W puszczy. Opowieści o sercu zwierzęcym

Julian Ejsmond

Julian Ejsmond postawił sobie zadanie podobne podobnie jak Kipling, choć inną metodą dochodzi do swych celów. Nie tworzy fantastycznych bajek, lecz tłumaczy nam znane instynkty i zwyczaje naszych zwierząt leśnych. Ale, podobnie jak Kipling, usiłuje przeniknąć tajemnice ich dusz, rozumować ich logiką, nie zaś zewnętrzną, ludzką logiką przyrodnika lub strzelca. I jak Kipling, unika w tym tomie antropomorfizacji, przypisywania zwierzętom charakterów ludzkich: lisowi zmysłu oszukaństwa, gołębiowi romantyzmu, albo osłu tak gruntownej, jak ludzka, głupoty. Przedstawia nam objawy psychiki zwierzęcej: bohaterstwo rysicy matki; zadufanie odyńca w swej mocy; poglądy niedźwiedzia na cywilizację; samczą zajadłość jeleni; dumanie żubra nad zanikiem swej rasy; złowieszczość i mściwość kruków. Ejsmond, nie naśladując bynajmniej Kiplinga, pisze tu w jego duchu jakby wyjawiał nam zwierzenia podsłuchane czy otrzymane od dzikich bestyj. Biegły wywiadowca wszedł w puszczę polską i dał nam poznać nowe jej dziwy.

Kronika polska Marcina Kromera, tom 3

Marcin Kromer

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Kronika Polska Marcina Kromera, Biskupa Warmińskiego. Księgi: pierwsza, wtóra, trzecia i czwarta, opisujące dzieje Polski od czasów pogańskich aż po rządy króla Bolesława II Śmiałego na język polski z łacińskiego przełożona przez Marcina z Błażowa Błażowskiego. Marcin Kromer herbu Kromer (1512-1589 humanista, historyk i pisarz okresu renesansu, teoretyk muzyki, dyplomata; od 1579 biskup warmiński, jeden z przywódców polskiej kontrreformacji, pisał po polsku i po łacinie, sekretarz króla Zygmunta I Starego od 1544 roku, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1548 roku. (za: Wikipedią)

Nowoczesne wolności w oświeceniu encyklik

Henryk Hello

Społeczeństwo nasze stopniowo utraciło swą bystrość jasnowidzenia i wyższość moralną, począwszy od chwili zapoznania prawdy katolickiej, od chwili, kiedy przejmować się zaczęło nowinkami luterskimi i kalwińskimi, zapożyczając od nich ducha niezależności względem wszelkiej władzy, ducha zaś wyrozumienia, czyli bierności względem wszelkich wyznań i tego ducha tolerancyjności dla objawów wyuzdania moralnego, jakiego przykłady przysłowiowe powtarzały się za Sasów, za późniejszych też czasów w chwilach najsmutniejszych i do dzisiejszego dnia. Skarga i inni przestrzegali nadaremno; niełatwo zwraca się z drogi, każdy wie po sobie; skłonności bowiem przy pomocy nieszczęśliwych okoliczności, pociągają za sobą z siłą niemal nieprzepartą. A dzisiaj tak daleko odbiegliśmy od właściwego celu, tak jesteśmy zbłąkani, że nie spostrzegamy się, gdy bierzemy błędny kierunek za dobry i wszyscy prawie tak obałamuceni jesteśmy, że brakło tych, co by błąd nasz rozumieli i do nawrócenia ze złej drogi nawoływać chcieli. A jeśli jaki głos się trafi, to nie ma posłuchu.

Sonety

O. Karol Antoniewicz T. J.

Zbiór przepięknych sonetów XIX-wiecznego znakomitego poety Karola Antoniewicza zawierający między innymi te oto utwory: Wstęp. Ranek. Życie. Ucieczka. Burza. Grób. Noc. Współczucie. Sen. Pielgrzym. Nadzieja. Życie. Łzy. Jesień. Oko. To ona. Głos rozpaczy. Odpowiedź Opatrzności. Miłość. Żeglarz. Dobranoc. Wizyta.

