Kunigas

Józef Ignacy Kraszewski

"Kunigas (czasem w formie kuniggas) określenie w średniowieczu używane w języku polskim w znaczeniu księcia, możnowładcy na Litwie. Kunigasami nazywano przywódców grodów pruskich, którzy byli odpowiedzialni za bezpieczeństwo i obronę ich mieszkańców; zwani byli oni też królikami lub z gockiego rikjami. Określenie utrwalone m.in. w tytule rzadko dziś wznawianej powieści historycznej Józefa Ignacego Kraszewskiego Kunigas, a także w tekście powieści Wiatr od morza Stefana Żeromskiego. Dziś wyraz ten w języku litewskim oznacza księdza; w kaszubskim władcę. Z kolei podobnie brzmiące kuningas w języku fińskim oznacza króla. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Kunigas) Powieść, której akcja rozgrywa się w latach 30. XIV stulecia opowiada niezwykłą historię Jerzego-Margera młodego Litwina przetrzymywanego w Malborku i wychowywanego od dziecka przez Krzyżaków w zamiarze wykorzystania go przeciw rodakom. Dzięki przypadkowi, porwane niegdyś dziecko książęce młody kunigas, odkrywa swe prawdziwe pochodzenie i zaczyna myśleć o ucieczce. Przypadkiem też poznaje (również porwaną i chowaną w niewoli) młodą Litwinkę Barbarę-Baniutę... (http://pl.wikipedia.org/wiki/Kunigas_(powieść) A co było dalej, dowie się czytelnik po przeczytaniu książki."

Dziwna posada. The Adventure of the Stockbrokers Clerk

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Bezrobotny urzędnik Hall Pycroft otrzymuje ofertę pracy w dużym biurze maklerskim. Kilka dni przed podjęciem pracy odwiedza go zagadkowy osobnik, przedstawiający się jako Artur Pinner, proponując zatrudnienie w swojej firmie ze znacznie wyższą płacą pod warunkiem, iż Pycroft zrezygnuje z poprzedniej oferty nie informując o tym pracodawcy. Zdziwiony Pycroft zgadza się znęcony obietnicą wyższych zarobków. W nowej pracy zaangażowany zostaje do zbędnych czynności i mimo dobrej płacy podejrzewa podstęp (za Wikipedią)

O nieomylności papieskiej

Maurycy Dzieduszycki, Franciszek Hettinger

Gdy objawienie jest jedynym źródłem i podstawą prawdziwej wiary, a Zbawiciel zostawił nam ją w zupełności i na wszystkie wieki, jako skarb niezmienny, pod strażą Kościoła: toć widoczna, że nie ma i nie może być nigdy mowy o jakimś nowym dogmacie, bo taki byłby chyba ludzkim wymysłem, a zatem fałszem lub herezją. Wszakże jest zupełnie czymś innym "głosić nową w Kościele naukę" a "wykładać, objaśniać i formułować już istniejącą na podstawie Pisma św. i ustnego podania"; do czego sam tylko Kościół ma prawo i obowiązek: aby zachować w niepokalanej czystości ów skarb nieoceniony. Spełniał on zawsze święty ten obowiązek, a gdy powstawały w ciągu wieków różne w wierze wątpliwości lub fałszywe nauki, gromił i odmiatał duchy ciemności, podnosił pochodnię światła, orzekał, że ta lub owa prawda była zawsze nauką Kościoła, a w miarę potrzeby określał ją bliżej. Wszakże Bóstwo Chrystusa Pana, dwoista Jego natura w jednej osobie, pochodzenie Ducha Świętego od Ojca i Syna, były zawsze podstawą katolickiej wiary; a przecież te dogmaty bywały na różnych Soborach powszechnych, wobec podstępnych i sofistycznych zarzutów, ściślej definiowane. Podobnie uczynił w naszych czasach względem prawdy wynikającej z samego rdzenia katolicyzmu, bo będącej najlepszą rękojmią nienaruszonej jego trwałości, Sobór Watykański, orzekając, że: "Papież, prawowity następca świętego Piotra, jest nieomylnym, gdy jako powszechny pasterz i doktor Chrześcijaństwa, podaje obowiązującą cały Kościół naukę, w przedmiotach wiary i obyczajów". Dziwaczne twierdzenie, jakoby to było jakąś nowością w wierze, można przyrównać do optycznego złudzenia, kiedy idąc jedynie za wrażeniami ograniczonych zmysłów i pod wpływem przyczyn fizycznych, tworzymy sobie wnioski, zupełnie niezgodne z rzeczywistością, które dopiero głębsza nauka i należyte badanie prostuje. Tak właśnie dzisiejsza mniemana inteligencja, widząc jakim trybem i z jakim aparatem tworzą się w Izbach nowe ustawy, wyprowadza stąd analogię do owej uchwały Soborowej, mierząc jednym łokciem rzeczy Boskie i ludzkie, i zdradzając wielką nieznajomość zasad wiary i religii, niemniej dziejów kościelnych, poczytuje za nową naukę to, co jest istotnie tylko orzeczeniem i skonstatowaniem wiary odwiecznej i powszechnej. Wszakże zgromadzeni na Sobór Watykański liczni Biskupi ze wszystkich części katolickiego świata stwierdzili, że tak zawsze i wszędzie o władzy Papieża trzymano.

