Małgośka i jej stulecie

Franciszek Szczęsny

Opowieść o pobycie Małgorzaty Stencel w obozie koncentracyjnym Stutthof to krótka, zwięzła historia, ale jakże przejmująco oddająca obozową rzeczywistość. To historia poniżenia kobiety we wszystkich aspektach jej młodego życia, to historia będąca udziałem tysięcy obozowych numerów. dr Danuta Drywa, Muzeum Stutthof Franciszek Szczęsny podjął się spisania w formie pamiętnikarskiej losów najstarszej mieszkanki Kiełpina, Małgorzaty Blok. Jest to opowieść bez patosu i kreacji, oparta na doświadczeniach życiowych tytułowej bohaterki. Małgośka i jej stulecie jest o kobiecej sile, o uporze i poszukiwaniu szczęścia. Główna bohaterka mierzy się z ogromnymi przeciwnościami losu, które pokonuje dzięki ogromnemu hartowi ducha. To nie pierwsza książka Pana Franciszka, która w tak ujmujący sposób opisuje losy niezwykłej kobiety, której nadzwyczajność objawia się w zwykłej codzienności. mgr Barbara Kąkol, Muzeum Kaszub Małgośka i jej stulecie to opowieść o niezwykłym życiu ponad stuletniej mieszkanki Kaszub. Franciszek Szczęsny spisał wspomnienia Małgorzaty Blok w formie lekko modyfikowanych wspomnień, przeplatanych miejscami wymianą myśli między swojego życia, kobieta opowiada nie tylko o osobistych przeżyciach, ale również o historii, której była naocznym świadkiem. Uwięzienie w obozie koncentracyjnym, zesłanie do przymusowych prac i trudna powojenna rzeczywistość ukazane są z perspektywy silnej, bardzo wrażliwej i głęboko wierzącej kobiety, która stawiała czoła przeciwnościom losu niemal przez całe swoje życie. Realia, które opisane są w książce, tak odległe od współczesnych, przenoszą czytelnika do zupełnie innego świata, gdzie słowo wolność nabiera prawdziwego znaczenia, stosownego do swojej rangi. Franciszek Szczęsny zadał sobie trud sprawdzenia autentyczności wydarzeń, odwiedził miejsca, w których przebywała pani Małgorzata i rozmawiał z ludźmi, którzy ją znali, bo jak słusznie twierdzi sam autor pełna historia kraju składa się z historii wszystkich jego obywateli. mgr Danuta Szulczyńska-Miłosz, Redakcja

Spotkajmy się z Matką Ziemią

Agnieszka Zamojska

Spotkajmy się z Matką Ziemią to tomik wierszy adresowanych do dzieci, choć i dorosły znajdzie w nim coś dla siebie. Rym i rytm, lekkość i melodia kolejnych wersów oraz namalowane słowem obrazy przybliżają małemu czytelnikowi piękno Natury, jej różnorodność i niezwykły świat, jaki przyroda ukazuje nam codziennie. Zanurzając się w magię Natury, wypływamy na Morze Wyobraźni, gdzie niepostrzeżenie nawiązujemy bliską relację z otoczeniem. Nasza planeta jako Matka Ziemia karmi nas i wszystko, co żyje. Przyjaźń z Naturą to przecież wzajemna troska i wymiana. Agnieszka Zamojska Z wykształcenia pedagog. Przez wiele lat pracowała jako terapeuta i logopeda. W dorobku zawodowym ma również praktykę z ciałem i umysłem poprzez techniki improwizacji tańca i arteterapię. Ze światem zewnętrznym najchętniej komunikuje się słowem pisanym. W jej rozumieniu pisarstwo to pasja, kreacja, możliwość spotkania się z ludzką duszą i bramy do nieskończonych światów równoległych. W 2021 roku wydała swoją debiutancką powieśćWyspa Kociej Mgły, baśń filozoficzną nie tylko dla dzieci. We wrześniu 2022 roku ukazał się tomik wierszyBiżuteria Słowaz autorskimi rysunkami.

