Dla każdego inny raj

Janusz Szablicki

Zbiór pięciu opowiadań fantastyczno-naukowych po raz pierwszy wydany w 1984 roku przez Wydawnictwo "Śląsk" w Katowicach. Spotykamy się w nim zarówno z problemami wynikającymi z penetracji głębokiego kosmosu, jak i z możliwymi konsekwencjami niedostatecznie kontrolowanego burzliwego rozwoju nuklearnej energetyki, czego przedsmak dane nam już zresztą było poznać także w naszych czasach, na przykład w postaci skutków niedawnego trzęsienia ziemi w Japonii. W inaugurującym zbiór opowiadaniu "Misja" autor proponuje oryginalny, a zarazem radykalny, być może jedynie skuteczny sposób, przy zastosowaniu którego można by mówić o możliwości ustanowienia autentycznie demokratycznego ustroju na naszym globie. W tytułowym opowiadaniu "Dla każdego inny raj" jesteśmy natomiast świadkami odwiecznej walki pomiędzy tymi, którzy w imię cywilizacyjnego postępu są skłonni do poniesienia wszelkich związanych z jego osiągnięciem, niekiedy bardzo wysokich kosztów, a tymi, którzy optują za równomiernym rozwojem uwzględniającym skutki owego progresu, gdyż tylko w takim postępowaniu widzą szanse na przetrwanie ludzkiego gatunku

Pomost medialny. Rola mediów w międzynarodowej komunikacji politycznej na przykładzie relacji polsko-niemieckich

Agnieszka Hess, Agnieszka Szymańska

Książka systematyzuje wyniki badań empirycznych oraz rozważań teoretycznych podejmowanych przez obie autorki, dotyczących roli mediów w międzynarodowej komunikacji politycznej na przykładzie relacji polsko-niemieckich. Jej głównym celem jest uzupełnienie istniejącej w polskich badaniach luki w systematycznych badaniach empirycznych dotyczących medialnego wizerunku Polski i Polaków w mediach niemieckich oraz wizerunku Niemiec i Niemców w mediach polskich. Wyniki tych badań (zestawione z wynikami badań opinii) mogą się stać rzetelną podstawą do formułowania wniosków na temat związków pomiędzy treścią przekazu mediów a procesem kształtowania, utrwalania czy też zmian stereotypów narodowych, a dzięki temu być pomocne w nakreśleniu roli mediów we współczesnych stosunkach miedzy oboma krajami. Zauważalną cechą polskiej nauki o komunikowaniu ostatniej dekady jest dominacja prac o charakterze teoretyczno-deskryptywnym, nastawionych na popularyzację bądź odwoływanie się do badaczy zachodnich, głównie anglosaskich. Pomost medialny może być pierwszą w polskiej literaturze przedmiotu książką traktującą o roli mediów w międzynarodowym komunikowaniu politycznym, wykorzystującą rezultaty badań empirycznych przeprowadzonych przez obie autorki. Z recenzji dr. hab. Zbigniewa Oniszczuka

Prezentacja publiczna

Marek Stączek

Jest to książka zarówno dla doświadczonych mówców, jak i dla tych, którzy stawiają pierwsze kroki w trudnej sztuce wystąpień publicznych. Ci pierwsi skonfrontują swój bagaż doświadczeń z teorią i niejedną opisaną tu historią. Dla drugich to doskonały podręcznik, jak krok po kroku, budować i doskonalić warsztat profesjonalnego mówcy. Całość błyskotliwie napisana, a dzięki "uwodzącej sile fabuły" anegdot od Demostenesa po czasy współczesne, każdy znajdzie  w niej coś dla siebie. - Barbara Fichtel, Dyrektor Personalny Grupy ITI   Jestem dziennikarzem i nieraz muszę występować publicznie. Wiem więc doskonale, ile kosztuje mnie to nerwów. I jak bardzo bywam rozczarowany własnymi wystąpieniami. Dlatego książka Marka Stączka jest dla mnie nieocenioną pomocą - bo pokazuje sposoby, dzięki którym mogę lepiej przygotować się do konfrontacji z publicznością oraz osiągnąć zamierzone cele. Na dodatek jej autor pisze w sposób bardzo przystępny i ciekawy. Na pewno sięgnę po nią jeszcze wiele razy. - Marcin Rotkiewicz, tygodnik "Polityka" Z mojego punktu widzenia sztuka prezentacji to sztuka "sprzedawania" siebie. W ramach tej sztuki wyróżniłbym trzy aspekty - pierwsze wrażenie, treść i postawa. Książka Marka Stączka pomaga w każdym z nas odkryć sposoby na realizację tego drugiego aspektu sztuki prezentacji - treści. Mówienie z sensem, w sposób zrozumiały i interesujący, niepozwalający audytorium na zajęcie się innymi sprawami, jest olbrzymim wyzwaniem w dzisiejszych czasach. W książce, którą macie przed sobą, znajdziecie odpowiedzi jak uniknąć pułapek, w które wielu z nas wpada, codziennie wypowiadając się na różne tematy. Książka do stosowania na co dzień! - Dr Paweł Łupinski, dyrektor Bayer Schering Pharma Publikacja ta jest elektroniczną wersją książki.    

