Niepokojące i przejmujące świadectwo niegodzenia się z tym, co nieuchronne

kto mi to zrobił

za co

że straciłam głowę

i serce -

została mi tylko szara bura pamięć

sztywna i goła jak jakiś

nieboszczyk

Momenty to poruszające, a nierzadko wręcz wstrząsające elegie o różnych stopniach i etapach samotności, odchodzenia, wygasania relacji między człowiekiem a teraźniejszością. Codzienność staje się jałowa i obca dlatego, że prawdziwy świat przeminął istniał w relacjach z ludźmi, którzy już odeszli.

To być może najbardziej autobiograficzny, a zarazem najmroczniejszy tom Urszuli Kozioł, a przez to autentyczny i boleśnie realistyczny, ustawiający się w kontrze wobec stoicyzmu.