Śpij dobrze, czyli jak pokonać bezsenność

Sebastian Załęski

Jak dużo ludzi ma problemy ze snem? To pytanie nurtuje mnie od bardzo dawna. Jeszcze bardziej ciekawi mnie to, co leży u podstaw bezsenności i jak temu zaradzić. Właśnie w wyniku tych rozważań powstał przewodnik „Śpij dobrze” dedykowany ludziom, którzy od dawna nie śpią spokojnie. Dzięki prostym metodom zawartym w książce będziesz mógł nie tylko przespać całą noc, ale również nauczyć się, jak zarządzać swoim umysłem. Przeprowadzone przeze mnie badania, wskazują na to, że głównym czynnikiem zakłócającym proces zasypiania jest brak zdolności panowania nad swoimi myślami. To z kolei ma wpływ na Twój stan emocjonalny, w którym się znajdujesz podczas dnia. Zdolność ta odpowiada za poziom energii witalnej, dzięki której masz siłę do podejmowania działań. Ma również wpływ na tworzenie wewnętrznego spokoju, który jest bardzo potrzebny do odpoczynku i regeneracji. W życiu cenie sobie ludzki czas, Twój czas. Dlatego poradnik jest napisany zwięźle i na temat. Bez tysiąca opisów, wielorakich teorii naukowych, czy przedstawiania różnych faz i etapów snu. Głównym celem owego vademecum jest przekazanie sprawdzonych rozwiązań, które pomogą Ci zasnąć. Wszystkie zawarte tutaj techniki zostały przetestowane i charakteryzują się dużą skutecznością. Nie potrzebujesz spędzić nad tą książką wielu godzin. Masz się w końcu porządnie wyspać, a nie czytać po nocach. Każdy z nas ma problemy z zasypianiem. Ja również je miałem. Nie było nocy bez wiercenia się w łóżku i rozmyślania godzinami jak sobie pomóc. Poranki z podkrążonymi oczami, przemęczenie i brak motywacji do działania nie były mi obce. Po pewnym czasie moje przemęczenie było widoczne coraz bardziej. Nie mogło tak być dalej, więc zacząłem szukać rozwiązań. Przetestowałem wiele metod, przeczytałem masę książek i odbyłem liczne szkolenia. Zdobyłem wiedzę z psychologii, technik rozwoju osobistego, medytacji oraz medycyny. Następnie połączyłem wszystko w całość. Dzisiaj zasypiam spokojnie i każdego dnia budzę się rześki i wypoczęty. Zdobytą wiedzę przekazuję w tej książce, która jest rezultatem moich doświadczeń. Przewodnik składa się z czterech rozdziałów. Pierwszy z nich wprowadzi Cię w głąb siebie samego, w przestrzeń Twoich myśli, emocji i uczuć. Będzie to czas na refleksję oraz możliwość spojrzenia na własną osobę z pozycji obserwatora. Rozdział drugi konkretnie punktuje podstawowe błędy, które mogą się pojawić w procesie zasypiania. Należy je poznać przed właściwym treningiem, aby zapewnić jak najwyższą skuteczność wykonywania ćwiczeń. Takie wątki jak: ilość godzin snu, odpowiednia dieta, czy relaksacja to ważne kwestie do przedyskutowania, których nie można pominąć w nauce dobrego zasypiania. W następnej części poradnika opisuję jak działa umysł człowieka. Tak naprawdę, można by napisać niejedną książkę na ten temat, dlatego starałem się wybrać te elementy, które w szczególny sposób wpływają na ułatwienie procesu zapadania w sen. Rozdział czwarty w całości poświęcony jest Twojemu treningowi. Znajdują się tam ćwiczenia, które pozwolą Ci wyrobić nawyk szybkiego zasypiania. Proponowane prze ze mnie techniki są najbardziej skuteczne, wtedy gdy są wykonywane regularnie, każdego dnia o tej samej porze. Moja metoda oparta jest na pracy ze swoim umysłem, ponieważ w większości przypadków to tam rodzi się problem. Proponuję Ci komplet ćwiczeń, dzięki którym nauczysz się zasypiać i spać spokojnie. Sukces tkwi w solidnym treningu, chęci osiągnięcia celu i w samym Tobie. Powodzenia! Sebastian Załęski

