Bezdzietność. Perspektywa społeczno-kulturowa

Barbara Dolińska

Czy bezpłodni mężczyźni są mniej sprawni seksualnie? Czy stanie na głowie może pomóc zajść w ciążę? Czy przyczyną niepłodności są blokady psychiczne? Czy adopcja dziecka ma uzdrawiający wpływ na parę? Barbara Dolińska w swojej książce mierzy się również z takimi mitami na temat bezdzietności, które z pewnością nie ułatwiają życia ludziom starającym się o dziecko. Autorka pokazuje przy tym społeczne spostrzeganie bezdzietności, która okazuje się mocno uwikłana w realia zarówno kulturowe oraz religijne, jak i ekonomiczne. Śledząc doniesienia medialne na temat bezdzietności, można odnieść wrażenie, że istnieją tylko dwa niezależne od siebie i wzajemnie się wykluczające sposoby jej doświadczania. Jeden z nich polega na bezdzietności z wyboru, utożsamianej z postawą wykluczającą posiadanie dzieci, traktowanych jako zbędny balast i przeszkoda w korzystaniu z przyjemności życia. Drugi - na desperackiej walce o dziecko, którego mimo usiłowań nie można mieć. Tym samym bezdzietność jest utożsamiana albo ze strategią życiową DINK (double income no kids), albo ze stosowaniem procedury pozaustrojowej po tym, jak inne metody leczenia okazały się nieskuteczne. Jednakże obie te sytuacje ilustrują skrajności w doświadczaniu braku potomstwa stanowią dwa krańce kontinuum bezdzietności. Książka dr Barbary Dolińskiej pt. Bezdzietność. Perspektywa społeczno-kulturowa jest pracą wyjątkową. Przedstawia ona bowiem problem bezdzietności nie tylko w sposób całościowy, rzetelny, ale również, o co wcale nie jest łatwo, bardzo interesujący. Prof. Alicja Kuczyńska Barbara Dolińska - jest adiunktem w Zakładzie Psychologii Klinicznej i Zdrowia na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest doktorem nauk medycznych z dziedziny medycyny i psychologii klinicznej. Jej zainteresowania naukowe obejmują psychopatologię, konsekwencje przeżywania kataklizmów i katastrof w wymiarze społecznym i personalnym, pozafarmakologiczne wyznaczniki skuteczności leczenia oraz psychologię prokreacji, ze szczególnym uwzględnieniem bezdzietności i jej percepcji społecznej. Autorka książki Placebo. Dlaczego działa coś, co nie działa? (2011).

Dlaczego nie było wielkich artystek?

