“Halszka” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem. 

“Halszka” to dramat w trzech aktach, napisana przez jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy XIX wieku.

“Takie Kniaziów kochanie! — O! biada nam biada!

Jeśli z niska wyszedłszy podlecim wysoko —

Kniaź orzeł nas uniesie, gdzie nie dojrzy oko —

Kniaź orzeł tam zostanie — dziewczyna upada —

Na cóż mi było kazać kochać ciebie?

I na co brać mnie było z spokojnego domu?

Znalazłbyś równą sobie na kniaziowskiém niebie,

I żył z nią tak szczęśliwy! bez troski, bez sromu!

Jam biedna! Nie myśl Kniaziu, że gdym tobie cała,

Siebie i duszę swoją i życie oddała —

Żem z sukniami, kobiécy wstyd z siebie zrzuciła? —

O! nie — i ja się wstydzę! — Gdy twoi dworzanie —

Szydzą, wskazując moje kozacze ubranie; —

Krew mi się pali w sercu, w ziemię bym się skryła,

Lub gdy wieczorną porą, do twojéj komnaty

Idę, a oni w kącie zasiadłszy na czaty —

Wołają za mną — A dokąd kozacze? —

Myślisz że się nie wstydzę, że wówczas nie płaczę?”

Fragment