Żywoty Świętych Pańskich. Tom Piąty. Maj

Władysław Hozakowski

Dnia 1. maja: Święty Filip, apostół. (+ około r. 82.). Tego samego dnia. Święty Jakób Mniejszy, apostół. (+ r. 62.). / Dnia 2. maja: Święty Atanazy, patryarcha z Aleksandryi. (296 373.). Tego samego dnia: Święty Zygmunt, król Burgundyi. (+ r. 524.). Inni święci z dnia 2. maja: Św. Awia, dziewica i męczenniczka. - Św. Bertyn młodszy, opat. - Św. Konstantyn, wyznawca. - Św. Felicyssyma, dziewica i męczenniczka. - Św. German, biskup i męczennik z Pikardyi. - ŚŚw. Elpidyusz i Lupus, męczennicy. - Św. Sekundus, biskup z Awila. - Św. Walbert, opat. - Św. Oliwa, dziewica i męczenniczka. - Św. Flamina, dziewica i męczenniczka. - Św. Wiborata, dziewica i św. Rachylda jej towarzyszka, pustelniczki. / Dnia 3. maja: Znalezienie Krzyża świętego. (Roku 326.). Tego samego dnia: Święty Aleksander I., papież. (109 119.). Inni święci z dnia 3. maja: Św. Aufryd, biskup z Utrecht. - Św. Dyodor i Rodopyan, męczennicy. ŚŚw. Euzebiusz, kapłan, i Awit, dyakon, męczennicy. - Św. Hermogenes, męczennik. - Św. Juwelan, biskup z Narni. - ŚŚw. Sosteneusz i Uguccio z założycieli zakonu Sług Maryi. - Św. Ursyusz, pokutnik. - Św. Wiola, dziewica i męczenniczka. / Dnia 4. maja: Święta Monika, wdowa. (332-387). Tego samego dnia: Święty Floryan, męczennik. (+ r. 304.). Inni święci z dnia 4. maja: Św. Ada, ksieni. - Św. Antonia, męczenniczka. - Św. Krescencyusz, kapłan. - Św. Cyryak, biskup i męczennik z Jerozolimy. - Św. Helena, dziewica. - Bł. Władysław z Gielniowa, zakonnik. - Bł. Michał Giedrojć, kanonik regularny. - Bł. Stanisław Kaźmierczyk, kanonik regularny. Św. Paulin, biskup z Senigaglia. - Św. Pelagia, dziewica i męczenniczka. - Św. Sylwan, biskup i męczennik z Gaza. - Św. Synezyusz, męczennik. - Św. Weneryusz, biskup z Medyolanu. - Św. Porfyry, kapłan i męczennik. / Dnia 5. maja: Święty Pius V., papież. (1504 1572.). Czcigodna Jutta z Chełmży. (+ r. 1264.). Inni święci z dnia 5. maja: Św. Arybert, biskup z Tortyny. - Św. Atanazy, biskup z Koryntu. - Św. Krescencyana, matrona rzymska. - Św. Eulogiusz, biskup z Edessy. - ŚŚw. męczennicy Grzegórz, Archelausz, Felicissima. - Św. Heryna, męczenniczka. - Św. Leon, Bazylianin. - Św. Maksym, biskup Jerozolimy. - Św. Teodor, biskup z Bologna. - Św. Waldrada, ksieni. - Św. Arybert, dyakon. / Dnia 6. maja: Św. Elżbieta, księżniczka węgierska, Dominikanka. (1297 1338.). Tego samego dnia: Męczeństwo św. Jana Ewangelisty. (Około r. 95.). Inni święci z dnia 6. maja: ŚŚw. Adalward i Stefan, biskupi szwedzcy z Birka. - Św. Benedykta, dziewica i zakonnica. - Św. Eadbert, biskup z Lindisfarne. - Św. Ewodyusz, biskup z Antyochyi. - Św. Petronacy, opat. - Bł. Prudencya, Augustynyanka. - ŚŚw. męczennicy Sekundyan, Maryna, Konkordya. - Św. Justus, biskup z Vienne. - Św. Lucyusz, biskup z Cyrene. - Św. Maurelyusz, biskup z Imola. / Dnia 7. maja: Święty Jan z Bewerlay, arcybiskup z York. (+ r. 721.). Tego samego dnia: Święty Benedykt II., papież. (Panował roku 684 685.). Inni święci z dnia 7. maja: Św. Albert, rolnik. - ŚŚw. dziewice i męczenniczki Flawya, Domicela, Eufrozyna, Teodora. - Bł. Gizela, królowa węgierska. - Św. Mastydya, dziewica. - Św. Maureliusz, biskup i męczennik z Ferrara. - ŚŚw. pustelnicy Reginald i Frankus. - Św. Piotr, biskup z Pawia. - Św. Juwelan, męczennik. - Św. Kwadratus, męczennik. / Dnia 8. maja: Święty Stanisław, biskup krakowski, męczennik. (1030 1079.). Inni święci z dnia 8. maja: Św. Amatus wyznawca. - Św. Aurelian, biskup z Limoges. - Św. Dezyderaty, biskup z Bourges. - ŚŚw. męczennicy Eutyk i Marcya. - Św. Godon, biskup z Metz. - Św. Heladyusz, biskup z Auxerre. - Św. Wiktor, żołnierz i męczennik. - Św. Wiron, biskup irlandzki. - Św. Beatus, pustelnik. - Św. Piotr, arcybiskup z Terentasia. - Św. Bonifacy IV., papież. / Dnia 9. maja: Święty Grzegórz z Nazyanzu, biskup i nauczyciel Kościoła. (323 389.). Inni święci z dnia 9. maja: ŚŚw. męczennicy Afrodyzy, Jukundus i Firmus. - Św. Beatus, pustelnik. - Św. Elżbieta, ksieni, siostra św.Kolumby. - Św. Geroncyusz, biskup z Cervia. - Św. Grzegórz, kardynał i biskup z Ostia. - Św. Hermans, uczeń apostolski. - Św. Luminoza, dziewica. - Św. Pryskus, biskup z Nocera. - Św. Tudyn, opat. - Bł. Mikołaj Albergati, kardynał i biskup z Bologna. / Dnia 10. maja: Święty Antonin, arcybiskup Florencyi. (1389 1459.). Tego samego dnia: Święty Gordyan, męczennik. (+ r. 362.). Inni święci z dnia 10. maja: Bł. Beatryca, Benedyktynka. - Św. Cezarya, dziewica i męczenniczka. - Św. Koncessa, dziewica. - Św. Wilhelm, kapłan. - Św. Mirus, pustelnik. - ŚŚw. Sylwester i Frominyusz, biskupi z Besancon. - Św. Probata, męczenniczka. - Św. Solongia, dziewica i męczenniczka. / Dnia 11. maja: Święty Frańciszek Hieronimo z Towarzystwa Jesusowego. (1645 1716.). Inni święci z dnia 11. maja: Św. Fabiusz, męczennik. - Św. Walter, opat. - Św. Majolus, opat. - Św. Licerya, dziewica i męczenniczka. - Św. Mamert, biskup z Vienne. - Św. Nepocyan, kapłan. - Św. Filip, pustelnik. - Św. Fremmed, król angielski i męczennik. - Św. Iluminat, wyznawca. - Św. Milhard, biskup z Seez. / Dnia 12. maja: Święci