Nowoczesny Budda

Dawid Piątkowski

Przebudź się i połącz swą indywidualność z charakterem olimpijczyków, kreatywnością legendarnych twórców, wiedzą osiągania sukcesu najbogatszych oraz bezwarunkowym szczęściem mistrzów duchowych. Kiedyś niewyobrażalne było latanie, a wznieśliśmy się w powietrze. W przyszłości nirwana i przebudzenie staną się powszechne. Stań się nowoczesnym Buddą Pierwszy raz w historii ludzkości mamy możliwość czerpać wiedzę od najwybitniejszych postaci tego świata. Synergia nauk duchowych, sportu, biznesu, sztuki i nauki mają moc, by niewyobrażalnie zmienić życie. Aby to osiągnąć, musisz zrozumieć, że wszystko ma początek w umyśle. Zadając właściwe pytania i wytrwale poszukując odpowiedzi, dasz sobie szansę, by zmienić się na zawsze. Jesteś gotów, aby złożyć przysięgę osobistej doskonałości? Jeśli tak, ta książka jest dla Ciebie.

Ocean krwi

Radosław Budkiewicz

Trupy, wojna, tajemnice, a do tego taki ładunek emocji, że czytelnik dostaje szału. Porywająca, zaskakująca historia, która wspaniale szarga nerwy!   Druga wojna światowa. Satoshi Yamane i Akihiko Onizawa dowodzą japońską jednostką badawczą i poszukują na Pacyfiku starożytnej świątyni z artefaktem. Przypadek sprawia, że ta sama wyspa staje się celem dywersji marynarki USA. Amerykanie nie wiedzą o działaniach Japończyków ani o tym, że są tam jeńcy - Zachary Ward i drużyna marines mają zniszczyć stację radiową. Jeden z jeńców, Richard Falls, odkopuje starożytną tablicę-mapę. Marines lądują na wyspie i napotykają na swojej drodze japoński patrol - jeńcy i pozostali Japończycy słyszą strzelaninę. Amerykanie napotykają pierwsze niepokojące oznaki w postaci dziwnych amuletów, rzeźb, posągów oraz ogromnych ilości amunicji i rozkopanych grobów z szkieletami, kontynuują jednak swoją misję. Onizawa odkrywa jaskinię z drugą tablicą.  

Anielskie wahania Arkana namiętności Tom II

Ewanna Romans

Ona jak anioł, on niemal demonem, a połączył ich ogień. Po Wielkich Arkanach nadchodzi czas na nowe rozdanie kart, gdzie tasującym jest sam los. Tym razem na wróżebny stół Tarota wykładane są karty przynależące do Pucharów. Niektóre z Kielichów zawierają wyborną słodycz szczęścia i spełnienia. Inne Kielichy niosą gorycz smutku i porażki. Jaka ostatecznie karta przesądzi o zmiennym losie aniołka Angeliny? Z jakiego Pucharu dane jej będzie ostatecznie się uraczyć? To się niebawem okaże.

Bo mój ojciec

Andrzej Paczkowski

„Bo mój ojciec“ to historia opowiedziana oczami dziecka, syna głównego bohatera książki „Bo moje siostry“. Syn Romka już od najmłodszych lat wyrasta w strachu i biedzie. Każdego dnia przygląda się pijanym gębom krążącym po domu. Dorota, matka chłopca, robi wszystko, aby ustrzec dzieci przed przemocą. Niestety, nie jest to łatwe zadanie, wszędzie bowiem czyha alkohol i promieniujące zło. Ciotki oraz jego babcia nieustannie atakują matkę chłopca, zaś druga babcia pije i nie zamierza w żaden sposób polepszyć ich sytuacji. Pewnego dnia mały chłopiec widzi płaczącą matkę. To właśnie wtedy kończy się jego dzieciństwo i świat nabiera innych barw. To jego matka musi dokonać czynu ponad własne siły, aby wreszcie przerwać zło niszczące rodzinę i pozwolić dzieciom normalnie żyć. Czy uda mu się zapomnieć o wyrządzonej w dzieciństwie krzywdzie? Czy pokocha go kiedyś ojciec i czy  chociaż raz spełni on swoje obietnice, jakimi karmił syna przez długie lata? Czy syn wybaczy ojcu brak miłości?