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Pierwszy. Styczeń

Władysław Hozakowski

Dnia 1. stycznia: Uroczystość Imienia Jezus. Uroczystość Obrzezania Pańskiego. Święta Eufrozyna, dziewica (Około r. 430). Inni święci z dnia 1. stycznia: Św. Agrypin, biskup z Autun. - Św. Klarus, opat. - Św. Fulgenty, biskup z Ruspe. - Św. Grzegorz, ojciec św. Grzegorza z Nazianzu. - Św. Odylo, opat. - Św. Seweryn, męczennik. - Św. Wilhelm, opat. / Dnia 2. stycznia: Święty Makary z Aleksandryi. (+ 394.). Inni święci z dnia 2. stycznia: Św. Adalardus, opat z Corbei. - Św. Aspazy, biskup z Melmu. - Św. Castula, m. w Rzymie. - Św. Gundrada, dziew. z Poitiers. - Św. Izydor, biskup m. z Antyochii. - Św. Martynian biskup. - Św. Sylwester, książe sycylijski. - Św. Teodor, biskup z Marseille. / Dnia 3. stycznia: Święta Genowefa, dziewica, patronka Paryża. (422-512.). Inni święci z dnia 3. stycznia: Św. Anterus, papież-męczennik. - Św. Florencyusz, biskup z Vienne, męczennik. - Św. Gordiusz, kapitan rzymski, męczennik z Cezarei, za czasów cesarza Dyoklecyana. - Św. Łucyan, biskup z Sycylii. - Św. Zozimus, pustelnik z Cylicyi, za czasów cesarza Dyoklecyana. / Dnia 4. stycznia: Święty Tytus, biskup. (Żył około r. 70.). Inni święci z dnia 4. stycznia: Św. Celsus, biskup z Trewiru. - Św. Dafroza, żona św. Flawyana. - Św. Grzegórz, biskup z Langres. - Św. Libencyusz, arcybiskup z Bremeny. - Św. Neofita, dziew.-męcz. - Św. Rygobert, arcybiskup z Rheims. / Dnia 5. stycznia: Święty Szymon Słupnik. (+ 459.). Inni święci z dnia 5. stycznia: Św. Emiliana, dziew. - ŚŚw. Feliks, Januarya, Celifloria i Anastazya, męczennicy w Afryce. - Św. Flamidyan, m. w Katalonii. - Św. Gaudenty czyli Radzim, arcybiskup gnieźnieński, brat św. Wojciecha. - Św. Telesfor, papież-męczennik. / Dnia 6. stycznia: Uroczystość Świętych Trzech Króli. Inni święci z dnia 6. stycznia: Św. Albert, benedyktyn. - Św. Anastazy, męczennik. - Św. Bazylisa, dziewica i męczenniczka.- Św. Macra, dziew.-męczenniczka z Rheims. - Św. Melaniusz, biskup z Rennes. - Św.Wiltruda, przełożona zakonu benedyktynek w Bergen. / Dnia 7. stycznia: Święty Łucyan, kapłan-męczennik. (+ 312.). Inni święci z dnia 7. stycznia: Św. Amadeusz, kardynał. - Św. Anastazy, arcybiskup z Sens. - Św. Klerus, dyakon i m. z Antyochyi. - Św. Kryspin, biskup z Pawii. - ŚŚw. Feliks i January, męczennicy z Heraklei. - Św. Wydukind Wielki, książe saksoński. / Dnia 8. stycznia: Święty Seweryn, Opat, patron Austryi. (Około r. 482). Inni święci z dnia 8. stycznia: Św. Adelajda, mniszka. - Św. Apolinary, biskup z Hierapolis. - Św. Dominika, dziewica z Konstantynopola. - Św. Maksym, męczennik, z Solnogrodu. - Św. Stefan, biskup z Bourges. - Św. Teofil, dyakon, męczennik. / Dnia 9. stycznia: Święty Julian i towarzysze jego. (Około r. 313.). Inni święci z dnia 9. stycznia: Św. Adryan, opat z Canterbury. - Św. Marcelin, biskup z Ankony. - Św. Marcyanna, dziew.-męcz. z Cezarei. - Św. Mauroncy, opat. - Św. Paschazya, dziew.-męczenniczka z Dijon. - Św. Piotr, biskup z Sebaste. / Dnia 10. stycznia: Święty Wilhelm, biskup z Bourges. (1135-1209). Inni święci z dnia 10. stycznia: Św. Agaton, pap. - Św. Floryda dziew. z Dijon. - Św. Gonzalwy, Dominikanin z Portugalii. - Św. Tekla, dziew. z Lentini. - Św. Piotr Ursuleusz. / Dnia 11. stycznia: Święty Teodozy, opat-pustelnik. (424-529). Inni święci z dnia 11. stycznia: Św. Aleksander, biskup z Fermo. - Św. Baltazar, jeden z trzech królów. - Św. Honorata, dziewica z Pawii. - Św. Hortenzyusz, biskup. - Św. Hyginus, pap.-m. - Św. Paulin, patryarcha z Akwilei. - Św. Salwiusz, m. z Afryki. - Św. Salwiusz, biskup z Amiens. - Św.Witalis, mnich i m. z Aleksandryi. / Dnia 12. stycznia: Św. Arkadyusz, męczennik. (Około r. 312). Inni święci z dnia 12. stycznia: Św. Cezarya, dziew. - Św. Nazary, mnich hiszpański. - Św. Probus, biskup z Werony. - Św. Tacyana, m. w Rzymie, za panowania Aleksandra Sewera. - Św. Fergeolus, biskup i męczennik z Grenoble. - Św. Wiktoryan, opat. / Dnia 13. stycznia: Święty Gotfryd z zakonu Premonstratenzów (+ 1127). Inni święci z dnia 13. stycznia: Św. Agrycyusz, biskup z Trewiru. - Błog. Berno, opat z Cluny. - Św. Dezygnatus, biskup z Utrajektu. - Św. Glafyra, dziewica-męcz. - Św. Heldemar, pustelnik. - Błogosławiona Juta, wdowa. - Św. Leoncyusz, biskup z Cezarei w 4.wieku. - Św. Potytus, chłopiec-męczennik. - Św. Wiwancyusz, pustelnik z Burgundyi. / Dnia 14. stycznia: Święty Hilary, biskup z Poitiers. (+ 367). Inni święci z dnia 14. stycznia: Św. Feliks, kapłan-męczennik. - Św. Firmin, biskup z Mande. - Św. Makryna z Pontu. - Bł. Odoryk, kapłan, misyonarz, - Św. Teodul, syn św.Nila. - Św. Fulgenty, biskup Kartageny. / Dnia 15. stycznia: Święty Paweł, pustelnik. (+ 343). Inni święci z dnia 15. stycznia: Św. Bonitus, biskup z Clermont. - Św. Efizyusz, żołnierz, m. za panowania cesarza Dyoklecyana. - Św. Jan Kalybita, wyznawca. - Św. Izydor, eremita z Egiptu. - ŚŚw. Maura i Bryta, dziewice z Tours. - Św. Maksym, biskup z Nola. - Św. Sekundyna, dziewica-męczenniczka z Anagni. / Dnia 16. stycznia: Święty Marceli, papież-męczennik. (304-309.). Inni święci z dnia 16. stycznia: Św. Honorat, biskup z Arles. - Św. Liberta, dziewica. - Św. Pryscyla, matrona rzymska za czasów św. Marcelego papieża. - Św. Tycyan, biskup z Oderzo. - Św. Waleryusz, biskup z Sorrento. / Dnia 17. stycznia: Święty Antoni, pustelnik. (+ 356). Inni święci z dnia 17. stycznia: Św. Brytwald, biskup z Anglii. - Św. Myldgita, dziewica i zakonnica. - Św. Neniusz, opat z Irlandyi. - Św. Richmir, opat. - Św. Sulpicyusz Pius, arcybiskup z Bourges. / Dnia 18. stycznia: Święta Pryska, dziewica-męczenniczka (Około r. 50). Tego samego dnia: Pamiątka założenia Stolicy Piotrowej w Rzymie (Około r. 43.). Inni święci z dnia 18. stycznia: ŚŚw. Archelais, Tekla i Zuzanna, dziew.