Hadżi Halef Omar

Karol May

"Hadżi Halef Omar" - Pielgrzym Przygód w Świecie Karola Maya. Zapraszamy do odkrycia fascynującego świata literackiej postaci - Hadżiego Halefa Omara. Ta barwna postać, stworzona przez znakomitego pisarza Karola Maya, wkracza na kartki książki jako lojalny towarzysz i przyjaciel niemieckiego poszukiwacza przygód, Kara Ben Nemsi. Hadżi Halef Omar, dosłownie "ten, który odbył muzułmańską pielgrzymkę do Mekki", jest niezwykle interesującym bohaterem, a jednocześnie wiernym sługą, towarzyszem podróży i przyjacielem. Przeżywając razem z Karą Ben Nemsi liczne przygody na Bliskim Wschodzie, Hadżi Halef Omar staje się nieodłącznym elementem tej literackiej podróży. Jego wyjątkowy talent do kwiecistego, orientalnego języka oraz umiejętność wypowiadania długich, często komicznych przekleństw, nadają postaci niezapomniany charakter. Pomimo swojej komiczności, Hadżi Halef Omar pozostaje dostojny i nigdy nie sprowadza się jedynie do roli śmiesznej karykatury. Jako głęboko pobożny muzułmanin, w trakcie przygód z Kara Ben Nemsi stara się przekonać go o wyższości islamu. Po wielu ekscytujących przygodach Hadżi Halef Omar zostaje szejkiem Haddedihn, wielkiego plemienia Schammarów. Jego życie rodzinne także nie pozostaje bez interesujących aspektów - jest mężem Hanneh, uważanej za "najpiękniejszą żonę na ziemi", a razem z nią doczekuje się syna o imieniu 'Kara Ben Halef', który w późniejszych powieściach przeżywa własne, fascynujące przygody. Przyłącz się do tej niezwykłej podróży literackiej i poznaj głęboko rozbudowany świat postaci Hadżiego Halefa Omara, który z pewnością dostarczy Ci niezapomnianych wrażeń i emocji.

Powieść minionych lat. Latopis

Ławrenty Nestor

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Oferujemy inne, pełne, dwujęzyczne polsko-ruskie wydanie Latopisu Nestora. Absolutnie zasługuje ono na miejsce w jego bibliotece każdego, kto interesuje się dziejami Słowiańszczyzny. Latopis stanowi bowiem jedno z najważniejszych źródeł do historii Rusi. Poza tym można również znaleźć w nim liczne informacje dotyczące dziejów świata, krajów ościennych i oczywiście dawnych ziem polskich. Książka zawiera tekst oryginalny zapisany pismem ruskim oraz przekład na język polski. Polecamy i zachęcamy do nabycia.

Wierna rzeka. Klechda domowa

Stefan Żeromski

Wierna rzeka powieść Stefana Żeromskiego, która opowiada o powstaniu styczniowym. Wierną rzekę opatrzył Żeromski podtytułem klechda, potem (w wydaniu z roku 1925) zmienił podtytuł na klechda domowa. Uznając Wierną rzekę za klechdę domową, pisarz podkreślał jej osobisty i intymny rodowód, bliski związek opowieści z jego własnymi rodzinnymi, domowymi doświadczeniami i tradycjami. Utwór opowiada dzieje miłości księcia i prostej dziewczyny, a akcja powieściowa rozgrywa się gdzieś na odludziu, na tle przyrody, w opuszczonym i zrujnowanym dworku szlacheckim, gdzie pojawia się nawet duch zmarłego przed laty współwłaściciela domu. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wierna_rzeka_(powieść)

Lucifer

Jan Gnatowski

Lucyfer - niesamowita opowieść o satanizmie i satanistach, o ludzkich losach, dekadentyzmie, poszukiwaniu sensu i celu życia, drogi życiowej, wyborach, skrajnościach i duchowych przemianach. Książka nie pozbawiona nadziei i pokazująca, że ze złej drogi można zawrócić, że Pan Bóg zna tajniki naszych serc i że łaska Boża działała i działa, że zawsze ma się szanse na powrót do Boga, jeśli się tylko nie odtrąci Jego ręki.

Frank i frankiści polscy 1726-1816. Monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych i rękopiśmiennych. Tom drugi

Aleksander Kraushar

Frankiści zwolennicy Jakuba Franka, członkowie żydowskiej grupy religijnej, sekty heretyckiej w stosunku do judaizmu. Sekta istniała w drugiej połowie XVIII wieku do około 1820 roku, głównie na terenach południowej Polski oraz w Czechach, Austrii, Turcji, Rumunii i południowych Niemczech. Frankizm jako ruch religijno-społeczno-polityczny cechował się asymilacją, powierzchownością, synkretyzmem, mesjanizmem i ezoteryzmem. Za początek frankizmu uznaje się rok 1755, kiedy to Jakub Frank po powrocie z Turcji ogłosił, że jest Mesjaszem. Korzenie frankizmu znajdują się w sabataizmie i mesjanizmie żydowskim XVII i XVIII wieku. Frankiści odrzucali prawo Mojżeszowe i Talmud, a opierali się na kabalistycznej księdze Zohar i jej sabataistycznych interpretacjach. Frank miał być trzecim po Sabataju Cwi i Baruchji Russo Mesjaszem, utożsamianym z Jezusem Parakletem ostatecznym zbawicielem. () Frankiści (...) oczekiwali na przyjście obiecanego królestwa mesjańskiego, którego miejscem powstania miała być Polska. Po śmierci Jakuba Franka w 1791 roku ruch frankistów, pozbawiony charyzmatycznego przywódcy (roli tej nie potrafiła spełnić wyznaczona przez Franka jego córka Ewa), osłabł. Na początku XIX wieku większość z nich przyjęła katolicyzm. Ostatni około 1820 roku. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Frankiści).