Miniatury

Henryk Urbanek

Gdy patrzymy w czas miniony – ten codziennie wpisywany w ludzkie twarze, zaklęty w starych fotografiach, przekuwany mozolnie w muzykę, kłębiący się w kielichach martwych klepsydr – wciąż nie mamy pewności, czy to, że jesteśmy, ważniejsze jest poprzez to, że byliśmy, czy poprzez to, że jeszcze (przez czas jakiś) będziemy? Co od świata wzięliśmy – czy to, co mu daliśmy? Czy lepszy był wtedy, gdy do niego wchodziliśmy, czy teraz, gdy powoli go opuszczamy i nic już nie mamy do stracenia? Nocne upojenie przeszłością trwało krótko. Pomagał alkohol, napędzała stara studencka piosenka, która niepotrzebnie przywołała „tę naszą młodość”. Może dlatego tak szybko umierają takie spotkania. Nie zabija ich pamięć, tylko bezradność. Wspólnota bezradności. Ostatni kieliszek szampana, spacer parkową aleją, milczący dzwon na kościelnej wieży, wszystko to ma siłę wieczności. Bo kolejnego spotkania w tym składzie już nie będzie, a odległość zmieszana z czasem oznacza zwykle małą śmierć… „Miniatury” są próbą opisania zmiennej i zmieniającej się rzeczywistości, próbą uchwycenia tej zmienności poprzez głos pojedynczego człowieka zmagającego się z tym wszystkim, co przynosi codzienność. Zachowanie w świadomości tego, co czujemy i myślimy, realizując swój własny scenariusz czasami nazywany losem... Krótkie opowiadania czasami lepiej niż inne narzędzia opisują rzeczywistość…

Masaj i król

Leon Durka

Masaj nie ma czarnej skóry, zaś król ma władzę absolutną sądząc, że to wynik skrupulatnego przestrzegania Prawa. Gdy afrykański wojownik wstępuje na zakazaną ziemię, aby ratować życie królewskiej rodziny, staje się jednocześnie GOŚCIEM, BOHATEREM i PRZESTĘPCĄ. Problem przerasta władcę, który nie potrafiąc znaleźć rozwiązania w swoim sumieniu, mimowolnie rozpoczyna działanie, przynoszące niepodziewane skutki... Smaczku powieści dodają nietuzinkowe postacie, zaś akcja tylko pozornie jest statyczna.

Alina. Sekrety trzeciego wieku

Leon Durka

Dwie starsze już panie, pełne energii i chęci życia, zmagają się ze współczesnym światem. Historia, w  której wspomnienia dwóch różnych  osobowości mieszają się z  rzeczywistością, a  wewnętrzna siła, pomimo ograniczeń wieku pcha ku życiu... Opowieść o sile, o wytrwałości. Opowieść pełna humoru i zabawnych epizodów. Opowieść o niespodziewanym zakończeniu.