CompTIA Project+ Certification Guide. Learn project management best practices and successfully pass the CompTIA Project+ PK0-004 exam

J. Ashley Hunt

The CompTIA Project+ exam is designed for IT professionals who want to improve their career trajectory by gaining certification in project management specific to their industry. This guide covers everything necessary to pass the current iteration of the Project+ PK0-004 exam.The CompTIA Project+ Certification Guide starts by covering project initiation best practices, including an understanding of organizational structures, team roles, and responsibilities. You’ll then study best practices for developing a project charter and the scope of work to produce deliverables necessary to obtain formal approval of the end result. The ability to monitor your project work and make changes as necessary to bring performance back in line with the plan is the difference between a successful and unsuccessful project. The concluding chapters of the book provide best practices to help keep an eye on your projects and close them out successfully. The guide also includes practice questions created to mirror the exam experience and help solidify your understanding of core project management concepts.By the end of this book, you will be able to develop creative solutions for complex issues faced in project management.

Wenecja. Udany weekend. Wydanie 4

praca zbiorowa

Kiedy spogląda się na leżącą na mapie Lagunę Wenecką, pośród której ulokowało się miasto, wydaje się być ona bezpiecznym łożyskiem, broniącym dostępu do Wenecji, nietkniętej przez czas. Jeśli patrzy się nań z Riva degli Schiavoni lub Fondamenta Nuove, ma się wrażenie, że tylko vaporetti lub silny podmuch wiatru mogą wzburzyć na chwilę jej spokojne wody. Jednak kanały połączone z otwartym morzem, złowrogie określenie "martwa laguna", wyspy, które raz pojawiają się, a raz znikają oraz skrawki lądu ukazujące się tylko w czasie odpływu dają rzeczywiste pojęcie o dynamicznej naturze Laguny Weneckiej, a także odwiecznych dobrodziejstwach i zagrożeniach dla miasta, jakie łączą się z jego wyjątkowym położeniem. Wenecja, która od wieków prowadziła ożywioną wymianę handlową z krajami Orientu, swą sławę miasta o tysiącu twarzy zawdzięcza ludziom, którzy w przeszłości tłoczyli się na jej uliczkach i placach, wypełniając ją kolorami, wielojęzycznym gwarem oraz, przede wszystkim, swymi kulturalnymi i kulinarnymi tradycjami. Przez lata smaki i zapachy Wenecji wzbogaciły się tym sposobem o egzotyczne ingrediencje, które z tradycyjną tutejszą kuchnią stworzyły niezwykłe połączenie. Niegdyś tymi smakami delektowali się kupcy, dziś weneckie specjały znajdują uznanie u rzeszy turystów. Dziś zresztą władze miasta, starając uchronić się wyjątkowy charakter Wenecji, w coraz większym stopniu kładą nacisk na rozwój kultury, pragnąc stworzyć miasto-laboratorium, które dzięki istniejącym muzeom, fundacjom i uniwersytetowi stanie się miejscem spotkań i swoistym twórczym tyglem. Do Wenecji można przybyć z wielu powodów: dla niezapomnianych zabytków renesansowych i barokowych, romantycznych przejażdżek gondolą po Grande Canale w świetle gwiazd, zachwycających wyrobów z weneckiego szkła czy też żywiołowego karnawału, któremu nieodłącznie towarzyszą ukryte za maskami postacie w fantazyjnych strojach. Jednych kuszą wspaniałe zbiory Galerii Akademii, gromadzące prace dawnych mistrzów weneckich, inni ściągają tu we wrześniu, by podczas odbywającego się wówczas słynnego festiwalu filmowego podziwiać najsłynniejsze gwiazdy ekranu oraz najnowsze dzieła kinematografii, wyświetlane na weneckich placach zamienionych na wielkie sale kinowe. Niezależnie jednak od tego, co nas zaprowadzić do Wenecji, z pewnością będzie to niezapomniana wizyta! Gwiazdki Michelin Wszystkie przewodniki Michelin