Otello

William Shakespeare

Dowódca weneckiej armii Maur Otello poślubia Desdemonę. Demoniczny Jago, rozczarowany swymi niespełnionymi nadziejami, zaczyna podsuwać Otellowi myśl o zdradach Desdemony. Zarzuty są bezpodstawne, ale Jago umiejętnie roznieca zazdrość Otella. Na konsekwencje nie trzeba długo czekać. Szczery i bezpośredni Otello, dręczony nieustannymi podejrzeniami, nie wierzy w wierność Desdemony. Dusi żonę, po czym popełnia samobójstwo. Jago, którego wina wychodzi na jaw, zostaje ukarany. Otello jest dość nietypowym dramatem w dorobku Szekspira; jest jednowątkowy, choć charakterystyczne dla autora są konstrukcje wielowątkowe, nie zawiera elementów „kosmicznych”, które tworzą specyficzną atmosferę dzieł twórcy. Otello stanowi studium dramatycznych, wielkich uczuć – niepohamowanej zazdrości (Otello) i paranoicznej żądzy zemsty (Jago). (Za Wikipedią).

Pierwsza miłość

Iwan Turgieniew

Pierwsza miłość to powieść Iwana Turgieniewa, wydana po raz pierwszy w 1860 roku. Jest to jeden z jego najpopularniejszych utworów tego genialnego rosyjskiego autora. Opowiada historię miłosną między 21-letnią dziewczyną a 16-letnim chłopcem.

Relacje o zdarzeniach prawdziwych, chociaż nieprawdopodobnych

Andrzej Sarwa

Zapierające dech w piersiach opowieści o rzeczywistych spotkaniach ze zjawiskami nie dającymi się naukowo wyjaśnić. Treść: Bardzo krótkie wprowadzenie, Moje spotkanie z poltergeistem, Co zobaczyła mała Kasia?, Franciszek S. i zły duch, Ela S. i Nicolae Ceausescu, Kuszenie Włodzimierza R., Nawrócenie starego pijaka, Wypalone ślady stóp potępieńca, Pokutujący kapłan, Samospalenie samoistne zapalenie się człowieka, Fenomen wypalonych śladów, Krasnoludki są na świecie?

Il principe Książę, czyli Mikołaja Machiawella Traktat o Księciu

Niccolo Machiavelli

Książę (Il principe, 1513, wyd. 1532) najsłynniejsze dzieło Niccol Machiavellego, jedna z najważniejszych pozycji w dziejach filozofii politycznej, poradnik strategii utrzymania władzy, źródło doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Książę jest poradnikiem skutecznego sprawowania władzy. Przy czym jest to cel nadrzędny, który usprawiedliwia podejmowanie działań nieetycznych o tyle, o ile okazały się one skuteczne w jej utrzymaniu. (Za Wikipedią).

Wiatronogi

Lew Tołstoj

Wiatronogi inny tytuł Bystronogi (org. ) opowiadanie Lwa Tołstoja, opublikowane po raz pierwszy w 1885 r. Pomysł na opowiadanie Tołstoj zaczerpnął od pisarza Michała Stachowicza. Stachowicz sam zamierzał napisać opowiadanie z perspektywy konia wyścigowego, jednak zmarł, nim zdołał pomysł zrealizować. W 1863 r. Tołstoj zrealizował jego zamiar. Tekst wydał dopiero 1885 r. w zbiorze swoich dzieł. Narratorem i bohaterem utworu jest koń Bystronogi, obserwujący i komentujący świat ludzki. Widziany z perspektywy mądrego zwierzęcia świat ten okazuje się być pełen fałszu i hipokryzji. Ukazaniu tego służy technika udziwniania rzeczy znane, poprzez zmianę sposobu percepcji, zostają udziwnione, co wydobywa ich niezauważane wcześniej cechy i właściwości. (Za Wikipedią).

