Seria o komisarzu Williamie Wistingu (Tom 14). Sprawa 1569

Jorn Lier Horst

Pewnego dnia, podczas urlopu, William Wisting wyjmuje ze skrzynki pocztowej nietypowy list. W białej kopercie znajduje się tylko kartka papieru z jedną linijką tekstu: 12-1569/99. Jest to sygnatura akt sprawy, która prowadzi komisarza do zbrodni popełnionej ponad piętnaście lat wcześniej. Latem 1999 roku Tone Vaterland wracała na rowerze z pracy w Bamblegrillen. Dwa dni później znaleziono jej zwłoki. Sprawa została wyjaśniona, ale najwyraźniej ktoś chce, żeby Wisting spojrzał na nią świeżym okiem. Komisarz zagłębia się w akta śledztwa i trafia na coś, co ukazuje wydarzenia z przeszłości w nowym, przerażającym świetle. Powrót do starej sprawy powoduje nieoczekiwany zwrot akcji. Jrn Lier Horst pisze wiarygodne i wnikliwe społecznie kryminały jest norweskim Henningiem Mankellem. Hjorth i Rosenfeldt Jrn Lier Horst daje nam wyjątkowo dobrze napisany i porywający kawałek zbrodni, który wciąga czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. () Nic w tym dziwnego, że Horst znowu napisał znakomitą powieść kryminalną - rozpieszcza nas nimi od czasu swojego debiutu. Nettavisen Dobrze napisana i niezwykle porywająca historia. Tvedestrandsposten Trzeba oddać autorowi, że doskonale wie, jak stworzyć dobrą fabułę i jak powiązać ze sobą wszystkie sznurki. Łączy to z zawodową wiarygodnością. Łatwo zrozumieć, dlaczego seria o Williamie Wistingu sprzedaje się jak ciepłe bułeczki. Verdens Gang Jrn Lier Horst powrócił z jedną z najlepszych książek z serii o Williamie Wistingu. Dagsavisen Jrn Lier Horst (ur. 27.02.1970) to norweski pisarz i dramaturg; do września 2013 pracował jako szef wydziału śledczego Okręgu Policji Vestfold, obecnie jest pełnoetatowym pisarzem. Studiował kryminologię, filozofię i psychologię. Jest autorem przedstawień dla Teater Ibsen; serii kryminałów z komisarzem Williamem Wistingem w roli głównej, od dwóch lat ukazują się również jego powieści kryminalne w tzw. serii CLUE, przeznaczone dla młodszych czytelników. Wspólnie z Thomasem Engerem jest autorem bestsellrowej trylogii Blix i Ramm na tropie zbrodni, która ukazała się na rynku polskim nakładem Wydawnictwa Smak Słowo.

Stulecie

Herbjrg Wassmo

Wassmo powraca w wielkim stylu w powieści historycznej. Głównymi bohaterkami Stulecia są Sara Susanne, Elida i Hjrdis, czyli prababka, babka i matka Herbjrg Wassmo. To opowieść o ich życiu, o mężczyznach, których pragnęły mieć albo którzy tylko przypadli im w udziale, o dzieciach, które urodziły. Jest to również historia małej dziewczynki, która ucieka do stodoły, żeby tam ukryć się przed Nim. Nosi ze sobą żółty ołówek, który ostrzy za pomocą kozika. Używa go do pisania. Ta dziewczynka urodziła się w roku 1942, dokładnie sto lat po swojej prababce, silnej Sarze Susanne, która pozowała pastorowi do portretu anioła. Portret ten stanowił element ołtarza, który do dziś znajduje się w katedrze na Lofotach. Stulecie jest opowieścią o Sarze Susanne, Elidzie, Hjrdis i Herbjrg, o ich znoju, wolności i tęsknocie za innym życiem. Jednym zdaniem: Stulecie to mocna lektura w najlepszym znaczeniu tego słowa!  Marta Norheim, NRK Stulecie to wielka, wielka powieść.  Finn Stenstad, Tnsbergs Blad Pisarka potrafi stworzyć autentyczny, zmysłowy świat, pełen wyrazistych postaci, które głęboko poruszają czytelnika. Turid Larsen, Dagsavisen Jest tutaj wartka akcja, wspaniałe dialogi i wszystko to, czego każdy czytelnik oczekuje. Powieść historyczna, która mocno łapie czytelnika za serce i nie puszcza już do końca.  Siri M. Kvamme, Bergens Tidende Herbjrg Wassmo jest jedyną Norweżką, która otrzymała nagrodę literacką Rady Nordyckiej. Od dawna śledzę jej pisarstwo i jestem pełna podziwu dla Stulecia.         Grethe Berge, producent programów Verdt lese i P2 . Przekład na 10 języków. Herbjrg Wassmo  wybitna norweska pisarka urodzona w 1942 roku w Vesterlen. Zadebiutowała w 1976 zbiorem wierszy Skrzydlaty zespół, zasłynęła jednak jako autorka znakomitych powieści, w tym dwóch trylogii poświęconych dwóm bohaterkom: Torze i Dinie. Wielokrotnie nagradzana, otrzymała między innymi prestiżową nagrodę literacką Rady Nordyckiej, Nagrodę Krytyków, Nagrodę Księgarzy oraz Nagrodę im. Amalie Skram. Najbardziej znanym jej dziełem jest Księga Diny, która została zekranizowana w roku 2002. Herbjrg Wassmo napisała również wiele nowel i sztuk teatralnych. Jej książki zostały przetłumaczone na dwadzieścia sześć języków, między innymi angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, rosyjski, japoński i hebrajski.

