"Jan bez ziemi" to powieść Józefa Weyssenhoffa, wydana w 1929 roku. W tym samym roku autor otrzymał za tę książkę oraz inne swoje dzieła nagrodę literacką Poznania. O czym jest książka? Powieść "Jan bez ziemi" opowiada o bohaterze, który zmaga się z poczuciem braku przynależności i poszukuje swojego miejsca w świecie. To historia o wewnętrznych poszukiwaniach i próbie odnalezienia tożsamości. To historia Jana Skumina, młodego arystokraty z Kresów, który - po utracie rodzinnych dóbr - czuje się zagubiony i odrzucony. Powieść przedstawia jego dążenie do odbudowania tożsamości i odnalezienia miejsca w społeczeństwie po traumie dziejowych zawirowań. Skumin trafia do Radogoszczy, gdzie stara się ukryć swoją przeszłość, zasłaniając się beztroską fasadą. W tle rozgrywają się ludzkie dylematy, niespełniona miłość i próba powrotu do normalności. Niektórzy badacze uważają, że ta powieść miała być wstępem do większego cyklu.