Nereusz, Achyleusz i Flawia Domicela, męczennicy (+ r. 98.). Tego samego dnia: Święty Pankracy, męczennik. (Około r. 304.). Inni święci z dnia 12. maja: Wielebny Engelbert, opat. - Św. Epifaniusz, biskup z Salamina na Cyprze. - Św. German, patryarcha Konstantynopola. - Św. Gwidon z Kortony, z zakonu frańciszkańskiego. - Św. Modoald, biskup z Trewiru. - Św. Ryktruda, ksieni. - Św. Soteris, dziewica i męczenniczka. / Dnia 13. maja: Święty Serwacy, biskup z Tongern. (288 384.). Inni święci z dnia 13. maja: Św. Agnieszka, ksieni. - ŚŚw. męczennicy Afrodyzy, Lusyusz, Cyryla. - Św. Dominika, dziewica. - Św. Glycerya, dziewica i męczenniczka. - Św. Jan Milczek, biskup-pustelnik z Tanara. - Św. Marcelian, biskup z Auxerre. - Św. Mucyusz, kapłan. - Św. Natalis, arcybiskup z Medyolanu. - Św. Onezym, biskup z Soissons. - Św. Piotr Regalatus, z zakonu św. Frańciszka. - Św. Rolendis, dziewica. / Dnia 14. maja: Święty Bonifacy z Rzymu, męczennik. (Około r. 307). Tego samego dnia: Święty Pachomiusz, opat z Tabenna. (292 348.). Inni święci z dnia 14. maja: Św. Ampeliusz, kowal-pustelnik. - Św. Bonozy, biskup z Salerno. - Św. Gerard z Villamagna, Frańciszkanin. - ŚŚw. męczenniczki Justyna i Henedyna. - Św. Pachalis I., papież. - Św. Pomponiusz, biskup z Neapolu. - Św. Poncyusz, męczennik. - Św. Bewignat, pustelnik. - Św. Erembert, biskup z Toulouse. - Św. Halward, męczennik z Norwegii. / Dnia 15. maja: Święty Jan de la Salle, założyciel Braci szkół chrześcijańskich. (1651 1719.). Tego samego dnia: Święty Izydor Oracz. (+ r. 1170.). Inni święci z dnia 15. maja: Św. Cezarea, dziewica i pustelniczka. - Św. Florencyusz, biskup z Porto Baratto. - Św. Mancyusz, biskup z Evora. - Św. Rosula, męczenniczka. - Św. Symplicyusz, biskup z Sardynii. - Św. Ursus, biskup z Fano. - ŚŚw. męczennicy Piotr, Andrzej, Paweł, Dyonyzya. - ŚŚw. męczennicy Herakliusz, Paulin, Benedymus. - Św. Dymydryan, biskup z Werony. - ŚŚw. Cyryla i Zofia, dziewice i męczenniczki w Rzymie. / Dnia 16. maja: Święty Jan Nepomocen, męczennik. (1330 1383.). Inni święci z dnia 16. maja: Św. Adam, opat. - Św. Eupurya, dziewica. - Św. Gencyusz, pustelnik. - Św. Hilary, biskup z Pavia. - Św. Honoraty, biskup z Amiens. - Św. Maksyma, dziewica. - Św. Perygryn, biskup z Auxerre. - Św .Szymon Stock jenerał Karmelitów. - Św. Ubald, biskup z Gubbio. - ŚŚw. męczennicy Walenty i Damian. - ŚŚw. męczennicy Akwilin i Wiktoryan. - Św. Fortis, biskup i męczennik z Bordeaux. - Św. Andrzej Bobola. / Dnia 17. maja: Święty Paschalis Baylon z zakonu św. Frańciszka. (1540 1592.). Inni święci z dnia 17. maja: Św. Barbara z Cagliari, dziewica i męczenniczka. - Św. Brunon, biskup z Wurzburga. - Św. Fabiusz, męczennik. - Św. Franchilda, matka św.Austreberty. - Św. Restytuta, dziewica i męczenniczka. - Św. Stefan, patryarcha Konstantynopolu. - Św. Walerya, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Achryon, Wiktor, Bazyla, Sylwan. / Dnia 18. maja: Święty Feliks z Cantalizio z zakonu Kapucynów. (1515 1587.). Tego samego dnia: Święty Eryk, król szwedzki, męczennik. (+ r. 1151.). Inni święci z dnia 18. maja: Św. Eufrazya, męczenniczka. - Św. Feliks, biskup z Spoleto. - Św. Potamion, biskup i męczennik z Heraklei. - Św. Syra, dziewica i męczenniczka. - Św. Wenancyusz, męczennik. - Bł. Wilhelm, Augustynyanin. - ŚŚw. męczennicy Kasyusz, Wiktor, Julian, Lucegia. - Św. Konvalus, archidyakon z Glasgow. - Bł. Salwiusz, Benedyktyn. / Dnia 19. maja: Św. Piotr Celestyn V., papież (1215 1296.). Tego samego dnia. Święty Dunstan, arcybiskup z Canterbury. (+ r. 988.). Inni święci z dnia 19. maja: Św. Cyryaka, dziewica i męczenniczka. - Św. Cyryl, biskup z Trewiru. - ŚŚw. męczennicy Paternus, Urbana, Kalonika, Julia, Ingenua. - Św. Pudens, senator rzymski z córką św. Pudencyaną, dziewicą. - Bł. Alkuin, opat. - Św. Emil, męczennik. - Św. Hadulf, biskup z Arras. - Bł. Teofil z Corte, Frańciszkanin. / Dnia 20. maja: Święty Bernardyn z Siena. (1380 1444.). Inni święci z dnia 20. maja: Św. Anastazy, biskup z Brescia. - Bł. Bartłomiej Holzhauser, założyciel zakładów wspólnego życia kapłanów. - Czcigodny Krzysztof Kolumb, odkrywca Ameryki. - Św. Etelbert król, angielski. - Św. Faustyn, opat. - Św. Iwon, biskup z Chartres. - Św. Teodor, biskup z Pavia. - ŚŚw. męczenniczki Wiktorya, Marcelosa, Salsa. - Św. Austregizyl, arcybiskup z Bourges. - Bł. Kolumba di Rieti, Dominikanka. - ŚŚw. pustelnicy Talazyusz i Marek. / Dnia 21. maja: Święty Jan Bonvisi. (1509 1572.). Inni święci z dnia 21. maja: ŚŚw. Azelfiusz i Amoniusz, biskupi Egiptu. - Czcigodny Erenfryd z żoną Matyldą i córką Richezą, królową polską. - Św. Florentyn, opat. - Św. Godryk, pustelnik. - Św. Hilary, biskup z Toulouse. - Św. Hospicyusz, pustelnik. - Św. Itisberga, dziewica, siostra Karóla Wielkiego. - Św. Maureliusz, kapłan. - Św. Teobald, arcybiskup z Vienne. - ŚŚw. męczennicy Wiktus, Manrela i Mirela. / Dnia 22. maja: Święta Julia, dziewica i męczenniczka. (Około r. 450.). Inni święci z dnia 22. maja: Św. Aigulf, arcybiskup z Bourges. - Św. Atton, biskup z Pistoja. - ŚŚw. Kastus i Emilian, męczennicy. - Św. Kolumbina, dziewica i