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Siódmy. Lipiec

Władysław Hozakowski

Dnia 1. lipca: Święty Symeon Salus z Edessy. (Około r. 570). Inni święci z dnia 1. lipca: ŚŚw. biskupi i męczennicy Kastus i Sekundynus z Sinuessa. - Św. Klarus, opat z Albi. - Św. Domicyan, opat. - Bł. Ezzo, biskup z Solnogrodu. - Św. Gallus, biskup z Chermont. - Św. Leoncyusz, biskup z Autun. - Św. Marcin, biskup z Yienne. - Św. Pambo, opat z Nitryi. - Św. Regina, żona dworzanina Adalberta z czasów Pipina francuskiego. - Św. Rumold, biskup z Dublina. - Św. Teobald, pustelnik. - Św. Teodoryk, opat. - Św. Floregiusz, biskup z Estang. - Św. Golwenus, biskup z Leon w Bretagne. / Dnia 2. lipca: Nawiedzenie Najśw. Maryi Panny. Tego samego dnia: Święty Oton, biskup z Bamberga, apostoł Pomorza. (1060 1139.). Inni święci z dnia 2. lipca: w. Adeodat, kapłan. - Św. Juwenalis, biskup Jerozolimy. - Św. Monegunda, wdowa i pustelnica. - Bł. Piotr z Luksemburga, kardynał i biskup z Metz. - ŚŚw. męczennicy Processus i Martynyan. - Św. Kwintus, męczennik. - Św. Swintun, biskup z Winchester. - ŚŚw. męczennicy Aryston, Krescencyan, Eutychyan, Marcya, Symforoza, Urban, Witalis, Felicissimus, Feliks, Justus. / Dnia 3. lipca: Święty Anatol, patryarcha z Konstantynopola. (+ r. 458.). Inni święci z dnia 3. lipca: ŚŚw. biskupi Anatol i Euzebiusz z Laodicea. - Św. Chrestus, biskup z Syrakuzy. - Św. German, biskup z Mans. - Św. Gunter, książę Wales, opat. - Św. Heliodor, biskup z Altino. - Św. Jacek, podkomorzy cesarza Trajana, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Ireneusz, dyakon i Mustiola, matrona. - ŚŚw. męczennicy Marek, Marcyan, Paweł. - Św. Jan Grande z zakonu Bonifratrów. - ŚŚw. męczennicy Eulogiusz, biskup, Herakliusz, Cyonya, Cyonyusz, Amedyn. - Św. Gutegon, pustelnik. / Dnia 4. lipca: Święty Ulryk, biskup z Augsburga. (890 973.). Inni święci z dnia 4. lipca: Św. Albert, biskup z Lodi. - Św. Aurelyan, arcybiskup z Lyon. - Św. Flawyan, biskup z Antyochyi. - Św. Eliasz, biskup Jerozolimy. - Św. Inocenty i św. Sebastya, męczennicy. - Św. Odon, arcybiskup z Canterbury. - Św. Teodor, biskup z Cyrene. - Św. Walentyn, kapłan i pustelnik z Dijon. - Św. Jukundus, męczennik. - Św. Lauryan, biskup z Sewili. / Dnia 5. lipca: Święci bracia Cyryl i Metody, apostołowie Słowian. (827 - 869 i 826 885.). Tego samego dnia: Św. Antoni Marya Zaccaria, założyciel Barnabitów. (1502 1539.). Inni święci z dnia 5. lipca: ŚŚw. męczennicy Agaton i Tryfina. - Św. Domicyusz, męczennik. - ŚŚw. męczenniczki Cyryla, Łucya i Aroa. - Bł. Bertold, opat Cystersów. - Św. Modowena, ksieni. - Św. Numeryan, biskup Trewiru. - Św. Filomena, dziewica z San Severino. - Św. Stefan, biskup z Reggio. - Św. Bazyli, męczennik. - Bł. Eliasz de Bourdeille, arcybiskup z Tours i kardynał. - Św. Trofima, dziewica i męczenniczka. - Św. Mikołaj de Sanctis z zakonu Trynitarzy. / Dnia 6. lipca: Święta Godelina z Flandryi. (+ r. 1070.). Tego samego dnia: Święty Goar, kapłan-pustelnik. (495 575.). Inni święci z dnia 6. lipca: Św. Dominika, dziewica i męczenniczka. - Św. Hugon, pielgrzym. - Św. Paladyusz, biskup szkocki. - Św. Romulus, uczeń św. Piotra, biskup z Fiesole. - Św. Sewer, biskup z Cesena. - Bł. Tomasz Morno, kanclerz Anglii, męczennik. - Św. Trankwilin, kapłan i męczennik. - Św. Gerwazy, dyakon i męczennik. - Św. bracia męczennicy Mikołaj i Hieronim. - Św. Seksburga, królowa i ksieni. / Dnia 7. lipca: Święty Wawrzyniec z Brindisi. (1550 1619.). Inni święci z dnia 7. lipca: Św. Apoloniusz, biskup z Brescia. - Bł. Benedykt IX., papież. - Św. Konstancyusz, męczennik na Morawach. - Św. Edelburga, księżniczka i ksieni. - Św. Ewald, biskup z Yienne. - Św. Feliks, biskup z Nantes. - Św. Odon, biskup z Urgel. - Św. Pantenus, przełożony szkoły aleksandryjskiej. - Św. Piotr Foreryusz, zakonnik. - ŚŚw. meczenniczki Eufrozyna i Florencya. - Św. Hedda, biskup z Winchester. - ŚŚw. bracia Medranus i Odranus, wyznawcy w Irlandyi. / Dnia 8. lipca: Święta Elżbieta, królowa Portugalii. (1271 1336.). Inni święci z dnia 8. lipca: Św. Agaton, mnich. - Św. Albert, pustelnik. - Św. Apoloniusz, biskup Benewentu, - Św. małżonkowie Akwila i Pryscyla, towarzysze św. Pawła. - Św. Balderyk, pasterz. - Św. Edgar, król angielski, - Św. Eugeniusz III., papież. - Św. Hadryan II., papież. - Św. Hadryan III., papież. - Św. Prokop, męczennik z Palestyny. - Św. Rajmund z Toulouse. - Św. Teobald, opat. / Dnia 9. lipca: Święta Weronika Giuliani, dziewica. (1660 1727.). Inni święci z dnia 9. lipca: ŚŚw. męczennicy z Gorkum. - Św. Mikołaj Pick i 18 towarzyszy. - Św. Cyryl, biskup i męczennik z Gortyna na Krecie. - Św. Felicyan, męczennik. - ŚŚw. dziewice Floryana i Faustyna, męczenniczki. - Bł. Joanna Scopelli, Karmelitanka. - Czcigodna Maryna d'Escobar, dziewica, reformatorka Brygidek. - Św. Paweł, biskup z Sens. - Św. Teofanyusz, hrabia z Civita Vecchia, wyznawca. - Św. Zenon, żołnierz-męczennik. - Św. Auremund, opat. - Św. Ewerylda, dziewica. / Dnia 10. lipca: Pamiątka siedmiu synów św. Felicyty. (Około r. 171.). Tego samego dnia: Św. siostry Rufina i Sekundyna, męczenniczki-dziewice. (Około r. 257.). Inni święci z dnia 10. lipca: Św. Amalia (Amelberga) wdowa i zakonnica. - Św. Apoloniusz męczennik. - Św. Generozy, opat. - Św. Paschazyusz, biskup z Nantes. - Św. Piotr, opat. - Św. Ulryk, przeor z Zell. - Bł. Bernard z Quintavalle, czcigodny Pacyfik, kapłani i uczniowie św. Franciszka z Asyżu. - Św. Eton, biskup z Fesseau. / Dnia 11. lipca: Błogosławiony Jan z Dukli. (1414 1484.). Tego samego dnia: Święty Pius I., papież. (Panował 142 154.). Inni święci z dnia 11. lipca: Św. Abundyusz, męczennik. - Św. Amabilis, dziewica i zakonnica. - Św. Drostan, Benedyktyn z Szkocyi. - Św. Eufemia, męczenniczka. - Św. Hidulf, biskup Trewiru. - ŚŚw. January i Pelagia, męczennicy. - Św. Ketyl, Augustynyanin z Wiborg. - Św. Letus, chłopiec-męczennik. - ŚŚw. dziewice Prodocya, Weronika, Specyoza. - Św. Sabin, wyznawca. - Św. Zygysbert, opat. / Dnia 12. lipca: Święty Jan Gwalbert, opat. (995 1073.). Inni święci z dnia 12. lipca: Bł. Andrzej z Rinn, chłopiec, zabity przez żydów. - Bł. Jan Gerson, kanclerz wszechnicy paryskiej. - Św. Leon, opat Benedyktynów. - Św. Marcyana, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Nabór i Feliks, żołnierze. - Św. Paulin, biskup z Lucca, męczennik. - Św. Weronika z Cezarei, współczesna Jezusowi. - Św. Hermagoras, biskup Akwilei, uczeń św. Marka. - Św. Proklus i Hilarion, męczennicy. - Św. Litard, wyznawca. / Dnia 13. lipca: Święta Małgorzata, dziewica i męczenniczka. (+ r. 284.). Tego samego dnia: Święty Eugeniusz, biskup z Kartaginy. (+ r. 509.). Inni święci z dnia 13. lipca: Św. Anaklet, papież-męczennik. - Czcigodny Ernest, opat. - Św. Esdrasz, kapłan z Starego Zakonu. - Bł. Jakób z Voragine, arcybiskup z Genui. - Św. Joel, prorok Starego Zakonu. - Św. Petronela, ksieni. - Św. Silas, towarzysz św. Pawła. - Św. Szczepan, cudotwórca i pustelnik. - Św. Fortunata, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Justyna i Zenon. - Św. Mildreda, dziewica i ksieni. - Św. Sara, dziewica i ksieni. - Św. Furgan, biskup z Dol w Bretagne. / Dnia 14. lipca: Święty Bonawentura, kardynał. (1221 1274.). Inni święci z dnia 14. lipca: Bł. Bonifacy, arcybiskup z Canterbury. - Św. Cyrus, biskup z Kartaginy. - Św. Feliks, biskup z Como. - Bł. Hroznata, męczennik i założyciel opactwa w Tepl w Czechach. - Św. Justus, wyznawca. - Św. Marcelin, kapłan. - Św. Marcyan, biskup z Frigento. - Św. Optacyan, biskup z Brescia. - Św. Reginulfa, dziewica. - Św. Rufin i Awenancyusz, pustelnicy. - Św. Wincenty, Benedyktyn. - ŚŚw. Akwila i Hilary, męczennicy. - Św. Herakles, patryarcha aleksandryjski. / Dnia 15. lipca: Święty Jakób, biskup z Nisibis. (+ około r. 351.). Tego samego dnia: Święty Henryk II., cesarz niemiecki. (972 1024.). Inni święci z dnia 15. lipca: Bł. Bernard margrabia badeński - Św. Dawid, opat z Munkatorp w Szwecyi. - Św. Deusdedit, arcybiskup z Canterbury. - Bł. Ignacy z zakonu Jezuitów, męczennik. - Bł. Rudolf Aquaviva z zakonu Jezuitów, męczennik. - Św. Apronia. dziewica. - Św. Benedykt, biskup z Anjou. - Św. Bernard, wyznawca. - ŚŚw. męczennicy Katulin, Dyakon, January, Florency, Julia, Justa. - Św. Donewald, pustelnik. - Św. Felicissimus, mnich. - Św. Feliks, biskup z Spalato. - Św. Terencyusz, biskup z Luna. / Dnia 16. lipca: Uroczystość Matki Boskiej Szkaplerznej. Tego samego dnia. Święci Andrzej Żórawek i Benedykt, pustelnicy. (Około r. 1000.). Inni święci z dnia 16. lipca: Bł Angelina z Marsciano, dziewica i zakonnica. - Św. Eustachy, patryarcha Antyochii. - Św. Faustus, męczennik. - Bł. Irmgarda, księżniczka i ksieni. - Św. Justynyan, wyznawca. - Św. Walentyn, biskup i męczennik z Trewiru. - Św. Witalian, biskup z Kapuy. - Św. Atenogenes, męczennik. - Św. Fulrad, opat. - Św. Heleryusz, pustelnik na Jersey. - Św. Hilaryn, męczennik. - Św. Czesław, Dominikanin. - ŚŚw. biskupi Monulf i Gondulf z Masstricht. / Dnia 17. lipca: Święty Aleksy, wyznawca. (+ r. 417.). Inni święci z dnia 17. lipca: Bł. Konstancya, królowa. - Św. Enodyusz, biskup z Pavia. - Św. Generozy, męczennik. - Św. Jacek, męczennik z Amestris. - Św. Leon IV., papież. - Św. Marcelina, dziewica, siostra św. Ambrożego. - ŚŚw. męczennicy Speratus, Generoza i Westyna. - Św. Teodozy, biskup z Auxerre. - Św. Fredegand, opat. / Dnia 18. lipca: Święty Kamil z Lellis. (1550 1614.). Tego samego dnia: Błogosławiony Szymon z Lipnicy. (+ r. 1482.). Inni święci z dnia 18. lipca: Św. Emilian, męczennik. - Św. Arnulf, biskup z Metz. - Św. Frydryk, biskup z Utrecht - Czcigodny Bartłomiej, arcybiskup z Braga. - Św. Brunon, biskup z Segni. - Św. Maryna, dziewica i męczenniczka. - Św. Maternus, biskup z Medyolanu. - ŚŚw. męczennicy Symforoza i siedmiu jej synów Krescens, Julian, Nemezyusz, Prymitywus, Justyn, Stakteusz, Eugeniusz. / Dnia 19. lipca: Święty Wincenty de Paulo. (1576 1660.). Inni święci z dnia 19. lipca: Św. Arsen, pustelnik. - Św. Bernold, biskup z Utrecht. - Św. Epafras uczeń św. Pawła, biskup i męczennik z Kolossa. - Św. Feliks, biskup z Werony. - Bł. Herman Contractus, mnich. - ŚŚw. męczenniczki Justa i Rufina. - Św. Wawrzyniec, biskup z Neapolu. - Św. Makryna, dziewica, siostra św. Bazylego Wielkiego. - Św. Marcin, biskup i męczennik z Trewiru. - Bł. Stella, dziewica. - Św. Symachus, papież. / Dnia 20. lipca: Błogosławiony Czesław. (1180 1242.). Tego samego dnia: Święty Hieronim Emiliani. (1481 1537.). Inni święci z dnia 20. lipca: Bł. Bernward, biskup z Hildesheim. - Św. Kolumba, dziewica i męczenniczka. - Św. Eliasz, prorok Starego Zakonu. - Św. Lukanus, biskup z Brixen. - Św. Małgorzata z Antyochyi, dziewica i męczenniczka. - Św. Józef Barsabas, uczeń Chrystusowy. - Św. Wulmar, opat. - Św. Euspicyusz, mnich. / Dnia 21. lipca: Święty Wiktor z Marseille, męczennik. (Około r. 300.). Tego samego dnia: Święta Prakseda, dziewica. (Około r. 150.). Inni święci z dnia 21. lipca: Św. Arbogast, biskup z Strasburga. - ŚŚw. męczennicy Klaudyusz, Justus, Jukundyn. - Św. Konstantyn, opat. - Św. Daniel, prorok Starego Zakonu. - ŚŚw. bracia Jan i Benignus, zakonnicy. - Św. Julia, dziewica i męczenniczka. - Bł. Olga (Helena), wielka księżna ruska. - Św. Serenedus, męczennik. - Św. Wastrada, wdowa. / Dnia 22. lipca: Święta Marya Magdalena. (Około r. 74.). Inni święci z dnia 22. lipca: Św. Cyryl, patryarcha z Antyochyi. - Św. Walter, wyznawca. - Św. Hieronim, biskup z Pavia. - Św. Józef, wyznawca. - Św. Menelausz, opat. - Św. Platon, męczennik. - Św. Teofil, męczennik. - Św. Einhard, opat. - Św. Syntyches, uczennica św. Pawła. / Dnia 23. lipca: Święty Apolinary, biskup z Raweny. (Około r. 70.). Inni święci z dnia 23. lipca: Św. Anna, dziewica. - Św. Liboryusz, biskup z Le Mans. - Czcigodna Offa, ksieni. - Św. Prymytywa, dziewica i męczenniczka. - Św. Romula, dziewica. - ŚŚw. dziewice Redempta i Jukunda. - ŚŚw. męczennicy Trofim i Teofil. - Św. Apoloniusz, męczennik. - Św. Eugeniusz, męczennik. / Dnia 24. lipca: Święta Krystyna, dziewica i męczenniczka. (Około r. 302.). Inni święci z dnia 24. lipca: Św. Franciszek Solano, Franciszkanin. - Św. Godon, opat. - ŚŚw. męczenniczki Niceta i Akwilina. - Św. Pawacy, biskup z Mans. - Św. Ursycyn, biskup z Sens. - Św. Walery, biskup z Nizza. - ŚŚw. męczennicy Wiktor, Sterkacy i Antynogenes. - Św. Fantyn, opat. - Św. Zygolewa, ksieni. - ŚŚw. męczennicy Wulfhad i Rufin, książęta angielscy. / Dnia 25. lipca: Święty Jakób Większy, apostoł. (+ r. 42.). Inni święci z dnia 25. lipca: Św. Krzystof (or), męczennik, olbrzym, znany z legendy o dzieciątku Jezus. - Św. Ebrulf, opat. - ŚŚw. męczennicy Florency i Feliks. - Św. Magneryk, biskup z Trewiru. - ŚŚw. męczennicy Paweł, Thea, Walentyna. - Bł. Piotr z Mogliano, Frańciszkanin. - Bł. Tomasz z Kempis. - Św. Ursus, biskup z Troyes. - Św. Teodomir, męczennik. / Dnia 26. lipca: Święta Anna, matka Najśw. Maryi Panny. Inni święci z dnia 26. lipca: Św. Krystyana, dziewica. - Św. Erast, uczeń św. Pawła, biskup z Filipi. - Św. Jacenty, męczennik. - Św. Pastor, kapłan rzymski. - Św. Symeon, Bazylianin. - Św. Walens, biskup z Werony. - Św. German, biskup z Auxerre. / Dnia 27. lipca: Święta Kinga, księżna polska. (1224 1292.). Tego samego dnia: Pamiątka siedmiu braci śpiących. (Około r. 250.). Inni święci z dnia 27. lipca: Św. Eteryusz, biskup z Auxerre. - Św. Antuza, dziewica. - Św. Dezyderat, biskup z Besancon. - Bł. Hugon, chłopiec z Lincoln, umęczony przez żydów. - Św. Wawrzyniec, arcybiskup Medyolanu. - Św. Pantaleon, męczennik-lekarz. - Bł. Revolan, mistrz szewski z Faenza. - ŚŚw. męczennicy Feliks, Julia, Jukunda. - Bł. Marya Magdalena, hrabina z Martinengo, ksieni. - Bł. Bertold, opat - Św. Hermolausz, kapłan-męczennik. / Dnia 28. lipca: Święty Wiktor I., papież. (190 202.). Tego samego dnia: Święty Botwid, męczennik. (Około r. 1100.). Inni święci z dnia 28. lipca: Św. Eustacyusz, męczennik. - Św. Irena, ksieni. - Św. Inocenty I., papież. - ŚŚw. męczennicy Nazary i Celzus. - Św. Peregryn, kapłan. - Św. Rajmund Palmaryusz, wyznawca. - Św. Saluson, wyznawca.- ŚŚw. męczenniczki Septymia i Augusta. - Św. Ursus, opat. / Dnia 29. lipca: Święta Marta, dziewica. (Około r. 84.). Tego samego dnia: Święty Olaw, król Norwegii, męczennik. (+ r. 1030.). Inni święci z dnia 29. lipca: Św. Kalinik, męczennik. - Św. Faustyn, wyznawca. - Św. Feliks II., papież. - Czcigodny Halinard, arcybiskup z Lyon. - ŚŚw. męczennicy Lucyla, Flora, Eugeniusz, Antonin, Teodor. - Św. Lupus, biskup z Troyes. - Św. Prosper, biskup z Orleans. - Bł. Urban II., papież. - ŚŚ. Symplicy, Faustyn i Beatryca, męczennicy-rodzeństwo. - Św. Serafina, matrona z Hiszpanii. / Dnia 30. lipca: Święta Julita, męczenniczka. (+ r. 303.). Tego samego dnia: Święci Abdon i Sennen, męczennicy. (Około r. 250.). Inni święci z dnia 30. lipca: Św. Eksplecyusz, biskup z Metz. - Św. Hatebrand, opat. - Bł. Mannez, brat św. Dominika. - ŚŚ. męczenniczki Maksyma, Donatyla i Rufina. - Św. Tatwin, arcybiskup z Canterbury. - Św. Terencyusz, dyakon. - Św. Rufin, męczennik. - Św. Ursus, biskup z Auxerre. / Dnia 31. lipca: Święty Ignacy Loyola. (1491 1556.). Inni święci z dnia 31. lipca: Czcigodny Bartłomiej de las Casas, Dominikanin, biskup z Chiapa, obrońca Indyan. - Św. Fabiusz, żołnierz-męczennik. - Św. Firneusz, biskup z Tagaste. - Św. German, biskup z Auxerre. - Św. Helena, wdowa i męczenniczka w Szwecyi. - Bł. Jan Columbini, założyciel Jezuatów. - Św. Piotr, arcybiskup z Rawenny. - ŚŚw. męczennicy Onezym, Alfiusz, Filadelfus, Cyryn, Erazm. - Św. Goselin, biskup z Metz.