Spadające gwiazdy

Dorota Pisarek

Spadające gwiazdy to zbiór myśli i uczuć posklejanych słowami oraz przeplecionych wrażliwością jak wstążką. Wiersze powstawały na różnych etapach życia autorki, opowiadają o rozterkach i towarzyszących im emocjach, których doświadczała podczas zmieniającej się codzienności. Każdy utwór to zupełnie inna historia: można ją pokochać albo pokłócić się o nią. Nieważne, kim jesteś, co robisz w życiu i dlaczego trzymasz ten tomik w rękach po prostu go przeczytaj. Dorota Pisarek (ur. 2003 r.) dorastała w niewielkiej miejscowości Grabów nad Pilicą. Ukończyła LXXV LO im. Jana III Sobieskiego w Warszawie na kierunku medialno-filmowym. Studiuje zarządzanie na Uniwersytecie Warszawskim, jednocześnie pracując i próbując odnaleźć się w życiu dorosłych, mimo że wewnętrzne dziecko nie daje za wygraną. Ma duszę marzycielki, ale w życiu stara się być realistką.

Droga do nieba

Jessica Kowalska

Nazywam się Jessica Kowalska. urodziłam się w 1999 roku. Odkąd pamiętam, moim marzeniem było posiadanie dzieci. Chciałam tej malutkiej istocie oddać całą moją miłość i pomóc przejść przez życie w poczuciu bezpieczeństwa. Pragnienie spełniło się, gdy miałam 21 lat. Jestem mamą anielskiego dziecka. Urodziłam wymarzoną córeczkę dla nieba. W książce opowiadam historię dziecka, które przyszło na świat na zaledwie kilka godzin, aby uzmysłowić nam, czym jest miłość bezwarunkowa. Pokazać, co jest naprawdę ważne - że śmierć nie jest w stanie rozdzielić naszych serc. Książkę napisałam z nadzieją, że wielu aniołkowych rodziców poczuje, że nie są sami w swojej tragedii, ale również dla rodziców ziemskich dzieci i osób nieposiadających potomstwa. Nasza historia może wydawać się smutna, ale czy nie jest piękna? Opiszę moje uczucia na każdym etapie. uczucia, których na początku nie potrafiłam zrozumieć. Za które się obwiniałam. Mam nadzieję, ze dzięki temu zrozumienie, iż macie prawo do swoich uczuć, żałoby. Książka jest napisana również dla tej jednej wyjątkowej osoby - mojej pięknej córeczki. Zrobię wszystko, aby pamięć o Tobie była wieczna - tak jak nasza miłość... ~ Autorka

Do ostatniego ziarenka ryżu

Joanna Tanaka

Do ostatniego ziarenka ryżu to zebrane pod wspólnym tytułem luźne zapiski, które autorka prowadziła podczas swojego trzyletniego pobytu w Japonii. Opisuje w nich swoje małżeństwo z rodowitym Japończykiem oraz to, co w ich relacji ludzi pochodzących z dwóch odmiennych światów, zaskoczyło i zszokowało zarówno ją samą, jak i jej męża. Dużo miejsca poświęca również podtokijskiej prowincji, na której przyszło jej żyć: ludziom, swojej pracy i nieoczekiwanym problemom. Po przyjeździe do Kraju Kwitnącej Wiśni bohaterka szybko orientuje się, że musi radzić sobie sama i że tylko na sobie może polegać. W dzielnicy, w której prawie nikt nie zna języka angielskiego, musi podjąć wręcz nadludzki wysiłek, żeby skomunikować się z resztą społeczności, której obyczaje i zachowania nieustannie ją zaskakują i dziwią. W jej życiu zaczynają pojawiać się sytuacje, których się nie spodziewała, a także niczym zjawy z horroru osoby, których nigdy nie chciałaby spotkać. Bez pomocy, wsparcia, a czasem nawet zrozumienia ze strony najbliższego człowieka czyli męża, podejmuje walkę o przetrwanie w zupełnie obcej dla siebie kulturze, starając się przeżyć każdy dzień jak najlepiej i dokończyć go niczym rozpoczęty posiłek: do ostatniego łyka zielonej herbaty, do ostatniego ziarenka ryżu.