męczenniczka. - Św. Fulkon, wyznawca z Akwinu. - Św. Fulgenty, biskup z Otricoli. - Św. Helena, dziewica z Auxerre. - Św. Lupus, biskup z Limoges. - Św. Marcyan, biskup z Raweny. - Św. Ryta di Cascia, Augustynyanka. - Św. Roman, opat, nauczyciel św. Benedykta. - Św. Goswin, chłopiec-męczennik. - Św. Aurelian z synem Maksymem, męczennicy. / Dnia 23. maja: Święty Jan de Rossi. (1698 1764.). Tego samego dnia. Błogosławiony Andrzej Bobola, męczennik. (1592 1657.). Inni święci z dnia 23. maja: Św. Anno, biskup z Werony. - Św. Dezydery, biskup z Langres. - Św. Dezydery, biskup z Vienne. - Św. Euleby, biskup z Neapolu. - Św. Eufrozyna, zakonnica z Połocka. - Św. Medyk, szewc-pustelnik. - Św.Merkuryalis, biskup z Forli. - Św. Wilhelm, piekarz-męczennik. - Św. Eutychyusz, opat. - ŚŚw. męczennicy Kwincyan, Montana, Januarya, Emelya, Nonna, Almeryda, Nicya, Faustus. - Św. Michał, biskup z Synnada. / Dnia 24. maja: Święci bracia Donacyan i Rogacyan, męczennicy. (Około r. 287.). Tego samego dnia. Błogosławiony Jan de Prado z zakonu Frańciszkanów, męczennik. (+ r. 1636.). Inni święci z dnia 24. maja: Św. Afra, męczenniczka z Brescia. - Czcigodna Marya od Jezusa z Agreda, Klaryska. -ŚŚw. męczenniczki Zuzanna, Marcyanna i Paladya. - Św. Tomasz Salus, mnich. - Św. Wincenty z Lerinu, zakonnik. - Św. Wincenty, biskup z Foligno. - Czcigodny Hildebert, arcybiskup Moguncyi. - Św. Melecyusz, męczennik. - Św. Marta, matka Szymona Słupnika młodszego. / Dnia 25. maja: Święty Grzegórz VII., papież. (Panował r. 1073 1085.). Inni święci z dnia 25. maja: Św. Benegard, dyakon i męczennik. - Św. Bonifacy IV., papież. - Św. Eutropia, męczenniczka. - Św. Genadyusz, biskup i Astorga. - Św. Leon, opat. - Św. Urban I., papież. - Św. Zenobiusz, biskup Florencyi. - Św. męczennicy Saturnin, Wiktoryna, Flawin. - Św. Dyonyzy, biskup Medyolanu. - Św. Egilhard, opat. - Św. Celestyn, męczennik. - Św. Olbian, biskup z Anea. - ŚŚw. męczennicy Sencyana, Wincenty, Sankcya. / Dnia 26. maja: Święty Filip Nereusz, założyciel Oratoryanów. (1515 1595.). Inni święci z dnia 26. maja: ŚŚw. Abercyusz z siostrą swa Heleną, męczennicy. - Św. Berengar, Benedyktyn. - Św. Bobolin, biskup z Vienne. - Św. Eleuteryusz, papież i męczennik. - ŚŚw. męczennicy Herakliusz i Mundyna. - Św. Lambert, biskup z Vence. - Bł. Margana od Jezusa, dziewica. - Św. Memoryusz, pustelnik. - Św. Pryskus, męczennik. - Św. Kwadratus, biskup z Aten. - Św. Zacharyasz, biskup i męczennik z Vienne. / Dnia 27. maja: Święta Marya Magdalena de Pazzis, Karmelitanka. (1566 1607.). Inni święci z dnia 27. maja: Św. Będa, nauczyciel Kościoła. - Bł. Eleonora Ortis, Karmelitanka. - Św. Feliks, męczennik z Benewentu. - Bł. Frydryk, biskup z Luttich. - Jan I., papież i męczennik. - Św. Liberiusz, pielgrzym. - ŚŚw. męczennicy Alypiusz i Juliana. - Św. Eutrapus, biskup z Orange. - Św. Hildebert, biskup z Meaux. - ŚŚw. męczennicy Restytuta, dziewica i Cyryl, kapłan. - Bł. Serafina Kajetana, dziewica i ksieni z Syrakuz. / Dnia 28. maja: Święty Augustyn, arcybiskup z Canterbury. (+ r. 605.). Inni święci z dnia 28. maja: Św. German, biskup Paryża. - ŚŚw. męczennicy Emil, Jukundyan, Luciusz. - Św. Eutychyusz, biskup i męczennik z Melitene. - Św. Justus, biskup z Urgel. - Bł. Lanfrank, arcybiskup z Canterbury. - Św. Nicetas, biskup z Chalcedonu. - Św. Podyusz, arcybiskup Florencyi. - Św. Senator, biskup Medyolanu. - Św. Ubaldeska, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Portinus i Arminia. - Św. Juwenal, biskup z Cagliari. - Bł. Wilhelm, pustelnik. / Dnia 29. maja: Święty Maksymin, biskup z Trewiru. (+ r. 349.). Inni święci z dnia 29. maja: Św. Bona, zakonnica. - Św. Konon, męczennik. - Czcigodny Egilo, opat z Prum i arcybiskup z Sens. - Sw. Eleuteryusz, wyznawca. - Św. Gerard, biskup z Macon. - Bł. Joachim de Floris, opat z Kalabryi. - Św. Maksym, biskup z Werony. - Św. Teodozya, dziewica i męczenniczka. - Św. Marya, dziewica z Antyochyi. - Bł. Markward, braciszek franciszkański. - Św. Restytut, męczennik. / Dnia 30. maja: Święty Ferdynand III., król Kastylii i Leonu. (1198 1252.). Tego samego dnia: Święty Feliks I., papież-meczennik. (Panował r. 269 274.). Inni święci z dnia 30. maja: Św. Anastazy, biskup z Pavia. - Św. Bazyli i Emilia, rodzice św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza z Nyssa, św. Piotra z Sebaste i św. Makryny. - Św. Hugbert, mnich. - Czcigodna Joanna d'Arc, dziewica orleańska + r. 1431. - Św. Wenancyusz, wyznawca. - ŚŚw. męczennicy Euzebiusz, Roman, Melecyusz, Krystyna. - Św. Eksuperancyusz, biskup Raweny. / Dnia 31. maja: Święta Aniela Merici, założycielka Urszulanek. (1474 1540.). Tego samego dnia: Święta Petronela, dziewica. (Około r. 50.). Inni święci z dnia 31. maja: Bł. Joanna Varani, ksieni Klarysek. - Bł. Feliks z Nikozya z zakonu Kapucynów. - Św. Getruda dziewica i męczenniczka. - Św. Lupicyn, biskup z Werony. - Św. Mechtylda, ksieni z hrabiów Andechs. - Św. Paschazy, dyakon. - Czcigodny Roland hrabia Shans, z czasów Karóla Wielkiego. - Św. Sylwiusz, biskupz Toulouse. - Św. Symplician, męczennik. - Św. Donacyan, męczennik. - Bł. Witalis z Bastia, pustelnik.