Linda Nochlin

Przełomowy esej Lindy Nochlin zapowiadał narodziny feministycznej historii sztuki, a dzisiaj wciąż ma fundamentalne znaczenie dla rozumienia sztuki. Pouczający i prowokujący od pierwszego zdania, angażuje czytelnika bez reszty i zachęca go, by odsunął na bok swe dotychczasowe założenia i zaczął poszukiwać nowych dróg. Linda Nochlin nie próbuje odpowiedzieć wprost na pytanie, dlaczego nie było wielkich artystek uważa, że zostało błędnie postawione. Zamiast tego rozkłada na czynniki pierwsze samo pojęcie wielkości i wyjaśnia podstawowe założenia, które skutkowały fallocentryczną naturą geniuszu w sztuce. Z nadzwyczajną przenikliwością obnaża przy tym fakt, że przyjęcie perspektywy białych mężczyzn w historii myśli o sztuce niosło z sobą porażkę nie tylko moralną, lecz także intelektualną. W tym wydaniu, rocznicowym, esejowi Lindy Nochlin towarzyszy tekst pod tytułem Trzydzieści lat później, w którym autorka przygląda się swoim rozważaniom z perspektywy czasu. Ten tekst, napisany w epoce rozkwitu teorii feministycznej, a także teorii queer i studiów postkolonialnych, jest poruszającą refleksją nad pojawieniem się zupełnie nowego kanonu. Odwołując się do takich artystek, jak Louise Bourgeois, Cindy Sherman i wiele innych, Linda Nochlin z niezrównaną pasją i zachwycającą precyzją diagnozuje kondycję zarówno kobiet, jak i sztuki. Esej Dlaczego nie było wielkich artystek? stał się zawołaniem bojowym, które rozbrzmiewa we wszystkich warstwach kulturowych i społecznych. Przesłanie Lindy Nochlin pozostaje aktualne. Jak sama powiedziała w 2015 roku: Przed nami wciąż jeszcze daleka droga. Wydanie z okazji pięćdziesiątej rocznicy ukazania się eseju ze wstępem Catherine Grant Linda Nochlin (19312017) wykładała sztukę nowoczesną w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Nowojorskiego. Jest autorką licznych publikacji dotyczących kwestii płci w historii sztuki, a także opracowań na temat dziewiętnastowiecznego realizmu. Wydała między innymi takie książki, jak Women, Art and Power; Representing Women;Courbet, Women Artists oraz Misere. Catherine Grant wykłada sztukę nowoczesną i współczesną w Courtauld Institute of Art, do niedawna zaś pracowała na Wydziale Sztuki i Kultur Wizualnych w Goldsmiths (Uniwersytet Londyński). Jest autorką wielu tekstów poświęconych wątkom feministycznym w sztuce współczesnej, a także współredaktorką książek Girls! Girls! Girls!,Creative Writing and Art History oraz Fandom as Methodology.

Verlaque i Bonnet na tropie (Tom 7). Tajemnice Bastide Blanche

M. L. Longworth

W nowym, zachwycającym kryminale M.L. Longworth w okolice Aix sprowadza się słynny pisarz, a Verlaque i Bonnet próbują wyjaśnić, czy prześladuje go coś więcej niż tylko jego przeszłość. Pewnego gorącego, letniego wieczoru Aix-en-Provence obiega wieść, że znany, kontrowersyjny autor powieści Valere Barbier, który niegdyś jadał obiady z francuskim prezydentem i uczestniczył w całonocnych popijawach z gwiazdami rocka, wprowadził się właśnie do Bastide Blanche, wielkiego, liczącego kilka wieków domu, niezamieszkanego od całych dziesięcioleci. Jednak marzenia pisarza o spokojnej emeryturze nie mogą się ziścić. Przez dom nieustannie ktoś się przewija a to córka sąsiadów, a to wygadana, lubiąca plotki gospodyni Valerea, wreszcie: rywalizująca z nim autorka książek. Co więcej, zarówno w dzień, jak i w nocy pojawiają się także goście, których nie widać, a których zamiary najwyraźniej nie są dobre... Podczas gdy Antoine Verlaque zgłębia tajemniczą historię Valerea, jego żona i partnerka, Marine Bonnet, zastanawia się, dlaczego posiadłość tak długo była opuszczona. To co udaje im się odkryć, przynosi jednak więcej pytań niż odpowiedzi. Czy Valere tylko wyobraża sobie ślady czyjejś obecności i szepty wypełniające dwór nocami? Czy traci zmysły? A może dręczą go duchy przeszłości? O AUTORCE: Mary Lou Longworth mieszka w Aix-en-Provence od 1997 roku. Pisała o tym regionie dla Washington Post, Timesa (Wielka Brytania), Independent (Wielka Brytania) i czasopisma Bon Appétit. Jest autorką dwujęzycznego zbioru esejów Une Américaine en Provence, wydanego przez La Martiniere w 2004 roku. Czas spędza w Aix, gdzie pisze oraz w Paryżu, gdzie prowadzi kursy pisarstwa na New York University. Śmierć w Château Bremont to jej pierwsza powieść.

