Życie pszczół

Maurice Maeterlinck

„Życie pszczół” to esej Maurice’a Maeterlincka, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury oraz czołowego przedstawiciela symbolizmu. „Życie pszczół” to niezwykłe dzieło Maeterlincka poruszające tematykę pszczelarstwa w filozoficznym świetle pod postacią pięknej prozy. Autor przedstawia w eseju codzienne sytuacje z życia pszczół, pisząc: „Chcę mówić jeno o „złotych muszkach“ Ronsarda tym, którzy ich nie znają, w ten sposób, jak się opowiada o czemś, co się zna dobrze i bardzo kocha.”

Sędzia Di i nawiedzony klasztor

Robert van Gulik

Klasztor Porannych Obłoków miał być bezpiecznym schronieniem dla odbywającego podróż sędziego Di. Tymczasem mają tam miejsce niewytłumaczalne racjonalnie wydarzenia. Widmo dawnych zbrodni to jednak nie wszystko, okazuje się bowiem, że w klasztorze nadal dochodzi do morderstw. Sędzia Di rozpoczyna wnikliwe śledztwo.

Adama Polanowskiego Dworzanina Króla JMci Jana III. Notatki

Józef Ignacy Kraszewski

Powieść "Adama Polanowskiego Dworzanina Króla JMci Jana III. Notatki" autorstwa Józefa Ignacego Kraszewskiego to niezwykła opowieść osadzona w XVII-wiecznej Polsce, przedstawiona w formie fikcyjnego pamiętnika. Główny bohater, Adam Polanowski, wstępuje na służbę do hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego w 1673 roku. Jego lojalna służba trwa aż do śmierci Sobieskiego, co pozwala mu stać się naocznym świadkiem kluczowych momentów w historii Rzeczypospolitej. Przez pryzmat wspomnień Polanowskiego, czytelnik ma okazję prześledzić dramatyczne wydarzenia, takie jak bitwa pod Chocimiem, elekcja Sobieskiego na króla oraz jego triumf pod Wiedniem. Pamiętnik ukazuje również codzienne życie na królewskim dworze, pełne zakulisowych intryg i politycznych rozgrywek. Kraszewski, poprzez spostrzeżenia swojego bohatera, wnikliwie portretuje zarówno wielkie chwile Sobieskiego, jak i skomplikowane relacje panujące wśród dworzan.

Przerwane emancypacje. Polityka ekscesu w kinie polskim lat 1968-1982

Sebastian Jagielski

Przerwane emancypacje Sebastiana Jagielskiego mają szansę stać się wydarzeniem, zważywszy na ich polemiczny charakter i komentarze do wątków żywo dyskutowanych we współczesnej debacie publicznej: historii ludowych, prześnionych rewolucji, emancypacji kobiet w socjalizmie, relacji polsko-żydowskich. Przekonuje on, że w latach 1968–1982, a więc między Marcem 1968 roku a „Solidarnością”, dwiema rewolucjami konserwatywnymi, wyłaniała się nowa struktura odczuwania, która niosła ze sobą potencjał emancypacyjny (kobiet, chłopów i robotników, Żydów, homoseksualistów), autonomiczny względem wartości narodowych i religijnych, ale został on odrzucony, powściągnięty, niezrealizowany. Trafnie dostrzega freudowskie „wiązanie” nierozładowanego emancypacyjnego potencjału prześnionej rewolucji z energią kontestacji na Zachodzie. Przerwane emancypacje są zatem tyleż pracą akademicką, co manifestem metody i politycznej wrażliwości. dr hab. Monika Talarczyk, prof. PWSFTviT w Łodzi Książka Sebastiana Jagielskiego, będąca nie tylko pracą filmoznawczą, ale też fascynującą wiwisekcją pewnego brzemiennego w skutki czasu w polskiej kulturze, dowodzi, że jest pracą wyemancypowaną w tym sensie, że swobodnie korzystając z inspiracji z wielu dziedzin humanistyki, proponuje własny oryginalny język i ważkie ogólnokulturowe rozpoznania rozwijane w oparciu o partykularną dziedzinę historii kina polskiego. Kino służy jako znakomity materiał do ukazania szerszych procesów, życia kultury, zmiennej gry jej znaczeń i wartości. Książka Przerwane emancypacje stanowi udaną, brawurową próbę zaproponowania nowej optyki oraz nowego języka opisu dla istotnego (po lekturze książki Jagielskiego rzec można, znacznie istotniejszego niż pierwotnie się wydawało) okresu historii kina polskiego. dr hab. Marcin Adamczak, prof. UAM Jeśli angielskie słowo excess oznacza przede wszystkim nadmiar, to „eksces” w języku polskim wiąże się niemal wyłącznie z destabilizacją normy. Pochodzący od łacińskiego excessus (zboczenie, odstąpienie od obowiązku) „eksces”, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku wyrazów obcych z 1971 roku, oznacza „naruszenie porządku publicznego, zakłócenie spokoju; wybryk, wyskok, wykroczenie”. W Przerwanych emancypacjach eksces oznacza strategię politycznego oporu. Za sprawą tego, co nadmiernie cielesne, szokujące czy prowokujące, uwidacznia zerwania i pęknięcia wewnątrz dominujących struktur (ideologicznych, kulturowych, politycznych), ujawniając zarazem to, co te struktury tłumią, ukrywają i wykluczają. Są to opowieści o tym, jak histeryczne, straumatyzowane i ekstatyczne ciała podważają porządek społeczny, antycypując jednocześnie nowe sposoby bycia i odczuwania w świecie. Sebastian Jagielski – kulturoznawca i filmoznawca, adiunkt w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest autorem monografii Maskarady męskości. Pragnienie homospołeczne w polskim kinie fabularnym (2013). Współredagował między innymi tomy: Ciało i seksualność w kinie polskim (2009) i Kino polskie jako kino transnarodowe (2017). Publikował w „Tekstach Drugich”, „Kwartalniku Filmowym”, „Didaskaliach” i „Studies in European Cinema”. Wyróżniony w konkursie im. Inki Brodzkiej-Wald (2013) na najlepszą pracę doktorską dotyczącą współczesności z dziedziny humanistyki. Zajmuje się historią kina polskiego ujmowaną z perspektywy teorii krytycznych.