Spisek duchów 2 Zdrada Złych

Andrzej Sławski

Jest XXVI wiek. Dopięliśmy swego. My ludzie, pokonaliśmy śmierć. Najpierw nasi naukowcy dowiedli ponad wszelką wątpliwość, że życie ludzkie w formie biologicznej nie może być przedłużane bez końca. Zwłaszcza sprawności naszego biologicznego mózgu nie da się utrzymywać dłużej niż 160 lat. Nie zniechęciło to nas jednak do wysiłków dla potrzymania zjawiska naszej samoświadomości ponad ten okres. W wyniku intensywnych prac wielu pokoleń badaczy, nauczyliśmy się nieinwazyjnie skanować chemiczny obraz naszego mózgu, a następnie transponować go do zapisu cyfrowego. To był początek, zwiastujący nadchodzący sukces. Następnie w wyniku ciągle rosnących mocy obliczeniowych komputerów kwantowych, udało się napisać i uruchomić program, który odwzorowuje działanie ludzkiego mózgu. Zaczęliśmy uruchamiać w tym programie skany ludzkich umysłów po biologicznej śmierci ich właścicieli. Budziliśmy pierwsze „duchy”. Tak duchy, bo tak nazwaliśmy byty niematerialne, wykreowane w przestrzeni cybernetycznej. Obdarzyliśmy je awatarem o wyglądzie podobnym do swojej ludzkiej postaci. Środowisko zbliżone jest do ziemskiego, a awatar posiada komplet zmysłów żywego człowieka. Duch budząc się, zawiaduje wszystkimi informacjami zapisanymi w swoim ludzkim mózgu za czasów ziemskiego życia. Nadal świadomie celebruje swoje wzruszenia, uczucia i fascynacje, kontynuując je w środowisku cyberprzestrzeni. W ten sposób przechytrzyliśmy śmierć i po jej nadejściu rozpoczynamy nowe, nieśmiertelne życie w zasobach pamięci operacyjnych komputerów kwantowych. Wykreowaliśmy drugi, alternatywny świat, oczywiście zależny od tego pierwszego. Ludzie produkują i obsłu- gują wielkie serwerownie świata duchów. Nagrodą za to jest kontynuacja życia po śmierci w swoistym, doskonałym metawersum. W takim środowisku dzieją się burzliwe losy bohaterów, na razie dwóch opowiadań tej serii: Spisek Duchów i Zdrada Złych. Drugie z nich właśnie czytelniku trafia do twoich rąk. Choć opisuje odrębną historię, to również kontynuuje wątki. Dla pełnego zrozumienia treści, wskazane byłoby przeczytanie najpierw części pierwszej.

Krew sióstr. Zieleń

Krzysztof Bonk

— Saga siedmiu barw — Krew sióstr. Opowieść o tym, co zostało zrodzone z miłości, a co z nienawiści. Część piąta — Zieleń. Światło i mrok, miłość i nienawiść. Odkupienie, przebaczenie albo też unicestwienie. Co wybierzesz, to ocenię. Lecz to wszystko jest niczym, gdy wybierzesz… poświęcenie.

Las, pole, dwa sobole

Joanna Stoga

W tej książce jest wszystko. Liryka, refleksja, czarny humor i obrazki rodzajowe połączone w całość wyobraźnią. Ból po stracie, bezradność, zagubienie, koniec i początek. Opowiedziane ściszonym głosem, spokojnym tonem, przy użyciu minimalnej liczby słów. To prozatorski odpowiednik haiku. Małe, skondensowane olśnienie. Jedno z tych, których nigdy się nie zapomina.