Błądzą wszyscy (ale nie ja). Dlaczego usprawiedliwiamy głupie poglądy, złe decyzje i szkodliwe działania

Elliot Aronson, Carol Tavris

W tej niezwykle wnikliwej i zajmującej książce znani psychologowie społeczni, Carol Tavris i Elliot Aronson, przyglądają się mechanizmom i obwodom mózgowym odpowiedzialnym za samousprawiedliwianie. Kiedy popełniamy błąd, musimy złagodzić dysonans poznawczy, który zagraża naszemu poczuciu własnej wartości. Dlatego tworzymy fikcje, które uwalniają nas od odpowiedzialności, przywracają nam przekonanie o własnej inteligencji, moralności i słuszności przekonanie, które często każe nam brnąć coraz głębiej w działania głupie, niemoralne i błędne.  Odwołując się do wieloletnich badań, autorzy tej książki przedstawiają fascynujące wyjaśnienie zjawiska samooszukiwania jego mechanizmów, szkodliwych skutków i sposobów, w jakie możemy się od niego uwolnić. Przewróć stronę, ale wiedz, że już nigdy nie uchylisz się od odpowiedzialności równie łatwo, jak dotąd.  Tavris i Aronson połączyli swoje imponujące umiejętności, aby stworzyć wspaniały wzorzec przenikliwości społecznej i naukowego zaangażowania. Nie popełnij błędu, musisz przeczytać tę książkę  Robert B. Cialdini, autor książki Wywieranie wpływu na ludzi

Potęga irracjonalności. Ukryte siły, które wpływają na nasze decyzje

Dan Ariely

Dlaczego ból głowy nie ustępuje po zażyciu aspiryny o wartości jednego centa, ale znika bez śladu, kiedy weźmiemy aspirynę, która kosztuje pięćdziesiąt centów? Dlaczego przepuszczamy pieniądze na wystawny posiłek, ale wycinamy kupony, aby zaoszczędzić dwadzieścia pięć centów na puszce zupy? Jeśli chodzi o podejmowanie decyzji życiowych, wydaje nam się, że dokonujemy mądrych, racjonalnych wyborów. Czy naprawdę tak jest? W nowym, poprawionym i rozszerzonym wydaniu przełomowego bestsellera New York Timesa Dan Ariely obala popularne przekonanie, że my, ludzie, zachowujemy się racjonalnie. Od picia kawy po odchudzanie się, od zakupu samochodu po wybór partnera życiowego nieustannie przepłacamy, nie doceniamy i odwlekamy decyzję. Takie zachowania nie są jednak przypadkowe ani pozbawione sensu. Przeciwnie, są systematyczne i przewidywalne, a co za tym idzie czynią nas przewidywalnie irracjonalnymi. Wspaniała, pouczająca książka. Wnikliwa, przystępna, pełna dowodów empirycznych na to, że w pewnych dziedzinach i sytuacjach zachęty materialne działają w nieoczekiwany sposób. My, ludzie, jesteśmy obdarzeni zaletami, które można zniszczyć poprzez wprowadzenie zysków ekonomicznych. Lektura obowiązkowa! - Nassim Nicholas Taleb, autor bestsellera New York Timesa, Czarny łabędź. O skutkach nieprzewidywalnych zdarzeń Pomysłowa i klarowna Potęga irracjonalności jest książką dużo bardziej rewolucyjną, niż może się wydawać na podstawie jej lekkiego tonu. - New York Times Book Review Zaskakująco frapująca. Przystępna. W książce Arielyego ekonomia i dziwactwa ludzkiego umysłu stają się zabawne i zajmujące. Fascynująca wycieczka po nauce o podejmowaniu decyzji, która odkrywa przed nami sposoby, w jakie normy społeczne, oczekiwania i okoliczności wodzą nas na manowce. - Time Dan Ariely w pomysłowy sposób wystawia racjonalność na próbę. () Nowe eksperymenty i optymistyczne idee wypływają z niego niczym woda z fontanny. - Boston Globe Zajmująca wycieczka po rozmaitych sposobach, w jakie ludzie działają wbrew własnym interesom, oparta na pomysłowo zaprojektowanych eksperymentach Arielyego. () Osobista i przystępna. - BusinessWeek Książka Arielyego traktuje o ważkich sprawach z nieoczekiwaną szczyptą humoru. - Entertainment Weekly Pomysłowa i przystępna. Ariely ma wielki talent do opowiadania historii. Gdyby inni badacze potrafili tak pisać, to świat byłby lepszym miejscem. - Financial Times Inteligentny, barwny styl Arielyego i jego skłaniające do myślenia argumenty składają się na fascynującą, a zarazem pouczającą lekturę. - Publishers Weekly Taksonomia głupoty finansowej. - The New Yorker

Verlaque i Bonnet na tropie (Tom 8). Zbrodnia w Boże Narodzenie

M. L. Longworth

Boże Narodzenie na południu Francji jest zawsze wyjątkowo urokliwe. Tym razem jednak podniosły nastrój zakłóca tragiczne wydarzenie. Podczas świątecznych uroczystości pewien podejrzany biznesmen pada martwy na podłogę. Verlaque i Bonnet muszą rozwiązać tajemnicę tej śmierci, nie niwecząc przy tym bożonarodzeniowej atmosfery. Antoine Verlaque, sędzia śledczy w Aix-en-Provence, nie znosi świąt. Dekoracje pojawiają się w sklepach o wiele za wcześnie, a sezonowi turyści wylewają się tłumnie na ulice. Mimo to jego żona i partnerka, Marine Bonnet, postanawia urządzić te święta tak, by obojgu przyniosły radość. Obchody zaczynają się od wieczoru kolęd pięknego nabożeństwa w wypełnionej po brzegi katedrze Saint Sauveur. Ale kiedy już świąteczny nastrój udziela się wszystkim obecnym, jeden z uczestników wydarzenia zostaje otruty, co pogrąża całą społeczność w chaosie. Verlaque i Bonnet szybko przekonują się, że lista podejrzanych jest bardzo długa. Tak długa, że prawdopodobnie wypełniliby oni całą świątynię. Czy parze uda się znaleźć mordercę? I czy w tym czasie Verlaque zdoła w końcu poczuć ducha świąt? Seria o Verlaqueu i Bonnet zanurza czytelnika w niespiesznym świecie epikurejskich przyjemności i dobrego życia. Eleanor Beardsley, NPR Pełne wykwintnych dań, jedwabistych win i wystawnych domów książki Mary Lou Longworth z ich ciekawymi tajemnicami przeniosą Cię na południe Francji. Idealne dla smakoszy lub frankofilów. Slate Czarująca oprawa i sympatyczne postacie sprawiają, że czytelnik czuje się jak w domu. Kanapowi podróżnicy i smakosze będą się dobrze bawić. Publishers Weekly Typowy cassoulet Longworth złożony z dobrego jedzenia, dobrego wina i morderstwa. Kirkus Reviews Longworth pięknie rysuje małe miasteczko Aix-en-Provence, jego uroczy mieszkańcy tworzą sielską atmosferę, a morderstwo zapewnia odrobinę dramatu. Library Journal Atmosfera Bożego Narodzenia i kulinarne rarytasy raczej dopełniają, niż przysłaniają dobrze skonstruowaną tajemnicę. Booklist

