Opuszczony okręt oraz inne opowieści nadzwyczajne

Guy de Maupassant

"Guy de Maupassant: Opuszczony okręt oraz inne opowieści nadzwyczajne. Zbiór zawiera jedenaście opowiadań. Są to opowiadania noszące tytuły: Ojciec Amable, Rozsądny, Oczekiwanie, Ojciec, Sposób Rogera, Przyjaciel Patience, Odkrycie, Baronowa, Opuszczony okręt, Ciocia Klocia, Wieczór Trzech Króli. Fragment jednego z opowiadań: Ile nakryć? Zapytał Marchas, spostrzegając mnie. Jedenaście. Nas jest sześciu, potem proboszcz i cztery damy. Osłupiał. Ja tryumfowałem. Zapytał: Cztery damy! Mówisz: cztery damy? Będziemy mieli kobiety! zawołał Marchas. Ci trzej zaczęli tańczyć i głośno wyrażać swoje zadowolenie. Wszystko było gotowe. Czekaliśmy około godziny. Stuknięcie w okiennice porwało nas wszystkich równocześnie na nogi. Ponderel pobiegł otworzyć. Po upływie dobrej minuty, mała siostra zakonna zjawiła się w obramieniu drzwi. Była chuda, pomarszczona, nieśmiała i raz po raz kłaniała się przerażonym na jej widok huzarom. Za nią słychać było stuk lasek uderzających o posadzkę przedsionka i gdy weszła do salonu, spostrzegłem idące za nią, jedna za drugą, trzy stare głowy w białych czepkach, kiwające się w chodzie w różne strony, jedna na prawo druga na lewo. I zjawiły się trzy babki z przytułku, kulejące, ciągnące za sobą nogi, okaleczałe i pokurczone ze starości, jedyne trzy zdolne jeszcze chodzić pensjonariuszki ze szpitala siostry Saint-Benoit."

Dworek przy cmentarzu

Klemens Junosza

Ze wprowadzenia Autora: „Już się ten dworek zrujnował zupełnie, już go rozebrano, a na jego miejsce postawiono nowy; już na cmentarzu pozapadały się mogiły drogie, poczerniały krzyże, głazy pamiątkowe w ziemię wrosły, a przecież nie tak dawno, jak je położono i łzami żalu oblano. Nie wiek to temu, a przecież tak się to już dawnym, takiem odległym wydaje. Widzę te czasy i tych ludzi, widzę ich przez pryzmat pamięci. O szarej godzinie, w chwili dumań samotnych rysują się one wyraźnie: krajobraz odtwarza się w odległej perspektywie, postacie nabierają życia, mówią, śmieją się, płaczą. I z postaciami tymi, które z cmentarzysk wychodzą i dawne na powrót przybierają kształty, powstają zarazem ich ideały, marzenia, troski, życie całe. Snuje się pasmo wspomnień, nawiązane w dzieciństwie, chropowate, szare, bo nie z jedwabnej przędzy, nie ze złotogłowiu, ale z twardych konopnych włókien uprzędzione...

Młodość. Youth

Joseph Conrad

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Tłumaczyła Aniela Zagórska. Młodość to autobiograficzna opowieść Josepha Conrada. Napisana w 1898 r. została po raz pierwszy opublikowana w magazynie Blackwooda, a jako pierwsza opowieść w tomie z 1902 r. Młodość przedstawia pierwszą podróż młodego człowieka na Wschód. Opowiada ją Charles Marlow, który jest także narratorem Lorda Jima, Szansy i Jądra ciemności. Wprowadzenie narratora sugeruje, że po raz pierwszy, chronologicznie, postać Marlowa pojawia się w pracach Conrada (narrator komentuje, że według niego Marlow tak pisze swoje imię). Historia jest luźno oparta na rzeczywistości.