O kocie, który sam chadzał na przechadzkę. The Cat that Walked by Himself

Rudyard Kipling

Stało się to i wydarzyło w owych czasach, gdy swojskie zwierzęta żyły jeszcze dziko. Pies był dziki i koń był dziki, i krowa była dzika, i świnia była dzika tak dzika, jak tylko zwierzę może być dzikie i wałęsały się swymi własnymi dzikimi drogami po wilgotnych, dzikich lasach. Ale najdzikszy ze wszystkich dzikich zwierząt był kot. Sam chadzał na przechadzkę, a gdzie? o to wcale nie dbał. Tak zaczyna się historia Kota, który sam chadzał na przechadzkę, jednej z wielu opowieści, które Kipling stworzył, by bawić własne dzieci i przyjaciół, wymyślając genialne wyjaśnienia dla takich zagadek, jak np. Dlaczego wielbłąd ma garb?. A dual Polish-English language edition. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej.

Żydzi w Opatowie

Artur Lis

Ze wstępu: Przez stulecia Polska pozostała centralnym ośrodkiem rozwoju świeckiej i religijnej kultury żydowskiej. Obszar Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku był jednocześnie domem dla około 70% wszystkich Żydów europejskich. Dawał im schronienie nawet wówczas, gdy u schyłku tego stulecia ziemie polskie zostały podzielone między trzech zaborców. Mimo to kultura żydowska miała właśnie tu swój główny bastion i mogła się swobodnie rozwijać. W 1939 roku zamieszkiwało Polskę niemal 3,5 mln Żydów, stanowiąc tym samym około 10% ogólnej populacji kraju i średnio 40% populacji miejskiej.

Opowieści z 1001 nocy opracowane dla dzieci

Bracia Grimm

Księga tysiąca i jednej nocy to zbiór około 300 baśni, podań, legend, anegdot i opowieści zamkniętych w kompozycyjną ramę legendy o sułtanie Szachrijarze i jego żonie Szeherezadzie, z głównym wątkiem narracyjnym Szeherezady. Pochodzą z IXX w. i są zaliczane do arcydzieł literatury światowej. Księga tysiąca i jednej nocy opiera się na dawnych opowieściach arabskich, legendach staroindyjskich, epopejach perskich, starożytnych przypowieściach babilońsko-asyryjskich. Zostały spisane w języku średnioarabskim. Baśnie te są również odbiciem wyobrażeń ludzi prostych na temat życia sfer wyższych, stąd naiwne opinie i opisy, pełne przesady, np. co do sutości posiłków. Niniejszy zbiór przeznaczony dla dzieci zawiera 15 opowieści. Są to: Historia o niewidomym Babie Abdalla, Historia Kogii Hassan Alhabbala, Historia o przeobrażonym Sidi Numanie, Historia o Ali Babie i czterdziestu rozbójnikach, Siedem podróży Sindbada żeglarza, Druga podróż Sindbada, Trzecia podróż Sindbada, Czwarta podróż Sindbada, Piąta podróż Sindbada, Szósta podróż Sindbada, Siódma podróż Sindbada, Historia o księciu Ahmedzie i wróżce Pari-Banu, Historia o rybaku i geniuszu, Przygody perskiego księcia Firuz-Szacha, czyli koń czarodziejski, Powieść o gadającym ptaku, śpiewającym drzewie i źródle złocistym.