Azyl. Zapiski stalkera

Tomasz Ilnicki

Wybuch reaktora elektrowni atomowej w Czarnobylu to jedno z najbardziej dramatycznych wydarzeń lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Promieniowanie, niepewność, panika. Kilkadziesiąt sekund wystarczyło, by życie tysięcy ludzi legło w gruzach, a miliony ogarnął zwierzęcy strach o przyszłość. Co dziś zostało po tamtych emocjach? I po tamtym miejscu? Obszar, z którego po katastrofie ewakuowano zagrożoną skażeniem ludność, nazywany jest Strefą. Jest niedostępny, ale nie aż tak, by nie dało się do niego dotrzeć. A kto zrobi to raz, chce tu wracać. Strefa wciąga, oferuje niesamowite doznania, daje wolność, ale w zamian nie pozwala przestać o sobie myśleć. Tomasz Ilnicki czarnobylską strefę wykluczenia odwiedził sześciokrotnie. Opowiadając o tym, zabiera nas w podróż w przeszłość i przyszłość równocześnie. Jak w grze komputerowej prowadzi nas przez kolejne lokacje: szerokie aleje Prypeci, miasta-widma, w którym natura zwyciężyła cywilizację, cmentarzysko statków, przerażający pustką oddział położniczy szpitala. Razem z nim przebijamy czołówką mroki korytarzy w podziemnym laboratorium, by za chwilę spoglądać na ten fascynujący świat ze szczytu dźwigu. Szczera, autentyczna opowieść o pasji, poszukiwaniu wolności i cenie, jaką za to trzeba zapłacić.

Mukrz i ród Kulczyka. w Cisowej Krainie Borów Tucholskich

Jerzy Franke

Jako tytułową Cisową Krainę Borów Tucholskich Autor określił obszar pogranicza powiatów świecko i tucholskiego, obejmujący Mukrz oraz młodsze Cisiny i Bieszewo wraz z jeziorem Mukrz i Wierzchlasem z jego rezerwatem cisów. W części I, na tle 1000-letniej historii Pomorza, Jerzy Franke prowadzi Czytelnika przez 700 lat historii Mukrza oraz 300 lat genealogii i historii rodu Kulczyków (udokumentowanej prawie setką drzew rodzin), którego protoplastą i sprawcą odrodzenia Mukrza po pożodze polsko-husyckiej był Jan Kulczyk (ur. w roku 1692). Autor sam pochodzi z tego rodu, po kądzieli. Zrozumiałe więc, że Jego celem jest utrwalenie drukiem świadectwa historii Cisowej Krainy i jej polskich mieszkańców w żywiole niemieckim, także daniny ich krwi, jako uczestników wojen pod panowaniem Prus, Cesarstwa Niemieckiego i II RP. Cz. II zawiera 3 teksty Autora oraz 5 innych osób, które uzupełniają narrację cz. I. Swoistą klamrę stanowią dwa wspomnienia: córki polskiego leśniczego z września 1939 r. oraz Niemki mieszkanki Cisin, o jej tułaczce z kilkorgiem nieletnich dzieci od stycznia 1945 r. do czerwca 1947. Ogromne znaczenie dla Autora (i powstania książki) miała kronika Leonarda Kulczyka i współpraca z jego synem p. Hubertem Kulczykiem, który jest współautorem części III.