Za późno. Nowela

Michał Bałucki

Smutna opowieść o świecie, który już dawno przeminął i o ludziach, którzy z pozoru tak różniący się od nas, w rzeczywistości byli tacy sami Opowieść chwyta za serce, opowieść wzrusza a oto jej fragment: U państwa Alfredów zapowiedziany był wielki wieczór. Okolica, pełna szlacheckich dworów, półpańskich pretensjonalnych pałacyków, obiecywała liczny zjazd; we dworze więc państwa Alfredów był ruch niemały, który jednak odbywał się z taktem i porządkiem, co przemawiało bardzo za zamożnością domu i dobrym jego zarządem. Wieczór się zbliżał, oświecono rzęsiście salony i długie strugi złotego światła padły drżące w ciemny ogród na murawę i jaśminy. Pani Alfredowa kończyła toaletę. Bogaty, ale mimo to skromny ubiór podnosił wdzięk posągowych jej kształtów, a ciężkie, ciemne ubranie na głowie, spięte łyskającymi brylantami, cudnie kłóciło się ze splotami jej jasnych włosów. Pani Alfredowa należała do tych kobiet, które nie tylko lubią, ale i umieją się ubrać; a była w chwili, kiedy ją poznajemy, w zenicie swej piękności, jak róże przed okwitem; miała lat 38. Kończąc toaletę, zmrużyła wielkie, szafirowe oczy i przez długie, czarne rzęsy przedarło się ciekawe spojrzenie do zwierciadła; zwierciadło musiało jej powiedzieć że piękna, bo lekki uśmiech zadowolenia przeleciał po dumnym, białym czole. Wstała i zadzwoniła. Wszedł lokaj

Wielka księga nalewek. 602 receptury nalewek, likierów, win, piw, miodów

Andrzej Sarwa

W książce zgromadzono ponad 600 receptur łatwych do wykonania domowym sposobem nalewek, likierów, win, piw i miodów, którymi można się nie tylko leczyć, ale również sprawiać przyjemność podniebieniu. Jest to pełne wydanie formie ebooka książki wydanej wcześniej jako papierowa i od lat cieszącej się niesłabnącym zainteresowaniem czytelników - mającej kilka wydań polskich i wydanie czeskie

Kronika polska w przekładzie Zygmunta Komarnickiego

Anonim zwany Gall

Nie wiadomo, kto był twórcą pierwszej polskiej kroniki, nieznane jest nawet jego imię. Nie zachowały się z wieków średnich żadne o nim wiadomości. Anonimowość była z jego strony zamierzona, co zaznaczył w przedmowie do księgi trzeciej. Anonim nie pochodził z Polski, a sam siebie określił wygnańcem i pielgrzymem (łac. exul et peregrinus)[3]. Niegdyś większość badaczy uważała go za mnicha, bo zamierzał po ukończeniu pracy w Polsce powrócić do miejsca, w którym złożył śluby, czyli do nieznanego z nazwy locus professionis. Jak niedawno zwrócono uwagę, Gall niekoniecznie żył według reguły św. Benedykta, gdyż były też inne znaczenia słowa professio, niezwiązane ze stanem mniszym. Mógł być równie dobrze duchownym diecezjalnym lub kanonikiem. Kronikę pisał na zamówienie, z nadzieją na materialną nagrodę. O tę nagrodę dopominał się we wstępach do ksiąg pierwszej i drugiej, a hojność Bolesławów Chrobrego i Szczodrego z wyraźnym naciskiem stawiał za wzór Krzywoustemu [za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kronika_Galla_Anonima]

Prawy rycerz

Szymon Starowolski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Autor zwraca się do szlachetnego rycerstwa wszystkich prowincji koronnych: Żadne królestwo, cni synowie koronni, i żadna rzeczpospolita nie może być bez stanu rycerskiego, dlatego na teraźniejsze szlacheckiej godności spojrzawszy zaniedbanie, zdało mi się nie od rzeczy tym, krótkim opisaniem prawego rycerza wzbudzić ospałych, aby zważywszy w sobie, jako przodkowie nasi prawymi rycerzami będąc, wszystkich pogranicznych sąsiadów rozsądkiem górując – sami znowu rzucili się do starych obyczajów, do starej religii katolickiej, do pism starożytnych, cnoty, i do ochoty rycerskiego rzemiosła. A między cnotami wszystkimi najpierwsza jest bogobojność albo świątobliwość, przez którą; pomnożenia chwały Pana Boga naszego szukamy, a potem dzielność rycerska, którą; kościoła ś. i ojczyzny bronimy, na niebo sobie i na sławę dobrą zarabiając. Dlatego cni rycerze koronni mieć mi za złe nie będziecie, iż was tym skryptem moim do staropolskich praw, obyczajów, religii i mnóstwa albo dzielności rycerskiej napominam; bom też sam tego płotu kół, i brat wasz na usługę wszelką; gotowy, który życzy, aby stan nasz rycerski i ozdoby jego były w rozkwicie.