Doznać cudu? Opowieść Trudy Rosenberg

Hania Fedorowicz

Jeśli chcesz być szczęśliwą i doznać cudu, zostań wierną córką żydowskiego ludu. Takie słowa usłyszała młoda Truda Rosenberg od swojej mądrej matki jeszcze w dzieciństwie. I trzyma się ich przez całe życie. Opowieść Trudy Rosenberg zaczyna się we Lwowie w pięknej kamienicy, wśród eleganckiej elity lwowskiej inteligencji, do której należał jej ojciec, zamordowany potem 3 lipca 1941 roku na podwórzu więzienia, tak zwanych Brygidek. Truda opowiada o swej wojennej tułaczce, która z ukochanego domu prowadziła ją przez lwowskie getto, Rumunię, Warszawę aż do Niemiec, a w końcu do Anglii i Kanady. Tułaczce podczas której musiała wielokrotnie zmieniać tożsamość, aby ukryć swoje pochodzenie. Opowiada o ludziach, którzy pomagali i którzy też walczyli o przetrwanie, o dobrych i okrutnych gestach, z którymi się spotkała, o ludzkiej wielkości i małości. Jej opowieść jest prawdziwa do głębi, pozwala na chwilę przenieść się w czasy wojennej zawieruchy i poczuć emocje, rozterki i myśli młodej dziewczyny walczącej o zachowanie odrobiny normalności w świecie, który wydawał się jej całkowicie pozbawiony. To jest po prostu opowieść o wielkiej sile tkwiącej w człowieku. Sile, którą daje miłość i nadzieja. Oto przedziwny dokument. Sam przeczytałem go jednym tchem. Dwie Kanadyjki rozmawiają po polsku o zdarzeniach sprzed lat siedemdziesięciu. Polszczyzna ich jest piękna, choć nieco archaiczna i pełna zapomnianych już znaczeń. Pierwsza z nich, starsza, to polska Żydówka ze Lwowa, druga o dwa pokolenia młodsza to dziecko imigrantów z Polski, z Kresów, wychowana w tradycji katolickiej i patriotycznej. Pierwsza, Truda Rosenberg (a wcześniej Osterman) jest psychologiem poznawczym, druga Hania Fedorowicz jest specjalistką od komunikacji i rozwiązywania konfliktów. Obie od lat pracują nad sposobami redukowania niechęci, nienawiści i uprzedzeń między ludźmi. Z Przedmowy Wiesław Łukaszewski Dr. Truda Rosenberg jest psychologiem specjalizującym się w psychologii poznawczej. Przez długi czas nie mówiła o swoich doświadczeniach wojennych. Epizody omawiane w tym tomiku to autentyczne wydarzenia, które przeżyła osobiście jako jeden z wielu członków narodu żydowskiego. Podkreśla, że nie uważa tych przeżyć za wyjątkowe, że wielu ludzi miało podobne. Przeżycia, których doświadczyła, niewątpliwie są faktem, a jej wspomnienia to relacja naocznego świadka Szoa (po hebrajsku zagłada), które to określenie jest właściwsze zdaniem Trudy Rosenberg niż powszechnie używany wyraz Holokaust. Ten ostatni odnosi się bowiem również do kataklizmów, takich jak wybuch wulkanu, powódź lub trzęsienie ziemi. Natomiast Szoa to efekt ludzkich zamiarów i czynów. Dr Hanna Fedorowicz jest zawodowym mediatorem, trenerem, wykładowcą, a zarazem matką pięciorga dzieci. Urodziła się w Kanadzie w patriotycznej rodzinie polskiej. Na Uniwersytecie McGill w Montrealu odbyła studia w zakresie mediów i komunikacji społecznej, doktorat uzyskała na Uniwersytecie Salzburskim. Od dwudziestu lat mieszka w Austrii i tu założyła Europejski Instytut do spraw Rozwiązywania Konfliktów w Społeczności (European Institute for Community-Based Conflict Resolution  cbcr.eu). Specjalizuje się w procesach grupowych w kontekście konfliktów między grupami tożsamościowymi.

