Dykcjonarz uczonych Polaków i Polek. W trzech tomach. Tom III

Ignacy Chodynicki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Obszerne dzieło ułożone w formie encyklopedycznej zawierające życiorysy uczonych Polaków i Polek od czasów najdawniejszych aż po pierwszą połowę, a dokładniej: lata 30-te XIX wieku. Autor, Ignacy Chodynicki (1786-1847) był historykiem, chociaz wytyka mu się, że wiedzę zdobył jako samouk. Był duchownym, karmelitą, sekretarzem prowincji zakonnej, oraz dyrektorem biblioteki i archiwum karmelitańskiego we Lwowie. Spod jego pióra wyszły między innymi tak fundamentalne dzieła jak: Dzieje historyczno-polityczne Europy i innych części świata na początku wieku XIX w sześciu tomach, czy ten oto Dykcjonarz uczonych Polaków... w trzech tomach.

Kwiaty grzechu (Kwiaty zła)

Charles Baudelaire

„Kwiaty grzechu”, inny tytuł to „Kwiaty zła” to książka pesymistyczna – o widnokręgu czarnym i ponurym – w którym jednak od czasu do czasu – słyszysz jakąś dziwną nutę pozaziemską, nadprzyrodzoną, duchową. Istotnie bowiem, jeżeli nikt nie umiał tak jak Baudelaire malować ohydy ziemskiej – to nikt również nie umiał tak jak on oddawać słowem, mistycznym jak tajemnicze głosy aniołów latających nocą po niebie – rzeczy niematerialnych: nikt tak jak on nie umiał dematerializować rzeczy, wrażeń i języka. Spirytualizm czysty, niemal religijny, płynie z jego słów, tych słów, w których on unosił się najwyżej i najdalej ponad ziemskie brudy – i w których był najbardziej sobą.

Walek na jarmarku

Hieronim Derdowski

Hieronim Derdowski (kaszb. Hieronim Derdowsczi lub Jarosz Derdowsczi; ur. 9 marca 1852 w Wielu w ówczesnym powiecie chojnickim, zm. 13 sierpnia 1902 w Winonie, Minnesota, USA) poeta kaszubski, humorysta, dziennikarz, wydawca prasy emigracyjnej w USA. Z powodu szykan władz pruskich wyemigrował w 1885 do Stanów Zjednoczonych, gdzie w środowiskach polonijnych prowadził działalność społeczną i dziennikarską. W Detroit redagował Gazetę Narodową i Pielgrzyma Polskiego, zaś w Winonie od 1886 Wiarusa. Jest autorem licznych utworów pisanych zarówno w dialekcie kaszubsklim, jak i po polsku. Niniejsza książeczka to zabawne, chociaz podszyte nutką goryczny przygody niejakiego Walka, który w swoich wędrówkach przeżywał liczne przygody. Tomik zawiera opowiadania: Zamiast przedmowy, Gorzkie żale czeladnika krawieckiego, Walek się oporządza, Walek staje się Jasnym Panem, Jak częstował Walek i jak jego częstowano, Przygoda z niedźwiedziem, panem burmistrzem i łykami. Siła złego na jednego. Nie ma złego, co by na dobre nie wyszło. A oto fragment wprowadzenia: Pewien czeladnik krawieckiego fachu, Co nie miał nigdzie chroniącego dachu, Rzucił na plecy swój tłumoczek lekki. I poszedł szczęścia szukać w świat daleki. Ale to szczęście nie każdemu sprzyja A poczciwego najczęściej omija, Więc i nasz krawiec po długim tułaniu Powrócił zimą w latowem ubraniu.

Wojna kobieca

Aleksander Dumas (ojciec)

Powieść, której akcja rozgrywa się w okresie Frondy, opowiada historię naiwnego gaskońskiego żołnierza, barona des Canolles, rozdartego między miłością do dwóch kobiet. Romanse i przygody młodego barona de Canolles rozgrywają się w tym wrzącym klimacie politycznym. Jest szczęśliwym kochankiem pięknej Nanon de Lartigues, która jest jednak także kochanką księcia Epernon, filaru partii rojalistów. Dzięki intrygom uknutym przez Cauvignaca, przyrodniego brata kobiety, Canollesowi udaje się spotykać z Nanon w podarowanym jej przez księcia domu, w wiosce w okolicach Bordeaux, ale zazdrosny Epernon zostaje o tym ostrzeżony, udaje się tam i przygotowuje oddział zabójców, którzy czekają na młodzieńca w domu. Canolles przybywa do gospody w pobliżu domu Nanon, gdzie wzywa go przystojny i nieśmiały młody dżentelmen, który widząc wykradających się z okna zabójców, wyjawia wszystko Canollesowi, ratując mu życie. A co było dalej można się będzie dowiedzieć po przeczytaniu całej książki.