Trylogia Diny (Tom 1). Księga Diny

Herbjrg Wassmo

Nagroda Księgarzy Norweskich przyznana za najlepszą książkę dekady (1990) Dzika, namiętna i mroczna opowieść o niepokornej kobiecie łamiącej wszelkie zakazy.  Księga Diny jest kontynuacją najlepszych rozdziałów w norweskiej tradycji literackiej. To książka pod każdym względem niezwykła pełna napięcia i zabawna, przejmująca w opisach dramatycznego losu bohaterki. Dina nazywana przez autorkę amazonką i wojowniczką, wilczycą i olbrzymką, pozostaje przede wszystkim głęboko zranionym dzieckiem, którego uczucia uległy dewiacji w wyniku strasznych przeżyć. Cykl Trylogia Diny składa się z tomu 1. "Księga Diny" (II wyd. 2014r.), tomu 2 Syn szczęścia (I wyd. 2017r.) - długo oczekiwana premiera kontynuacji kultowej norweskiej trylogii i tomu 3. Dziedzictwo Karny (I wyd. 2017r.) zaskakująego zakończenia tej najsłynniejszej sagi z krainy fiordów. Herbjrg Wassmo to wybitna norweska pisarka urodzona w 1942 roku w Vesterlen. Zadebiutowała w 1976 roku zbiorem wierszy Skrzydlaty zespół, zasłynęła jednak jako powieściopisarka. Jest autorką wielu znakomitych powieści, w tym dwóch trylogii poświęconych dwóm bohaterkom: Torze i Dinie. Wielokrotnie nagradzana, między innymi otrzymała prestiżową Nagrodę Literacką Rady Nordyckiej, Nagrodę Krytyków, Nagrodę Księgarzy oraz nagrodę im. Amalie Skram. Jej najpopularniejszą książką jest Księga Diny, która została zekranizowana w roku 2002. W książce "Stulecie" autorka opisuje historię swej rodziny aż do momentu, w którym staje się jedną z najwybitniejszych współczesnych pisarek. Herbjrg Wassmo napisała również wiele noweli i sztuk teatralnych. Jej książki zostały przetłumaczone na 26 języków, między innymi angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, rosyjski, japoński i hebrajski.

Inteligencja. Sposoby oddziaływania na IQ. Dlaczego tak ważne są szkoła i kultura

Richard E. Nisbett

Kto jest bardziej inteligentny, Azjaci czy mieszkańcy Zachodu? Czy rzeczywiście Ludzie Księgi uzyskują lepsze rezultaty w nauce? Czy grupowe różnice w wynikach testów można uzasadniać czynnikami genetycznymi? Co mogą zrobić rodzice, by podnieść poziom inteligencji swoich dzieci? Co sprawia, że niektóre narodowości wyróżniają się w inżynierii, a inne w nauce? Czy szkoły mogą zlikwidować różnice w osiągnięciach edukacyjnych pomiędzy przedstawicielami różnych klas społecznych i ras?  Od pesymistycznych tez książki "The Bell Curve" po bardziej współczesne kontrowersje wokół poglądów genetyka Jamesa Watsona na temat rasy i inteligencji konsekwentnie nie brano pod uwagę jednego czynnika kultury. Podobnie jak kiedyś Stephen Jay Gould w książce "The Mismeasure of Man", wybitny psycholog społeczny Richard E. Nisbett mierzy się z poglądem, iż o inteligencji przesądza biologia, twierdząc, że to głównie kultura odpowiada za kształtowanie naszego potencjału. Intelekt nie zależy jego zdaniem przede wszystkim od genów, lecz determinuje go zwłaszcza oddziaływanie społeczne. Niezliczone dane wyjaśniające, dlaczego dzięki szkołom rozwijamy się intelektualnie, jak przynależność do danej klasy społecznej wpływa na iloraz inteligencji oraz jak czynniki kulturowe decydują o tym, że różne grupy mają odmienne predyspozycje, sprawiają, że książka Inteligencja. Sposoby oddziaływania na IQ z pewnością zajmie należne jej miejsce wśród literatury przedmiotu. Nisbett zdecydowanie podkreśla potrzebę gruntownej zmiany naszego podejścia do edukacji, twierdząc, że to czynniki podatne na zmiany i możliwe do kontrolowania, jak szkoły i otoczenie społeczne, a nie wrodzony kod genetyczny, odpowiadają za nasz rozwój intelektualny. Jako pierwsza istotna publikacja tak jednoznacznie i zdecydowanie opowiadająca się za centralną rolą kultury w kształtowaniu możliwości poznawczych, książka ta z pewnością na nowo rozpali burzliwą debatę na temat roli i odpowiedzialnego udziału społeczeństwa w formowaniu ilorazu inteligencji, a w rezultacie przyniesie daleko idące konsekwencje dla systemu oświaty, gospodarki i całego społeczeństwa.  Fragmenty recenzji: "Książka Nisbetta to niezwykle ważna analiza czynników determinujących iloraz inteligencji, zasługująca na to, by wywrzeć istotny wpływ na politykę edukacyjną. Rozmach i klarowność argumentacji sprawia, że jest lektura obowiązkowa nie tylko dla osób zajmujących się naukami społecznymi, ale także dla szerokiego grona czytelników". Daniel Osheron "Ta książka to wspaniałe antidotum na dominujący pogląd, iż nasze geny uniemożliwiają nam zwiększenie inteligencji i poprawę wyników w nauce. Jej szczególnym atutem jest niezłomność w przekonywaniu, że przypadki faktycznego podwyższenia możliwości poznawczych przeważają nad matematycznymi dowodami, że jest to niemożliwe". James R. Flynn