Piękna Eleanor. Fair Elenor

William Blake

Piękna Eleanor. Fair Elenor - to książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition, którą na język polski przełożył Jan Kasprowicz Utwór przyciąga uwagę tak zwykłego czytelnika, miłośnika poezji, jak i krytyka czy badacza literatury, ponieważ jest jednym z niewielu wierszy w twórczości Blake'a napisanych w określonym gatunku; w tym przypadku jest to gatunek gotycki, a wiersz niezwykle sztywno trzyma się konwencji tegoż gatunku. Nastrój i klimat tego utworu poetyckiego budzą też lekki dreszczyk emocji, strachu i powodują szybsze bicie serca. Nastrój ów odnajdujemy już w pierwszych strofkach poematu: Wybiła północ; zadrży cicha wieża, / Z mogił powstają umarli; ku bramie / Spieszy zamkowej piękna Eleanor, / Zajrzy do wnętrza: głuchy jęk wśród sklepień. / Z straszliwym krzykiem upadłszy na ziemię, / Do głazów tuli pobladłe policzki. / Niby z grobowca płynie zaduch śmierci; / Naokół cisza, tylko jęk śród sklepień...

Hrabia Monte Christo. Le Comte de Monte-Cristo. The Count of Monte Cristo

Aleksander Dumas

Hrabia Monte Christo powieść Aleksandra Dumasa ojca z 1844 roku, uważana za najwybitniejsze dzieło w jego ogromnym dorobku. Akcja toczy się pomiędzy 24 lutego 1815 a 5 października 1838, z przerwą na okres wrzesień 1829 wiosna 1838. Miejscem akcji są wyspa Monte Christo (Montecristo), Marsylia, Paryż, Rzym oraz inne miejscowości we Francji i Włoszech. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Hrabia_Monte_Christo). Le Comte de Monte-Cristo est un roman dAlexandre Dumas, écrit avec la collaboration dAuguste Maquet et achevé en 1844. Il est partiellement inspiré de faits réels, trs lointainement empruntés la vie de Pierre Picaud. Ce roman est, avec Les Trois mousquetaires, lune des uvres les plus connues de lécrivain tant en France qu létranger. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Comte_de_Monte-Cristo). The Count of Monte Cristo is an adventure novel by French author Alexandre Dumas (pre) completed in 1844. It is one of the author's most popular works, along with The Three Musketeers. Like many of his novels, it is expanded from plot outlines suggested by his collaborating ghostwriter Auguste Maquet. The book is considered a literary classic today. According to Luc Sante, The Count of Monte Cristo has become a fixture of Western civilization's literature, as inescapable and immediately identifiable as Mickey Mouse, Noah's flood, and the story of Little Red Riding Hood. (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Count_of_Monte_Cristo).

Święta i Boska Liturgia Świętego Apostoła Jakuba, brata Pańskiego i pierwszego biskupa Jerozolimy. Wersja syryjska

Św. Jakub Apostoł

Liturgia ta, tradycyjnie związana z imieniem św. Jakuba brata Pańskiego, uważanego za pierwszego biskupa Kościoła jerozolimskiego, jak możemy wnosić z lektury katechez mystagogicznych św. Cyryla Jerozolimskiego, jest oparta na tradycjach rytualnych pierwotnego Kościoła jerozolimskiego. Jej datowanie jest trudne do ustalenia: niektórzy uważają, iż powstała bardzo wcześnie, bo już około roku 60 n.e., wszakże zdecydowana większość badaczy przesuwa te datę aż na IV wiek. Liturgia owa jest wciąż sprawowana przez niektóre Kościoły orientalne, m.in. indyjski (gdzie sprawuje się ją w językach malayalam, kannada, tamilskim, telugu, hindi i angielskim) czy syriacki (gdzie jest sprawowana po syryjsku).

Dorożkarz nr. 13

Michał Bałucki

Przezabawna opowieść o dorożkarzu, któremu magistrat przydzielił nr 13, co sprawiło, że potencjalni klienci przeważnie go omijali, a z jego usług korzystali tylko wtedy, gdy już nie mieli innego wyjścia. Ale przyszedł dzień, że to się zmieniło i dorożka nr 13 stała się najbardziej rozchwytywaną w mieście a jak do tego doszło, dowiesz się, miły czytelniku, po przeczytaniu tej książki. Lecz nie wszystko potem wyglądało już tak wspaniale, jak z pierwszych zdań można by wnioskować. Losy zarówno dorożkarza, jak i innych bohaterów opowieści były bardziej skomplikowane i mniej usłane różami niż byśmy im życzyli.

Bóg Cię kocha i ma dla Twojego życia wspaniały plan

Agata Łucja Bazak

Publikacja zawiera 31 rozważań m.in. o Bogu, wierze, modlitwie, sakramentach w tym chrzcie, Eucharystii i pokucie, sensie życia, przemijaniu, roli kobiety w rodzinie chrześcijańskiej oraz o rzeczach ostatecznych: śmierci i czyśćcu. W tym miejscu zaznaczę, iż przyjmuję istnienie piekła, tak, jak Kościół katolicki do wierzenia podaje. Nie mniej nie podjęłam z różnych względów, o których nie będę tutaj pisać, rozważań o nim. Może uczynię to innym razem, w innej książce.