Dwa oblicza

Dorota Rośczak-Urbaniak

Książka opowiada o dziewczynie wchodzącej w dorosłe, pełne zawirowań życie. Daria, mimo młodego wieku, dzięki wrodzonemu uporowi walczy z przeciwnościami. Czy uda jej się Autorka pokazuje różne oblicza ludzi, którzy grają swe role życiowe jak w filmie. Dorota Rośczak-Urbaniak urodziła się w 1968 roku w Kaliszu. Uczyła się w szkole średniej rolniczej, potem zdobyła licencjat z rachunkowości i tytuł magistra logistyki. Szukając swojej drogi życiowej, pracowała na różnych stanowiskach. Potem urodziła trójkę dzieci i zajęła się ich wychowywaniem. I właśnie wtedy odkryła pisanie, bo jak sama mówi lubi obserwować ludzi.

Pocztówki z podróży. w 960 dni dookoła świata

Sława Wronek-Kuch, Krzysiek Kuch

Pocztówki z podróży to osobista relacja z prawie trzyletniej podróży dookoła świata. Trochę komunikacją publiczną, trochę samochodem, a najwięcej na motocyklach przez Azję, Australię, Nową Zelandię, Amerykę Południową, Środkową i kawałek Północnej. Opisy przygód przeplatają się z refleksjami na temat podróżowania, ludzi, pieniędzy To nie jest przewodnik ani źródło szczegółowych informacji o świecie, jednak nikt jeszcze tak szczerze i bez zadęcia nie pisał o tym, jak długie podróżowanie wygląda od podszewki, z czym się wiąże i ile kosztuje. Książki podróżnicze z reguły kończą się wraz z powrotem do kraju. Pocztówki z podróży idą dalej i pokazują, jak wygląda powrót do rzeczywistości.

Zapach deszczu o świcie

Tomasz Skrzypek

W czerwcu 2017 roku pod szyldem Wydawnictwa Dygresje ukazał się tomik wierszy noszący tytuł Zapach deszczu o świcie. Jego autorem jest Tomasz Skrzypek pochodzący z Jarosławia, swoje wiersze tworzy on już od wielu lat, a te zebrane w niniejszym tomiku pochodzą z okresu 1996 2015, więc jak widać mamy tutaj do czynienia ze sporą rozpiętością czasową, co niewątpliwie daje czytelnikom swego rodzaju przegląd wierszy napisanych na przestrzeni lat. Całość została podzielona na siedem części, z których każda zawiera kilka pozycji. Tematyka tekstów jest bardzo różnorodna, poczynając od wierszy o aniołach, poprzez te traktujące o miłości i człowieku, aż do zakończenia o nietuzinkowy tytule Romantyzm szpitalnych korytarzy. Książka ta, mimo, iż ma zaledwie kilkadziesiąt stron niesie w sobie bardzo wiele przemyśleń autora na różnorakie tematy, zarówno te z kręgu aspektów duchowych i niematerialnych, jak też te dotykające kwestii całkowicie namacalnych. Autor nie narzuca jednak czytelnikom własnej interpretacji, więc każdy może wyciągnąć z lektury własne, indywidualne refleksje. Pozycja idealna dla miłośników wierszy lubiących tę krótką formę twórczości, dla których chwile zadumy nad zwięzłym acz treściwym tekstem i możliwość wielokrotnego wracania do wybranych wierszy są niczym przysłowiowa wisienka na torcie.