-męczenniczki. - Św. Asteryusz, m. z Ostyi. - Św. Atenogenes, m. z Pontu. - Św. Liberata, dziewica z Como. - Św. Sulpicyusz, biskup z Mastricht. - Św. Wolfryd, biskup-męczennik z Szwecyi. - Św. Woluzyan, biskup z Tours. - Św. Wirmin, m. z Anglii. / Dnia 19. stycznia: Święty Kanut, król-męczennik (+ 1086). Inni święci z dnia 19. stycznia: ŚŚw. Maryusz, Marta, Audyfaks i Abachum, męczennicy rzymscy. - Św. Abundancya, dziewica. - Św. Amoniusz, biskup z Tortony. - Św. Arseniusz, arcybiskup z Korfu. - Św. Dagobert, biskup z Bourges. - Św. Eufrazyna, dziewica, męczenniczka z Nikomedyi. - Św. Remigiusz, arcybiskup z Rouen. - Św. Wolstan, biskup z Worcester. / Dnia 20. stycznia: Święci Fabian i Sebastyan, męczennicy. (Około r. 250 i r. 288.). Inni święci z dnia 20. stycznia: Św. Klemens, kapłan z Lyonu. - Św. Eutymiusz, opat z Palestyny. - Św. Fechinusz, opat z Irlandyi. - Św. Neofitus, męczennik. / Dnia 21. stycznia: Święta Agnieszka, dziewica-męczenniczka. (+ 304.). Inni święci z dnia 21. stycznia: Św. Awitus, biskup z Auvergne. - Św. Bibian, biskup szkocki. - Św. Epifaniusz, biskup z Pawii. - Św. Ermemburga, ksieni na wyspie Tanet w Anglii. - Św. Eustazyusz, m. z Nikomedyi. - Św. Fruktuozy, biskup z Tarragony. - Św. Patroklus, m. z Troyes. - Św. Publiusz, biskup z Aten. / Dnia 22. stycznia: Święty Wincenty, męczennik. (Około r. 304). Inni święci z dnia 22. stycznia: Św. Blezyla, wdowa w Rzymie. - Św. Dominik, opat z Sora. - Św. Gaudencyusz, biskup z Nowary. - Św. Irena, wdowa po św. Kastulusie. - Św.Manuel, arcybiskup. - Błog. Teodolynda, księżniczka bawarska. - Św. Walter, z zakonu Cystersów w Brabancie. / Dnia 23. stycznia: Święty Jan Jałmużnik, patryarcha Aleksandryi. (559-619.). Tego samego dnia: Zaślubiny św. Józefa z Najśw. Maryą Panną (Święto kościelne dnia 23. stycznia.). Inni święci z dnia 23. stycznia: Św. Bernard, arcybiskup z Vienne. - Św. Klemens, biskup z Ancyra, męczennik. - Św. Kortylia, dziewica-męczenniczka w Rzymie. - Św. Emerencyana, dziewica-męczenniczka w Rzymie. - Św. Euzebiusz, opat z Syryi. - Św. Ildefons, arcybiskup z Toledo. - Św. Raymund z Pennaforte. / Dnia 24. stycznia: Święty Tymoteusz, biskup-męczennik (+ roku 97). Inni święci z dnia 24. stycznia: Św. Artemiusz, biskup z Clermont. - Św. Benignus, archidyakon i męczennik z Benewentu. - Błog. Bertram, opat. - Św. Efrem, biskup i Euzebia, dziewica-męczenniczka. - Św. Makary, opat. - Błog. Paula Gambara, wdowa. - Błog. Rajnald, rycerz z Ankony. / Dnia 25. stycznia: Nawrócenie św. Pawła. (Roku 34.). Inni święci z dnia 25. stycznia: Św. Ananiasz, uczeń Pana Jezusa. - Błog. Beatryca, siostra św. Klary. - Św. Castula, m. z Kapuy. - ŚŚw. Donat, Sabinus i Agape, męczennicy z Kartageny. - Błog. Henryk Suso, Dominikanin z Ulm. - Św.Poppo, opat z Trewiru. - Św. Publiusz, opat z Syryi. - Św. męczennicy Juwentyn i Maksym z Antyochii. / Dnia 26. stycznia: Święty Polykarp z Smyrny, biskup-męczennik. (+ r. 155.). Inni święci z dnia 26. stycznia: Św. Batylda, królowa. - Św. Notburga, wdowa ze Szkocyi. - Św. Teofryd, biskup z Albi. - Św. Teogenes, biskup z Hippo w Afryce. - Św. Paula, wdowa z Rzymu. / Dnia 27. stycznia: Święty Jan Chryzostom, patryarcha konstantynopolitański. (344-407.). Inni święci z dnia 27. stycznia: Św. Angela Merici, założycielka zakonu Urszulanek, zm. w Brescia. - Bł. Antusa, matka św. Jana Chryzostoma. - Św. Emeryusz, opat z Katalonii. - Św. Teodoryk, biskup z Orleans. - Św. Witalian, papież. - Św. Julian, biskup z Mans. / Dnia 28. stycznia: Św. Małgorzata, królewna węgierska, dziewica. (1243-1271.). Inni święci z dnia 28. stycznia: Św. Karól Wielki, cesarz niemiecki. - Św. Cyryl, patryarcha aleksandryjski, nauczyciel Kościoła św. - Św.Flawyan, biskup-męczennik z Antyochii. - Św. Irmund, pasterz. - Św. Julian, biskup z Cuenza. - Św. Manfred, eremita. - Św. Paladyusz z Syryi. - Św. Rajnald, biskup z Como. - Św. Waleryan, biskup i męczennik z Saragossy. / Dnia 29. stycznia: Święty Franciszek Salezy, biskup z Genewy. (1567-1622.). Inni święci z dnia 29. stycznia: Św. Akwilin, kapłan-m. - Św. Arnulf, męczennik. - Św. Konstanty, biskup z Perugii, m. - ŚŚw. Papiusz i Maurus, męczennicy rzymscy. - Św. Radygunda, dziewica. - Św. Sewera i jej rodzice, Maksym i Sekunda, męczennicy. - Św. Sulpiciusz Sewerus, pisarz z pod Marseille. - Św.Waleryusz, biskup z Trewiru. / Dnia 30. stycznia: Święta Martyna, dziewica i męczenniczka. (+ roku 230.). Inni święci z dnia 30. stycznia: Św. Adelgunda z Hennegau, zakonnica, patronka od chorób wewnętrznych (jak n.p. raka). - Św. Aleksander z Edesy, męczennik. - Św. Feliks IV., papież. - Św. Hipolit z Apulyi, męczennik. - Św. Jacenta Mariscotti, Franciszkanka. - Bł. Marya de Ward, założycielka zgromadzenia Panien Angielskich. / Dnia 31. stycznia: Święty Piotr Nolaskus. (1189-1256.). Inni święci z dnia 31. stycznia: Św. Aldan, biskup irlandzki. - Św. Bobin, biskup z Troyes. - Św. Cyrus, lekarz i zakonnik. - Św. Jan, żołnierz. - Św. Atanazya z trzema córkami Teodozyą, Teoktystą i Eudoksyą, męczenniczki. - Św. Gaudus, biskup z Evreux. - Św. Geminian, biskup z Modeny. - Św. kapłan Juliusz i jego brat św. dyakon Julian. - Św. Marcela, wdowa. - Św. Waldus, biskup z Evreux. - Św. starzec Metranus, męczennik w Aleksandryi.

