Karol Śmiały

Aleksander Dumas (ojciec)

W listopadzie 1435 r. Urodził się Karol, syn Filipa Le Bon, księcia Burgundii. Królem Francji był wtedy Karol VII, a księstwo Burgundii było rozległym terytorium złożonym między innymi z Flandrii, Artois, Franche-Comté... W 1452 r. Karol został hrabią Charolais. Jego zamiłowanie do polowań i potyczek, a także zuchwałość, którą często pokazuje, nadały mu przydomek Charlesa Śmiałego. Po śmierci króla Francji Ludwik XI doszedł do władzy. Szybko odczuwa potęgę Burgundii. Wkrótce wybuchły działania wojenne między obiema stronami... Oto tło historyczne jednej z powieści historycznych i historyczno-przygodowych francuskiego tytana pióra Aleksandra Dumasa (ojca).

Potrawy z cielęciny

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Potrawy z cielęciny autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 70 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to m.in. potrawki z cielęciny, cielęcina pieczona, sznycle, kotlety, zrazy, potrawy z cielęciny siekanej, potrawy z wątróbki, móżdżku i innych podrobów, zimne dania cielęce.

Brzask

Wacław Sieroszewski

Zbiór opowiadań wybitnego chociaż dziś skazywanego na zapomnienie polskiego pisarza, tworzącego na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłańca na Syberię, podróżnika, badacza, etnografa Syberii i działacza niepodległościowego. Zbiór zawiera utwory: Brzask, Puszcza Białowieska, Grecka szczelina, Dno nędzy. Zachęcamy do ciekawej lektury. Fragment opowiadania Brzask: Z duszą zmąconą do głębi spieszyłem od oceanu w tę stronę, o której nawykłem marzyć w długie noce zimowe. Nie wiedziałem, czy kiedy kresu dosięgnę. Rozpaczliwie dowodziłem sobie, że to pewnie nigdy nie nastąpi. Wyliczałem przeszkody niezwalczone, gdyż kapryśne jak podmuchy wiatru wiejącego w stepie pod niebem przyćmionym lotnymi chmurami. Dowodzenia nie działały jednak na mnie, nie wsiąkały w głąb a niby o mur rozbijały się o dziwną, stalową, na niczym nieopartą pewność. Ogarniało mnie uczucie ogromnej swobody, uczucie ptaka, co skrzydła, długo bezczynne rozwinąwszy, mknie bez troski w dal. Pragnienie życia rozpierało mi piersi, żądza czynu drżała w piersiach, a pieśń tryumfu towarzyszyła mi, w trop biegły za mną wszystkie moje marzenia dźwięcząc chórem słodkim a potężnym: Osiągniesz... I spełni się wszystko, co kochasz i ziści się więcej, niż śmiesz pomyśleć... tylko żyj, dąż, pragnij!... Bajeczna cisza i bezludność miejsc, które tak długo zamieszkiwałem, wyrugowały z serca mego nienawiść. Pojąłem nie tylko myślą, lecz całym sobą to, co mi twierdzono z dawien dawna, od dzieciństwa, że ból z jednakowym okrucieństwom przeszywa każdą istotę, ludzką, każdą istotę żywą i wszystkie serca, drżące od zmian życia, stały się mi jednakowo zrozumiałe, jednakowo pożałowania godne, choć nie jednakowo... bliskie.

Pieśni mistycznej miłości

Antologia

Zebrane tu w jedną wiązankę hymny i kancony włoskie św. Franciszka Serafickiego, łacińska pieśń św. Bonawentury, poezje Jakuba z Todi tego trubadura-zakonnika; nareszcie sonety i kantyki hiszpańskie św. Teresy i św. Jana od Krzyża, na ogół nie zwracają dziś uwagi na te, jedyne w swoim rodzaju utwory, zapewne z tej przyczyny, że nowoczesny kodeks literacki, wyłączając wszystko, co tylko wyszło z Kościoła i miało z nim ścisły stosunek, zostawiał świeckiej sztuce, choćby najbardziej pogańskiej, pierwszeństwo; a kwiaty poezji z ducha chrześcijańskiego wykwitające, otacza się zapomnieniem i nie chce o nich nic wiedzieć. Czy słuszny jest ten ostracyzm estetyczno-literacki? Niech osądzą czytelnicy, zwłaszcza ci, którym miłą jest poezja. Jeżeli tacy natchnieni lirycy średniowieczni, wzbijający się w siódme niebo na skrzydłach mistycznej miłości, nie mają mieć prawa nazywać się poetami, dlatego, że opiewają tajemnicze drogi, po których dusza ogarnięta miłością łączyła się ze swoim Stwórcą a natomiast pierwszy lepszy składacz światowych rymów, rości sobie prawo do tego tytułu tedy wypadałoby utrzymywać na tej zasadzie, że ziemska cielesność bogatszym i szczytniejszym jest źródłem poetycznych natchnień, niż tajemniczy a nieograniczony świat duchowy. Ma ta poezja mistycznej miłości, wszystkie warunki poszukiwane w poezji światowej: będąc duchową, nie przestaje być realną. Jednostronność nowoczesna, mająca nieudaną pretensję do wielostronności, powinna by już raz wyjść z ciasnego kółka swoich poglądów, i częściej pytać o te źródła wiekuistej prawdy, z których tryska twórczość natchnienia i natchnienie twórczości.