Fred, rower i 5000 km

Alfred Pieszczochowicz

Masz 66 lat, kobietę w domu, emeryturę i jedziesz sam rowerem przez Europę. Po co? To pytanie zadał Alfredowi Pieszczochowiczowi hiszpański policjant, pomagający mu pozbierać się po wypadku. Łódzki rowerzysta i żeglarz w podróży rowerowej z Lizbony do rodzinnej Łodzi spędził 65 dni, przejeżdżając w tym czasie ponad 5200 kilometrów, pokonując Pireneje i Alpy, tracąc 10 kilogramów na wadze i 10 centymetrów pasie. Co zyskał? Pewność, że marzenia choćby te najbardziej szalone spełniają się niezależnie od wieku i że nic tak nie konserwuje człowieka jak ruch na świeżym powietrzu, ząbek czosnku co wieczór i zimna coca-cola. Wystarczy chcieć i aż chcieć. Alfred Pieszczochowicz Urodzony 14.12.1949 r. w Ostrołęce. Wychowany i wyuczony na Śląsku i w Ostrołęce, gdzie został technikiem elektrykiem o specjalności elektroenergetycznej. Tuż po szkole 2 lata w wojskach łączności i przenosiny na stałe do Łodzi. Tu praca w energetyce i handlu. Córka i syn oraz wnuczki. Od młodości rower i woda. Spływy pontonowe i łódką głównie północno-wschodnia Polska. Żeglarstwo i stopień sternika jachtowego. Mazury, Pojezierze Iławsko-Ostródzkie, Zalew Wiślany, Zatoka Gdańska i Pucka, Zalew Zegrzyński, Zalew Soliński, Morze Adriatyckie, Śródziemne i Atlantyk. Od niedawna ponownie żonaty. Wybranka to Ewa, z którą mieszka od 12 lat. Jak sam twierdzi raczej zadowolony i na pewno uśmiechnięty emeryt.

Czarna orchidea. Witamy w drużynie

Marcysia Koćwin

Młodzi zawsze byli skorzy do buntu. Zwłaszcza, jeśli żyją w Galaktyce rządzonej przez despotycznego Imperatora Stawiusa. Kierując się szczytnymi ideami, bądź też dziełem przypadku czy nieszczęśliwych zdarzeń, czwórka nastolatków decyduje się założyć klan buntowników i pozbawić Imperatora władzy. Usłyszawszy legendę o Czarnej Orchidei, magicznym kwiecie będącym niejako drogowskazem do pradawnych, czarodziejskich artefaktów, czynią ją celem swoich poszukiwań. Mają zamiar dzięki mocy zaczarowanych przedmiotów stawić czoła Imperium. By temu sprostać będą jednakże musieli najpierw dokonać ważnych wyborów, ucząc się współpracować. Niemniej szybko okaże się, że nie ma ludzi bezinteresownych oraz całkowicie oddanych innym, a nawet najszlachetniejsze pobudki wyzwoleńcze mogą zostać przerodzone w żądzę posiadania i władzy. Przy czym nie należy zapominać iż każdy ma swój własny pomysł na państwo Idealne Czarna Orchidea. Witamy w drużynie to książka nie tylko dla miłośników fantastyki, to powieść dla tych, których pasjonują mechanizmy władzy, trudy relacji, zapierające dech w piersiach przygody i zwroty akcji.

Wywiad z Werterem

Jordan Tomczyk

Czy Werter musiał targnąć się na swoje życie? Czy istniał choć cień szansy, aby odwieść go od tego zamiaru? A gdyby tak zapytać samego zainteresowanego? Taką oto przewrotną zabawę proponuje czytelnikowi w Wywiadzie z Werterem Jordan Mateusz Tomczyk. W literackim debiucie dokonuje własnej interpretacji postaci głównego bohatera powieści Johanna Wolfganga von Goethego. Autor porusza przy tym problematykę nieszczęśliwej miłości. Stara się również ukazać czytelnikowi, w jaki sposób postrzega świat osoba odtrącona, która na dodatek musi zmagać się z depresją oraz innymi zaburzeniami psychicznymi. Każdy, kto choć raz doświadczył w swoim życiu dramatu złamanego serca, znajdzie w tej książce coś dla siebie.

Piloci

Alicia Vanderos

Kazik Górski i Jasiek Nowak, główni bohaterowie powieści Piloci, są młodymi mężczyznami i świeżo upieczonymi pilotami. Przyjaźnią się, pracują razem, są szczęśliwi, a ich marzenia i pragnienia spełniają się. Nie wiedzą jednak, że za chwilę ich życie wywróci się do góry nogami! Na swojej drodze spotykają bowiem młodą dziewczynę o imieniu Kinga. Czy ta historia ma szansę na happy end? W najnowszej powieści Alicii Vanderos nie brakuje braterskiej przyjaźni, namiętnej miłości z nutką erotyzmu, a także wyrafinowanych intryg, a nawet... morderstwa! Jak potoczą się losy trójki młodych ludzi targanych skrajnymi emocjami?