Tajemnice Mesjasza

Rabin Jason Sobel

Odkryj, co łączy Księgę Rodzaju z teraźniejszością! "Tajemnice Mesjasza to prawdziwe arcydzieło głębokiej wiedzy i objawienia". - Kathie Lee Gifford Rabin Jason Sobel usuwa zasłonę i rzuca Boże światło na Pismo Święte. Ukazuje nam ukryte w drobnych szczegółach Boże tajemnice, niedostrzegalne dla osób spoza żydowskiego kręgu kulturowego. Większość ludzi - w tym nawet wierzących - nie rozumie w jaki sposób Biblia stanowi jedną, spójną całość. Ale Bóg ma misterny plan i cel zarówno dla Starego, jak i Nowego Testamentu. Boże Słowo, spisywane przez wielu autorów na przestrzeni kilku tysięcy lat, nie jest przypadkowym zbiorem historii i biografii. Rabin Jason Sobel kojarzy ze sobą różne elementy tajemnicy i pomaga nam wyraźnie dostrzec pierwotny, Boży plan.

Cytaty z życia i literatury

Lidia Burska

Lidia Burska (1956-2008) – krytyk i historyk literatury w Instytucie Badań Literackich PAN. Autorka książek: Kłopotliwe dziedzictwo. Szkice o literaturze i historii (Warszawa 1998) oraz Awangarda i inne złudzenia. O pokoleniu ’68 w Polsce (Gdańsk 2012), współredaktorka wydawanego poza cenzurą w stanie wojennym czasopisma literackiego „Wezwanie”; książek krytycznych , autorka wielu rozpraw i recenzji drukowanych m.in. w „Twórczości”, „Tekstach”, „Tekstach Drugich”, „Res Publice”, „Res Publice Nowej”, „Gazecie Wyborczej”. Marek Zaleski (1952) – krytyk literacki i literaturoznawca w Instytucie Badań Literackich PAN. Autor książek Przygoda drugiej awangardy (1984), Mądremu biada? (1990), Formy pamięci (1996), Zamiast. O twórczości Czesława Miłosza (2005), oraz Echa idylli (2007). W latach 1987-2006 współredaktor miesięcznika „Res Publica” i „Res Publica Nowa”.

Wojownicy (Tom 17). Długie cienie

Erin Hunter

Klany są pogrążone w chaosie. Klan Cienia odwrócił się od Klanu Gwiazdy, zawierzając mrocznym przepowiedniom Sola, niezwykłego kota, który przepowiedział zaćmienie słońca. Ale nie wszyscy stracili wiarę w wojowniczych przodków. Szukając odpowiedzi, Sójcza Łapa odkrywa przeszłość klanów, sięgającą dalej niż Klan Gwiazdy, a Ostrokrzewiasty Liść obawia się, że gdy koty przestaną wierzyć, odmówią też życia w zgodzie z kodeksem wojownika. W międzyczasie Lwi Płomień jest torturowany krwawymi wizjami, w których zabija swoją dawną przyjaciółkę. Wkrótce na jaw wychodzi tajemnica, która rzuci mroczne cienie na przyszłość rodzeństwa

Powrót Cesarza

Iwona Gajda

Ziemia znalazła się na liście planet przeznaczonych do zniszczenia. Neo ma przedstawić Duchowi OZZ Raport, który potwierdzi lub cofnie tę decyzję. Na wieść o przebudzeniu Terakotowej Armii wyrusza do Chin. Nie wie, że jest też człowiekiem.