Helion


Szczegóły ebooka

 
Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka

Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka


Ludzie o miedzianym czole, utożsamiający milicję z władzą, postanowili poświęcić prawdę dla swoich doraźnych korzyści, skompromitować wymiar sprawiedliwości w Polsce cynicznymi manipulacjami, które będą kiedyś książkowym przykładem niesprawiedliwości to słowa matki Grzegorza Przemyka, świeżo upieczonego maturzysty, który w maju 1983 roku został śmiertelnie pobity przez milicję. W czasie śledztwa i rozprawy władze PRL za wszelką ceną starały się odwrócić uwagę od milicjantów, próbując przerzucić odpowiedzialność na sanitariuszy i lekarzy.

Cezary Łazarewicz szczegółowo opisuje historię Grzegorza Przemyka od zatrzymania na placu Zamkowym po wydarzenia, które nastąpiły później. Pokazuje cynizm władz komunistycznych, zacierających ślady zbrodni, a także bezsilność władz III RP, którym nie udało się znaleźć i ukarać winnych. W opowieść o Przemyku autor wplata historie jego rodziców poetki Barbary Sadowskiej i ojca Leopolda, przyjaciół, świadków jego pobicia czy sanitariuszy, niesłusznie oskarżanych o zabójstwo. Jednocześnie odkrywa kulisy działań władz i wpływ, jaki na tuszowanie sprawy wywarli między innymi Wojciech Jaruzelski, Czesław Kiszczak czy Jerzy Urban.

To jedna z najgłośniejszych zbrodni lat osiemdziesiątych w PRL. W pogrzebie Przemyka wzięło udział kilkadziesiąt tysięcy ludzi, którzy z podniesionymi w znaku wiktorii dłońmi, w całkowitym milczeniu odprowadzali trumnę na Powązki. To również zbrodnia, która nie doczekała się sprawiedliwego wyroku.

Co tydzień czytam kilka książek. Od lat żadnej nie czytałem ze łzami w oczach mimo że opowieść Cezarego Łazarewicza o zabójstwie Grzegorza Przemyka napisana jest bez cienia sentymentalizmu i w dużym stopniu oparta na suchych raportach i dokumentach sprzed lat. Piotr Bratkowski

  • Strona tytułowa
  • Strona redakcyjna
  • Dedykacja
  • Motto
  • Wstęp
  • Część 1
  • Maj 1983
  • Barbara. Urodzona przy Boulevard Ney
  • Czerwiec 1983
  • Barbara. Paryżanka
  • Lipiec 1983
  • Barbara. Adres zapisany na Powszechnej deklaracji praw człowieka
  • Sierpień 1983
  • Grzegorz
  • Wrzesień 1983
  • Barbara. Z plecakiem przez sale sądowe
  • Październik 1983
  • Piotr
  • Listopad 1983
  • Igor
  • Grudzień 1983
  • Jakub
  • Styczeń 1984
  • Michał Wysocki. Nikt dla świata
  • Luty 1984
  • Maciej Bednarkiewicz. Adwokat, którego bał się Kiszczak
  • Marzec 1984
  • Czarek
  • Kwiecień 1984
  • Barbara. Wilczyca z wyrwanym płodem
  • Maj 1984
  • Barbara. Rzeczy złożone, kroplówki odstawione
  • Czerwiec 1984
  • Barbara. Sztandary jej już nie chcą
  • Lipiec 1984
  • Część 2 2015
  • Matactwa
  • Kto zabił?
  • Kiszczak i inni
  • Leopold Przemyk. Ojciec
  • Cichy z Czerkasów
  • Rozmowa z Hanną Krall
  • Podziękowania
  • Bibliografia
  • Źródła fotografii
  • Przypisy
  • Kolofon