Piekłoniebo

Beata Kępińska

 Z nieba do piekła jest często tylko jeden krok Maria spędza ostatnią noc w celi. Po dwudziestu latach ma wyjść na wolność. Zamiast radości czuje jednak lęk. Nie wie, co ją czeka po przekroczeniu bram więzienia, czy ma do kogo wracać Rok 1968. Ośmioletnia wówczas Maria, osamotniona po wyjeździe swojego jedynego przyjaciela Adasia za granicę, szuka bratniej duszy. Pociechę przynoszą jej tajemnicze seanse, które organizuje ojciec chłopca, lekarz psychiatra. Dzięki nim Maria ma poczucie, że przenosi się do Afryki Południowej, gdzie zamieszkał Adaś. Rzeczywistość jednak konfrontuje świat dziecka z brutalnym światem dorosłych, który przypomni o sobie w najmniej spodziewanym momencie. Mija kilka lat. Samotna dziewczynka wyrasta na samotną nastolatkę, zamkniętą w sobie i wciąż myślącą o wyjeździe do wymarzonego afrykańskiego kraju. Decyzja, jaką podejmie w noc swojej studniówki, zaważy na całym jej życiu. Zbuntowana Maria ucieka z nowo poznanym studentem. Tak rozpoczyna się kolejny rozdział w jej życiu, w którym będzie miłość, ale i strach, wyjazd w nieznane i nowe wyzwania, a także grzech i pokuta.

Michałko

Bolesław Prus

Przejmujące losy wiejskiego biedaka, któremu na imię Michałko. Okoliczni mówią o nim durny Michałko, bo zwraca na siebie uwagę, a do tego nie potrafi poradzić sobie w życiu. Po zakończeniu pracy na budowie nieopodal rodzinnej wsi Michałko nie miał dokąd wracać. Postanowił więc udać się do Warszawy. Bohater ma specyficzne wyobrażenie o wielkim mieście: Choć go nazywali durnym, tyle przecie rozumiał, że na świecie mniej przymiera się z głodu i łatwiej o nocleg aniżeli na wsi. O! na świecie chleb jest bielszy, na mięso można choć popatrzeć, domów więcej i ludzie nie tacy mizerni jak u nich. W Warszawie Michałko zatrudnia się przy budowie domu. Poznaje dziewczynę, która cierpi, bo jej amant często ją bije i odbiera wszystkie zarobione pieniądze. Michałko zakochuje się w niej. Wkrótce dziewczyna opuszcza go. Michałko nie może zrozumieć, dlaczego poszła za krzywdzącym ją człowiekiem.

In White Raiment

William Le Queux

So strange, indeed, were all the circumstances, and so startling the adventures that befell me in my search after truth, that until to-day I have hesitated to relate the narrative, which is as extraordinary as it is unique in the history of any living man. If it were not for the fact that a certain person actively associated with this curious drama of our latter day civilisation, has recently passed to the land that lies beyond the human ken, my lips would have perforce still remained sealed.

Przypadkowy detektyw

Maciej Ślużyński

W odciętym przez lawinę schronisku dochodzi do zabójstwa. Na pierwszy rzut oka wszyscy są podejrzani, chociaż wychodzi na to, że nikt z obecnych nie mógł zamordować jednego z gości. Ale trup przed gankiem jest i coś z tym trzeba zrobić. Na szczęście na miejscu jest detektyw. Zupełnie przypadkiem i… zupełnie przypadkowy. Wiedzę o tym, co i jak zrobić, czerpie głównie z przeczytanych książek, więc idzie mu tak sobie. Ale jakoś tam idzie… aż do nieoczekiwanego finału. Klasyczna powieść detektywistyczna z oryginalnymi bohaterami i dużą dawką humoru. Gdyby ta historia wydarzyła się naprawdę, to pewnie tak by właśnie się potoczyła. Albo zupełnie inaczej.   No i narodził nam się rodzimy Hercules Poirot. Co prawda do tamtego Herculesa niepodobny, bardziej kojarzy mi się z… Maciejem Ślużyńskim. Ale okoliczności w sam raz dla słynnego detektywa: odcięte od świata górskie schronisko, uwięzieni w nim goście oraz trup z dziurą po kuli, trup, którego nikt nie mógł „zabić”. Czy nasz bohater poradzi sobie z taką zagadką? Ano, przekonajcie się sami. Polecam. Anna Klejzerowicz

Jak opanować dowolny język obcy. Jak przyjemnie i efektywnie opanować dowolny język, wykorzystując to, kim jesteś

Agnieszka Burcan-Krawczyk

Doświadczona nauczycielka zdradza sekrety, które sama zaobserwowała wśród swoich słuchaczy! Tak, dobrze przeczytałeś. Podstawowy problem nauki jakiegokolwiek języka obcego zawsze istnieje w Tobie. Nie w nauczycielu, nie w braku środków na naukę, lecz właśnie w Tobie. Ale jest też i druga strona medalu. A mianowicie każdy człowiek ma predyspozycje ku temu, aby opanować w stopniu komunikatywnym każdy język. W tej publikacji nie znajdziesz absolutnie żadnych słówek do nauczenia się. Nie ma również żadnych skomplikowanych teorii gramatycznych. Ba! Nie ma nawet prostych teorii. Co więc zawiera ta książka i dlaczego powinienem się nią zainteresować? - zapewne chciałbyś zapytać. Znajdziesz tutaj przede wszystkim fundamenty niezbędne każdemu człowiekowi, który naprawdę pragnie nauczyć się języka obcego. I nie ma znaczenia, czy będzie to angielski, niemiecki, portugalski, włoski czy hiszpański. Jest to publikacja uniwersalna, ponieważ psychiczny aspekt nauki jest dokładnie taki sam dla każdego z języków. I tak na przykład znajdziesz tutaj rady dotyczące: - Twojej wewnętrznej automotywacji, która jest niezbędna, aby ruszyć z materiałem. - Pokonywania słomianego zapału, który najbardziej przeszkadza w realizacji większości życiowych decyzji. - Twoich wewnętrznych cech charakteru: czy jesteś sangiwnikiem, cholerykiem, melancholikiem, a może flegmatykiem? - Optymalnych sposobów uczenia się - przygotowanych specjalnie z myślą o Tobie.