zawierają prosty i wygodny system oceny miejsc opisywanych w przewodnikach. Świetnie sprawdza się on jako wskazówka dla zwiedzających. Trójstopniowa ocena: *** zobacz koniecznie ** warto odwiedzić * godne uwagi Rzut oka na punktację, wystarczy aby zorientować się, czy dane miejsce należy do "listy obowiązkowej" punktów, które trzeba zobaczyć, czy też możemy powrócić do niego przy kolejnych odwiedzinach danego miasta, regionu lub kraju. Dzięki systemowi gwiazdek turysta otrzymuje cenną, praktyczną wskazówkę, na co należy zwrócić uwagę i co zobaczyć w pierwszej kolejności, np. gdy dysponuje się niewielką ilością czasu na zwiedzanie. Jak to się robi? Wszystkie atrakcje turystyczne polecane w przewodnikach Michelin otrzymują ocenę od zera do trzech gwiazdek, przy czym trzy gwiazdki oznaczają miejsca unikatowe, które należy koniecznie odwiedzić. Aby opracować wiarygodne, praktyczne i kompletne przewodniki, ich autorzy co roku wyjeżdżają na kilkudniowe podróże studyjne, aby odwiedzić wszystkie atrakcje, wyszukać miejsca noclegowe i restauracje o dobrej jakości i w najlepszych cenach. Podróże studyjne przygotowywane są z kilkutygodniowym wyprzedzeniem, tak aby na miejscu nie zapomnieć o niczym. To właśnie znakomita znajomość terenu oraz doświadczenie pozwalają autorom wybrać i sklasyfikować różne atrakcje, a także wnieść to małe "coś", co sprawia że przewodniki okazują się niezastąpione. Jedyny taki system. Aby przewodniki pozostały żywe i aktualne, informacje dotyczące poszczególnych miejsc są regularnie weryfikowane w terenie. Godziny otwarcia muzeów, adresy hoteli i restauracji, cenniki, aktualność polecanych tras, plany... wszytko to jest dokładnie sprawdzane. Chodzi o to, by przejrzeć przewodniki od pierwszej do ostatniej linijki i upewnić się aby zawarte tam informacje są aktualne. Ma to zagwarantować czytelnikowi wiarygodne informacje i pozwolić mu uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w czasie podróży. System tak rzetelnie i systematycznie prowadzonej weryfikacji informacji jest charakterystyczny tylko dla przewodników Michelin i został doceniony przez czytelników w 90 krajach świata.

Pojutrze. O miastach przyszłości

Paulina Wilk

Klucz do przyszłości człowieka ukryty jest w miastach Od naszej wyobraźni zależy, czy go odnajdziemy Nowa książka Pauliny Wilk Przyszłość należy do miast. Już teraz żyje w nich połowa ludzkości, a one wciąż się rozrastają. Równolegle z dynamicznym wzrostem w miastach zachodzi wiele innych procesów metropolie, próbując sprostać nowym wyzwaniom i oczekiwaniom mieszkańców, muszą się zmieniać. Niektóre chcą być miastami sprawiedliwymi, ucieleśniającymi idee równości, inne inwestują w ekologię i nowe technologie, są też takie, i to najczęstsze przypadki, które rozwijają się chaotycznie, bez żadnego planu. Miasta na naszych oczach stają się doświadczalnymi poligonami, na których ścierają się rozmaite urbanistyczne wizje, filozoficzne idee, marzenia i utopie. Politycy, aktywiści, czasem szaleni miliarderzy przeprowadzają w nich eksperymenty o trudnych do odgadnięcia konsekwencjach. Paulina Wilk postanowiła zmierzyć się z ogromem i fenomenem miasta. Zabiera czytelnika w podróż do dziewięciu metropolii, w których przeszłość i teraźniejszość odważnie spotykają się z przyszłością. Dubaj, Bombaj, Kampala, Songdo, Singapur, Lima, Masdar, Seul, Kopenhaga. Do kogo należą miasta? Czy możliwe jest miasto idealne? Jak będą wyglądały wielkie metropolie za dziesięć, dwadzieścia, pięćdziesiąt lat? Pojutrze. O miastach przyszłości to literacki reportaż, dziennik z podróży, pobudzający intelektualnie esej i przede wszystkim popis wyobraźni. Paulina Wilk zestawia to, co widzi, z filozoficznymi koncepcjami, futurystycznymi wizjami i szuka odpowiedzi na pytanie nie tylko o przyszłość miast, ale i o przyszłość człowieka.