Mahabharata Epos indyjski

Vyasa

Mahabharata - najbardziej obszerny oraz jeden z najstarszych poematów epickich znanych ludzkości, powstały w starożytnych Indiach i zapisany w sanskrycie. Mahabharata liczy sto tysięcy ślok (dwu- i czterowierszy), jest osiem razy dłuższa od Iliady i Odysei razem wziętych. Epos ten opowiada o współzawodnictwie pomiędzy rodami Pandawów i Kaurawów zakończonym osiemnastodniową, wyniszczającą bitwą na polach Kurukszetry, świętego miejsca pielgrzymek w środkowych Indiach. W szeregach wojsk Pandu poczesne miejsce zajmuje Kryszna, syn królewskiej dynastii Jadu, który widząc zwątpienie i rezygnację swego przyjaciela Ardżuny, tuż przed rozpoczęciem bitwy udziela mu filozoficznego wykładu w formie Bhagawad Gity. Obejmująca ponad siedemset ślok "Pieśni Pana" (zapisana w części Mahabharaty zwanej Biszma Parwa) wyjaśnia w zwięzły sposób trzy podstawowe nurty jogi: karma (szkołę działania pozbawionego rezultatów karmicznych), dźnana (jogę wiedzy spekulatywnej) oraz bhakti (czyli bezinteresowne oddanie dla Najwyższego). Uważaną za Piątą Wedę (pańćana weda) Mahabharata ustanawia supremację Kryszny, jako summum bonum całego stworzenia i jednocześnie Najwyższego Osobowego Boga, powtarzając jednocześnie zawarte w literaturze pańćaratra takiej jak sadhana, czy moksza. Ze względu na dogłębność i rozciągłość tematów związanych z kultem Kryszny, Mahabharata uważana jest za "encyklopedię religii i filozofii wisznuizmu". (źródło : Wikipedia)

