  co za zgro­za, co za ohy­da!  wszyst­ko na­gle na jaw się wy­da --    wte­dy krzyk się pod­nie­sie, że skąd,  że wpro­wa­dził na pew­no ktoś w błąd,  za­py­ta­ny o owe rze­czy,  ener­gicz­nie każ­dy za­prze­czy;    lecz ktoś in­ny do­wie­dzie, że fakt,  na­gle do­wód się znaj­dzie i akt  i wy­my­ślą zmyśl­ne pół­głów­ki  sen­sa­cyj­ne bar­dzo na­głów­ki. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Woyciech Zdarzyński, życie i przypadki swoje opisuiący

Michał Dymitr Krajewski

Woy­ciech Zda­rzyń­ski, ży­cie i przy­pad­ki swo­je opi­su­ią­cy w War­sza­wie 1785 Przed­mo­wa Imię au­to­ra da­ie mi pra­wo, abym nu­dził czy­tel­ni­ka, iak mi się po­do­ba; dla­te­go za­czy­nam od przed­mo­wy, bo ta, iak po­spo­li­cie by­wa, nie ma­iąc żad­ne­go związ­ku z pi­smem, któ­re po­prze­dza, mo­że być tym nud­niey­szą, im dłu­żey się z nią roz­cią­gnę. Praw­da, iż przed­tym in­ny był za­miar pi­szą­cych xiąż­ki, ale po­nie­waż się od­mie­nił czy­tel­nik, nic dziw­ne­go, iż i au­to­ro­wie in­a­czey my­śleć za­czę­li. Niż na­stał zwy­czay, aby ucho­dzić za człe­ka ma­ią­ce­go po­wszech­ną na­ukę, mo­że mniey czy­ta­no, ale grun­tow­niey; każ­dy po­ma­łu, wła­śnie iak po stop­niach na­by­wał wia­do­mość. Te­raz mło­dzież zna­la­zła krót­szą ia­kąś dro­gę; dla­te­go też na mie­isce do­brych au­to­row na­sta­li au­to­ro­wie: słow­ni­kow, zbio­row i for­mu­la­rzow. Oświe­ce­nie wie­ku, któ­rym się szczy­ci­my, iest przy­czy­ną, iż nic nas tak nie ob­cho­dzi, iak hań­ba wy­znać nie­umie­ięt­ność mil­cze­niem. Dla­te­go każ­dy śmia­ło roz­pra­wia o tym, cze­go na­wet nie umie. A wie­lo­mów­stwo, bę­dąc daw­niey przy­wa­rą, te­raz, iak na­sta­ły nud­ne po­sie­dze­nia, ucho­dzi cza­sem za przy­miot czło­wie­ka ro­zum­ne­go. [...]Michał Dymitr KrajewskiUr. 8 września 1746 na Rusi Czerwonej Zm. 5 lipca 1817 w Końskich Najważniejsze dzieła: Podolanka wychowana w stanie natury, życie i przypadki swoje opisująca (1784), Wojciech Zdarzyński życie i przypadki swoje opisujący (1785), Pani Podczaszyna. Tom drugi Przypadków Wojciecha Zdarzyńskiego (1786) Pisarz, pedagog i historyk, ksiądz. Jako siedemnastolatek wstąpił do zakonu pijarów i przyjął imię Dymitr od św. Michała. Studiował retorykę i filozofię, następnie był nauczycielem w kolegium pijarów, a także domowym preceptorem w domach magnackich; od 1782 r. zasiadał we władzach uczelnianych Collegium Nobilium w Warszawie. W 1812 r. został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Włączał się aktywnie w propagowanie idei oświeceniowych. Publikował prace związane z pracą nauczycielską, m.in. Gry nauk dla dzieci (1777). Jego twórczość obejmuje także Pochwałę Stanisława Konarskiego (1783), prace historyczne (m.in. żywot Stefana Czarnieckiego oraz Dzieje panowania Jana Kazimierza, których ocalałą część wydano pośmiertnie w 1846 r.). W zakresie beletrystyki reprezentował nurt sentymentalny (Podolanka 1784), jest także autorem pierwszej polskiej książki fantastycznej p.t. Wojciech Zdarzyński (1785). Bohater napisanej na wzór Mikołaja Doświadczyńskiego powieści dydaktycznej, zawierającej krytykę współczesnej cywilizacji, zepsucia wielkich miast, dążności do podbojów i okrucieństwa - trafia osobliwym przypadkiem na Księżyc. Tam ma okazję przyjrzeć się harmonijnemu funkcjonowaniu idealnego państwa opartego o cnoty właściwe życiu wiejskiemu (jest to obraz utopii sielskiej). Drugi tom p.t. Pani Podczaszyna (1786) to pierwszy w literaturze polskiej romans sentymentalny, stanowiący jednak polemikę z prekursorską w tym gatunku Nową Heloizą Rousseau: główna bohaterka wychodzi za mąż kierując się posłuszeństwem, a nie głosem serca, następnie owdowiawszy znów przeżywa rozterki wewnętrzne, nie mogąc wybrać między miłością a obowiązkiem wobec dzieci; ostatecznie w wyniku tego emocjonalnego rozdarcia umiera. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Przypowieść