Raz jeszcze o niewidzialnym

Ivan Potić

Sposób konstrukcji narracji można by najtrafniej określić jako "zabiegi swobodnej, spontanicznej asocjacji" ewentualnie, "zapis automatyczny" jako daleka podstawa sposobu, w jaki nieoczekiwane i alogiczne asocjacje pojawiają się w opowiadaniach na powierzchni jego imaginacji narracyjnej. Ivan Potić znajduje się gdzieś pomiędzy dwiema skrajnościami, dadaizmem i pop-artem. Można mówić o chwiejnej równowadze tej prozy jak na przykład w jego opowiadaniu "Na trybunach", gdzie zakłócona jest chronologia. Ponadto gdzie indziej połączone zostało średniowiecze i pseudo fantastyczno-naukowa futurystyka, w którym to połączeniu ukryty jest ironiczny dyskurs o niedostatkach i zaletach tych dwóch kompletnie różnych epok i kultur (średniowieczna rodzina liczy 8 synów i trzy córki, a ich życie mija wśród dżumy, gwałtów, wojen krzyżowych i samowoli feudałów). Pośród dawnej przeszłości i infantylnie zmontowanej, niewiarygodnej przyszłości wplecione zostały przesłanki z naszych czasów: aborcja, reżim totalitarny, zewnętrzny mur sankcji, kontrola liczebności, azyl polityczny, handel białymi niewolnikami; jak i przesłanki dotyczące życia za Żelazną Kurtyną, w dawnej Europie Wschodniej (system surowych treningów i ideologicznego forsowania sportu jako priorytetu państwowego). Opowiadania Ivana Poticia stanowią syntezę trzech efektów: efektu zadziwienia i czarnego humoru, efektu krytyki socjalnej i politycznej i postmodernistycznego efektu konfekcji metatekstualnej, a zatem jest obecna opowieść o powstawaniu opowieści lub jej braku. W sposobie budowania komizmu i tzw. absurdu najwyraźniej można dostrzec opieranie się na surrealistycznym zapisie automatycznym, czy też na niekontrolowanym strumieniu różnorodnych asocjacji: średniowieczna rodzina zjada ziemniaki ze stonką ziemniaczaną, mąż z nienazwanego nigdzie wyjechał do Wenecji by odetkać kanał, spod maski rakiety wyłania się Stellan Raducioiu, sekretarz rumuńskiego związku astro-atletycznego, który w kosmosie i w historii urządza casting na nową Nadię Comaneci, martwy głuszec suszy się na oknie jako przyszłe suszone mięso lub suszony owoc. Sama segmentacja rzeczywistych przesłanek działa jak małe szokujące przypomnienie o realnych przypadkach historycznych i politycznych, ale w kontekście opowiadania, powiększa ono stopień nieoczekiwanej dziwaczności, tworząc tak zwany świat przedstawiony lub mozaikowo złożony świat z karnawałowym zatrzęsieniem. Opowiadania Poticia zachowują cierpkiego ducha faktów, które są wbudowane w opowieść jako zaskakujące asocjacje lub porównania, równocześnie dążąc do autonomii groteskowego czarnego humoru. Jednakże w przeciwieństwioe do egzystencjalnej definicji absurdu wg Camusa, u Poticia brak prymarnego metafizycznego patosu. Jego świat jest na miarę człowieka i historii ludzkości. Możnaby przeczuć, że sprawy są urządzone inaczej, aby efekty bardziej pasowały ludziom. Innymi słowy, zmiana jest możliwa, lepsze życie istnieje, jest ono kategorią rzeczywistą, ale nie istnieje tu i teraz, tak w Serbii lat 90. -tych jak i w Serbii po roku dwutysięcznym. Stąd jego pesymizm nie ma finału nihilistycznego. Jakiś rodzaj absurdu istotnie stanowi ducha świata Poticia ale jest to duch intrygi i heurystycznej kombinatoryki, z oczami otwartymi na różnorodny materiał życia, nie camusowski duch skrajności i rozpaczy, kompletnego wyobcowania człowieka ze świata i z własnego życia.   (napisano wg recenzji S. Ćiricia dla pisma "Politika")    

Sylwana. Brudna gra

Marek Tarnowicz

Po kilkunastoletnim szkoleniu na Łowcę, Sylwana dołącza do Bractwa i wyrusza na gościńce, gdzie tępi bezlitośnie zbirów grabiących i zabijających ludzi. Zdobywa sławę i uznanie w całym królestwie i poza jego granicami.  W jej wspomnieniach jest ciągle żywa pamięć o ojcu, zabitym przez siepaczy pirata Ren zu Khana. Tak naprawdę to on jest jej celem. To jego chce za wszelką cenę dopaść. Ren zu Khan mimo poniesionej przed kilkunastu laty porażki, nie rezygnuje i nadal nastaje na jej życie, wciągając w to magów i wysoko postawione osoby w królestwie. Stawką jest dotarcie do legendarnych Szafirowych Ruin, zbudowanych przez Pradawnych. Starożytnych założycieli zaginionej cywilizacji.         Szukała źródła rosnącego zagrożenia. – Nieważne – odpowiedział, robiąc krok w jej stronę. – Muszę ci coś powiedzieć. – Następny krok. – Poczekaj. Coś tu… W lot zrozumiał, o co jej chodzi. – Uciekaj do swoich. Oni mnie oszukali… Przytłumione uderzenie niczym grotem bełta w beczkę zabrzmiało w jej uszach jak huk gromu. Przez jedno z jego oczu wyszedł właśnie grot. Tropiciel zrobił jeszcze jeden krok, po czym upadł na ziemię. Z różnych stron dotarł do niej tupot podkutych stalą butów. Wyciągnęła broń, szykując się do obrony. Wokół niej zaroiło się od rosłych mężczyzn. Otoczyli ją ze wszystkich stron, spod długich peleryn wyciągając miecze. Zrobiła powolny obrót, szukając pomiędzy nimi lub wśród nich słabego punktu. Otaczali ją jednak na tyle szczelnie, że miała raczej marne szanse na przejście przez ten mur bez walki. Całość uzupełniali pojedynczy strzelcy z kuszami. Jeden z nich zakładał następny pocisk. – O co chodzi? – zapytała tych stojących naprzeciw. Nie odpowiedzieli. Powstałą ciszę przerwały pojedyncze kroki. Podniosła głowę, spoglądając pomiędzy nimi. Wolno, bez zbytniego pośpiechu wszedł w ten krąg starszy mężczyzna. Patrzył na nią łagodnie. – Odnoszę wrażenie, że ty mi powiesz, o co chodzi? – zapytała, nie opuszczając mieczy. – Z rozkazu króla jesteś aresztowana. Odłóż broń – poprosił.