"Iudaica Russica" 2018, nr 1 (1)

red. Mirosława Michalska-Suchanek

W ciągu ostatnich dwóch wieków miało miejsce kilka fal masowych wyjazdów rosyjskich Żydów z Rosji. Ludność pochodzenia żydowskiego stanowiła osiemdziesiąt procent emigrantów, którzy w latach 1971–1986 opuścili Związek Sowiecki. Po roku 1990 (masowa alija 1990–1991) z Rosji wyjechało pokolenie „szestidiesiatników”, głównie intelektualistów i ludzi kultury. Obecnie w Izraelu niezwykle dynamicznie rozwija się rosyjskojęzyczna twórczość literacka pokolenia urodzonego w latach 70. Ważny wpływ na kształt „rosyjskiego Izraela” ma przywiązanie do tradycji, kultury i języka kraju pochodzenia (Rosji), a także charakter i ewolucja procesów aklimatyzacyjnych. Rosyjskojęzyczne życie literackie w Izraelu, biorąc pod uwagę zarówno liczebność jego przedstawicieli, jak i wartość interpretacyjną pisanych przez nich tekstów, stanowi istotną część kultury rosyjskiej. Tematyka ta niestety traktowana jest w polskiej rusycystyce marginalnie. Nie ma zwartych opracowań, opisujących rozmiary i złożoność zjawiska, a przede wszystkim brakuje forum, na którym owe zagadnienia byłyby podejmowane. Lukę tę wypełnia czasopismo „IUDAICA RUSSICA”. W czasopiśmie podejmowana jest tematyka najnowszej literatury rosyjsko-izraelskiej — jej ewolucji, obecnego miejsca, roli i statusu, jej odmian, charakteru oraz poetyki. Na łamach „IUDAICI RUSSICI” obecne są również badania dotyczące tematyki żydowskiej (motywów żydowskich) w twórczości rosyjskich klasyków, a zwłaszcza twórców późniejszej epoki, zwłaszcza tych o żydowskich korzeniach. Zamieszczane są również teksty poświęcone bardziej szeroko pojętej tematyce żydowskiej. W czasopiśmie „IUDAICA RUSSICA” obok artykułów naukowych publikowane są recenzje naukowe, omówienia, sprawozdania, ale także przekłady dzieł (lub ich fragmentów) rosyjskojęzycznych żydowskich twórców lub przekłady znaczących rosyjskojęzycznych tekstów (esejów, szkiców) poświęconych tematyce żydowskiej.

Cieplarnia

Brian Aldiss

Powieść zdobyła nagrodę Hugo. Magiczna, niepokojąca z misternym obrazem piekielnego, pogrążonego w oparach lasu i jego fantastycznych mieszkańców. To owoc niezwykle twórczej wyobraźni. - Kingsley Amis Ponura, lecz hipnotyzująca wizja przyszłości naszej planety jedna z najlepszych w całej fantastyce! Ziemię, tkwiącą nieruchomo pod palącym światłem umierającego powoli Słońca, pokrywa nieprzebyta dżungla rozrośniętego do planetarnych rozmiarów figowca. Bezlitosną walkę z bogactwem agresywnych, zmutowanych roślinnych form życia przeżyły tylko nieliczne zwierzęta i zdegenerowany, coraz rzadziej występujący człowiek. Czy związek z myślącym grzybem pozwoli mu przetrwać? Ojciec chrzestny brytyjskiej literatury science fiction. - The Sunday Times