O rusińskiej i rosyjskiej szlachcie

Marian Gorzkowski

WAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT Ze wstępu: Jeśli heraldyka polska od lat trzystu tak się bogato rozwinęła w literaturze naszej, że stanowi odrębny jej dział a już od dawna tak obfite zawiera materiały, że nie ma Kroniki, Pamiętnika, Sylvarerum, Raptularza, Uniwersału, Aktów itd., gdzie by nie było większych lub mniejszych źródeł dla niej; to te źródła tak rozgałęzione obejmują wypadki i tak ogromny wciągnęły obszar prowincji i krajów, że nie tylko Lwów, Kraków, Gniezno, Poznań, Wilno, Kijów, lecz nadto Mińsk, Smoleńsk, Mohylew, Czernihów, Połtawa, Charków, słowem wszystkie dzisiejsze kraje i miasta nawet za Dnieprem, muszą się do nas uciekać, gdy im przychodzi ochota odszukać wspomnienia albo o swych przodkach, jakiej by oni nie byli religii i pochodzenia, albo o majątkach. Niniejsza książka zawiera ogromną ilość ważnych oraz interesujących informacji dotyczących szlachty rusińskiej i rosyjskiej.

Sandomierz niesamowity. Zjawy duchy upiory a takoż i zdarzenia straszne nadzwyczajne oraz znaki niezwykłe i groźne

Andrzej Sarwa

Jedno z najstarszych miast w Polsce, gdzie ciągłość osadnictwa trwa nieprzerwanie od około 6500 lat, prócz chwalebnej historii, prócz wielkiego znaczenia w dziejach Polski, roli jednej z kolebek naszej ojczystej tradycji, kultury, państwowości i religijności przechowuje tak w pamięci swoich mieszkańców, jak i na kartach starodawnych ksiąg liczne opowieści o zjawach, duchach, upiorach, o zdarzeniach strasznych, nadzwyczajnych oraz o znakach niezwykłych i groźnych. W książce znajdują się bardzo intrygujące opowieści z dreszczykiem oparte nie tylko na wątkach legendarnych, ale także i na faktach. Treść: O Mariackim Stoku, demonicznej owieczce i kościele, który się zapadł pod ziemię, Urodzony Łukasz Słupecki, opętany przez demona i sandomierski bies...

Sonety

O. Karol Antoniewicz T. J.

Zbiór przepięknych sonetów XIX-wiecznego znakomitego poety Karola Antoniewicza zawierający między innymi te oto utwory: Wstęp. Ranek. Życie. Ucieczka. Burza. Grób. Noc. Współczucie. Sen. Pielgrzym. Nadzieja. Życie. Łzy. Jesień. Oko. To ona. Głos rozpaczy. Odpowiedź Opatrzności. Miłość. Żeglarz. Dobranoc. Wizyta.

Tales of the Enchanted Islands of the Atlantic

Thomas Wentworth Higginson

Hawthorne in his Wonder Book has described the beautiful Greek myths and traditions, but no one has yet made similar use of the wondrous tales that gathered for more than a thousand years about the islands of the Atlantic deep. Although they are a part of the mythical period of American history, these hazy legends were altogether disdained by the earlier historians; indeed, George Bancroft made it a matter of actual pride that the beginning of the American annals was bare and literal. But in truth no national history has been less prosaic as to its earlier traditions, because every visitor had to cross the sea to reach it, and the sea has always been, by the mystery of its horizon, the fury of its storms, and the variableness of the atmosphere above it, the foreordained land of romance. In all ages and with all sea-going races there has always been something especially fascinating about an island amid the ocean. Its very existence has for all explorers an air of magic. An island offers to us heights rising from depths; it exhibits that which is most fixed beside that which is most changeable, the fertile beside the barren, and safety after danger. The ocean forever tends to encroach on the island, the island upon the ocean. They exist side by side, friends yet enemies. The island signifies safety in calm, and yet danger in storm; in a tempest the sailor rejoices that he is not near it; even if previously bound for it, he puts about and steers for the open sea. Often if he seeks it he cannot reach it.

