Polskie drogi maryjne

ks. Radosław Rychlik

Jak Polska długa i szeroka, od dzisiejszego dnia w tak wielu miejscach rozbrzmiewa śpiew ku czci Maryi. Wierny lud gromadzi się w świątyniach i kaplicach. Odnowiono i przystrojono polnymi kwiatami przydrożne kapliczki, polne krzyże będące świadectwem ważnych historycznych wydarzeń lub zwykłej wiary i wdzięczności konkretnego człowieka. Starsi i młodsi, kobiety i mężczyźni z drżącym sercem wpatrują się w oblicze Maryi. Wszak maj to szczególny miesiąc naszej Matki. O Niej pięknie napisał poeta: "Która perły masz od królów, złoto od rycerzy. W którą wierzy nawet taki, który w nic nie wierzy" (Jan Lechoń, Matka Boska Częstochowska). Pamięć każdego z nas nosi pokaźną liczbę modlitw zanoszonych do Boga przez wstawiennictwo Maryi Panny. To nie jest nowość. Od zarania dziejów naszej Ojczyzny Bogarodzica zajmowała szczególne miejsce w sercach Polaków. Polska pobożność maryjna jest tak stara jak dzieje polskiego Kościoła. My na tej, jakże bogatej, spuściźnie ojców i dziadów naszych budujemy swą wiarę i pobożność. Karty historii Polski zapisane są pięknem kultu maryjnego. Już król Bolesław Chrobry zbudował w Sandomierzu kościół pw. Matki Bożej. Władysław Herman jako podziękowanie za cudowne uleczenie z choroby stawiał maryjną świątynię w Krakowie. Ostatecznie kościół ten dokończył Władysław Jagiełło. Zygmunt I Stary ufundował kaplicę Zygmuntowską ku czci Najświętszej Maryi Panny w katedrze wawelskiej. Przywiązanie do modlitwy różańcowej charakteryzowało Stefana Batorego i Jana III Sobieskiego. Michał Korybut Wiśniowiecki był członkiem Bractwa Różańcowego. Jak nie wspomnieć o ślubach Jana Kazimierza 1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej, gdy obrał Maryję na Królową Polski? Jak przemilczeć pieśń Bogurodzica, która była pierwszym hymnem naszej Ojczyzny? Czy można zapomnieć o maryjnych ryngrafach, które chroniły w boju rycerzy polskich? Zwiedzając jasnogórski skarbiec, odnajdziemy ogromne bogactwo wotów, darów składanych przez królów jako podziękowania za opiekę nad Rzeczypospolitą. To z maryjną pieśnią i wizerunkiem Czarnej Madonny wyruszali w bój powstańcy. Zabierali ze sobą obraz Bogarodzicy na zsyłkę w zimny Sybir. Modlitwa ku czci Matki Bożej była słownikiem języka polskiego w czasach zaborów. Przywiązanie do jednej Matki, którą dał nam Jezus, scalała niepodległą Ojczyznę po stu dwudziestu trzech latach zaborów. Na tej wielowiekowej spuściźnie piszemy kolejne karty historii ojczystej ziemi.

Stulecie poświęcenia Ojczyzny

ks. Józef Gaweł SCJ

27 lipca 1920 roku Episkopat Polski dokonał poświęcenia naszej Ojczyzny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Było ono wyrazem wielkiej ufności w opiekę Bożego Serca w dramatycznej sytuacji naszego kraju. Książka ukazuje, jak rozwijał się kult Serca Jezusowego w Polsce przez te sto lat. Dzisiaj, gdy stają przed nami nowe trudności, niebezpieczeństwa i wyzwania, należy z okazji stulecia tego poświęcenia ponownie oddać się Jezusowi Chrystusowi, by On był dla nas nadal Drogą, Prawdą i Życiem. By Serce Jezusa było dla nas ratunkiem.

KRĄG BIBLIJNY Zeszyt spotkań 10. Materiały dla duszpasterzy, animatorów i wszystkich, którzy pragną czytać Pismo Święte

(red.)

Wydanie zeszytu 10 "Kręgu Biblijnego" zbiegło się z ogłoszeniem przez Benedykta XVI Roku Kapłańskiego. W liście go inaugurującym Papież zadał szereg pytań w imieniu własnym i braci kapłanów: "czy jesteśmy przeniknięci słowem Bożym? Czy jest ono doprawdy pokarmem, którym się posilamy, bardziej niż chleb i sprawy tego świata? Czy naprawdę je znamy? Czy je miłujemy? Czy troszczymy się wewnętrznie o to słowo do tego stopnia, aby rzeczywiście odciskało się ono na naszym życiu i kształtowało to nasze myślenie?". Pogłębianiu zażyłości z Pismem Świętym - zarówno kapłanów, jak i świeckich, we wzajemnej współpracy - służy Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II i towarzyszący mu periodyk "Krąg Biblijny", a także cała sieć parafialnych kręgów biblijnych. Tym razem - w części I - otrzymują one pomoc do rozważania ewangelii przygotowywanych na ostatni okres roku liturgicznego: od 23. niedzieli zwykłej do uroczystości Chrystusa Króla. W części II natomiast dużo miejsca poświęcono św. Pawłowi, w którym - jak napisał Ojciec Święty - jaśnieje przed naszymi oczami wspaniały wzór kapłana, całkowicie oddanego swej posłudze".