Krzysztof Kamil Baczyński

Przy­po­wieść Mat­ce Pan Bóg uśmiech­nął się i wte­dy po­wsta­ła zie­mia,  po­dob­na do jabł­ka zło­te­go i do zwier­cia­dła prze­mian.  Po niej po­wo­li się są­czą zwie­rząt doj­rza­łe kro­ple  wstę­pu­jąc z wód w po­wie­trza -- drga­ją­ce sre­brem -- stop­nie.  A śpiew naj­cich­sze­go z pta­ków za­mie­nia się w mięk­ki ob­łok  i wte­dy po­wsta­ją chmu­ry do zie­mi i gwiazd po­dob­ne.  Więc knie­je do mórz przy­cho­dzą i kła­dą wło­sy na wo­dę  i wte­dy fa­le się bar­wią na ko­lor doj­rza­łej ja­go­dy.  Świa­tło prze­ni­ka do zie­mi, a zie­mia blask przy­gar­nia;  bo­ry wra­sta­ją w po­wie­trze, po­wie­trze od la­sów -- czar­ne. [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rota

Maria Konopnicka

Rota Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.  Nie damy pogrześć mowy,  Polski my naród, polski lud,  Królewski szczep piastowy.  Nie damy, by nas gnębił wróg.  Tak nam dopomóż Bóg!  Tak nam dopomóż Bóg!    Do krwi ostatniej kropli z żył  Bronić będziemy ducha,  Aż się rozpadnie w proch i pył  Krzyżacka zawierucha. [...]Maria KonopnickaUr. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wesele Figara

Pierre Beaumarchais

Utwory drobne Wawrzyn wokół czoła Wawrzyn, co nigdy nie więdnie w puklach szybko blednących!  Jakiż to obraz potężny ludzkiej wielkości i mocy!    Sza­lo­ny dzień czy­li We­se­le Fi­ga­ra Przez wzgląd na mi­łe an­dro­ny  Da­ruj­cie roz­sąd­ku zgrzyt.   Wo­de­wil z 5 ak­tu sztu­ki [...]Pierre BeaumarchaisUr. 24 stycznia 1732 r. w Paryżu Zm. 18 maja 1799 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Cyrulik Sewilski (1775), Wesele Figara (1784) Właśc. Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais Postać emblematyczna dla francuskiego Oświecenia: zegarmistrz, dramaturg, pisarz, muzyk, finansista i dyplomata. Urodził się w zamożnej mieszczańskiej rodzinie trudniącej się zegarmistrzostwem, początkowo zmuszony do pracy w wyuczonym fachu, posłużył się swoimi umiejętnościami w tym zakresie, by piąć się w górę po drabinie społecznej. Cacuszko w postaci zegarka w pierścionku podarowany madame do Pompadour otworzył mu drogę do stosunków z dworem królewskim, a nazwa majątku pierwszej żony (poznanej w zakładzie zegarmistrzowskim) dała mu szlacheckie nazwisko de Beaumarchais. Później uczył córki królewskie muzyki (sam grał na harfie i śpiewał oraz komponował); pisał i również piórem bronił swoich dzieł; dostarczał broń dla secesjonistów w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych; procesował się o swoje prawa do majątku, do dobrego imienia itd. Przyczynił się do utworzenia pierwszej na świecie organizacji chroniącej prawa autorskie i uchwalenia regulacji legislacyjnej dającej autorom możliwość pobierania tantiem za wystawianie ich utworów na scenie. Jego najlepsze sztuki zdobyły sobie ogromne powodzenie wśród publiczności, zostały też opracowane przez wybitnych kompozytorów w formie operowej: w 1786 r. wystawiono na scenie Wesele Figara Mozarta, a w 1816 Cyrulika sewilskiego Rossiniego, co przedłużyło popularność utworów Beaumarchais o kolejne stulecie.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Eviva l'arte!