Historia Attyli i jego następców aż do usadowienia się Węgrów w Europie tom I

Amédée Thierry

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Attyla (łac. Attila z goc. dosłownie Mały ojciec, Ojczulek), zwany też Biczem Bożym (ur. 406, zm. 453) władca Hunów w latach 445-453. Razem ze swoim bratem Bledą stworzył imperium, które sięgało od Danii po Bałkany i od Renu aż do Morza Kaspijskiego. Attyla urodził się w 406, jako syn Mundzuka. Razem ze swym starszym bratem Bledą odziedziczył tron po stryju Ruasie. Po objęciu władzy nad plemieniem rezydował w okolicy Tokaju w górnych Węgrzech. W roku 441 spustoszył Mezję, Ilirię i Trację. W 445 w trakcie polowania zabił swego brata Bledę, z którym dotychczas dzielił przywództwo nad Hunami, myląc go z niedźwiedziem. W 447 najechał Cesarstwo Wschodniorzymskie i zmusił cesarza Teodozjusza II do jednorazowego trybutu w wysokości 6000 funtów złota, potroił też wówczas do 2100 rzymskich funtów złota płaconą przez cesarstwo coroczną daninę. Jednym z zarzutów wobec Rzymian było zbezczeszczenie przez biskupa z Margus królewskich grobów Hunów na północ od Dunaju. Attyla chciał poślubić Honorię, siostrę cesarza Walentyniana III. Kiedy zabiegi wodza Hunów o jej rękę zostały odrzucone (450), przeprawił się przez Ren na zamieszkane przez Franków tereny Cesarstwa Zachodniorzymskiego i zburzył wiele miast frankijskich, między innymi Metz. Oblegał też Orlean, ale zachodniorzymski wódz Aecjusz Flawiusz odparł go spod miasta. Na Polach Katalaunijskich między Troyes a Metzem doszło do krwawej bitwy pomiędzy wojskami Attyli a Wizygotami, Burgundami, Frankami i Rzymianami. Hunowie zostali pokonani. Attyla cofnął się, ale w następnym roku (452) najechał północną Italię. Zburzył m.in. Akwileję, głód i panująca wśród Hunów zaraza skłoniły go jednakże do zaprzestania najazdu. W 453 Attyla zmarł z powodu krwotoku z nosa, kiedy krew zalała mu płuca, podczas gdy sam monarcha był kompletnie bezwładny z powodu nadmiernej ilości spożytego alkoholu. Zabawa Hunów odbywała się z okazji zawarcia małżeństwa Attyli z Ildico, jego ostatnią żoną. Synowie Attyli podzielili państwo między siebie, co doprowadziło do jego dezorganizacji i rozpadu. Według innych źródeł, Attyla zmarł w wyniku przepicia na własnym ślubie lub zmarł we własnym łóżku w wyniku otrucia. W 454 Gepidzi rozbili Hunów w bitwie nad rzeką Nedao. Ich resztki uszły na wschód. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Attyla)

Krwawe znamię

Józef Ignacy Kraszewski

Akcja powieści toczy się w XVIII w., w Lubelskiem. Mielsztyniec to gniazdo rodowe w dawnych czasach nader wpływowego rodu Spytków Leliwitów. Senior rodu, hrabia Spytko, wraz ze swą małżonką Elizą mieszka w owym majątku. Mieszkają sami (nie licząc służby oczywiście), albowiem ich syn Eugeniusz wyjechał za granicę na studia. Z Melsztyńcem związane są przerażające legendy i opowieści, głoszące jakoby ów starożytny ród był obciążony pokoleniowym przekleństwem, a na domiar w dworze pojawiają się duchy i upiory, między innymi babka hrabiego, która tak jak i inne widma zmarłych kobiet, ma krwawą szramę na szyi. Jaki jest powód owych nieprawdopodobnie przerażających zdarzeń? Czemu tak się dzieje. Jaka jest tajemnica i rodu i pałacu? Próby ich rozwikłania podjął się dziedzic sąsiedniego majątku, pan Nikodem Repeszko. Pod rozmaitymi pozorami próbował się on zbliżyć do rodziny Spytków, aby poznać ich sekrety. Lecz nie było to proste bowiem Spytkowie unikali kontaktu z innymi. Czy mu się udało? Jaka była ta straszliwa tajemnica? Tego czytelnik dowie się po lekturze całej książki. I ręczymy, że się nie zawiedzie...

Lecznictwo ludu polskiego

Henryk Biegeleisen

REPRINT: ‘Lecznictwo ludu polskiego’ to książka zawierająca gruntownie opisane zarówno przyczyny chorób i dolegliwości, jak i sposoby ich leczenia stosowane w medycynie ludowej. Znajdziemy tam między innymi podane przyczyny chorób, tak jak je rozumieli znachorzy i lud, ale przede wszystkim wskazówki jak je leczyć i to nie tylko przy użyciu tradycyjnych leków, ale także zamawiania przez znachorów, guślarzy i czarownice. Książka niniejsza to prawdziwa kopalnia wiedzy dotycząca tematyki lecznictwa ludowego. Z książki usunięto ilustracje, ponieważ nie było do nich odniesień w tekście, ani nie wnosiły niczego do samego opisu chorób i sposobów kuracji. Niezwykle ciekawa książka!

Tajemnica zamku Rodriganda

Karol May

Odkryj fascynujący świat pełen przygód w tomie "Zamek Rodriganda", który wyszedł apod pióra Karola Maya. Autor zabierze Cię w podróż po różnych krajach i kontynentach w towarzystwie grupy ciekawych świata bohaterów. Stawiając czoła nowym wyzwaniom, mierząc się z niebezpieczeństwami, odkrywając tajemnice i podejmując walkę z różnymi złymi ludźmi, by bronić dobra i sprawiedliwości. Poczuj ekscytację z podróży wraz z bohaterami, gdyż świat Karola Maya otwiera przed tobą niezliczone możliwości. Z każdą stroną tej powieści zanurzysz się w pełną przygód historię, która wciągnie Cię od pierwszej do ostatniej strony. Czy bohaterowie zdołają pokonać przeciwności losu? Czy odnajdą drogę do zwycięstwa? Odpowiedzi na te pytania czekają na Ciebie w "Zamku Rodriganda". Przekonaj się, jakie tajemnice kryje niniejszy tom i jakie niesamowite wyzwania czekają na bohaterów. Ta książka to nie tylko podróż do odległych miejsc, ale także emocjonująca opowieść o odwadze, przyjaźni i niewzruszonej wierze w dobro. Czytasz dla przyjemności? "Zamek Rodriganda" dostarczy Ci jej pod dostatkiem!

Manicheizm. Religia światłości

Andrzej Sarwa

Kolejna publikacja Andrzeja Sarwy, w sposób przystępny i interesujący prezentująca religię, która wykształciła się w III wieku n.e. na Bliskim i Środkowym Wschodzie, na obszarze imperium sasanidzkiego, a konkretnie na terenie Mezopotamii oraz Iranu. W najogólniejszym zarysie manicheizm można scharakteryzować jako starożytną perską naukę o odwiecznej walce między siłami Światłości i Ciemności, między kosmicznymi początkami dobra i zła. Manicheizm to jednak nie tylko dualistyczna, ale również i synkretyczna religia. W odróżnieniu od większości współczesnych mu kultów był jedną z niewielu religii całkowicie stworzonych przez jednego człowieka i to religią stworzoną świadomie, do czego wykorzystał on wiele współczesnych mu wierzeń. Chociaż oczywiście nie wolno zapominać, że impulsem do jej stworzenia było objawienie jakiego doznał Mani. Bez owego objawienia zapewne nigdy by do tego nie doszło. Manicheizm stał się rzeczywistą, w pełni rozwiniętą religią, która miała bardzo wielu wyznawców i entuzjastów, nawet wśród wybitnych osobistości, a która istniała przynajmniej przez tysiąc lat.