Naszyjnik królowej

Aleksander Dumas (ojciec)

Naszyjnik królowej powieść historyczna Aleksandra Dumasa ojca, stanowiąca drugą część cyklu Pamiętniki lekarza. Opowiada ona o aferze naszyjnikowej, która przyczyniła się do wybuchu wielkiej rewolucji francuskiej. Kontynuuje też losy Józefa Balsamo alias Alessandro Cagliostro, masona i hipnotyzera, oraz rodziny Taverney, opisane w pierwszej części cyklu, powieści Józef Balsamo. Traktuje również o miłości do królowej Marii Antoniny trzech mężczyzn: kardynała, królewskiego oficera i młodego szlachcica. (Za Wikipedią).

Ksieni z Castro - LAbbesse de Castro

Stendhal

"Ksieni z Castro - LAbbesse de Castro. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Opowieść o trudnej miłości między Eleną Campireali, młodą dziewczyną ze znakomitego rodu, a synem rabusia. Oczywiście rodzina panny nie może dopuścić do takiego związku i zamyka dziewczynę w klasztorze. Narracja mimo iż udaje tłumaczenie starej XVI-wiecznej kroniki włoskiej, trzyma w napięciu. Kochankowie, mezalians, znakomite rody, bandyci, klasztory, tajemnicze lochy, pojedynki, skrwawiony sztylet wszystko to znajdzie czytelnik w tej powieści. Fragment po francusku: En Italie, un homme se distinguait par tous les genres de mérite, par les grands coups dépée comme par les découvertes dans les anciens manuscrits: voyez Pétrarque, lidole de son temps; et une femme du XVIe sicle aimait un homme savant en grec autant, et plus quelle net aimé un homme célbre par la bravoure militaire. Alors on vit des passions et non pas lhabitude de la galanterie. Voil la grande différence entre lItalie et la France, voil pourquoi lItalie a vu naître les Raphaël, les Giorgion, les Titien, les Corrége, tandis que la France produisait tous ces braves capitaines du XVIe sicle, si inconnus aujourdhui et dont chacun avait tué un si grand nombre dennemis. Je demande pardon pour ces rudes vérités. Quoi quil en soit, les vengeances atroces et nécessaires des petits tyrans italiens du moyen âge concilirent aux brigands le cur des peuples. On hassait les brigands quand ils volaient des chevaux, du blé, de largent, en un mot, tout ce qui leur était nécessaire pour vivre; mais au fond le cur des peuples était pour eux; et les filles du village préféraient tous les autres le jeune garçon qui, une fois dans la vie, avait été forcé dandar alla machia, cest--dire de fuir dans les bois et de prendre refuge auprs des brigands la suite de quelque action trop imprudente."

Eugenia Grandet. Eugénie Grandet

Honoré de Balzac

Feliks Grandet jest bednarzem. Dzięki zręczności w interesach i niezwykłemu skąpstwu zgromadził olbrzymi jak na warunki prowincjonalne majątek. Były mer Saumur mieszka w bardzo skromnych warunkach z żoną, córką Eugenią i służącą Nanon. Mieszkańcy Saumur, którzy wielce poważają Grandeta, ze względu na jego majątek, uważają Eugenię za najlepszą partię w okolicy. O jej rękę starają się rywalizujące ze sobą rodziny Cruchotów i de Grasinsów. Eugenia w swej niewinności i naiwności nie domyśla się niczego, aż do dnia przybycia Karola Grandet, bratanka Grandeta. Karol został wysłany do Saumur przez ojca, zamożnego paryskiego kupca, który, zagrożony bankructwem, postanowił oddać syna pod opiekę brata, przed popełnieniem samobójstwa. Stary Grandet przekazuje mu złe nowiny. Pogrążony w rozpaczy Karol znajduje współczujące serce u Eugenii. Młodzi zakochują się w sobie i ślubują sobie dozgonną miłość. (za Wikipedią). Oczywiście to dopiero początek tej ciekawej powieści. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française.