Przygoda doktora. The Beetle Hunter

Arthur Conan Doyle

Chociaż Sir Arthur Conan Doyle jest najbardziej znany ze swoich kryminałów, napisał także inne opowiadania, które są arcydziełami tajemnicy i napięcia. W niektórych opowiadaniach tłumiony niepokój stopniowo narasta i przekształca się w horror; w innych historia nieoczekiwanie się zmienia i dochodzi do nieoczekiwanego zakończenia. W The Beetle-Hunter początkujący lekarz jest zatrudniony przy dziwnym zleceniu dla koleopterologa, czyli naukowca zajmujące go się badaniem owadów z rzędu chrząszczy. A niniejsze opowiadanie tak się zaczyna: Ciekawa przygoda? mówił doktor. O tak, moi drodzy, miałem raz ciekawą przygodę. I nie spodziewałem się już, by mnie coś takiego drugi raz spotkało, gdyż byłoby to przeciwne wszelkiemu prawdopodobieństwu; raz w życiu tylko człowiekowi coś podobnego przydarzyć się może. Opowiem wam najdokładniej, jak się to stało możecie mi wierzyć, albo nie wierzyć. Arcyciekawa historia, której dalszy ciąg pozna się po przeczytaniu całego utworu. Zachęcamy!

Niedoświadczony duch

Herbert George Wells

Podobnie jak w przypadku Skradzionego ciała, Niedoświadczony duch (być może najbardziej znana opowieść o duchach Wellsa po Czerwonym pokoju - nie bez powodu, ponieważ jest to arcydzieło fikcji spekulacyjnej) ma na celu ostrzeżenie przed antropocentryczną pychą. Ludzie zanurzają się w morzach, docierają do nieba, nurzają się w ziemi, przeczesują lasy i przedzierają się przez śniegi, chętni i pewni perspektyw odkrycia. Sięgają także do niematerialnego eteru, aby skomunikować się mieszkańcami świata duchowego. Ta (początkowo) komiczna opowieść opowiada o takim człowieku, który nie obawia się świata duchów, jest upartym materialistą, ale tylko dopóki nie zaczął rozmawiać z widmem. Ale zamiast szoku, przerażenia czy strachu budzi się w nim ciekawość. Autor przedstawia życie po śmierci jako miejsce, w którym przebywają dusze. Ze względu na sposób, w jaki autor to opisuje, może się zdawać, że nic nie robią, nie śpią ani nie jedzą, a ich istnienie jest bezcelowe. Jedyne, co robią, to straszą. Ale czy tak jest naprawdę?...

Ostatni z Nieczujów. Bitwa o chorążankę. Tom 1 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Genealogia książąt i królów polskich od roku 880 do roku 1195

August Bielowski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Niezwykle wartościowa książka opisująca genealogię książąt i królów polskich od roku 880 do roku 1195. Chociaż jest to dzieło nie nowe, to jednak w pełni zasługujące na przypomnienie. Dzieło to powinno znajdować się w bibliotece każdego, kto interesuje się najdawniejszymi dziejami Polski, nie tylko tymi z epoki panowania Piastów, lecz również (a może przede wszystkim) tymi najdawniejszymi, dziejami sięgającymi czasów i władców pogańskich. Polecamy i zachęcamy do zapoznania się z treścią książki. Naprawdę warto.

Przed zwierciadłem prawdy. Szkice filozoficzne

Jerzy Żuławski

Szkice filozoficzne autorstwa Jerzego Żuławskiego (1874-1915) omawiają następujące zagadnienia: Benedykt Spinoza - człowiek i dzieło, I. Pochodzenie i życie Spinozy. II. Charakter Spinozy. III. Dzieła Spinozy. IV. Stan pojęć filozoficznych przed Spinozą. V. Metoda i system Spinozy. VI. Bóg. VII. Świat. VIII. Człowiek. Teoria poznawania. IX. Nauka O afektach. X. Właściwa etyka. XI. Teorie polityczne Spinozy. XII. Wpływ i znaczenie Spinozy, Filozofia a cywilizacja, Nieznany myśliciel współczesny, Syntetyczny monizm w teorii poznania.

