Moja zemsta

Aleksandra Możejko

Czy zemsta da mu szczęście? Czy przyniesie coś innego? Pragnął tylko jednego. Wraz z nią otrzymał wiele więcej Marcello Manfredo ma wszystko: drogie samochody, luksusowe rezydencje i doskonale prosperującą firmę. Pławi się w dostatku. Pieniędzy ma tyle, że do końca życia nie byłby w stanie ich wydać. Brakuje mu tylko jednego. Jednej rzeczy, o której marzy od dawna. Do niej dąży i pragnie jej tak, jak niczego innego na świecie. Wreszcie nadchodzi dzień, w którym zrealizuje swój plan. Tego dnia dopełni się jego zemsta. Dziesięć lat wcześniej stracił oboje rodziców. Odebrał mu ich Enzo Monroe, sprowadzając na młodego Manfreda niewyobrażalny ból i wielką tęsknotę. Ponieważ jednak zemsta najlepiej smakuje na zimno, Marcello nie szaleje, tylko czeka na odpowiedni moment. Planuje, jak odebrać wrogowi wszystko. Nie tylko pieniądze i wpływy. Także córkę. Manfredo zażąda od Enza jego córki. By dopełnić zemsty, ożeni się z Elizabeth Rose Monroe. Oczywiście uczyni to wbrew jej woli...

Uczenie się klienta w warunkach zmian rynkowych

Łukasz Skowron

Teza o kluczowej roli klienta na rynku jest tak oczywista, że staje się truizmem. Nie znajdziemy opinii, teoretycznych studiów czy też wyników badań empirycznych, które kwestionowałyby tę rolę. Skoro klient jest głównym uczestnikiem rynku, to zmiany na tym rynku muszą być również i jego udziałem. Zmieniający się rynek to również zmieniający się klient. Tymczasem, w jakże wielu przypadkach, okazuje się, że tak naprawdę mało znamy klienta, w szczególności niewiele wiemy, jaka jest logika zmiany w jego zachowaniach jeśli stoi on w obliczu realnych zmian rynkowych (nowe technologie, nowi dostawcy, nowe regulacje, nowe możliwości komunikacji marketingowej, itp.).

Gargantua i Pantagruel

Francois Rabelais

Rubaszna i pełna humoru opowieść z okresu renesansu, która weszła do kanonu literatury światowej Francois Rabelais opisuje losy olbrzyma Pantagruela oraz jego ukochanej olbrzymki o imieniu Gargantua. Bezpośredni opis wędrówki i bitew toczonych przez olbrzyma, a także uczty i hulanki, mają także głębszy wydźwięk, przedkładają prostotę i radość życia nad zawiłość uczonych filozofii. Autor w sposób prześmiewczy podchodzi do tradycyjnie pojmowanej religii i obyczajów.

Czarna Droga

Ewa Anna Michalska

Bohaterowie powieści Całe złoto Löwenstadt wracają do nas w drugiej części książki. Czarna drogaukazuje nową powojenną rzeczywistość brutalną i okrutną. Zupełnie inną niż sobie wyobrażano. Łódź staje się domem dla Zajączka, ale nie jest mu dane zaznać spokoju. I tu dogania go rodzinne przekleństwo. Czy będzie umiał żyć w czasach, gdy działa stalinowska machina śmierci, której częścią jest jego ojciec? Zło podąża za nim krok w krok. Czy na czarnej drodze, na którą wepchnął go los, odnajdzie w końcu szczęście? Brawurowo napisana powieść, łącząca elementy sagi rodzinnej i kryminału, przenosi czytelnika w niespokojny czas tuż po wojnie i pozwala poznać Łódź od podszewki. A w tym tętniącym życiem mieście oprócz huku wysłużonych już tramwajów słychać także odgłosy strzałów, dochodzące z pobliskiego poligonu na Brusie. Bohaterowie stają się więc świadkami i uczestnikami historii.