Los dzieci zmarłych bez chrztu

Jan Domaszewicz

Każde dziecko urodzone jest skalane zmazą grzechu pierworodnego, która się tylko gładzi i zaciera przez chrzest. A zatem cóż się stanie z dzieckiem, które umiera bez chrztu: schodzi z tego świata w grzechu pierworodnym? Jaka jest w tej sprawie nauka Kościoła: czy ono pójdzie do piekła i czy będzie skazane na męki wieczne? Stąd, dziecko zmarłe w grzechu pierworodnym wyłącza się na zawsze, pomimo iż żadnego grzechu nie popełniło, z królestwa Bożego. Grzech pierworodny odbiera nam to życie łaski, które jest naszym prawdziwym życiem, sprowadza w duszy śmierć, pozbawiając nas świątobliwości i sprawiedliwości, tych głównych żywiołów duszy. Wyzuwa nas ze stanu nadnaturalnego, który według odwiecznych planów Bożych miał być naszym stanem prawidłowym, a razem gościńcem i wstępem do szczęścia niebieskiego: widocznym, przeto, jest, że ten grzech pociąga za sobą koniecznie utratę tego szczęścia, które powinno być naszym udziałem. Nic nie może być logiczniejszego nad taką naukę: dzieci, które umierają bez chrztu, będą usunięte na zawsze z nieba i pozbawione szczęścia, jakie Bóg zgotował dla swych wybranych. Czy jednak te dzieci będą skazane na męki wieczne i zostaną ofiarą kar? Czy będą, ściśle a krótko mówiąc, nieszczęśliwymi? Aby się tego dowiedzieć, należy przeczytać całą tę książeczkę.

Odcięty palec. The Adventure of the Engineers Thumb

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Do doktora Watsona zgłasza się pacjent z ciężką raną. Victor Hatherley, inżynier hydraulik, opowiada, że został zatrudniony przez pułkownika Lysandera Starka do ustalenia przyczyn awarii maszyny służącej rzekomo do prasowania w brykiety ziemi foluszniczej (stosowanej do folowania tkanin). W zamian za pracę nocną i zachowanie zlecenia w tajemnicy pułkownik zaoferował 50 gwinei, co przekraczało roczne zarobki inżyniera. Mimo iż klient nie budził zaufania, hydraulik przyjął postawione warunki. Po dotarciu na wskazaną stację w Eyford koło Reading w hrabstwie Berkshire i następnie do jakiegoś domu na odludziu Hatherley zobaczył piękną kobietę, zapewne cudzoziemkę, która ostrzegła go łamaną angielszczyzną, by bez zwłoki opuścił to miejsce, gdyż coś mu grozi. (za Wikipedią).

Nantas

Emil Zola

"Nantas" to dzieło wybitnego francuskiego pisarza Emila Zoli, uznawanego za jednego z czołowych przedstawicieli nurtu naturalizmu. Zola jest niezwykłym autorem, który w swojej noweli ukazuje życie młodego mężczyzny o imieniu Nantas, który pełen wiary w siebie, stara się odnieść sukces w Paryżu, choć walczy z ubóstwem. To historia, która porusza poważne kwestie, takie jak miłość, bogactwo, bieda - duchowa i materialna, konwenanse, moralność oraz indywidualna etyka każdego człowieka. Zola doskonale zna ludzi i potrafi ich psychologię oddać w sposób autentyczny. Pokazuje, jak ludzie często oszukują samych siebie, a Zola obnaża tę prawdę w sposób, który wciąga czytelnika. Warto zaznaczyć, że choć Zola może czasem wydawać się rozwlekły, to właśnie ta umiarkowana długość jego opowieści pozwala mu przekazać tak wiele treści. "Nantas" to nie tylko opowieść o pewnym człowieku, to także socjologiczny portret społeczeństwa, które wciąż balansuje między moralnością a własnymi interesami.

Saga o Ingvarze Obieżyświecie. Ingvars saga víðförla

Nieznany

Zanurz się w fascynujący świat wikińskich wojowników i ich niezwykłych przygód wraz z "Sagą o Ingvarze Obieżyświecie. Ingvars saga vifOrla". Ta pasjonująca opowieść przywołuje historię wodza Ingvara i jego syna Svena, ukazując bogactwo faktów historycznych uzupełnionych elementami fantastyki. Długo uważano tę sagę za czystą fikcję literacką, aż w 1827 roku J.G. Liljegren odkrył kamień runiczny z inskrypcją wspominającą o śmierci Ingvara w Serklandii, co wzbudziło zainteresowanie badaczy historii. Ta fascynująca książka została przetłumaczona, opatrzona wstępem i opracowana przez Artura Foryta, co dodaje jej wartości jako źródła historycznego. "Saga o Ingvarze Obieżyświecie. Ingvars saga vifOrla" to nie tylko opowieść o odległych czasach, to podróż przez epokę pełną heroizmu, wyzwań i tajemnic, które z pewnością przyciągną miłośników historii i kultury wikingów.