Teoria zła. O empatii i genezie okrucieństwa

Simon Baron-Cohen

W książce Teoria zła Simon Baron-Cohen, wybitny psycholog i laureat nagród naukowych, który od dziesiątków lat zajmuje się badaniem autyzmu, przedstawia nową, opartą na wiedzy o mózgu teorię ludzkiego okrucieństwa. Baron-Cohen zagłębia się w neuronaukę i anatomię ludzkiego mózgu, wyjaśniając, jak działa tak zwany mózgowy obwód empatii. Nieprawidłowe funkcjonowanie tego obwodu dowodzi autor leży u podstaw braku empatii. Co jednak odróżnia niezwykłe zachowania, takie jak te obserwowane u osób autystycznych, od bezwzględnych czynów psychopaty? Zdaniem Barona-Cohena istotne znaczenie mają nie tylko czynniki biologiczne, ale także społeczne i środowiskowe, między innymi zaniedbywanie przez rodziców, krzywdzenie i doświadczanie głębokiej nieufności. Zaburzenie borderline. Psychopatia. Autyzm i zespół Aspergera. Ludzie cierpiący na te zaburzenia mają pewną wspólną cechę brak empatii. W niektórych wypadkach bywa on bardzo niebezpieczny (pomyśl o masakrze w Columbine High School), podczas gdy w innych może oznaczać po prostu odmienny sposób interpretowania świata (czego przykładem jest Kim Peek, pierwowzór głównego bohatera filmu Rain Man). Jakie są przyczyny niezdolności do empatii? Co się tak naprawdę dzieje, kiedy tracimy pragnienie rozumienia uczuć innych ludzi i troszczenia się o nie (albo gdy nigdy nie doświadczyliśmy tego pragnienia)? W książce Teoria zła Simon Baron-Cohen, wybitny psycholog i laureat nagród naukowych, który od dziesiątków lat zajmuje się badaniem autyzmu, przedstawia nową, opartą na wiedzy o mózgu teorię ludzkiego okrucieństwa. Baron-Cohen zagłębia się w neuronaukę i anatomię ludzkiego mózgu, wyjaśniając, jak działa tak zwany mózgowy obwód empatii. Nieprawidłowe funkcjonowanie tego obwodu dowodzi autor leży u podstaw braku empatii. Co jednak odróżnia niezwykłe zachowania, takie jak te obserwowane u osób autystycznych, od bezwzględnych czynów psychopaty? Zdaniem Barona-Cohena istotne znaczenie mają nie tylko czynniki biologiczne, ale także społeczne i środowiskowe, między innymi zaniedbywanie przez rodziców, krzywdzenie i doświadczanie głębokiej nieufności. Opierając się na własnych badaniach autyzmu i empatii, autor przedstawia krytyczne spojrzenie na naukową teorię współczucia i nawołuje do istotnej zmiany sposobu, w jaki wyjaśniamy ludzkie okrucieństwo, a nawet tego, jak traktujemy ludzi, którzy się go dopuszczają. Simon Baron-Cohen  profesor psychopatologii rozwojowej na wydziałach psychologii eksperymentalnej i psychiatrii Uniwersytetu Cambridge. Dyrektor uniwersyteckiego Centrum Badań Autyzmu oraz wykładowca Trinity College i British Academy. Laureat prestiżowych nagród, takich jak Medal Spearmana, Nagroda im. May Davison za wybitne osiągnięcia w dziedzinie psychologii klinicznej oraz Nagroda Prezesa Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego. Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne uhonorowało go Nagrodą im. McAndlessa. Autor książek The Essential Difference i Mindblindness. Mieszka w Cambridge w Anglii. "Ta książka nie jest dla wrażliwców. Nie sposób pisać o okrucieństwie lekko i pogodnie, jeśli więc szukasz przyjemnej lektury, lepiej odłóż tę książkę. Próbuję w niej przedefiniować zło w kategoriach empatii i odpowiedzieć na pytanie, dlaczego niektórzy ludzie mają mniej lub więcej empatii niż inni oraz co się dzieje, kiedy tracimy empatię. Jakkolwiek rozważania te mogą się wydawać niepokojące, a nawet szokujące, natura empatii pozostaje (przynajmniej dla mnie) nieskończenie fascynująca, a badanie tego zjawiska jest niezwykle pasjonujące (dziwne słowo, zważywszy na okoliczności)." - Simon Baron-Cohen we wstępie do swojej książki "Teoria zła. O empatii i genezie okrucieństwa"!!! Opinie o książce: Teoriia zła Simon Baron-Cohen łączy talent twórczy z dowodami empirycznymi i logicznym rozumowaniem, aby wykazać, że istotą zła jest brak empatii. Przedstawia interpretację, która może ożywić starą dyskusję i daje nadzieję na powstanie nowych, lepszych rozwiązań.   Matt Ridley, autor książki The Rational Optimist Przekonująca i skłaniająca do refleksji koncepcja empatii jako najcenniejszego z naszych zasobów społecznych. Brak empatii czai się w najmroczniejszych zaułkach naszej historii, a Simon Baron-Cohen nie wzdraga się na ich widok, lecz odważnie im się przygląda w jaskrawym świetle nauki.   Uta Frith, profesor rozwoju poznawczego, University College London Potworne zbrodnie zwykle obezwładniają umysł, pozostawiając tylko pragnienie wymierzenia kary. Simon Baron-Cohen pozwala nam pokonać te ograniczenia ludzkiego umysłu. W swojej książce proponuje nowy sposób myślenia o złych ludziach i empatii, kładąc naukowe podwaliny pod przyszłe, bardziej optymistyczne rozumienie mrocznej strony człowieczeństwa. Michael Gazzaniga, profesor psychologii, Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara, autor książek Istota człowieczeństwa i Kto tu rządzi? Ja czy mój mózg? Triumfalnie przenosząc okrucieństwo do królestwa nauki, ta pionierska podróż w głąb natury ludzkiej nareszcie wybawia nas od złego. Helena Cronin, dyrektor Centrum Filozofii Nauk Przyrodniczych i Społecznych, London School of Economics Autor Teorii zła zabiera nas w fascynującą podróż, aby pokazać nam potęgę empatii w ludzkim życiu. Profesor Baron-Cohen po mistrzowsku opisuje i wnikliwie analizuje katastrofalne skutki zerowego poziomu empatii. Jego książka pokazuje, w jaki sposób poprzez nieoczekiwany i niepokojący brak empatii ujawnia się jej doniosła rola w życiu społecznym naszego gatunku. Marco Iacoboni, profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, autor książki Mirroring People: The Science of Empathy and How We Connect with Others Simon Baron-Cohen po raz kolejny wykazuje się umiejętnością wykorzystywania nauki w rozważaniach o trudnych, kontrowersyjnych problemach. Przekonując, że kiedy opisujemy akty okrucieństwa jako po prostu złe, tak naprawdę niczego nie wyjaśniamy, autor przedstawia prostą, lecz wiarygodną hipotezę, że przyczyną takich postępków może być określony stan psychiczny brak empatii. Na poparcie swojej teorii przytacza wyniki licznych badań, prowadzonych na gruncie psychologii, psychiatrii, neuronauki i genetyki. Czytelnicy, którzy muszą się zmagać ze skutkami okrucieństwa, mogą się nie zgodzić z koncepcją Barona-Cohena, ale jego śmiałość i oryginalność z pewnością będą dla nich inspiracją i źródłem cennej wiedzy.  Paul Harris, profesor Harvard Graduate School of Education Co sprawia, że ktoś jest zły? Co mózg ma z tym wspólnego? Baron-Cohen mierzy się z najbardziej palącymi i kontrowersyjnymi pytaniami neuronauki społecznej. Ta znakomita książka niepokojąca, a jednocześnie pełna współczucia przedstawia nową teorię zła, wyjaśniając jego podstawy mózgowe i sposób, w jaki powstaje. Baron-Cohen całkowicie zmienia nasze rozumienie okrucieństwa innych ludzi, a czyniąc to, zmusza nas do uważnego przyjrzenia się samym sobie. Lektura tej książki zachęca nas do rozszerzenia własnego kręgu empatii, nakłaniając do rozwoju i zrozumienia, nawet jeśli nie potrafimy wybaczyć.  Andrew N. Meltzoff,   dyrektor Instytutu Uczenia się i Nauk o Mózgu na Uniwersytecie Waszyngtońskim, współautor książki Naukowiec w kołysce. Czego o umyśle uczą nas małe dzieci