Samuraj i Anioł Stróż

Andrzej Żak

Czy to możliwe, żeby w szpitalu zjawił się prawdziwy Anioł? Anioł karateka, uczący małego chłopca walki z chorobą i złem? Oho! Od tej chwili tajemniczy Black, Czarna Mamba i reszta ohydnego gangu muszą mieć się na baczności! Przeczytajcie tę małą powieść. Historię o odwadze Teo, wielkiej przyjaźni Barcy, o ich dzielności i najeżonej niebezpieczeństwami drodze do pokonania wszelkiego zła! Samuraj i anioł stróż to nie tylko książka o szpitalu i dziecięcym cierpieniu. Znajdziecie w niej wiele zabawnych zdarzeń i wywołujących uśmiech przygód. Zrozumiecie też ważne przesłanie, że każdy z was jeśli tylko starczy mu wytrwałości, podobnie jak Teo pokona w życiu największe przeszkody i jak on może stać się prawdziwym samurajem. Andrzej Żak Debiutował w Polskim Radio cyklem słuchowisk Dziwny tydzień, które w wersji książkowej wydano w milionowym nakładzie. W 1983 roku, w katowickim teatrze Ateneum odbyła się prapremiera jego sztuki Gdzie mieszka wiosna. Od tej pory autor łączy twórczość prozatorską dla dzieci z twórczością sceniczną. Obok Olimpiady zwierząt, Pięknej kasztelanki, Rycerza króla jegomości, Zbójnickich dukatów, powstało wiele sztuk teatralnych i telewizyjnych. (m.in. Pierścień czarodzieja, Wielka nowina, Zbójnik i książę). Wystawiają je teatry lalkowe w Katowicach, Warszawie, Kielcach, Olsztynie. Widowisko telewizyjne Władca Czasu stało się inspiracją do napisania prozą cyklu fantasy. Trylogia Władca czasu – powieść o dzielności i odwadze walczących z chorobą chłopców znalazła uznanie nie tylko wśród dzieci. Fundacja „ABC XXI – Cała Polska Czyta Dzieciom” umieściła ją na Złotej Liście książek. Na życzenie młodych czytelników autor kontynuuje losy bohaterów w nowym cyklu zatytułowanym Bractwo Szkarłatnych Liter , tomy – Talizman i Smoki znajdują się na półkach księgarskich. W sprzedaży są także  inne powieści  Oliver  i niewidzialna wyspa, Brajan i ogniowe smoki, Paradoks bazyliszka, Gwiazda zero, a także pierwszy tom trylogii  Kapelusz kapitana Drake'a. Baśnie Andrzeja Żaka znajdują się również w lekturach szkolnych i w wielu antologiach. Członek Związku Literatów Polskich.

La folie au théâtre, ou l\'esthétique de l\'épouvante selon André de Lorde

Tomasz Kaczmarek

« Pour que le sentiment de peur soit violent chez le spectateur, il ne faut pas écrire des pièces où l’intérêt puisse s’éparpiller sur plusieurs incidents, au lieu de se fixer sur un seul. Si l’on veut que le public se retire encore tout frémissant, il faut écrire des pièces courtes, ramassées, où le malaise de la peur s’empare du spectateur dès le lever du rideau pour aller toujours en croissant jusqu’à l’ébranlement de tout le système nerveux. Pas de longueurs, presque pas d’exposition ; la pièce a un acte, deux au plus, et très brefs ; on entre immédiatement dans le sujet, l’action ». André de Lorde

Pani Dulska przed sądem

Gabriela Zapolska

Toczyła dokoła wzrokiem groźnym, mówiąc te słowa. Barchanowy granatowy szlafrok w duże szare talary opadał w szerokich fałdach, wznosząc się wszakże na biodrach. Charakterystyczny węzełek włosów sterczał czubku głowy. Cała postać zionęła dobrym odżywianiem się i gniewem. Ręce były stale zabrudzone na końcach palców. Pani Dulska nie miała czasu nigdy wyszorować ich do czysta. Przy tym grzebała ciągle w piecach, w cukrze, czyściła grzebienie, krajała mięso, uczyła kucharkę, jak się paproszy zające, oddzielała białka, przygotowywała dla Meli proszki i pomadę do włosów, ugładzała sól w solniczkach, próbowała śmietanę, liczyła brudy - słowem, palce jej ciągle przylepiały się do czegoś, zabierały coś na siebie, jak te pracowite pszczółki, fruwające wśród kwiatów. - Insza nie będę! - powtórzyła pani Dulska, czekając na opozycję. Lecz tej nie było. Zbyszko ulotnił się. Mela i Hesia siedziały w swoim pokoju, Felicjan palił cygaro w przedpokoju, bo mu tam było najwygodniej. (Fragment)