Trojanki

Eurypides

Trojanki klasyczna tragedia grecka napisana przez Eurypidesa w V w. p.n.e., wystawiona w 415 p.n.e. Jest to jedno z 18 zachowanych do dzisiaj dzieł tego autora. Stanowi cześć trylogii trojańskiej wraz z niezachowanymi sztukami Aleksander i Palamedes. Nowatorstwo utworu polega na zestawieniu ciągu scen, obrazujących w skrócie zagładę Troi. Tragedia przedstawia trojańskie kobiety przebywające w greckiej niewoli. Piotr Wojciech Kotlarz podkreśla, że sztuce tej Eurypides zrywa z heroicznym ukazywaniem wojny trojańskiej jako wielkiego zwycięstwa Greków, koncentrując się na grabieżach i okrucieństwach popełnianych przez greckich wojowników. Osobami dramatu są bóg Posejdon, bogini Atena, Hekabe, niegdyś królowa Troi, Kasandra, jej córka, Andromacha, wdowa po Hektorze, Menelaos, król Myken, Helena, jego żona i grecki woźny Taltybios. Oprócz tego w sztuce występuje chór branek trojańskich. (Za Wikipedią).

Prawda

Émile Zola

"Prawda", ostatnie arcydzieło Emila Zoli, którego publikacja miała miejsce dzień po śmierci autora. To pozycja, która nie tylko stanowi część wielkiego cyklu powieściowego, ale wydaje się być prawdziwym duchowym testamentem pisarza. Akcja powieści koncentruje się wokół losów Szymona, żydowskiego nauczyciela niesłusznie oskarżonego o brutalne zabójstwo nastolatka. To opowieść o błędzie sądowym, ale także wiele więcej. W trakcie lektury widoczna jest silna analogia do słynnej sprawy Dreyfusa, a walka Zoli o sprawiedliwość i prawdę przybiera nową, głębszą warstwę. Jednak "Prawda" to nie tylko literacki manifest przeciwko niesprawiedliwości. To także kompleksowy obraz społeczeństwa francuskiego w XX wieku. Autor rozbiera mechanizmy błędów sądowych, ujawniając ukryte interesy finansowe, namiętności i walkę o władzę. W centrum dyskusji stawia wpływ Kościoła i proces sekularyzacji edukacji, co stanowi jeden z głównych tematów życia Francuzów tamtych czasów. "Prawda" to literacka podróż przez historię i psychologię społeczeństwa. Ta powieść łączy w sobie dziedzictwo naturalizmu z tradycją Victora Hugo, tworząc literackie arcydzieło pełne mocy i znaczenia.

Beowulf

Nieznany

Beowulf to epicki poemat anglosaski, którego autor nie jest znany. Ułożony prawdopodobnie na początku VIII wieku (jedyny rękopis pochodzi z około 1000 roku), jest najstarszym znanym tekstem literatury anglosaskiej. Jest najdłuższym poematem ze wszystkich znanych w dawnym języku angielskim i stanowi w przybliżeniu dziesiątą część całej literatury anglosaskiej. Rękopis nie posiada żadnego tytułu, ale od początku XIX wieku jest on znany jako Beowulf. Akcja toczy się w VI wieku w Skandynawii i zawiera wiele aluzji do innych germańskich legend i bohaterów. Nie ma dowodów, aby kiedykolwiek żył szwedzki książę Beowulf, chociaż niektóre fakty z poematu zostały potwierdzone przez badaczy historii.Poemat posiada ponad trzy tysiące wierszy. Pierwsza część mówi o tym, jak Beowulf przybywa do Danii, aby pomóc tamtejszemu królowi, którego kraj od dwunastu lat jest nękany przez ogra Grendela. Beowulf, z czternastoma towarzyszami, pokonuje potwora, a później również jego matkę, która stara się pomścić syna. W drugiej części, po pięćdziesięciu latach rządów Beowulfa w jego rodzinnym kraju, toczy on swoją ostatnią bitwę, tym razem ze smokiem, który sieje przerażenie wśród jego ludu. Chociaż zdołał go pokonać, to jednak Beowulf sam ginie w walce. Poemat kończy się pogrzebem króla-bohatera.Poemat posłużył za źródło do inspiracji dla wielu książek i filmów, takich jak chociażby Władcy pierścieni Tolkiena, oraz dla filmów Trzynasty wojownik czy Beowulf.

Milionowy banknot

Mark Twain

Znakomita humoreska, której autorem jest Mark Twain, właściwie Samuel Langhorne Clemens (1835-1910) amerykański pisarz pochodzenia szkockiego, satyryk, humorysta. Do jego najbardziej znanych powieści należą Przygody Tomka Sawyera (1876), Przygody Hucka (1884) i Książę i żebrak (1881). Pisarz William Faulkner nazwał Twaina ojcem amerykańskiej literatury. (Za Wikipedią). Oto fragment utworu: Może przypomina sobie kto, że angielski bank wydał raz dwa banknoty, każdy z nich na milion funtów. Potrzebne one były do jakiejś transakcji zagranicznej. Otóż tak się jakoś złożyło, iż jeden z nich tylko został użyty i skasowany, drugi zaś zachowano w skarbcu bankowym. Rozmawiając o tym, braciom przyszło na myśl, coby też zrobił uczciwy i inteligentny człowiek, który by znalazł się w Londynie z tym banknotem w ręku, ale bez żadnych innych pieniędzy. Brat A. utrzymywał, że umarłby z głodu; brat B. zaś twierdził, że nie. Brat A. mówił, że nie mógłby banknotu zmienić w żadnym banku, bo zaraz by go zaaresztowali, brat B. odpowiedział, że gotów założyć się o dwadzieścia tysięcy funtów, iż człowiek ten mógłby w każdym razie przez miesiąc się utrzymać z tego miliona, nie dostawszy się przy tym do więzienia. Zakład stanął. Brat B. pojechał do banku i kupił ów banknot. Czysto po angielsku, jak widzicie. Następnie podyktował list jednemu ze swych urzędników i usiadł z bratem w oknie, aby wypatrzeć stosowne do eksperymentu indywiduum. A jak się cała ta zabawna przygoda skończyła dowiemy się po przeczytaniu opowiastki. Polecamy!