Blix i Ramm na tropie zbrodni (Tom 2). Zasłona dymna

Jorn Lier Horst, Thomas Enger

Noc sylwestrowa. Alexander Blix patroluje ulice Oslo, gdy na Rdhuskaia, w środku tłumu, wybucha bomba. W chaosie, który powstaje, Blix ratuje z basenu portowego nieprzytomną, mocno poparzoną kobietę. Gdy poznaje jej nazwisko, przypomina mu się dawna sprawa zaginięcia dziecka. Roczna Patricia została porwana razem z wózkiem, w którym leżała. Dziesięć lat później, podczas gdy w Oslo zostaje podwyższony stopień zagrożenia terrorystycznego, jej skazany za zabójstwo ojciec dostaje pocztą zdjęcie dziewczynki w wieku szkolnym. Jest przekonany, że to zaginiona Patricia. Dziennikarka Emma Ramm przeżywa osobistą tragedię w związku z zamachem bombowym i próbuje się z tego otrząsnąć w jedyny znany sobie sposób: angażując się w dziennikarstwo śledcze. Drogi Blixa i Ramm znowu się krzyżują. Blix prowadzi śledztwo konsekwentnie podążając własnymi ścieżkami, a Emma przez cały czas depcze mu po piętach. ZASŁONA DYMNA to powieść o brzemiennych w skutki wyborach i o tym, do czego może doprowadzić desperacja, kiedy sieć kłamstw zaczyna się rwać.