Głos Pana kruszącego cedry libańskie, czyli rekolekcje dla osób, które się nawracają

Marcin Rubczyński

Zbiór nauk rekolekcyjnych dla osób zakonnych, jak też i świeckich, które się nawracają, zrywając z grzechem. Do nich to Pan Bóg kieruje te oto słowa: Dziecko moje! Łaski, które codziennie odbierasz ode mnie, są dwojakiego rodzaju, jedne wewnętrzne, drugie zewnętrzne. Wewnętrzne są to oświecenia rozumu i pobudki woli, prowadzące do dobrego lub od złego odciągające. Ileż to razy odbierasz je ode mnie w samych nawet upadkach twoich! Ale zauważ wielką złość twoją! Ileż to razy, zaślepiony niepowściągniętą żądzą, sprzeciwiłeś się tym łagodnym i słodkim moim poruszeniom! Gdy, niegodziwie zatykając uszy serca twego na mój głos, sprzeciwiałeś się moim natchnieniom, Ja jako kochający cię Ojciec twój nie oddalałem się jeszcze od ciebie, ale, pragnąc twego dobra, nowe dawałem ci pobudki. Patrz, jak wielka jest dobroć moja! Dziękuj za nią, a żałuj za twoją złość i popraw się z niej! Łaski zaś zewnętrzne są to te, które wziąłeś ode mnie na pożytek innych, jako to: nauka i większa wiedza różnych rzeczy, zdolności, roztropność itd. Te łaski na to dałem ci, abyś mnie doskonalej chwalił i służył, a bliźniemu twemu dopomagał. Czy tak czyniłeś? Przypomnij sobie, ile to razy podobnych łask używałeś dla własnej chluby, dla niegodziwego zysku! Przypomnij sobie twoją pychę, którą nadęty, więcej o sobie rozumiałeś, aniżeli o równych, a podobno i godniejszych od ciebie!

Kuzyn Michał

Eugène Sue

"Kuzyn Michał" Eugene'a Sue to fascynująca powieść osadzona w realiach XIX-wiecznej Francji, gdzie losy Michała i Florencji splatają się w wyjątkowej historii o poświęceniu i ambicji. Para decyduje się na radykalne wyrzeczenia, odkładając miłość na bok, by zrealizować wspólny cel - zgromadzenie majątku, który zapewni im dostatnie życie. Przez cztery lata nawet nie rozmawiają ze sobą, a jedynie wymieniają listy, oddając się pracy z żelazną dyscypliną. Jednak ich decyzja o rezygnacji z uczuć niesie ze sobą nieoczekiwane konsekwencje. Michał i Florencja zmagają się z emocjonalnymi dylematami. Sue zręcznie buduje napięcie, ukazując bohaterów rozdartych między pragnieniem sukcesu a potrzebą bliskości. To opowieść o wyborach, które mogą zmienić całe życie, i o tym, jak daleko można się posunąć, by osiągnąć upragniony cel. "Kuzyn Michał" to pełna emocji, intrygująca powieść, która zadaje pytania o sens poświęcenia i prawdziwą wartość miłości oraz sukcesu.

Rubajjaty

Omar Chajjam

Omar Chajjam - Rubajjaty w przekładzie Andrzeja Gawrońskiego, Andrzeja Sarwy i Antoniego Lange. Rubai, rubajaty, specyficzna strofa w poezji Bliskiego i Środkowego Wschodu, która w XI-XII w. przekształciła się w samodzielny refleksyjno-filozoficzny gatunek poetycki, spopularyzowany w Europie po przełożeniu rubai perskiego poety Omara Chajjama przez F. Fitzgeralda (1859). Omar Chajjam czyli Ghíját al-din Abú lFath Umar Ibn Ibrahim al-nisaburi al Chajjám (1048-1131), perski matematyk, filozof, astronom, lekarz i poeta. Pisał także traktaty o mechanice, geografii i muzyce. Urodził się i zmarł w Neyshapur w Persji.

Perła Staszowa Kaplica Matki Bożej Różańcowej

Agata Łucja Bazak

Praca dr Agaty Ł. Bazak, poświęcona kaplicy Matki Bożej Różańcowej, przy kościele pw. świętego Bartłomieja w Staszowie, która jest jednym z najpiękniejszych zabytków Polski. Zawartość: Wstęp. 1. Parafia pw. świętego Bartłomieja w Staszowie. 2. Kościoł pw. świętego Bartłomieja w Staszowie. 3. Fundacja kaplicy Tęczyńskich. 4. Projekt kaplicy Tęczyńskich. 5. Budowa kaplicy przy kościele pw. świętego Bartłomieja. 6. Funkcje kaplicy Tęczyńskich na przestrzeni dziejow. 7. Koncepcja architektoniczna i wygląd zewnętrzny kaplicy. 8. Wnętrze i wystroj kaplicy Tęczyńskich. 8.1. Architektura wnętrza. 8.2. Usytuowanie ołtarzy w kaplicy. 8.3. Opis treści i symboli zawartych w ołtarzach i obrazach. Zakończenie. Dokumentacja zdjęciowa. Bibliografia.

Arsen Lupin w walce z Sherlockiem Holmesem

Maurice Leblanc

Arsne Lupin kontra Herlock Sholmsto drugi zbiór opowiadań o Arsnie Lupin napisany przez Maurice'a Leblanc'a, zawierający dwie przygody w pojedynku rozumów między Lupinem a Herlockiem Sholmsem. Pierwsza historia, Blondynka, rozpoczyna się od zakupu antycznego biurka przez profesora matematyki. Biurko zostaje następnie skradzione, jak się okazuje, przez Arsne'a Lupina. Później, zarówno Lupin, jak i profesor zdają sobie sprawę, że los na loterię, pozostawiony przypadkowo na biurku, jest zwycięskim kuponem... Żydowska lampa to apel do Herlocka Sholmsa o pomoc w odzyskaniu żydowskiej lampy. Po przeczytaniu apelu Sholms jest zszokowany przeczytaniem drugiego listu, tym razem od Lupina i przychodzącego tego samego dnia pocztą, w którym ostrzega go, by nie interweniował. Sholms jest oburzony zuchwałością Lupina i postanawia wyjechać do Paryża. Na dworcu Gare du Nord Sholms zostaje zaczepiony przez młodą damę, która ponownie ostrzega go, by nie interweniował, i odkrywa, że Echo de France, gazeta Lupina, obwieszcza jego przybycie. Sholms przystępuje do śledztwa w sprawie zbrodni i odkrywa prawdziwy powód apelu Lupina o nieinterweniowanie...