Jan Strelau. Poza czasem

Jan Strelau, Jakub Balicki, Agnieszka Wilczek

Życie człowieka rozwija się w czasie ale pasja, chęć poznania i dociekliwość badawcza pozostają poza czasem. Poza czasem jest również ambicja, siła woli i system wartości. Oczywiście nie są one niezmienne, często ujawniają się w odpowiedzi na rozmaite wyzwania, dzięki którym człowiek może się przekonać, jaki jest naprawdę. Zapraszamy do niezwykłej rozmowy z profesorem Janem Strelauem nestorem polskiej psychologii i światowej rangi badaczem temperamentu, zapalonym narciarzem i niestrudzonym podróżnikiem o życiu, pracy, rodzinie i podróżach, a także o tym wszystkim, co było dla niego trudne, radosne lub fascynujące, nie tylko w badaniach, ale też w codzienności. Prof. dr hab. Jan Strelau Urodził się w 1931 r. w Gdańsku. Podjął studia filozoficzne w 1951 r. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a po dwu latach przeniósł się do Warszawy, gdzie w latach 1953-1958 studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę na macierzystym wydziale jako asystent. Stopień doktorski uzyskał w 1963 r. , zaś pięć lat później - habilitację na podstawie monografii Temperament i typ układu nerwowego. Tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1976 r., zaś w 1979 r. powołany został na stanowisko dyrektora Instytutu Psychologii, którym kierował do 1981 r. W 1982 r. uzyskał tytuł i stanowisko profesora zwyczajnego w Uniwersytecie Warszawskim. Członek rzeczywisty PAN, członek Akademii Europejskiej (Academia Europaea) i członek korespondent Fińskiej Akademii Nauk. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego oraz Państwowego Uniwersytetu Nauk Humanistycznych w Moskwie. Należy do wielu międzynarodowych towarzystw naukowych, w latach 1996 - 2000 był m. in. wice-przewodniczącym Międzynarodowej Unii Nauk Psychologicznych. Jest pionierem badań w zakresie psychologii różnic indywidualnych w Polsce i twórcą regulacyjnej teorii temperamentu. Opublikował około 200 prac, w tym 31 książek, których jest autorem, współautorem lub redaktorem naukowym. Do najbardziej znaczących należą monografie: Temperament, Activity, Personality (1983, Academic Press; przekład polski - PWN, 1985) oraz Temperament: A Psychological Perspective (1998, Plenum Press; przekład polski pt. Psychologia temperamentu, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998). Jest także redaktorem naukowym i współautorem 3-tomowego podręcznika: Psychologia: podręcznik akademicki (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2000). Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in. nagrodę Fundacji Humboldta (1990) i Towarzystwa Maxa Plancka (1992) za wybitne osiągnięcia w zakresie badań nad osobowością oraz nagrodę "New Europe Prize 1997" za osiągnięcia w zakresie kształcenia akademickiego i badań naukowych, ufundowaną przez sześć instytutów badań zaawansowanych - Standford, Princeton, Chapel Hill, Berlin, Uppsala i Wassenaar.

Sto technik wpływu społecznego. Kiedy i dlaczego wywieranie wpływu na innych jest skuteczne