Tygrysica

Karolina Ciernicka

Jest to powieść obyczajowa, osadzona w czasach średniowiecznych, której głównymi bohaterami jest dwoje zakochanych w sobie młodych ludzi, zaś ich dalsze losy splatają się nierozerwalnie z epokowymi wydarzeniami tamtych, jakże burzliwych czasów, w których niejednokrotnie sami uczestniczą. Tytułowa bohaterka, nazywana przez wielu potomnych i kronikarzy właśnie "Tygrysicą", to nie kto inny, jak sama polska władczyni, Agnieszka Babenberg, żona księcia Władysława II, zwanego później Wygnańcem. Jej ród również brał udział w konfliktach, niosących za sobą diametralne zmiany ówczesnej Europy i świata. Powieść, osadzona w pierwszych wiekach po przyjęciu przez nasz kraj chrześcijaństwa, ukazuje mentalność oraz zwyczaje mieszkańców ziem polskich, rozdzielonych w późniejszym okresie na skutek wprowadzenia w życie testamentu Krzywoustego i postępującego rozbicia dzielnicowego.   Nasz kraj - zaledwie ocalony, Z mroków pogaństwa wyłoniony, Stoi u progu wielkiej próby: Swego zwycięstwa, bądź też zguby. A wkoło - zawierucha wojny! Czas to niepewny, niespokojny... Czy dwójka głównych bohaterów Wytrwa w realizacji celu? Kto im zaszkodzi, kto pomoże Na księżnej austriackiej dworze? Czy się odnajdą w tej otchłani Z pomocą "Tygrysicy-pani"?

Wdzięczność

Agnieszka Białomazur

„Wdzięczność” to opowieść o młodej dziewczynie, Lilianie Kasperczyk, narażonej na negatywne wpływy natrętnych ludzi. Bohaterka odkrywa skuteczną metodę, w jaki sposób radzić sobie z trudnymi osobami, dzięki czemu jej życie nabiera jaśniejszych barw.

AnieleNIE

Lidia Stefek

Lidia Stefek - chrześcijanka. "AnieleNie" jest zbiorem opowieści zainspirowanych Biblią. To współczesne, śmiałe  i  oryginalne wyobrażenia Autorki na temat istot niebiańskich, których istnienie w rożnych sytuacjach splata się  z losami mieszkańców Będzina. Anioły, ich natura, posłannictwo, związane z nimi historie są jedynie pretekstem, by pokazać o wiele więcej. Podróżniczka. Twórczyni bloga podróżniczo-kulturalnego "Świat to za mało". Prowadzi wykłady i prelekcje podróżnicze dla szkół, bibliotek, miejsc związanych z ogólnie pojętą turystyką i kulturą. Podstawową misją Lidii jest przybliżanie i dokumentowanie piękna świata poprzez bliskie turystyce dziedziny na przykładzie autorskich zdjęć i przeżyć przywiezionych z różnych zakątków globu. Miłośniczka Będzina. Założyła stronę promującą miasto "Będzin to za wiele", na której dostarcza informacji o atrakcjach turystycznych, wydarzeniach  w mieście oraz prezentuje relacje  z nich. Za lokalną działalność za rok 2016 otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Będzina i Przewodniczącego Rady Miejskiej Będzina za szczególne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury. W 2016 r. wydała powieść "Strachy" z tłem historycznym Będzina czasów II wojny światowej.