Baśń o królu Sałtanie. Skazka o carie Sałtanie

Aleksander Puszkin

"Baśń o królu Sałtanie, o jego synu, słynnym i potężnym bohaterze Gwidonie, i o pięknej królewnie Łabędziu. Na język polski przetłumaczył Bolesław Londyński. Przepiękna baśń dla dzieci klasyka literatury nie tylko rosyjskiej, ale i europejskiej. Książeczka powinna się znajdować w bibliotece każdego, kto uważa się za inteligenta. Edycja dwujęzyczna polska i rosyjska. , . : ."

Podróż do Turcji i Egiptu. Z wiadomością o życiu i pismach tego autora

Jan Potocki

Niniejsze wydanie "Podróży do Turcji i Egiptu" autorstwa Jana hr. Potockiego wprowadza czytelników w fascynujący świat Wschodu. Owa podróż opisana w listach do matki nie jest typowym podręcznikiem geografii, ale świeżym spojrzeniem na kultury i krajobrazy Orientu. Autor, choć przemierzał Turcję i Egipt dość szybko, przedstawia nam te miejsca z niezwykłą żywością i osobliwościami, które czynią je tak odmiennymi od Europy. Czytelnik zostanie oczarowany barwnymi opisami oraz ciekawymi obserwacjami Jana Potockiego. Ta podróż to podróż w czasie, która pozwala nam zobaczyć Wschód tak, jak widział go autor, i choć jest to opowieść napisana w inny sposób niż typowe dzieło nudne naukowe, to jednak wnosi cenną wiedzę o tych regionach.

Rękopis królodworski

Vaclav Hanka

Rękopis królodworski ujrzał światło dzienne blisko dwieście lat temu. Odkrył go dnia 16 września 1817 roku Václav Hanka (1791-1861), czeski pisarz, językoznawca i wykładowca uniwersytecki. Twierdził on, iż na ten cenny zabytek przypadkowo natrafił w wieży kościoła św. Jana Chrzciciela w czeskim mieście Dvůrze Královém nad Łabą. Miasto owo legitymuje się bardzo starą metryką, a w średniowieczu miało duże znaczenie, dlatego odnalezienie właśnie tam, tak cennego zabytku średniowiecznego piśmiennictwa czeskiego, było wysoce prawdopodobne. Zabytek składa się 12 całych, zapisanych obustronnie kart pergaminowych i 4 kart pociętych na części. Wszystkie karty mają wymiar 12×7 lub 8 cm i od 31 do 33 linijek tekstu. Paski zaś mają po 2 cm szerokości. Barwa pergaminu jest żółtoszara, powierzchnia niektórych kart miejscami jest brudna, tekst zapisano pismem o kroju minuskuły, atramentem o żółtobrązowym kolorze, co wskazuje zarówno na to, iż w jego składzie znajdują się związki żelaza, jak i na to, że jego starzenie się jest bardzo zaawansowane. Obecnie manuskrypt przechowywany jest w dziale rękopisów i ksiąg rzadkich biblioteki Muzeum Narodowego w Pradze. Rękopis zawiera w sumie 14 utworów rzekomo pochodzących z XIII wieku, z czego 6 to pieśni epickie (Ludissa i Lubor, Czestmir, Zabój, Oldrzych, Benesz Harmanów, Jarosław), dwie pieśni liryczno-epickie (Jeleń oraz Zbychoń) wreszcie 6 pieśni lirycznych (Wianek, Jagody, Róża, Zazulka, Opuszczona, Skowronek). Wstępem opatrzył Andrzej Sarwa

Luzjady Os Lusiadas Epos w dziesięciu pieśniach

Luis Vaz de Camoes

Luzjady to portugalski epos narodowy, który wyszedł spod pióra Luísa Vaz de Cames (1524-1580) najwybitniejszego szesnastowiecznego portugalskiego poety. Autor pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Wychowywał się w Coimbrze, gdzie odebrał staranne wykształcenie, potem przeniósł się Lizbony. Po roku 1550 toczył burzliwe życie - walczył w Afryce, w latach 1552-3 siedział w portugalskim więzieniu, a po odzyskaniu wolności następne szesnaście lat życia spędził w południowo-wschodniej Azji. Uważa się, że poemat został napisany (przynajmniej w znacznej swojej części) w latach 1558-1560, podczas pobytu autora w Chinach. W roku 1560 utwór nieomal nie przepadł, kiedy to statek, na którym podróżował Cames zatonął podczas przeprawy przez Morze Chińskie. W roku 1569, po powrocie do ojczyzny, do Lizbony, Cames rozpoczął starania o wydanie eposu drukiem. Na zgodę musiał czekać jednak kilka lat. W związku z czym spod prasy drukarskiej wyszedł on dopiero w roku 1572 i miał dwa wydania. Tematem utworu jest wyprawa Vasco da Gamy z lat 1497-1499 dzięki której odkryto drogę morską do Indii i złamano arabski monopol na handel korzeniami. Mimo iż poemat opiewa wyprawę tego wielkiego żeglarza i odkrywcy, to w rzeczywistości sławi cały naród portugalski, opowiadając jego heroiczne dzieje - dzieje Luzów, jak wówczas nazywano Portugalczyków. Stąd też tytuł dzieła - Luzjady.