KRĄG BIBLIJNY Zeszyt spotkań 50. Materiały dla duszpasterzy, animatorów i wszystkich, którzy pragn

Red. Ks. Dr Hab. Piotr Łabuda, Prof. UPJPII

Ewangelia według św. Łukasza (Łk 9,28-11,28) Komentarz biblijno-patrystyczny Jubileusz to czas radości, ale to też czas wdzięczności. Pragnę podziękować wszystkim osobom zaangażowanym we współpracę z Dziełem Biblijnym i "Kręgiem". Oczywiście, podziękowania kieruję również do wszystkich, którzy nadają ich trudowi sens - to znaczy do czytelników sięgających po przygotowane dla nich materiały. Cieszą nas wszystkie pozytywne opinie na temat kolejnych zeszytów "Kręgu". Ufam też, że wzorem św. Hieronima całe środowisko związane z Dziełem Biblijnym nie ustanie w apostolacie biblijnym i dawaniu świadectwa umiłowania słowa Bożego. Jak to napisał papież Franciszek, ważne jest bowiem, aby chrześcijanin "przez ciągłe czytanie i długotrwałe rozmyślanie" uczynił "swoje serce biblioteką Chrystusa".

Moja Msza Święta

ks. Roman Stafin

Ze wstępu: "Pozwólcie, umiłowani Bracia i Siostry, że w świetle waszej wiary i ku jej umocnieniu przekażę Wam to moje świadectwo wiary w Najświętszą Eucharystię. (...) Oto skarb Kościoła, serce świata, zadatek celu, do którego każdy człowiek, nawet nieświadomie, podąża. Wielka tajemnica, która z pewnością nas przerasta i wystawia na wielką próbę zdolność naszego rozumu do wychodzenia poza pozorną rzeczywistość. (...) Pozwólcie że, podobnie jak Piotr po koniec mowy eucharystycznej w Janowej Ewangelii, w imieniu całego Kościoła, w imieniu każdego i każdej z Was powtórzę Chrystusowi. (Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia)

Droga dla grzeszników i świętych. Rozważania drogi krzyżowej

Bp Artur Ważny, Magdalena Figas

Drogi krzyżowe, bp Ważny i M. Figas Kościół wciąż na nowo rozpoznaje swoją tożsamość. Czym, a raczej kim naprawdę jest dzisiaj Kościół Boży ze swoją dwutysiącletnią historią w zgiełku współczesności? Rozważania dróg krzyżowych bpa Artura Ważnego i Magdaleny Figas pomagają znaleźć odpowiedź na to pytanie. Na zbiór składają się dwa cykle rozważań. Pierwszy dotyczy Kościoła jako wspólnoty podejmującej misję Chrystusa w każdym czasie, a drugi - inspirowany życiem błogosławionej rodziny Ulmów - odsyła nas do sytuacji Kościoła w godzinie szczególnej próby. Obie lekcje, odwołujące się do doświadczenia chrześcijańskiego, są godne polecenia. Wszyscy przecież jesteśmy grzesznikami tworzącymi święty Kościół, których życie, wydawałoby się, biegnące po szerokim gościńcu tradycji i obyczajów nagle zatrzymuje się na rozdrożu, na którym jedynymi drogowskazami pozostają niezmiennie wiara, nadzieja i miłość

Zakonnik i kura

JAKUB WASZKOWIAK OFM

Teoford i Krycha tworzą całkiem sympatyczny, choć dość nietypowy duet. On – młody zakonnik o bystrym umyśle. Ona – pospolita kura, która… potrafi mówić (i to o wszystkim, cokolwiek tylko przyjdzie jej do głowy). Oboje przemierzają trakty późnośredniowiecznej Polski i choć specjalnie nieszukają przygód, te jakoś zawsze im się przytrafiają… „Zakonnik i kura” – czyli „historie całkowicie nieprawdziwe, ale kryjące w sobie wiele prawdziwych emocji” – to pełna błyskotliwego humoru komiksowa opowieść o przyjaźni, która czasem przeżywa trudne chwile. Do lektury zapraszamy zwłaszcza młodych czytelników, jak również tych, którzy wychowali się na znanych komiksowych seriach.

CREDO. Rozważania o Symbolu Apostolskim

ks. Andrzej Michalik

Ważne jest, abyśmy biorąc do ręki te rozważania, doświadczyli po raz kolejny nie tylko piękna naszej wiary. Trzeba, abyśmy odkrywali także, iż w naszym życiu spełniają się tajemnice życia Chrystusa i realizowany jest przez Boga Jego plan naszego zbawienia, który wyznajemy od pierwszego do ostatniego słowa Credo. "Syn Boży - pisze św. Jan Eudes - postanowił spełnić w nas wszystkie dzieła i tajemnice swego życia i przez to je dopełnić. Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swego Wcielenia, Narodzenia, życia ukrytego, kształtując się w nas i rodząc w naszych duszach przez sakrament chrztu i Najświętszej Eucharystii. Pragnie dopełnić w nas tajemnicę swej męki, dozwalając nam cierpieć, umierać i zmartwychwstawać z Nim i w Nim. Pragnie wreszcie dopełnić w nas stan swego chwalebnego i nieśmiertelnego życia w niebie, gdy sprawi, że z Nim i w Nim będziemy wiecznie żyli w niebieskiej chwale" (św. Jan Eudes, Traktat O królestwie Jezusa, nr 3 i 4).