Dariusz Doliński, Tomasz Grzyb

Wchodzisz do sklepu, żeby kupić chleb, makaron i owoce. Po chwili wychodzisz, a w siatce z zakupami, poza tym, co pierwotnie zamierzałeś kupić, masz jeszcze paczkę chipsów, dwie gazety i los na loterię. Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego zdecydowałeś się na zakup tych rzeczy? Któregoś dnia do twoich drzwi puka mężczyzna oferujący nowy rodzaj łącza internetowego. W zasadzie jesteś zadowolony z jakości usług oferowanych przez twojego obecnego dostawcę, ale po kilku minutach rozmowy postanawiasz przyjąć nową ofertę. Zamykasz drzwi i dopiero wtedy zadajesz sobie pytanie: DLACZEGO? Czy te przykłady brzmią znajomo? A może chciałbyś raczej wywierać wpływ na innych ludzi niż im ulegać? Jeżeli tak, to bez wątpienia zainteresuje cię książka napisana przez dwóch psychologów społecznych, którzy badają najczęściej stosowane techniki wpływu społecznego. Dariusz Doliński i Tomasz Grzyb analizują skuteczność tych technik, a kiedy je opisują, za każdym razem odpowiadają na trzy pytania: (1) Jaka idea przyświeca danej technice wpływu społecznego? (2) Co na ten temat mówią badania? (3) Jaki mechanizm psychologiczny decyduje o skuteczności danej techniki? Rekomendacje wydawnicze: Ta książka przedstawia aż 100 takich technik, obejmujących prawie wszystkie obszary życia codziennego nie tylko zakupy, lecz także bliskie relacje oraz nasze zachowania, zarówno w sferze publicznej, jak i prywatnej. Każda z opisywanych technik została naukowo zbadana i udokumentowana, autorzy jednak, zamiast skupiać się na analizie statystycznej, koncentrują się na rzeczywistym wpływie tych technik na nasze życie. O autorach: Dariusz Doliński profesor psychologii, ceniony psycholog społeczny i renomowany badacz wpływu społecznego. Autor licznych artykułów naukowych publikowanych w czołowych czasopismach psychologicznych oraz 21 książek. Tomasz Grzyb dr hab. psychologii, profesor Uniwersytetu SWPS, psycholog społeczny, prezes Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej, autor licznych artykułów i książek. Od 2013 roku kształci oficerów NATO i krajów stowarzyszonych w zakresie technik wpływu społecznego. Rekomendacje wydawnicze: Nigdy wcześniej nie widziałem książki opisującej tak wiele technik wpływu społecznego. Autorzy to obecnie największe autorytety w tej dziedzinie, więc jeśli mówią, że te sposoby działają, to możesz im zaufać. A jeśli nadal będziesz mieć jakieś wątpliwości, to przy każdej z technik znajdziesz omówienie badań potwierdzających jej skuteczność. - profesor Christopher J. Carpenter, Western Illinois University Dariusz Doliński i Tomasz Grzyb dokonali nadzwyczaj przejrzystego, a przy tym fascynującego przeglądu wielu (tak, aż 100!) technik wpływu społecznego i dokładnie wyjaśnili działanie każdej z nich. Przytoczyli również przykłady eksperymentów, które dowiodły skuteczności tych technik. Czytelnicy, którzy poszukują intrygującego wprowadzenia do sztuki wywierania wpływu społecznego, na pewno nie będą rozczarowani. - profesor Daniel J. OKeefe, Northwestern University Dariusz Doliński i Tomasz Grzyb swoją książką wyświadczyli nam wszystkim wielką przysługę. Nie tylko opisali 100 efektywnych technik wpływu społecznego, lecz także zbadali mechanizmy psychologiczne, które sprawiają, że owe techniki działają. Nie ma bardziej użytecznej książki dla kogoś, kto chciałby osiągnąć mistrzostwo w dziedzinie perswazji. - profesor Robert Cialdini, Arizona State University, autor książek Wywieranie wpływu na ludzi i Pre-swazja

Człowiek w obliczu pandemii. Psychologiczne i społeczne uwarunkowania zachowań w warunkach kryzysu zdrowotnego