Głos Pana kruszącego cedry libańskie, czyli rekolekcje dla osób, które się nawracają

Marcin Rubczyński

Zbiór nauk rekolekcyjnych dla osób zakonnych, jak też i świeckich, które się nawracają, zrywając z grzechem. Do nich to Pan Bóg kieruje te oto słowa: Dziecko moje! Łaski, które codziennie odbierasz ode mnie, są dwojakiego rodzaju, jedne wewnętrzne, drugie zewnętrzne. Wewnętrzne są to oświecenia rozumu i pobudki woli, prowadzące do dobrego lub od złego odciągające. Ileż to razy odbierasz je ode mnie w samych nawet upadkach twoich! Ale zauważ wielką złość twoją! Ileż to razy, zaślepiony niepowściągniętą żądzą, sprzeciwiłeś się tym łagodnym i słodkim moim poruszeniom! Gdy, niegodziwie zatykając uszy serca twego na mój głos, sprzeciwiałeś się moim natchnieniom, Ja jako kochający cię Ojciec twój nie oddalałem się jeszcze od ciebie, ale, pragnąc twego dobra, nowe dawałem ci pobudki. Patrz, jak wielka jest dobroć moja! Dziękuj za nią, a żałuj za twoją złość i popraw się z niej! Łaski zaś zewnętrzne są to te, które wziąłeś ode mnie na pożytek innych, jako to: nauka i większa wiedza różnych rzeczy, zdolności, roztropność itd. Te łaski na to dałem ci, abyś mnie doskonalej chwalił i służył, a bliźniemu twemu dopomagał. Czy tak czyniłeś? Przypomnij sobie, ile to razy podobnych łask używałeś dla własnej chluby, dla niegodziwego zysku! Przypomnij sobie twoją pychę, którą nadęty, więcej o sobie rozumiałeś, aniżeli o równych, a podobno i godniejszych od ciebie!

Sprawa kryminalna

Józef Ignacy Kraszewski

Jak najstarszych ludzi pamięć sięgała, nigdy jeszcze nic podobnego nie trafiło się na kilkadziesiąt mil wokoło. Bywały historie straszne, dziwne, jakich by się nikt spodziewać nie mógł wśród dworów spokojnych obywateli – kilka panien nader przyzwoitych i dobrze urodzonych dały się wykraść, ale natychmiast błogosławieństwo kościelne wybryk ten rozgrzeszyło; kłócili się ze sobą bracia aż do porywania na siebie i odgróżek, ale sąd polubowny zaraz zgodę ułatwił; sędzia poróżnił się raz z żoną tak, że od niego do klasztoru brygidek uszła – ano na drugi dzień przebłagał, powróciła, i żyli jak najzgodniej. W Zaborowie pokazywał się duch i łomotało na strychu, a po kilku pobożnych ofertach zupełnie straszyć przestało…

Myśli św. Jana Chryzostoma

Św. Jan Chryzostom

Dokonywanie wyboru Myśli świętego Jana Chryzostoma jest zadaniem niełatwym choćby z tego względu, że chciałoby się w tym wyborze uwzględnić przynajmniej wszystkie główne jego dzieła. To zaś jest niemal niepodobieństwem, gdyż dzieł tych jest wprost zdumiewająca obfitość. Morzem bezbrzeżnym nazwał jego literacką spuściznę jeden z najświetniejszych znawców literatury greckiej. Dość wspomnieć, że w słynnej Patrologii greckiej Mignea (na której tekście opieraliśmy wybór niniejszy) obejmuje ona osiemnaście grubych tomów, z których każdy liczy z górą półtora tysiąca stronic... Podziw dla tej imponującej pod każdym względem twórczości piśmienniczej wzrośnie jeszcze bardziej, gdy dowiemy się, że autor ten wziął się do pióra stosunkowo dość późno, licząc lat 27, i że następne lata jego ziemskiego pobytu, aż do chwili, gdy w sześćdziesiątym roku życia dokonał dni swoich, zapełnione były czynną pracą kapłańską, duszpasterską, administracyjną, modlitwą i ascezą, a wreszcie udziałem w sprawach politycznych, połączonym z wieloma trudami, przeciwnościami i niebezpieczeństwami. Dodajmy do tego, że Jan Chryzostom był pod względem fizycznym nader słabowity i że kilkakrotnie poważnie zapadał na zdrowiu. Wszystko to da nam pojęcie o sile geniuszu tego człowieka, na którą się składała: siła rozumu i myśli, siła wielkiego artyzmu a nade wszystko siła nieugiętego charakteru i woli.

Chrystianizm i materializm

Bp Michał Nowodworski

Wszystkie wrogie chrystianizmowi doktryny: idealne, realne i realno-idealne, ustąpiły ostatecznie przed materializmem. Materializm stał się za dni naszych potęgą wielką, i ufny w tę swoją potęgę, do otwartego już wystąpił z chrystianizmem boju, do walki na śmierć lub życie. Widział jednak, że walki tej zwycięsko prowadzić nie zdoła w sferze prawdziwej nauki i ścisłej myśli, przeto wydrwił wszelką naukę, której skrzywić nie mógł do swojej służby, ścisłość logiczną rozumowania wyśmiał jako scholastyczną staroświecczyznę, odezwał się do niskich chuci człowieczych, i przywłaszczywszy sobie prawo dalszego prowadzenia ludzkości po drodze postępu, wypowiedział chrystianizmowi w imię światła, nauki, rozumu, swobody i powszechnego szczęścia, nieubłagany bój na polu życia społecznego. I wmówił w swoich wiernych, że wszystko, czym się szczyci cywilizacja nowożytna, jego jest dziełem, że chrystianizm przeszkadza ziemskiemu szczęściu człowieka, stawiając mu marę pozaziemskiego żywota, że Kościół, jako tamujące dalszy pochód ludzkości rumowisko przeszłości, powinien być z drogi uprzątnięty i precz odrzucony. Sofiści tak skrzętnie około swego chodzili dzieła, tylu tajnych i jawnych, świadomych rzeczy i nieświadomych jej mieli popleczników, że obóz antychrystusowy wzmagał się ustawicznie. Całą wiedzę o stworzeniu, jaką zdobyły długie wieki pracy naukowej, obrócono przeciwko Stwórcy.