Trylogia Diny. Ten, kto widzi

Herbjorg Wassmo

Podczas pogrzebu wnuczka Diny, młoda Karna, wygłasza mowę i wyznaje dwie zbrodnie, których dopuściła się jej babka: zabójstwo własnego męża oraz Rosjanina. Wystąpienie to wywołuje spory zamęt w małej społeczności, a Karna traci mowę i całkowicie zamyka się w sobie. Dziewczyna przez całe swoje życie cierpiała na padaczkę, a jej ojciec Beniamin, który jest lekarzem, z trudem radzi sobie z tą sytuacją. Dlatego sprawy bierze w swoje ręce żona Beniamina, Anna, która jedzie z Karną do swojej rodziny w Kopenhadze, gdzie, wbrew woli dziewczyny, umieszcza ją w szpitalu psychiatrycznym. Czy Karna przeżywa wszystko ciągle od nowa, czy może śni? Co naprawdę wydarzyło się tam, na Północy? Kto jest tutaj kim dla kogo? Ten, kto widzi jest zarówno niezależną powieścią o poczuciu winy, pojednaniu i przebaczeniu, jak i kontynuacją epickiej historii o Dinie Grnelv i jej potomkach zawartą w Trylogii Diny. Historia Diny, od czasu publikacji książki pierwszego tomu Księga Diny w 1989 roku, zafascynowała już kilka pokoleń czytelników. Podobnie jak w trylogii, akcja rozwija się tu w napięciu między północno-norweską naturą a życiem miejskim w Kopenhadze. Herbjrg Wassmo (ur. 1942) jest cenioną i popularną norweską pisarką. Dzięki niezwykłej zdolności opowiadania wspaniałych historii, w których z ogromną troską i wrażliwością kreśli kobiece bohaterki, zdobyła uznanie także za granicą. Jej książki, zwłaszcza trylogie o Torze i Dinie zostały przetłumaczone na wiele języków.

Spacerownik sopocki. Siedem tras po magicznych zakątkach Sopotu

Tomasz Kot

Jeżeli chcecie przeżyć niezwykłą przygodę, wybierzcie się na spacer po Sopocie zaproponowanymi przez autora trasami. Nie ograniczajcie się zresztą jedynie do nich. Szukajcie sami. Odkrywajcie nieoczywisty magiczny Sopot. Nowe uzupełnione i poszerzone wydanie. Sielskość prowincji, magia kurortu i powiew wielkiego świata. Wszystko to można znaleźć w Sopocie. Morze, szerokie, piaszczyste plaże, a zaraz obok strome wzniesienia pokryte gęstym lasem. Kameralne miasteczko z niespełna 40 tysiącami mieszkańców, które w sezonie odwiedza rzesza turystów równa liczbie mieszkańców Warszawy. Do tego ludzie i ci bardzo sławni, i ci zupełnie nieznani, którzy wzbogacają to miejsce, stanowią o jego charakterze i kolorycie. Jeżeli chcecie przeżyć niezwykłą przygodę, wybierzcie się na spacer po Sopocie zaproponowanymi trasami. Nie ograniczajcie się zresztą jedynie do nich. Szukajcie sami. Odwiedzajcie nie tylko znane i sławne miejsca. Zaglądajcie na sopockie podwórka, wchodźcie na leśne ścieżki, patrzcie uważnie wokół, a Sopot odwdzięczy się Wam, pokazując to, co w nim najpiękniejsze. Tomasz Kot - dziennikarz, fotograf, pasjonat historii i życia codziennego Sopotu i Trójmiasta. Ukończył historię na Uniwersytecie Gdańskim. Od 1999 roku prowadził lokalny miesięcznik Kuryer Sopocki. Autor publikacji Kurort w szponach wojny oraz cyklu artykułów o tematyce historycznej, kryminalnej i społecznej dotyczących regionu, publikowanych na portalu Trójmiasto.pl. Obecnie pracuje nad nową książką o Sopocie - "Bedeker sopocki"

Jak pisać prace dyplomowe z psychologii. Poradnik nie tylko dla psychologów

Wojciech Kulesza, Dariusz Doliński

Gdy kończyliśmy pracę nad tym poradnikiem, cztery nasze artykuły znajdowały się w recenzji (w zachodnich czasopismach: psychologicznych, medycznych, marketingowych), cztery kolejne pisaliśmy, przygotowywaliśmy trzy granty, prowadziliśmy międzynarodowe badania stanowiące podstawę kilku następnych prac, a kilka szkiców opartych na już policzonych danych czekało na dokończenie. Kiedy zaczynaliśmy przygodę z pisaniem, takie tempo było nie do wyobrażenia, gdyż przygotowanie nawet polskiego tekstu wymagało co najmniej 12 miesięcy. Napisaliśmy więc poradnik, który kiedyś, na początku naszej drogi, sami chcielibyśmy przeczytać. I podpowiadamy w nim, jak zacząć swoją przygodę z pisaniem. Ufamy, że dzięki niemu droga od kiedyś do dzisiaj nie zajmie Czytelnikowi tyle czasu, co nam: kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Praca dyplomowa powinna być zrozumiała nie tylko dla autora, lecz także i przede wszystkim dla czytelnika. Wojciech Kulesza i Dariusz Doliński piszą, w jaki sposób pracować nad pisaniem pracy dyplomowej, aby to osiągnąć. Jak powiadają: Łatwo jest pisać trudno. Trudno jest pisać łatwo. I pokazują, jak pisać tekst łatwy dla czytelnika. - Bogdan Wojciszke Wiele razy myślałem o tym, że łatwiej jest samemu napisać pracę naukową niż poradzić komuś, jak on taką pracę powinien napisać. Wojciech Kulesza i Dariusz Doliński bez żadnej łopatologii mądrze , cierpliwie i dowcipnie podsuwają przyszłym autorom prac magisterskich świetne pomysły. Jeśli studenci (co wcale nie jest pewne) przeczytają ten poradnik, to bez wątpienia napiszą bardzo porządne prace magisterskie. Czytajcie więc, bo warto! - Wiesław Łukaszewski