Ludzie żywi

Tadeusz Boy-Żeleński

Lu­dzie ży­wi Przy­by­szew­ski Bla­ski i nę­dze mo­wy pol­skiej Umarł Sta­ni­sław Przy­by­szew­ski. Smu­tek, ja­ki to­wa­rzy­szy każ­dej ta­kiej śmier­ci, tym ra­zem in­ne jesz­cze ma za­bar­wie­nie. Raz dla­te­go, że w chwi­li zgo­nu ten nie­sta­ry czło­wiek od daw­na był cie­niem sa­me­go sie­bie; żył w próż­ni; mó­wił -- o ile się jesz­cze od­zy­wał -- w pust­kę. I jesz­cze z dru­gie­go po­wo­du. Za­zwy­czaj, kie­dy umie­ra wiel­ki pi­sarz, umie­ra czło­wiek, ży­je je­go dzie­ło. Gdzie jest dzie­ło Przy­by­szew­skie­go? Li­nia je­go twór­czo­ści jak­że nie­rów­ną idzie ko­le­ją. Ca­łe pierw­sze bo­gac­two swej du­szy za­klął zra­zu w cu­dzej mo­wie; bły­snął jak me­te­or w ob­cym pi­śmien­nic­twie i znik­nął zeń. [...]Tadeusz Boy-ŻeleńskiUr. 21 grudnia 1874 w Warszawie Zm. 4 lipca 1941 we Lwowie Najważniejsze dzieła: przekłady ponad stu pozycji z literatury francuskiej, Słówka, Marysieńka Sobieska, Piekło kobiet, Plotka o Weselu, Flirt z Melpomeną Pisarz, poeta, krytyk teatralny i literacki, tłumacz i popularyzator kultury francuskiej, publicysta, działacz społeczny, z zawodu lekarz. Matka Boya była wychowanicą i przyjaciółką Narcyzy Żmichowskiej, ojciec - znanym kompozytorem. Spokrewniony z Tetmajerami, uczestnik wesela Lucjana Rydla, opisanego przez Wyspiańskiego, później ożenił się z Zofią Pareńską, która była pierwowzorem Zosi z Wesela. W młodości hulaka i karciarz, przyjaciel Stanisława Przybyszewskiego, nieszczęśliwie zakochany w jego żonie Dagny. Studiował medycynę, następnie wyjechał na praktyki do Francji, gdzie odkrył francuską piosenkę, kabarety i powieści Balzaka. Zakochany w Paryżu, po powrocie zaczął tłumaczyć francuską literaturę, aby ,,stworzyć sobie namiastkę Francji". Współtwórca kabaretu ,,Zielony Balonik", autor wielu piosenek i wierszyków z jego repertuaru. Jako lekarz kolejowy i pediatra stykał się z biedą i cierpieniem, jako działacz społeczny propagował więc świadome macierzyństwo i właściwą opiekę nad niemowlętami. Po pierwszej wojnie światowej porzucił medycynę i został recenzentem teatralnym oraz publicystą. Krytykowany przez środowiska prawicowe za wyśmiewanie rzeczy i spraw szacownych, które sam uważał za ,,niezbyt godne szacunku". W 1927 r. rząd francuski odznaczył go Legią Honorową za jego pracę tłumacza. Zamordowany przez hitlerowców wraz z innymi profesorami Uniwersytetu Lwowskiego. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

K jak Klara 21 Chodzisz umalowana?

Line Kyed Knudsen

Klara i jej koleżanki uważają, że makijaż jest fajny. Choć nie wolno im się malować, dobrze wiedzą, że z makijażem człowiek czuje się trochę dorosły, a to przecież przyjemne uczucie. Malou nie ciągnie do kolorowych kosmetyków i czuje się przez to wykluczona. Tak bardzo chciałaby być częścią grupy, że posuwa się do zrobienia czegoś, czego wkrótce gorzko pożałuje!

Go Programming Cookbook. Over 85 recipes to build modular, readable, and testable Golang applications across various domains - Second Edition

Aaron Torres

Go (or Golang) is a statically typed programming language developed at Google. Known for its vast standard library, it also provides features such as garbage collection, type safety, dynamic-typing capabilities, and additional built-in types. This book will serve as a reference while implementing Go features to build your own applications.This Go cookbook helps you put into practice the advanced concepts and libraries that Golang offers. The recipes in the book follow best practices such as documentation, testing, and vendoring with Go modules, as well as performing clean abstractions using interfaces. You'll learn how code works and the common pitfalls to watch out for. The book covers basic type and error handling, and then moves on to explore applications, such as websites, command-line tools, and filesystems, that interact with users. You'll even get to grips with parallelism, distributed systems, and performance tuning.By the end of the book, you'll be able to use open source code and concepts in Go programming to build enterprise-class applications without any hassle.

Francuski teatr kontestacji społecznej na przełomie XIX i XX wieku. Bunt kobiet (Louise Michel, Véra Starkoff, Nelly Roussel)

Tomasz Kaczmarek

Francuski teatr kobiet z przełomu XIX i XX wieku można by określić jako feministyczny, choć nie stworzył on jakiejś jednej i koherentnej poetyki, co nie powinno zresztą dziwić, ponieważ przedstawiane w tym tomie pisarki sprzyjały ideałom anarchistycznym, a te odrzucały wszelakiej maści dogmaty, jednotorowość myśli; broniły natomiast wielogłosu w dyskusji na ważkie tematy. W tym kontekście każda z dramatopisarek reprezentowała swój oryginalny i rozpoznawalny styl, którego wspólnym celem była troska o polepszenie sytuacji kobiet w systemie społecznym zdominowanym przez tzw. silną płeć. Nie pragnęły bynajmniej jakiejś uprzywilejowanej pozycji dla siebie, sprzeciwiały się po prostu wszelkim przejawom nierówności społecznej, nie faworyzując jednej grupy względem innej. Wiedziały bowiem, iż prawdziwie demokratyczne społeczeństwo może składać się jedynie z wolnych jednostek. Vera Starkoff domaga się w swoich tekstach równości kobiet i mężczyzn, pokazując na przykładzie swych bohaterek, że są one pełnowartościowymi obywatelkami, które mają prawo decydować o sobie, nie bacząc na tyleż przestarzałe, co opresyjne nakazy często o wątpliwie moralnej proweniencji. Nelly Roussel jest o wiele bardziej nieprzejednana od swojej poprzedniczki w krytyce kapitalistycznego ustroju państwowego. Nie przebiera w słowach, zarzucając zniewolenie kobiet Kościołowi katolickiemu, którego religijne podstawy doktrynalne przyczyniły się do stworzenia i utrwalenia przez tysiąclecia niesprawiedliwego społeczeństwa podzielonego na uprzywilejowanych mężczyzn i wyrzucone na margines społeczny niewiasty. Podobnie jak Starkoff i Roussel, także Louise Michel pragnęła ukazać w teatrze patriarchalny paradygmat, który poprzez edukację (fallokratyczną tresurę) produkuje spolegliwych obrońców systemu, gotowych do wychowywania kolejnych pokoleń niewolników. Tomasz Kaczmarek