Małżeństwo

Wacław Sieroszewski

Zbiór opowiadań wybitnego chociaż dziś skazywanego na zapomnienie polskiego pisarza, tworzącego na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłańca na Syberię, podróżnika, badacza, etnografa Syberii i działacza niepodległościowego. Zbiór zawiera utwory opowiadające o życiu, katordze, dalekim Sybirze, tęsknocie, cierpieniu, niesprawiedliwości, nadziei i... śmierci. Są to: Małżeństwo, Być albo nie być, Tułacze. A oto fragment opowiadania Tułacze: Miał dosyć obczyzny, ale nie miał wcale pieniędzy. Musiał więc czekać, aż zginą śniegi, stopnieją lody, i ogrzana ziemia otworzy na wsze strony swoje drogi i swoje kryjówki. Wtedy pójdzie piechotą... Czekał spokojnie, cierpliwie, nikomu nie zwierzając się, przed nikim się nie skarżąc.... Parów zaśnieżonej rzeki uciekał, niknąc w bledniejących przegubach złotośniadych cieni. Cichość grobowca, białość ciała, nieskalanego żadnym dotknięciem... Na nim legł, przywarł doń w dławiącym bezruchu błękitny wiszar wietrznego oceanu. A ponad tym mroźnym zlewem powietrza i zastygłej ziemi słońce rozpościerało swój cudny wachlarz złotych, przetykanych tęczą promieni....Samotnik chłonął mary dźwięków, przywidzenia drgnięć duszą, łaknącą wolności... Aż mierzchnął dzień, umierały blaski, stygły westchnienia... Na widnokręgu rozlewała się struga krwi, kąpiąc w swej pożodze obłoki i góry....

Saga o Eryku Rudym. Eirîks Saga Rauða

Nieznany

Saga o Eryku Rudym (Eirîks Saga Rauða), będąca jedną z dwóch sag winlandzkich, opisuje Eryka Rudego wygnanego na Grenlandię, a następnie odkrycie Winlandii, czyli Kraju Winorośli, przez jego syna Leifa Erikssona zwanego też Szczęśliwym. Dzięki szczegółowym opisom zawartym w sadze można – choć w dużym przybliżeniu – umiejscowić rejony na kontynencie północnoamerykańskim, do których dotarli na pięćset lat przed Kolumbem nordyccy odkrywcy.

List Sandomierzanki do Podolanki

Franciszek Siarczyński

W roku 1784 w Warszawie ukazała się drukiem powieść pijara Michała Dymitra Krajewskiego (1746-1817), pisarza i działacza oświatowego, członka Towarzystwa Przyjaciół Nauk, nosząca tytuł Podolanka wychowana w stanie natury, życie i przypadki swe opisująca. Powieść owa była wzorowana, ocierając się nieomal o plagiat, na utworze Henri Josepha Du Laurensa (1719-1793 lub 97) Imirce, Ou La Fille de La Nature(Londres 1776). Książka cieszyła się tak wielką popularnością i zainteresowaniem czytelników, że w samym 1784 roku nie tylko rozeszło się całe pierwsze wydanie, ale były i kolejne i to aż siedem! Co było przyczyną tak wielkiej poczytności książki Krajewskiego? Wydaje się, iż przede wszystkim to, że nawiązywała ona do modnych wówczas nowatorskich filozoficznych i pedagogicznych koncepcji Jeana-Jacques'a Rousseau (1712-1778), wedle których wychowanie dziecka powinno ograniczyć się wyłącznie do tego, by miało ono niczym nie skrępowaną możność rozwoju, chronioną przed wpływami zewnętrznymi, przy odrzuceniu wszelkich celów i ideałów, które na owo wychowanie mogłyby mieć jakikolwiek wpływ. Podolanka... opowiada właśnie o takim eksperymencie wychowawczym, mającym na celu wychowanie dzieci natury.

Święty Jacek - pierwszy Ślązak w chwale błogosławionych

Ks. Władysław Staich

Śląsk w dawnych wiekach, Śląsk święty, jak pierwszy spośród dzielnic polskich wszedł w orbitę wpływów nauki Chrystusowej, tak też pierwszy zaczął promieniować duchem Bożym. Z ziemi śląskiej wyrósł szereg wielkich postaci, szermierzy prawdy Chrystusowej św. Jacek, wielki apostoł i cudotwórca rozpoczyna ten szereg warto ich poznać, ukochać i naśladować. Za mało znamy jeszcze tę nową krainę, Śląsk święty, który trzeba dopiero odkrywać, w należyte światło postawić. Ukochać zaś będzie nie trudno, bo to nasze i swojskie, a przy tym święte i wielkie, bo każdy z owych bojowników Bożych, choć w odmienny sposób, kształtował siebie i innych na wzór Boży apostołował, szerzył Królestwo Boże w duszach.

Grażyna

Adam Mickiewicz

Grażyna. Powieść litewska – klasycystyczny poemat epicki Adama Mickiewicza wydany po raz pierwszy w drugim tomie Poezyj z 1823 roku; często określany również jako powieść poetycka. Fabuła Grażyny − pod względem tematyki oraz realiów historycznych pokrewna wydanemu w pięć lat później Konradowi Wallenrodowi − oparta jest na motywie zaczerpniętym z Iliady Homera: pierwowzorem zagniewanego Litawora jest Achilles, zaś Grażyny – Patroklos. Tematem dzieła jest waleczny czyn „niewiasty z wdzięków, a bohatera z ducha”, dokonany w imię wyższości racji ogólnej nad indywidualną oraz tragiczne dzieje małżeństwa Grażyny i Litawora. Grażyna porusza również problem „pamięci o przeszłości i tradycji”, co zbliża powieść do drugiej części Dziadów. Powstanie Grażyny bezpośrednio łączy się z rosnącą w pierwszej połowie XIX wieku popularnością eposów w stylu Torquatoa Tassa oraz ze skrzętnymi studiami autora nad obyczajowością i tradycją pogańskiej Litwy (zwłaszcza rodzimego Nowogródka), co czyni z utworu swoisty „poemat archeologiczny”. Forma dzieła została ponadto stylizowana na język staropolski. Grażyna, zarówno treścią, jak i szesnastowieczną formą, stanowi swego rodzaju kontynuację napisanej wcześniej przez Mickiewicza powiastki Żywila (1819). (za Wikipedią)