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Eviva l’arte! Eviva l’arte! Człowiek zginąć musi —  Cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem,  Nędza porywa za gardło i dusi —  Zginąć, to zginąć, jak pies, a tymczasem,  Choć życie nasze splunięcia nie warte:  Eviva l’arte!    Eviva l’arte! Niechaj pasie brzuchy  Nędzny filistrów naród! My artyści,  My, którym często na chleb braknie suchy,  My, do jesiennych tak podobni liści,  I tak wykrzykniem: gdy wszystko nic warte,  Eviva l’arte! [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Próba wody

Klara Nowakowska

Klara Nowakowska Niska rozdzielczość Próba wody Wzrok odwraca do środka, skraca perspektywę. Sens, który się narzuca, nie jest całą prawdą: tysiąc razy powtarza i wciąż chce uwierzyć (*zapada się w siebie i wyznaje kłamstwo*... Klara Nowakowska ur.1978 Najważniejsze dzieła: Zrosty (1999), Ulica Słowiańska (2012), Niska rozdzielczość (2013) Poetka. Mieszka we Wrocławiu, co znalazło odzwierciedlenie w pełnym lokalnego kolorytu tomiku Ulica Słowiańska. Jeden z jej wierszy zapisano zresztą na wspomnianej ulicy na płycie chodnikowej. Laureatka Nagrody Głównej IV Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina 1998 za projekt tomu Zrosty, nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2014 w kategorii książka roku za tom Niska rozdzielczość. Większość jej wierszy hołduje poetyce minimalizmu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Łaciarz

Klemens Junosza

Ła­ciarz Smut­na noc je­sien­na uko­ły­sa­ła do snu szla­chec­ką wio­skę pod­la­ską. Dom­ki i sto­do­ły uto­nę­ły w ciem­no­ści, ni­by w na­czy­niu ol­brzy­miem, peł­nem rzad­kie­go, roz­wod­nio­ne­go atra­men­tu... Z po­za chmur oło­wia­nych, cięż­kich, cza­sem tyl­ko, prze­lot­nie, gdy wiatr sil­niej­szy za­wiał w gó­rze, uka­za­ła się gwiazd­ka drob­na i znik­nę­ła za­raz, jak ten, co się po­kry­jo­mu przez gra­ni­cę prze­my­ka... Ci­sza by­ła gro­bo­wa ja­kaś, uro­czy­sta, świa­tła po­ga­sły, lu­dzie po­snę­li... tyl­ko wi­cher, hu­la­ją­cy po po­lach, po­rał się i bo­ry­kał ze sta­rą wierz­bą ro­so­cha­tą i od­ry­wał z jej po­ła­ma­nych i krzy­wych ko­na­rów ostat­nie list­ki po­żół­kłe. [...]Klemens JunoszaUr. 23 listopada 1849 r. w Lublinie Zm. 21 marca 1898 r. w Otwocku (Rosja) Najważniejsze dzieła: opowiadania: Z mazurskiej ziemi, Przy kominku, Z Warszawy. Nowelle, powieści: Pan sędzia, Pająki. właśc. Klemens Szaniawski Powieściopisarz, nowelista i felietonista polski. Syn Władysława, podprokuratora sądu, i Leontyny z Brodowskich. Wcześnie utraciwszy rodziców uczył się u pijarów w Łukowie, następnie w Siedlcach. Z powodu trudnej sytuacji finansowej szkoły nie ukończył, lecz wrócił do Lublina, gdzie kilka lat pracował w Izbie Obrachunkowej. Po 1875 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie zajmował się pracą literacką i dziennikarstwem, a także zarządzał majątkiem rodzinnym w Woli Korytnickiej pod Węgrowem. W latach 1877-1883 był sekretarzem redakcji dziennika ?Echo?, potem członkiem redakcji ?Wieku?. Przez jakiś czas redagował ?Wędrowca? oraz wydawnictwo ?Biblioteka Dzieł Wyborowych?. Mieszkając w Warszawie utrzymywał łączność z Lublinem. Liczne teksty opublikował w ?Gazecie Lubelskiej? i ?Kalendarzu Lubelskim?. W 1875 r. ożenił się z córką lubelskiego rejenta Karoliną (Zofią) Piasecką, również literatką, z którą doczekali się syna. Zmarł na gruźlicę w sanatorium w Otwocku. Rodzinne miasto urządziło pisarzowi uroczysty pogrzeb, który stał się wielką manifestacją ludności i został opisany przez liczne czasopisma polskie. W Lublinie na osiedlu Wieniawa istnieje ulica jego imienia. Jego imieniem nazwano również jedną z ulic w Krakowie. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

[Kiedym cię żegnał...]