Różowy koral. Baśniowa opowieść

Józef Birkenmajer

Przepiękna baśń o dziejach i losie cudownego różowego korala, opowiedziana znakomitym językiem zapomnianego już nieco pisarza Józefa Birkenmajera. Warto ją jednak przypomnieć i przeczytać naszym dzieciom, które nie tylko poznają wiele cudownych tajemnic morskich głębin i ludzkiego serca, ale także będą mogły nauczyć się wrażliwości, miłości i współczucia. A oto jak się zaczyna owa opowieść: Ze wszystkich stworzeń, zamieszkujących tonie zatoki majonezyjskiej, największą dostojnością i starożytnością rodu szczycił się Różowy Koral. Że miał do tego słuszne prawo, że nie rościł sobie bezpodstawnych pretensji, świadczyło jego drzewo genealogiczne, sięgające samego dna morskiego, a wystrzelające wierzchołkami smukłymi, koronkowymi, jak wieża gotycka, i kamiennymi, jak ona bo już były obumarłe... Jedyny wierzchołek, w którym nie zamarło jeszcze życie, był mieszkaniem ostatniego z dynastii, co gnieździł się tu jak orzeł-samotnik na skale wyniosłej, jak stary książę-despota w zamczysku hardym. Miał już lat kilka, a mimo to był wciąż bezpotomny. Czy to była kara losu za to, że ród jego w babilońskiej zarozumiałości piął się ku granicom powierzchni morza? A może ród ów sławny wyczerpał się wydaniem tylu tak zacnych potomków? Nie wiadomo, kto na to zdołałby odpowiedzieć, bo nawet delfin wszędobylski, który znał całą historię morza, nie umiał rozwiązać tej zagadki i tylko, pluskając ogonem powątpiewająco, zawyrokował: - Takiej zagadki nie rozwiązaliby nawet moi przyjaciele ludzie! Nad zagadnieniem tym snadź głowił się i Koral samotny, niby mędrzec na pustyni. Z dumań tych urodziło się wiele przypuszczeń ale nie narodził się potomek... A co było dalej, czytelnik się dowie po przeczytaniu całego utworu...

Proroctwo królowej Saby czyli Przepowiednie Michaldy

Michalda

Królowa Saby, nosząca czasem miano trzynastej Sybilli, wspomniana jest w trzech starożytnych źródłach pisanych: Biblii, Koranie i Kebra Nagast czyli Chwale Królów Abisynii. W europejskiej tradycji przyjęło się nazywać ową królową Saby imieniem Michalda, Arabowie z kolei mówią o niej Bilkis, podczas gdy jej autentyczne abisyńskie imię brzmi Makeda. Proroctwo Michaldy opowiada między innymi o nadchodzących dniach ostatecznych, znakach końca świata i podje wskazówki jak je rozpoznać. Proroctwo jest poprzedzone obszernym wstępem wyjaśniającym co to są proroctwa, kim są prorocy.

O opatrzności Bożej

Bp Teodoret z Cyru, Ks. Antoni Langer SI

Bogactwo niezmiernie utrudnia pozyskanie cnoty. Przeciwnie ubóstwo jest pomocnikiem prawdziwej filozofii, najłatwiejszą, a ledwie nie jedyną drogą ku moralnemu udoskonaleniu. Namiętności bowiem przy braku nawet istotnych potrzeb muszą ulegać rozumowi; nie pozwala im ubóstwo nadymać się i powstawać przeciw rozumowi, ich panu i rządcy, jak to się zdarza w wypieszczonych zbytkami. Dusza oswobodzona od niepotrzebnych ciężarów, od zbytecznych zabiegów o rzeczy zewnętrzne, używa pokoju i ciszy zupełnej, zwraca się ku sobie, rozważa własną godność, poznaje uległych sobie uczuć służebnictwo, trzyma władzę, przepisuje prawa porządku i umiarkowania, i wszelki rokosz bądź gniewu, bądź jakiej żądzy karze i powściąga. Potrzeby ubóstwa zmuszają do pracy, a praca zajmując myśl i ciało, umniejsza żywioł namiętny, przeszkadza mu się wznosić aż do rzucenia wędzidła rozumu. Czyż to nie ślepota potępiać ubóstwo, które bywa środkiem i narzędziem do wszelkiej cnoty?