Międzyświaty: opowieści nieoczywiste

Emilia Franek

Międzyświaty to zbiór opowiadań osadzonych w przestrzeni, która wymyka się jednoznacznej klasyfikacji. Poruszone w nich tematy dotykają dawnych legend, mitów i spotkań z pozaziemskimi istotami. Fikcyjne światy, jakie stworzyła Emilia Franek, ukazują życie oglądane z innej perspektywy. Książka ta jest podróżą po krainach z pogranicza snu i jawy, wycieczką po miejscach wypełniających próżnię, połączeniem dystopi z fantastyką i opowieścią gotycką. Osiem historii przeprowadza czytelnika przez krainy, które dalece odbiegają od racjonalnego postrzegania rzeczywistości, a towarzyszące temu emocje strach, rozpacz, zauroczenie dostarczą wielu wrażeń podczas lektury. Emilia Franek (autorka) ur. w 2004 r., absolwentka Liceum Ogólnokształcącego w Zespole Szkół im. Emilii Sczanieckiej w Pniewach, gdzie ukończyła profil matematyczno-informatyczny. W 2022 r. zdobyła wyróżnienie w konkursie Irlandzkie opowiadaniez dreszczykiem. Laureatka II Wojewódzkiego Konkursu Literackiego Nieznane oblicze mojej okolicy oraz ósmej edycji Wojewódzkiego Konkursu W hołdzie obrońcom Ojczyzny. Finalistka Międzynarodowego Przeglądu Poezji im. Stanisława Andrzeja Łukowskiego XXVJesienne Debiuty Poetyckie. Jej pierwsze utwory zarówno proza, jak i poezja powstały, gdy miała dwanaście lat. Od tego czasu wciąż pisze i nie wyobraża sobie życia bez książek i muzyki. Dominika Grobys (ilustratorka)ur. 2004 r., absolwentka Liceum Ogólnokształcącego w Zespole Szkół im. EmiliiSczanieckiejw Pniewach, gdzie ukończyła profil matematyczno-informatyczny. Na swoim koncie ma wernisaż w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury we Lwówku oraz wystawę prac w Liceum Ogólnokształcącym w Pniewach. Rysuje od dziecka, jednak profesjonalną naukę rysunku rozpoczęła w wieku piętnastu lat. Miłośniczka powieści kryminalnych i fantastycznych oraz literatury grozy.

W kręgu komety Halleya

Józef Dygas

W kręgu komety Halleya to fascynująca autobiograficzna podróż przez XX wiek, oparta na przeżyciach Józefa Dygasa. Od wiejskiego chłopca z zaboru austriackiego po inteligenta w II Rzeczypospolitej i oficera Armii Krajowej w okresie okupacji. Barwna narracja ukazuje nie tylko indywidualną historię, lecz także obraz zbiorowej świadomości narodu, odkrywając zarówno tragiczne losy, jak i narodowe grzechy. Życie Józefa Dygasa, rozciągnięte między dwiema wizytami komety Halleya w 1910 i 1986 r., staje się metaforą przemijania i ciągłej walki o godność. Józef Dygas urodził się w 1905 r. we wsi Wojkówka (Podkarpacie). Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Poznaniu, skąd w okresie okupacji został wysiedlony w Kieleckie. Po wojnie wrócił do Poznania, potem przeniósł się do Głogowa (zm. w 1990 r.). Przez długi czas walczył z gruźlicą. Spełniał się zawodowo, imając się różnych funkcji, stanowisk i profesji. Był urzędnikiem magistrackim, wykładowcą, oficerem WP i AK, ślusarzem, rolnikiem i sołtysem, dyrektorem, prezesem, księgowym i inspektorem.