Summa teologii świętego Tomasza z Akwinu

Ks. Jan Bareille

Ze wstępu: W pierwszych latach panowania Klemensa IV święty Tomasz z Akwinu rozpoczął pracować nad nieśmiertelnym swoim dziełem: Summa theologiae. Pomnik to najznamienitszy trzynastego stulecia, wyraz najwyższy katolickiej umiejętności, główne zdaje się zadanie życia Tomasza z Akwinu. Zrażony, jak sam mówi do tego wielkiego dzieła, ciemnością, nieładem, gadaniną zbyteczną teologij scholastycznych ówczesnych, podjął plan krótkiego, lecz dosadnego, jasnego, metodycznego zbioru, gdzie by jednak pomieściła się cała nauka chrześcijańska, zacząwszy od istnienia Boga, aż do ostatniego moralności ewangelicznej przykazania. Prawdziwa to encyklopedia religijna, obrana ze wszelkich, obcych żywiołów, ze wszelkich nieużytecznych dociekań, obejmująca natomiast w porządku logicznym i naturalnym wszystkie zasady teoretyczne i praktyczne objawionej religii, tak, iżby każda była sama w sobie skończoną całością, a w związku z drugimi tworzyła dokładny ustrój naukowy. Jest to wierny obraz religii, której ręka Boża nakreśliła nieodmienne linie i cudny naznaczyła układ, tym samym obraz to Bóstwa samego, które jak we wszystkim, tak tym więcej w dziele objawienia, złożyło wyraźne i najświetniejsze znamiona odwiecznego piękna.

Związek tajemnicy Niepokalanego Poczęcia z niepokalanością życia Chrystusowego i naszego

Ks. Zygmunt Golian

Niepokalane Poczęcie Matki Pana naszego Jezusa Chrystusa, czcząc dzisiaj z całym Kościołem katolickim słusznie uczynim, gdy rozważając tę najpierwszą w czasie tajemnicę, od której rozpoczyna się szereg wszystkich tajemnic naszego odkupienia, weźmiemy to na pilną i głęboką uwagę, jakie owa tajemnica w odniesieniu do niepokalaności życia Chrystusowego przedstawia nauki.

Gospoda pod Aniołem Stróżem

Sophie De Ségur

Hrabina de Segur zajęła się literaturą w wieku 57 lat i napisała łącznie dwa i pół tuzina książek. Książki tej autorki skierowana są przede wszystkim do małych dzieci, ale zawierają wiele okrutnych i tragicznych epizodów, które skłoniły niektórych badaczy do porównania hrabiny de Segur z markizem de Sade. Tymczasem sama pisarka uważała, że jej dzieła nie są wcale fikcją, ale książkami, które miały cel wychowawczy. Powieść opowiada historię dwojga zaginionych dzieci, chłopców Jacquesa i Paula, którzy zostają uratowani przez dzielnego żołnierza Moutiera. Zatrzymuje się on z nimi w Gospodzie pod Aniołem Stróżem, prowadzonej przez panią Blidot i jego siostrę Elfy, która adoptuje dzieci, podczas gdy Moutier bierze udział w wojnie krymskiej. Po powrocie, dzięki hojności generała Dourakine, którego wziął do niewoli, ale któremu uratował życie i który chciał mu okazać wdzięczność, mógł poprosić Elfy o rękę. Ojciec dzieci, Dérigny, został wylosowany do kampanii na Krymie; aresztowany przez żandarmów za próbę ucieczki, nie był w stanie odzyskać swoich dzieci. Jego ścieżka przecina drogę Dourakine'a i Moutiera, którzy prowadzą go do gospody, gdzie rozpoznaje Jacquesa i Paula. A co było dalej można się będzie dowiedzieć po przeczytaniu całej książki. W polskim przekładzie imiona zostały przetłumaczone z francuskiego. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et français.

Podróż po Księżycu odbyta przez Serafina Bolińskiego

Teodor Tripplin

Czy istotnie księżyc jest zamieszkały? Oto pytanie, które od dawnego czasu bardzo wiele ludzi sobie zadaje, a najuczeńsze akademie zajmują się rozwiązaniem tego pytania z taką pilnością; rok rocznie przybywają argumenty, rzucające na tę kwestię i światło i cienie. Udajmy się zatem z z autorem w tę niezwykłą podróż… publikacja niniejsza, to pierwsza polska książka z gatunku science-fiction.

Pani Bovary

Gustave Flaubert

Pani Bovary – wydana w 1857 roku powieść realistyczno-psychologiczna Gustave’a Flauberta o miłości naiwnego wdowca – doktora Karola Bovary'ego – do pozornie cnotliwej córki jego pacjenta – Emmy Rouault. Autor ukazuje w książce upadek kobiety już w chwili zawarcia przez nią związku małżeńskiego. (Za Wikipedią).