W Harrarze

Karol May

Cykl powieściowy Ród Rodriganda, tom VII. Akcja powieści toczy się w wieku XIX, w Afryce. Jest rok 1866, w lochach zamku sułtana Ahmeda Ben Abubekra jęczą wtrąceni tam Don Fernando i Mindrello. Los jednak im sprzyja i nie pozwala, by spędzili w więzieniu resztę swych najlepszych lat. Tym bardziej że czeka na nich nowa przygoda. A więc sprzyjający los pozwala im uciec. Wydostają się na wolność, przy okazji ratując piękną dziewczynę, Emmę Arbellez narzeczoną Antonio Ungera, a ukochaną córkę dzierżawcy hacjendy Del Erina. Dzięki kolejnemu, sprzyjającemu im zrządzeniu losu, udaje im się dostać na niemiecki statek Syrena, którym dowodzi kapitan Wagner. A potem, przemierzając morze, podążają na ratunek pozostałych bohaterów tego cyklu powieściowego, którzy znajdują się na odludnej i bezludnej wyspie.

Narożne okno - Des Vetters Eckfenster

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

"Narrator poszukuje w Berlinie swojego kuzyna, schorowanego pisarza. Zgryźliwy inwalida nie jest w stanie opuścić swojego mieszkania, jednak z narożnego okna ma widok na cały plac teatralny i obserwuje razem z jego gościem zgiełk na rynku. Z dialogu kuzynów rysują się sylwetki niektórych znajdujących się tam aktorów. Okazjonalnie dochodzi również do dyskusji na temat stosunku inwalidy do przemysłu literackiego. Chory chce przybliżyć cieszącemu się dobrym zdrowiem narratorowi ideę przejrzenia sztuki, jednego z elementów pisarstwa. Znane berlińskie ulice jak Charlottenstraße i Unter den Linden znajdują się w pobliżu mieszkania schorowanego pisarza. Opowiadanie jest częścią biografii ciężko chorego E.T.A. Hoffmanna. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Narożne_okno) In Berlin sucht der Ich-Erzähler seinen Vetter, einen kranken Schriftsteller, auf. Der Vetter, der durch eine hartnäckige Krankheit den Gebrauch seiner Füße gänzlich verloren hat, kann seine Wohnung nicht mehr verlassen, doch von seinem Eckfenster aus übersieht er den Theaterplatz und beobachtet gemeinsam mit dem Besucher das Markttreiben unterm Fenster. In einem Dialog der Vettern werden Beobachtungen und Geschichten zu einigen Marktleuten und Besuchern des Markttages ausgetauscht. Bei der Gelegenheit kommt u.a. das Verhältnis des Kranken zur Literatur zur Sprache. Dabei will der Kranke seinem jungen Besucher die Kunst zu schauen, eine der Grundlagen der Schriftstellerei, nahebringen. Berlin: Gendarmenmarkt um 1815. (http://de.wikipedia.org/wiki/Des_Vetters_Eckfenster)"

Forteca monarchów i całego Królestwa Polskiego duchowna

Piotr Hyacinth Pruszcz

Piotr Hyacinth Pruszcz: Forteca monarchów i całego Królestwa Polskiego duchowna... Reprint księgi wydanej w Krakowie w roku 1737. Jest to niezwykle interesujące dzieło ilustrowane bogato licznymi drzeworytami władców Polski, poczynając od legendarnych, a kończąc na Auguście II Sasie. Prawdziwa kopalnia wiadomości dotyczących dziejów Polski, a także znanych (a niektórych często dziś już zapomnianych) osób, które miały wpływ na kształtowanie się naszej historii, kultury i życia religijnego.

Encyklika Pascendi dominici gregis. O zasadach modernistów

Pius X

Encyklika o modernizmie ma znaczenie niesłychane. Śmiałe, z zuchwałością niemal wypowiadane zapatrywania modernistów wprowadzały pewne zamieszanie w pojęcia prawowiernych teologów katolickich. W Niemczech katolickich nie głoszono jeszcze otwarcie błędów modernistycznych, ale przygotowywano grunt pod takie błędy. Hasła o uwewnętrznieniu katolicyzmu, o wciągnięciu świeckich w zarząd Kościoła rozlegały się głośno; monasterska petycja o zniesienie indeksu, wysławianie Schella jako pioniera nowych dróg w teologii, były symptomatami co najmniej podejrzanymi. We Francji taki Lagrange, Hummelauer nawet, poczęli wygłaszać w kwestiach biblijnych zdania, tchnące już modernizmem. Coraz wyraźniej pojawiała się pewna chwiejność w naukowych poglądach katolików, jakaś ciężka, duszna atmosfera unosiła się ponad ich dziełami. Odczuwano ogólnie jakby pewien kryzys religijny. Wtem pojawia się nowy syllabus a po nim encyklika o zasadach modernistów. W pierwszej chwili ogólne osłupienie. Przerażono się, nie miano pojęcia, że było tak bardzo źle.