Verlaque i Bonnet na tropie (Tom 4). Morderstwo na Ile Sordou

M. L. Longworth

W tym nowym dekadenckim tomie serii kryminalnej Verlaque i Bonnet nieoczekiwanie muszą ścigać mordercę na dalekiej wyspie skrzącego się Morza Śródziemnego. Antoine Verlaque i Marine Bonnet znów są razem i mają nadzieję na odprężające wakacje na wyspie Sordou, ale ktoś ma inne plany. Hotelarze Maxime i Catherine Le Bon wydali oszczędności życia na renowację hotelu znajdującego się na jednej z zalanych słońcem wysp archipelagu u wybrzeży Marsylii. By uczcić wielkie otwarcie, do Verlaquea i Bonnet dołącza grupa uprzywilejowanych gości: najlepsza przyjaciółka Marine, osoba spontaniczna i niezależna, starzejący się gwiazdor filmowy, jego dużo młodsza żona i jej zdegustowany syn, para miłych amerykańskich turystów i zrzędliwe małżeństwo z Paryża. Jednak zamordowanie jednego z gości rzuca się cieniem na wakacjach wszystkich obecnych, a sprawy przybierają jeszcze gorszy obrót, gdy gwałtowny sztorm odcina wszelką komunikację z lądem. Czy zabójca uderzy jeszcze raz? Podobnie jak Donna Leon i Andrea Camilleri, w tym tomie cieszącej się dużym uznaniem serii kryminałów M. L. Longworth oczarowuje miłośników tego gatunku smakami dobrego jedzenia i pięknymi krajobrazami. Urocza lektura z dobrze skrojoną intrygą i postaciami tak bogatymi i wyrazistymi jak bordeaux. Milwaukee Journal Sentinel "Urodzona w Kanadzie M.L. Longworth mieszka w Aix-en-Provence od 1997 r. Jej malownicze powieści kryminalne wydają się wręcz wyrastać z żyznej miejscowej ziemi, która nadaje się zarówno do uprawy winogron, jak i do grzebania ciał. Wiele wspaniałych widoków, wiele butelek wina Trzeba wybaczyć czytelnikom, że kręci im się w głowie". New York Times "Ta uważana za kryminał powieść jest niezwykle zajmująca. Dynamika relacji między Verlakiem a jego dziewczyną fascynuje. Ale tym, co tak naprawdę czyni pisarstwo Longworth wyjątkowym, jest jej głęboka znajomość francuskiej historii, krajobrazu, kuchni, a nawet współczesnych kawiarni i restauracji To niezwykle nastrojowy kryminał, w którym zawarty jest pokaźny ładunek wiedzy". Booklist "Uwspółcześniona wersja klasycznej powieści detektywistycznej, okraszona często zjadliwym humorem, z interesującym wątkiem związku dwojga głównych bohaterów oraz eksperckie spojrzenie na popularne atrakcje turystyczne". Denver Post Mary Lou Longworth mieszka w Aix-en-Provence od 1997 roku. Pisała o tym regionie dla Washington Post, Timesa (Wielka Brytania), Independent (Wielka Brytania) i czasopisma Bon Appétit. Jest autorką dwujęzycznego zbioru esejów Une Américaine en Provence, wydanego przez La Martiniere w 2004 roku. Czas spędza w Aix, gdzie pisze, oraz w Paryżu, gdzie prowadzi kursy pisarstwa na New York University. W serii Verlaque i Bonnet na tropie ukazały się dotychczas: Śmierć w Château Bremont Morderstwo przy rue Dumas Morderstwo w winnicy

Dlaczego nie było wielkich artystek?

Linda Nochlin

Przełomowy esej Lindy Nochlin zapowiadał narodziny feministycznej historii sztuki, a dzisiaj wciąż ma fundamentalne znaczenie dla rozumienia sztuki. Pouczający i prowokujący od pierwszego zdania, angażuje czytelnika bez reszty i zachęca go, by odsunął na bok swe dotychczasowe założenia i zaczął poszukiwać nowych dróg. Linda Nochlin nie próbuje odpowiedzieć wprost na pytanie, dlaczego nie było wielkich artystek uważa, że zostało błędnie postawione. Zamiast tego rozkłada na czynniki pierwsze samo pojęcie wielkości i wyjaśnia podstawowe założenia, które skutkowały fallocentryczną naturą geniuszu w sztuce. Z nadzwyczajną przenikliwością obnaża przy tym fakt, że przyjęcie perspektywy białych mężczyzn w historii myśli o sztuce niosło z sobą porażkę nie tylko moralną, lecz także intelektualną. W tym wydaniu, rocznicowym, esejowi Lindy Nochlin towarzyszy tekst pod tytułem Trzydzieści lat później, w którym autorka przygląda się swoim rozważaniom z perspektywy czasu. Ten tekst, napisany w epoce rozkwitu teorii feministycznej, a także teorii queer i studiów postkolonialnych, jest poruszającą refleksją nad pojawieniem się zupełnie nowego kanonu. Odwołując się do takich artystek, jak Louise Bourgeois, Cindy Sherman i wiele innych, Linda Nochlin z niezrównaną pasją i zachwycającą precyzją diagnozuje kondycję zarówno kobiet, jak i sztuki. Esej Dlaczego nie było wielkich artystek? stał się zawołaniem bojowym, które rozbrzmiewa we wszystkich warstwach kulturowych i społecznych. Przesłanie Lindy Nochlin pozostaje aktualne. Jak sama powiedziała w 2015 roku: Przed nami wciąż jeszcze daleka droga. Wydanie z okazji pięćdziesiątej rocznicy ukazania się eseju ze wstępem Catherine Grant Linda Nochlin (19312017) wykładała sztukę nowoczesną w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Nowojorskiego. Jest autorką licznych publikacji dotyczących kwestii płci w historii sztuki, a także opracowań na temat dziewiętnastowiecznego realizmu. Wydała między innymi takie książki, jak Women, Art and Power; Representing Women;Courbet, Women Artists oraz Misere. Catherine Grant wykłada sztukę nowoczesną i współczesną w Courtauld Institute of Art, do niedawna zaś pracowała na Wydziale Sztuki i Kultur Wizualnych w Goldsmiths (Uniwersytet Londyński). Jest autorką wielu tekstów poświęconych wątkom feministycznym w sztuce współczesnej, a także współredaktorką książek Girls! Girls! Girls!,Creative Writing and Art History oraz Fandom as Methodology.

Istota człowieczeństwa. Co sprawia, że jesteśmy wyjątkowi?