Małgorzata Kossowska, Natalia Letki, Tomasz Zaleśkiewicz, Szymon Wichary

Stan pandemii to niezwykle trudna sytuacja, w której trzeba podejmować niełatwe decyzje, i to na różnych szczeblach. To sytuacja dużej niepewności, więc zdarza się również, że panuje inercja decyzyjna. Na skutek owych decyzji ludzie poddają się (lub nie) przeróżnym zaleceniom medycznym i rygorom sanitarnym, są przy tym mniej lub bardziej skłonni do podejmowania ryzyka (bądź do jego unikania), a pośród rozmaitych emocji nierzadko doświadczają silnego lęku i depresji. O wszystkich tych kwestiach sporo do powiedzenia mają nauki behawioralne, w których od lat prowadzi się badania empiryczne na ten temat. Sytuacja pandemii COVID-19, z którą obecnie mamy do czynienia, nie może być rozpatrywana wyłącznie jako problem medyczny. Od podejmowanych decyzji a także od sposobu ich komunikowania zależy bowiem zarówno ludzkie zdrowie i życie, jak i to, jak szybko uda się opanować kryzys. Czworo znakomitych psychologów, reprezentujących różne subdyscypliny, przygotowało wieloaspektowe opracowanie dotyczące stanu pandemii, analizowanego właśnie z perspektywy pozamedycznej. Praca ta jest przeglądem tego zagadnienia, dokonanym z uwzględnieniem zarówno klasycznych już koncepcji teoretycznych, jak i wyników najnowszych ujęć oraz badań empirycznych. Autorzy omawiają między innymi takie kwestie, jak podmiotowość człowieka znajdującego się w niejasnej i niepewnej sytuacji, rola lęku w podejmowaniu decyzji i szacowaniu ryzyka, zaufanie do innych ludzi oraz do instytucji, tożsamość grupowa i poczucie wspólnotowości, znaczenie kapitału społecznego czy zautomatyzowane lub w pełni świadome rytuały indywidualne i społeczne. Rozważania autorów zostały uzupełnione wprowadzeniem, które z perspektywy biologicznej wyjaśnia, czym jest pandemia, a także omówieniem różnic kulturowych i rozmaitych reakcji poszczególnych państw na kryzys pandemiczny.