Trylogia saska. Hrabina Cosel - Brühl - Z siedmioletniej wojny

Józef Ignacy Kraszewski

"Trylogia saska" autorstwa Józefa Ignacego Kraszewskiego to fascynująca podróż przez burzliwe losy Rzeczypospolitej i Saksonii pod rządami dwóch królów z dynastii Wettynów. Ta monumentalna seria składa się z trzech powieści, które ukazują zarówno dramatyczne wydarzenia historyczne, jak i pełne pasji losy fikcyjnych bohaterów. "Hrabina Cosel" przenosi nas w świat wielkich intryg i tragicznych losów Anny Cosel, jednej z najbardziej znanych królewskich metres. Zakochany w niej bez pamięci August II Mocny, nie cofnie się przed niczym, aby uczynić ją swoją. Lata życia w luksusie i na szczycie władzy nagle ustępują miejsca zdradzie, odrzuceniu i długoletniemu uwięzieniu, które zamieniają życie Cosel w samotną walkę z losem. Kraszewski mistrzowsko oddaje blask i upadek jednej z najpotężniejszych kobiet swoich czasów, ukazując, jak kapryśne mogą być losy tych, którzy zbliżają się zbyt blisko do królewskiego tronu. "BrUhl" to opowieść o Henryku von BrUhlu, skromnym paziu, który dzięki swojej ambicji i bezwzględności staje się jednym z najpotężniejszych ludzi na dworze Augusta III. Powieść odsłania kulisy jego drogi do władzy, na której nie brakowało intryg, zdrad i walki o wpływy. Kraszewski przedstawia BrUhla jako człowieka nieustannie balansującego na krawędzi, który umiejętnie manipuluje zarówno królem, jak i całym dworem, wprowadzając swoje rządy w Saksonii. W cieniu słabego monarchy, BrUhl staje się de facto władcą, a jego rządy odciskają trwałe piętno na historii obu krajów. Ostatnia część trylogii, "Z siedmioletniej wojny", zabiera nas na pole bitwy oraz w centrum politycznych zawirowań, które towarzyszyły konfliktowi między Saksonią a Prusami. Maks Henryk de Simonis, młody Szwajcar szukający swojego miejsca na dworze pruskim, wplątuje się w sieć szpiegowskich intryg. Jego losy splatają się z dziejami wielkich postaci historycznych, a Kraszewski z mistrzowską precyzją ukazuje dramatyzm toczonej wojny i upadku Saksonii. Przez pryzmat jego przygód możemy obserwować skomplikowane relacje między dworami, walkę o władzę oraz wielkie rozczarowanie, które towarzyszy klęsce. "Trylogia saska" to epicka opowieść o ludziach, którzy choć stali blisko władzy, nie zawsze potrafili sprostać jej wyzwaniom. Kraszewski, poprzez swoje postacie, pokazuje, jak wielkie namiętności, ambicje i zdrady mogą prowadzić do nieuniknionej tragedii. Cykl ten stanowi doskonałe połączenie faktów historycznych z fikcją literacką, oferując czytelnikom głęboki wgląd w skomplikowane realia polityczne XVIII-wiecznej Europy oraz barwny obraz życia na królewskich dworach.

Św. Franciszka Rzymianka i jej "Traktat o piekle"

Św. Franciszka Rzymianka

Święta wizjonerka z sercem pełnym miłosierdzia - i spojrzeniem w otchłań wieczności. "Św. Franciszka Rzymianka i jej Traktat o piekle (1384-1440)" to wyjątkowa publikacja przybliżająca duchową głębię jednej z najbardziej niezwykłych postaci późnośredniowiecznego chrześcijaństwa. Francesca Bussa de' Leoni, znana jako św. Franciszka Rzymianka, to postać, która zyskała szacunek i podziw nie tylko ze względu na swoje życie pełne poświęcenia, ale również dzięki głębokim wizjom duchowym, które z czasem stały się inspiracją dla pokoleń wiernych. Książka zawiera unikatowe świadectwo jej doświadczeń mistycznych - "Traktat o piekle" - tekst, który porusza wyobraźnię i wstrząsa sumieniem. Opisując duchowe widzenia rzeczywistości potępionych dusz, święta nie tylko przekazuje teologiczne refleksje, ale przede wszystkim wzywa do przemiany serca, pokuty i modlitwy. Dzieło to to coś więcej niż tylko medytacja nad rzeczywistością piekła - to także obraz kobiety, która, żyjąc w świecie chaosu i niepokoju XV-wiecznego Rzymu, potrafiła połączyć życie rodzinne, działalność charytatywną i duchowe przewodnictwo. Dla miłośników duchowości, historii mistyki chrześcijańskiej i autentycznych przeżyć świętych - lektura, która nie pozostawia obojętnym.

Bajki

Jean de la Fontaine

Jean de La Fontaine (1621-1695) jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu francuskiego, autor blisko 250 bajek. W młodości uczył się mało, dopiero w 22 roku życia zaczął studiować poetów klasycznych. Porzucił pracę i żonę, po czym udał się do Paryża, gdzie znalazł opiekę między innymi nadintendenta Nicolasa Fouqueta i pani Sablire, która troszczyła się o wszystkie jego potrzeby. W 1684 został członkiem Akademii Francuskiej. Sławę literacką zjednał sobie swymi Contes i Fables, których zalety nie tyle polegają na sztuce wynalazczej, ile na naturalnym i prostym wykładzie. Treść do bajek czerpał z pisarzy starożytnych, a do powiastek z nowelistów włoskich i ze starofrancuskich fabliaux. Naiwność, prawda, prostota, naturalność i żywość to przymioty, które zapewniły twórczości La Fontaine'a uznanie. (Za Wikipedią).

Bosy pan

Nieznany

Zbiór opowiastek z życia prowincji. Fragment utworu: „Było już samo południe, kiedy gospodarz Jasiewicz, sołtys Kapuściński i nauczyciel Dworzecki, gwarząc między sobą o czemś bardzo ważnym dla całej wsi i gminy, posłyszeli nagle jakiś hałas i szczekanie psów. Do wsi wpadło pięciu jeźdźców ma spienionych koniach. Jadący na przedzie pochwycił u boku wiszący róg, i począł trąbić, a następnie strzelił z rewolweru. We wsi zrobiło się wielkie zamieszanie. Trąbienie, krzyki przestraszonych kobiet, wrzask dzieci, wszystko to połączone z przeraźliwym wyciem psów wioskowych, napełniło powietrze jakimś dziwnym gwarem. Jeźdźcy zatrzymali się tuż przed domem Szymona. Dowódca ich z rozdzieloną na dwie strony rudą brodą, z ostrogami u butów, zeskoczył z konia, wpadł do izby i zażądał czegoś śmiało do wypicia i zagryzienia; a jeden z pozostałych doręczył sołtysowi nakaz co do obławy, zalecając pośpiech, gdyż z innej wsi ludzie już byli w lesie. Podobno zeszłej nocy pokazały się w lesie wilki, o czym jednak w Zawadach jeszcze nie wiedziano. Kiedy jeźdźcy wyszli na chwilę do swych koni, Dworzecki rzekł do gospodarza: – To jest Ordyniec, plenipotent naddzierżawcy Markowskiego. Zawsze mu coś strzeli do głowy. Znam go dobrze. Niedawno pobudował Markowskiemu dwa duże statki, jakby okręty, które wkrótce zatonęły na węgierskich jeziorach, nieskończone jeszcze, a i sam o mało nie poszedł z nimi na dno.

Dziewica Orleańska tragedia romantyczna

Friedrich Schiller

Dziewica Orleańska dramat wierszem Friedricha Schillera wydany po raz pierwszy w 1801 roku, oryginał w języku niemieckim. Opowiada on o losach Joanny dArc. Na podstawie tego dramatu powstała opera Joanna dArc (muzyka: Giuseppe Verdi, libretto: Temistocle Solera, prapremiera 1845) oraz Dziewica Orleańska (muzyka i libretto: Piotr Czajkowski, prapremiera 1891).