Melancholia

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Melancholia to wspaniały poemat wybitnego polskiego twórcy okresu Młodej Polski. A oto fragment utworu: „Stało się konającemu bardzo ciemno w oczach i czuł, że śmierć się zbliża – więc począł patrzeć wstecz, poza siebie, chcąc raz jeszcze zobaczyć życie. I przechodziły mu przed oczyma różne twarze, cichym i długim szeregiem, a każda twarz niosła wspomnienie boleści lub rozkoszy. Że zaś wspomnienia boleści przeważały o wiele, umierający myślał, że nie warto żałować, iż więcej twarzy tych już nie zobaczy.  Ale nagle, z tłumu, błysnęło ku niemu dwoje oczu, pełnych łez – poznał je, i odpędziwszy resztę mar, patrzeć w nie począł...”

Podbój miasta Plassans. La Conquête de Plassans

Émile Zola

"Podbój miasta Plassans" autorstwa Emile Zoli, to niezapomniana opowieść o rodzinie Mouretów i ich dramatycznym życiu w miasteczku Plassans. Marta i Franciszek Mouretowie, próbują stworzyć spokojny dom dla swojej trójki dzieci. Jednak ich życie zostaje wywrócone do góry nogami, gdy do ich domu wprowadza się nowy proboszcz, ksiądz Owidiusz Faujas, wraz z matką. To zdarzenie oznacza początek zmian w miasteczku, a sam ksiądz staje się kluczową postacią w tytułowym "podboju miasta". Książka ukazuje konflikty i napięcia między zwolennikami a przeciwnikami księdza Faujasa, które przekształcają Plassans w pole bitwy. Jednak największą tragedię przeżywa rodzina Mouretów, gdyż ich życie staje się koszmarem pod wpływem księdza i jego matki. Emile Zola mistrzowsko kreśli postaci i napięcie między nimi, a także rzuca wyzwanie moralnym dylematom i zagadnieniom społecznym. To nie tylko znakomita literatura, ale także podróż w głąb ludzkiej natury i społeczeństwa. Przekonaj się, dlaczego ta powieść jest uważana za jedno z najważniejszych dzieł literatury światowej. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et francaise.

Śmierć. Studium

Ignacy Dąbrowski

Człowiek drży przed Niebytem jak przed czymś potwornym, czego pojąć nie może, co stanowi sprzeczność z nim samym, co jest jego antytezą, przeczeniem. A przy tym niepodobna nie być i spojrzeć na to z boku oczami obserwatora. Cała natura ludzka wzdryga się przed śmiercią, bo śmierć dla poszczególnego człowieka jest zarazem w jego pojęciu po prostu końcem świata, końcem wszechrzeczy, końcem o tyle straszniejszym, że się go właściwie nie spodziewał, bo gdzieś na dnie duszy wierzył, że on jeden może... nie umrze. Wiadomość o śmierci jest dla większości ludzi tylko aksjomatem o charakterze aksjomatu naukowego; aksjomat ten, rzucony na wagę uczucia, przemawia dopiero do człowieka jak wyrok do skazańca, zbliża się do niego jak kat do osądzonego. Wiedzieć, że trzeba umrzeć, to bynajmniej nie to samo, co czuć, że trzeba umrzeć. Człowiek godzi się z tą wiadomością jak z legendą o żelaznym wilku, szklanej górze, lub Madejowem łożu; ilekroć jednak uczucie rzuci mu snop światła na tę wiadomość, ogarnia go lęk, przerażenie a częstokroć bunt; powoli, bardzo powoli oswaja się on z tym uczuciem, nawet godzi się z nim; nagle pada snop światła z drugiej strony; na nic całe opanowanie, na nic oswojenie się i dotychczasowe pogodzenie z nieubłaganą koniecznością; walka powtarza się na nowo z tą samą siłą, ni mniejszą, ani większą, powtarza się wciąż i wciąż, ilekroć uczucie z cięciwy swojej wypuszcza w tarczę naszej myśli strzałę tej wiadomości. Więc zadaniem poety jest dać wyraz myślom i uczuciom milionów, bo miliony te czują potrzebę, żeby im nazwano ich bóle: bo jest to dla nich ulgą. I to czyni autor.

Żywot św. Metodego. Legenda Panońska

Nieznany

Żywot św. Metodego znany też jako Legenda Panońska. Średniowieczny tekst źródłowy. Reprint. "Żywot świętego Metodego" to księga poświęcona działalności misyjnej dwóch braci, bizantyńskich duchownych, Greków z Salonik: Konstantyna (po wstąpieniu do klasztoru przybrał imię Cyryl) (ok. 827 ok. 869) i Metodego (820 885). Jest to ważny dokument do badania pradziejów Słowiańszczyzny, w tym i Polski. To w tym dokumencie znajduje się słynna informacja o "księciu na Wiśle, silnym wielce", który został przymuszony do przyjęcia chrześcijaństwa przez sąsiadów z południa.