Granatka. La Grenadire

Honoré de Balzac

W posiadłości o nazwie Granatka w Turenii trzydziestosześcioletnia Augusta Willemsens samotnie wychowuje dwóch synów. Czystość jej obyczajów i troska o dzieci czyni z niej obiekt podziwu całej okolicy. Kobieta jest jednak ciężko chora i świadoma rychłej śmierci. Pragnąć zabezpieczyć interesy synów, przed śmiercią przekazuje im ich akty urodzenia (z których wynika, że dzieci pochodziły ze związku pozamałżeńskiego) oraz dowód na to, że była żoną angielskiego lorda Brandona. Po jej śmierci młodszy syn trafia do kolegium, starszy zaciąga się do marynarki. (za Wikipedią).Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française

Savonarola w świetle najnowszych badań

Kazimierz Krotoski

U progu historii nowożytnej napotykamy na jedną z tych zagadkowych postaci dziejowych, które niepospolitymi przymiotami ducha, niezwykłą działalnością swą, na współczesnych wywierają olbrzymi wpływ, jednając sobie największe uznanie, miłość, cześć i uwielbienie z jednej strony; ściągając na się wściekłą nienawiść, pogardę i potępienie z drugiej strony, które też z tego powodu pozostają zagadką dla potomnych, albowiem tajników ich subtelnych dusz najdokładniejsza analiza badawcza przeniknąć nie zdoła, a umysł ludzki nie potrafi pogodzić sprzecznych zdań, opisów i sądów o nich. Postacią taką jest bez wątpienia osobistość dominikanina, Hieronima Savonaroli, czczonego przez wielu współczesnych i późniejszych jako reformatora, proroka i świętego, a skazanego mimo to przez przeciwników swych florenckich, za zgodą Aleksandra VI, na stos za herezję i bunt przeciw Kościołowi, któremu duszą i ciałem był oddany, a którego reformy najżarliwiej pragnął. O Savonaroli istnieje cała literatura. Jedni przedstawiają go jako świętego i męczennika, drudzy jako republikańskiego rewolucjonistę w rodzaju Arnolda z Brescii, inni znowu jako fanatyka egzaltowanego lub fantastycznego potwora.

Złotowłosa królewna i inne baśnie

Elwira Korotyńska

Elwira Korotyńska (1864-1943) W okresie międzywojennym była autorką wielu książek dla dzieci i młodzieży (bajek, baśni, wierszyków, powiastek i opowiadań, skrótów popularnych powieści oraz utworów dramatycznych, głównie jednoaktowych komedyjek). Mniejsza ich część wydawana była dość starannie, jednak większość zwykle wychodziła w bardzo tandetnym wydaniu, ubogich seriach małych zeszytów publikowanych przez wydawnictwo Księgarnia Popularna. Były to przeważnie serie krótkich powiastek i przeróbek znanych bajek. Autorami większości tych utworów była właśnie Elwira Korotyńska. W związku z ich słabą jakością edytorską działalność tego wydawnictwa była ostro krytykowana przez ówczesnych publicystów. Należy jednak dodać, że były one tanie i popularne, zwłaszcza wśród ludzi niezamożnych, których nie stać było na droższe pozycje. W związku z czym upowszechniały czytelnictwo wśród mas i krzewiły kulturę i wiedzę w popularnej formie (za Wikipedią). Niniejszy zbiorek zawiera następujące utwory: Złotowłosa królewna. Złotonóżka u Krasnoludków. Złotowłosy chłopiec. Złota Jabłoń i odważny Królewicz. Złocista Różyczka. Złamany krzak. Zimowy Gość. Zasłużona kara. Zaczarowany królewicz. Zaginiona Marta. Wyprawa do królewskiego pałacu. Wróbelek i Kotka. Paź Królowej.

Przegląd archeologii do historii pierwotnej religii

Michał Żmigrodzki

Przegląd archeologii do historii pierwotnej religii to prawdziwa kopalnia wiedzy dla osób interesujących się starożytną symboliką, wierzeniami i szeroko pojętą kulturą. Znajdzie on w książce szczegółowe, wyczerpujące opisy i bardzo liczne rysunki przestawiające symbolikę odnajdywaną na zabytkach archeologicznych z różnych czasów, epok i kontynentów. Dzieło zawiera: Przegląd monumentów Wschodu Hisarlik, Lycia, Egipt, Zachodnia Azja, Kaukaz, Ariana Antiqua, Chiny, Ameryka, wytyczne punkty monoteizmu. Przegląd monumentów Zachodu: Klasyczna epoka południowej Europy: epoka archaiczna Grecji, numizmatyka helleńska, rzymska, iberyjska, bizantyjska. Monumenty chrześcijańskie: wykopaliska przedhistoryczne Europy, numizmatyka Gallów, Merowingów, Karolingów, anglosaksońska heptarchia, monety saksońskich i frankońskich cesarzy, świat słowiański, Skandynawia, heraldyka.