Poszukiwacze wzorów. Autyzm a ludzka wynalazczość

Simon Baron-Cohen

Wnikliwe uzasadnienie idei, że kreatywność ma wiele cech wspólnych z autyzmem. () Odkrywcza. Kirkus Dlaczego tylko ludzie dokonują wynalazków? Simon Baron-Cohen, psycholog z Uniwersytetu w Cambridge, od kilkudziesięciu lat prowadzi badania autyzmu i zgłębia psychologiczne spektrum ludzkiego myślenia, którego wszyscy doświadczamy. W książce Poszukiwacze wzorów Baron-Cohen przekonuje, że autyzm odegrał równie ważną rolę w historii naszej kreatywności i kultury, jak opanowanie ognia. Baron-Cohen twierdzi, że ludzie z autyzmem odgrywają decydującą rolę w rozwoju ludzkości już od siedemdziesięciu tysięcy lat, od powstania pierwszych narzędzi po rewolucję cyfrową. W jaki sposób? Otóż geny, które wywołują autyzm, umożliwiają również poszukiwanie wzorów będące istotą ludzkiej wynalazczości. Autyści płacą jednak za te zdolności nader wysoką cenę w postaci trudności społecznych, a często również problemów medycznych, dlatego Baron-Cohen apeluje, abyśmy wspierali i honorowali ludzi z autyzmem zarówno w ich ułomnościach, jak i w ich triumfach. Książka Poszukiwacze wzorów nie jest tylko opisem nowej teorii ludzkiej cywilizacji, lecz także wezwaniem do refleksji nad tym, jak społeczeństwo traktuje tych, którzy myślą inaczej. O AUTORZE Simon Baron-Cohen jest profesorem psychopatologii rozwojowej na Uniwersytecie w Cambridge i wykładowcą w tamtejszym Trinity College. Kieruje Centrum Badań Autyzmu w Cambridge (autismresearchcentre.com). Ukończył studia w dziedzinie nauk o człowieku w New College na Oxfordzie, a następnie uzyskał tytuł doktora psychologii w University College London oraz tytuł Master of Philosophy w dziedzinie psychologii klinicznej w Instytucie Psychiatrii w Londynie. Jest autorem bestsellerowej książki Teoria zła. O empatii i genezie okrucieństwa Recenzje i rekomendacje: Na podstawie szeroko zakrojonych badań Simon Baron-Cohen twierdzi, że większość ludzi jest wyspecjalizowana, jeśli chodzi o sposób spostrzegania świata. Jedni skupiają się na ludziach, a inni na przedmiotach. Autor przekonująco argumentuje, że ten drugi typ umysłu poszukiwacz wzorów leży u podstaw współczesnej ludzkiej cywilizacji. Frans de Waal, autor książki Ostatni uścisk mamy Książka Poszukiwacze wzorów wnosi istotny wkład w literaturę naukową dotyczącą neuroróżnorodności. Simon Baron-Cohen przygląda się neuroróżnorodności przez pryzmat ludzkich cech, a jego podejście jest odświeżająco różne od współczesnych ujęć autyzmu oraz innych zaburzeń rozwojowych. Choć te zaburzenia istnieją naprawdę, Baron-Cohen umieszcza je w kontekście ewolucyjnym, przyglądając się cechom, które są z nimi powiązane. Autor od lat występuje w imieniu osób z autyzmem i jest orędownikiem neuroróżnorodności, a jego skłaniająca do refleksji książka z pewnością wywoła ożywioną dyskusję. John Robinson, autor książki Look Me in the Eye Nader rzadko napotykamy zaskakującą nową ideę, która wyjaśnia ważne zjawisko. Rozważania Simona Barona-Cohena na temat abstrakcyjnego poszukiwania wzorów w rozwoju ludzkości są jedną z takich idei. Ta książka rzuca światło na jedną z najbardziej niezwykłych cech naszego gatunku, celebruje różnorodność poznawczą i niejako wbrew swojej tematyce jest pełna empatii i wglądu. Steven Pinker, profesor psychologii na Uniwersytecie Harvarda, autor książki Tabula rasa. Spory o naturę ludzką Fascynujące wyjaśnienie mechanizmów leżących u podstaw zdolności wspólnych dla osób z autyzmem i wynalazców. Brian Josephson, profesor fizyki, Uniwersytet w Cambridge, dyrektor Mind-Matter Unification Project brytyjskiego projektu unifikacji umysłu i materii. Poszukiwacze wzorów to książka przełomowa, przepustka do świata innowacji i kreatywności. Co najważniejsze, ta książka honoruje ludzi z autyzmem i jest wezwaniem do działania, do docenienia neuroróżnorodności. David Joseph, prezes Universal Music UK Poszukiwacze wzorów to książka pełna ważnych idei, która z pewnością wywoła intensywne dyskusje i spory, podsycane przez tętniące życiem pisarstwo Barona-Cohena i jego prowokacyjne opowieści. Daniel J. Povinelli, profesor biologii na Uniwersytecie Stanu Luizjana w Lafayette, autor książki World Without Weight Simon Baron-Cohen, uznany na całym świecie autorytet w dziedzinie ludzkich mózgów, napisał fascynującą książkę, która wyjaśnia spektrum stylów myślenia. Dzięki lekturze tej książki zaczniesz lepiej rozumieć osobowość swoich przyjaciół i współpracowników. Martin Rees, profesor kosmologii i astrofizyki na Uniwersytecie w Cambridge, autor książki Tylko sześć liczb Simon Baron-Cohen napisał nadzwyczaj twórczą i fascynującą książkę. Zmierzył się z jedną z największych zagadek w nauce o poznaniu, zadając proste pytanie: Skąd się bierze zdolność Homo sapiens do wynalazczości? Baron-Cohen łączy naukę o mózgu, biologię ewolucyjną i badania autyzmu, aby stworzyć wyjątkową teorię ludzkiego poznania. To bez wątpienia jedna z najważniejszych i najbardziej odkrywczych książek o ludzkim umyśle, jakie napisano w tym dziesięcioleciu. Andrew N. Meltzoff, profesor psychologii i dyrektor Instytutu Uczenia się i Nauk o Mózgu na Uniwersytecie Waszyngtońskim, współautor książki Naukowiec w kołysce Zawsze wiele lat przed innymi, zawsze bardziej odważny w myśleniu i działaniu, Simon Baron-Cohen tym razem rozwiązuje zagadkę ludzkiej kreatywności zrodzonej z różnic. Tam gdzie inni widzieli ułomność, on zobaczył wyjątkowość. Podobnie jak piękno samej natury, piękno ludzkiego umysłu bierze się z jego różnorodności. Ami Klin, kierowniczka Katedry Badań Autyzmu na Uniwersytecie Emoryego