Adam Asnyk

[Kie­dym cię że­gnał...] Kie­dym cię że­gnał, usta me mil­cza­ły  I nie wie­dzia­łem ja­kie sło­wo rzu­cić,  Więc wszyst­kie sło­wa przy mnie po­zo­sta­ły,  A ser­ce zbie­gło i nie chce po­wró­cić.    Tyś po­wi­ta­ła znów swój do­mek bia­ły,  Gdzie ci sło­wi­ki bę­dą z wio­sną nu­cić,  A mnie prze­dzie­la świat nie­szczę­ścia ca­ły,  Dom mój da­le­ko i nie mo­gę wró­cić.    Tak mi bo­le­śnie, żem od­szedł bez echa,  A jed­nak le­piej, że żad­nem wspo­mnie­niem  Twych ja­snych ma­rzeń spo­ko­ju nie skłó­cę,    Bo to­bie jutrz­nia ży­cia się uśmie­cha,  A ja z ga­sną­cym że­gnam cię pro­mie­niem  I w ciem­ność idę i już nie po­wró­cę. [...]Adam AsnykUr. 11 listopada 1838 r. w Kaliszu Zm. 2 sierpnia 1897 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Pijąc Falerno, Piosnka pijacka, Między nami nic nie było, Gdybym był młodszy, Jednego serca..., Nad głębiami (cykl sonetów), Daremne żale, Do młodych Poeta, epigon romantyzmu tworzący w epoce pozytywizmu i Młodej Polski, autor dramatów i opowiadań. Syn powstańca 1831 r., zesłańca. Podejmował różne kierunki studiów (rolnicze, medyczne, nauki społeczne), prowadząc działalność spiskową. Był więziony w Cytadeli (1860). W powstaniu styczniowym zaangażowany po stronie ?czerwonych?, był członkiem rządu wrześniowego. Po upadku zrywu uzyskał stopień dra filozofii w Heidelbergu (1866), zaczął wydawać pierwsze utwory w prasie lwowskiej (1864-65). W 1870 r. osiadł w Krakowie, brał czynny udział w życiu samorządowym, był posłem na Sejm Krajowy z ramienia demokratów (1889). Amator Tatr, wiele podróżował (Włochy, Tunezja, Algieria, Cejlon, Indie). Pochowany na Skałce. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Słońce powstanie znowu

Fagus

Słońce powstanie znowu... ...Słońce powstanie znowu, i źrenica chora  Chce wierzyć, że nie będzie to słońce czekane:  Odmłodzona straszliwie, zbyt znana aurora,  Której się nie spodziewam, której czekam jeszcze,  Ta, co miłością karmi piersi głuchych ranę!  Na próżno: wiem; okropna pewność mnie pożera,  Szlochy, zdumienie, żądze, wszystko jest stracone  Po ostatnie zwątpienie: wiem. Ach, wiem to z góry,  Z jakiego punktu tryśnie piórem ruch wichury,  Co jutrznię wyprowadzi na kręgi zielone. [...]FagusUr. 22 listopada 1872 w Brukseli Zm. 9 listopada 1933 w Paryżu Najważniejsze dzieła: La Danse macabre, La Pri?re de quarante heures (Modlitwa czterdziestu godzin), La Guirlande ? l'Épousée (Wieniec panny młodej) Własc. Georges Faillet, pseud. Fagus a. Felicien Fagus. Francuski poeta, przedstawiciel symbolizmu, publicysta i krytyk sztuki. Syn uchodźców politycznych: rodzina wróciła do Belville we Francji, kiedy przyszły poeta miał 8 lat. Pracował jako urzędnik ubezpieczeniowy, potem miejski. W 1914 r. zmobilizowany. Jego poglądy ewoluowały od anarchistycznych ku katolicko-monarchistycznym. Podczas tzw. afery Dreyfusa solidaryzował się z Émilem Zolą, czego wynikiem było wydanie zbioru korespondencji Colloque sentimental entre Émile Zola et Fagus. Przyjaźnił się z Alfredem Jarry, Guillaumem Apollinairem, Paulem Léautaud i Augustem Rodinem. Zginął potrącony przez samochód.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kiedy prawdziwie Polacy powstaną

Juliusz Słowacki

Kiedy prawdziwie Polacy powstaną... Kiedy prawdziwie Polacy powstaną,    To składek zbierać nie będą narody,  Lecz ogłupieją — i na pieśń strzelaną    Wytężą uszy, odemkną gospody.    I będą wieści z wichrami wchodziły,    A każda będzie serce ludów pasła;  Nieznajomymi świat poruszą siły    Na nieznajome jakieś wielkie hasła.    Nie pojmie Francuz, co to w świecie znaczy,    Że jakiś naród wstał w ciemności dymie,  Choć tak rozpaczny — nie w imię rozpaczy. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.