Michael S. Gazzaniga

O to książka, w której znajdziesz najlepsze naukowe wyjaśnienie istoty człowieczeństwa. - STEVEN PINKER Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli neuronauki próbuje wyjaśnić istotę człowieczeństwa, analizując biologiczną, psychologiczną i w dużej mierze społeczną naturę naszego gatunku w społecznym kontekście naszego życia. Co takiego wydarzyło się w toku ewolucji, co uczyniło człowieka istotą tak wyjątkową? Michael Gazzaniga w przystępny sposób analizuje szeroki zakres badań naukowych, aby wskazać decydującą zmianę, dzięki której staliśmy się myślącymi, czującymi istotami ludzkimi, różnymi od naszych przodków. Neuronauka od pięćdziesięciu lat próbuje zgłębić naturę naszego ja, koncentrując się na systemach mózgowych leżących u podstaw języka, pamięci, emocji i percepcji. Dotąd jednak nie brała pod uwagę oczywistego faktu, że my, ludzie przez większość czasu myślimy o procesach społecznych, porównując się z innymi i próbując oszacować ich intencje. W książce Istota człowieczeństwa Gazzaniga rozważa kilka powiązanych ze sobą zagadnień, między innymi źródła wyjątkowości ludzkiego mózgu, doniosłą rolę języka i sztuki w definiowaniu ludzkiej kondycji, naturę świadomości, a nawet sztuczną inteligencję. Z recenzji: Już po przeczytaniu pierwszych akapitów tej książki zdałam sobie sprawę z tego, że nie wypuszczę jej z rąk i nie odłożę do późniejszego przeczytania, (). I rzeczywiście: książkę przeczytałam od deski do deski jednym haustem. Autor, jak wytrawny mówca nawiązuje bezpośredni kontakt z czytelnikiem zadając pytania, pomrukując, wydając okrzyki, komentując, wyrażając uczucia, dowcipkując zupełnie jakby spotkanie z czytelnikiem nie miało wirtualnego charakteru, lecz odbywało się w prawdziwym świecie, tu i teraz. Ten niezwykły sposób narracji sprawia, że podążamy niemal z wypiekami na twarzy za autorem dając się ponieść szlakom jego myślenia i bezwiednie próbując odpowiadać na zadawane przez niego pytania. I choć nie zawsze jego wywody prowadzą do gotowych odpowiedzi, to na ogół wiemy, co Autor myśli i jak to się ma do opinii innych, pozostawiając czytelnikowi otwarte pole dla własnej oceny opisywanych faktów. Z recenzji prof. Anny Grabowskiej (IBD PAN) Autor w kolejnych rozdziałach opisuje mechanizmy mózgowe oraz ewolucyjna genezę ludzkiego zmysłu moralnego, empatii, estetyki, naiwnych teorii umysłu, wreszcie podmiotowości i świadomości. Wszędzie przekonywująco pokazuje biologiczne korzenie specyficznie ludzkich zdolności i jakości nie popadając przy tym w ton ich odbrązawiania, umniejszania. () Po przeczytaniu całości nikomu nie przyjdzie do głowy myśl, że człowiek jest tylko wytworem biologicznej ewolucji. () Gazzaniga koncentruje się na czymś daleko ważniejszym pokazuje, że człowiek jest tej ewolucji wytworem najbardziej zdumiewającym i niezwykłym. Z recenzji prof. Piotra Wolskiego (UJ)

Uprzedzenia, wrogość czy społeczna harmonia?

Maria Jarymowicz, Hanna Szuster

We współczesnym świecie jest wiele niepokojących zjawisk, które stanowią źródło uprzedzeń i wrogości. Niebagatelną rolę odgrywają w tym media i kształtowany przez nie obraz życia społecznego, który często nieświadomie uznajemy za prawdziwy. Większa świadomość i refleksyjne myślenie mogą nam ułatwić poruszanie się w tym świecie, unikać pułapek, oddzielać to, co jest, od tego, co się tylko wydaje. A to z kolei sprzyja otwartości i budowaniu harmonii społecznej, która wbrew pozorom ciągle jest możliwa. Ważnym drogowskazem może być tutaj psychologia i wiedza gromadzona przez nią od dziesięcioleci, nieustannie wzbogacana i weryfikowana. Dzięki tej wiedzy można bardziej przenikliwie patrzeć na to, co się dzieje wokół nas (a także w nas samych), przyglądać się temu, co nas dzieli, a co łączy, i czynić ten świat choć odrobinę lepszym. Dla wszystkich. Dla każdego z nas. Z recenzji wydawniczej: Dawno nie czytałam tak fascynującej książki psychologów, napisanej dla szerokiego grona czytelników, opartej na głębokiej wiedzy i przemyśleniach o życiu społecznym, połączonych z wrażliwością na to, co się dzieje. Autorki z niewątpliwym darem popularyzacji czynią psychologiczną wiedzę atrakcyjną, ale też doskonale pokazują, że jest ona społecznie użyteczna, wręcz niezbędna. To, co piszą, jest ciekawe, intelektualnie stymulujące, a zarazem rodzi wspaniałe przekonanie, że intelekt czemuś służy, że nie jest tylko wartością samą w sobie, hołubioną przez jednych, a pogardzaną przez innych. Pomysł autorek na książkę dotyczy dynamiki dobra i zła. Dynamika ta wydaje się prosta, lecz w istocie jakże jest skomplikowana! Autorki temu trudnemu zadaniu sprostały doskonale, odwołując się do relacji pomiędzy myśleniem refleksyjnym i automatycznym oraz do znaczenia emocji zarówno pierwotnych, jak i wtórnych. Ich książka to prawdziwa éloge (pochwała) refleksji nad sobą, nad innymi ludźmi i nad tym, co się dzieje w świecie wokół nas. Ewa Drozda-Senkowska, professeure classe exceptionnelle Université de Paris Descartes