Fałszywa nuta

Izabela Żukowska

Gdańsk, rok 1939. Lisa Keller jest młodą dziewczyną marzącą o karierze pieśniarki. Tymczasem jednak pracuje w knajpie, wieczorami śpiewając dla gości. Przypadek sprawia, że do lokalu przychodzi Siegfried Lewenhart, znany muzyk i wpływowy dyrektor teatru. Przedstawia on dziewczynie z pozoru atrakcyjną propozycję: w zamian za wyświadczenie mu pewnej przysługi obiecuje uczyć Lisę śpiewu i zrobić z niej sławną artystkę. Lisa zgadza się i zostaje gospodynią u jego ojca, niegdyś słynnego, obecnie zapomnianego kompozytora. Atmosfera starej willi przesiąknięta jest wielką muzyką, przebrzmiałą sławą, dawnymi koncertami, nieznanymi utworami. Wkrótce okazuje się, że stary maestro także ma dla Lisy zaskakującą propozycję Nad wszystkimi zawisło przekleństwo tajemniczego utworu, które dotknęło nawet Adolfa Hitlera. Tam, gdzie prawda jest fałszem, jedynym wybawieniem staje się muzyka. Tak przynajmniej sądzi jeden z bohaterów książki, który wierzy w nadzwyczajną moc dźwięków. Ale w tej historii nic nie jest takie, jak się początkowo wydaje. A kiedy muzyka milknie, świat zmienia się nieodwracalnie. Izabela Żukowska muzykolog i socjolog, dziennikarka radiowa, autorka serii kryminalnej o komisarzu policji Wolnego Miasta Gdańska Franzu Thiedtkem, powieści obyczajowej "Skazy" i współautorka (razem z Faustyną Toeplitz-Cieślak) książki "Sfinks. Wizjonerzy i skandaliści kina". Autorka słuchowisk radiowych, laureatka nagrody Talanton za najlepszy debiut dramaturgiczny w Teatrze Polskiego Radia.

Prawo administracyjne. Skrypt dla studentów kierunku administracja. Wyd. 2 rozsz. i uaktual

Grzegorz Krawiec

Prawo administracyjne stanowi najszerszą gałąź prawa. Potrzeba kształcenia studentów na kierunku Administracja w zakresie tej gałęzi jest oczywista. Na rynku znajduje się wiele podręczników omawiających problematykę prawa administracyjnego, jednak niniejszy skrypt stanowić ma pomoc dla osób, które dotychczas w ogóle nie zetknęły się z tym prawem. Celem dydaktycznym skryptu jest zapoznanie studenta z podstawowymi przepisami prawnymi dotyczącymi administracji publicznej w wymiarze organizacyjnym oraz funkcjonalnym. Student powinien nie tylko poznać przepisy, ale również poznać praktykę. W pracy skupiono się na przedstawieniu instytucji ogólnych prawa administracyjnego. Ale nie ograniczono się tylko do tego problemu. Duży nacisk położony został na kwestie europejskie w prawie administracyjnym. Przedstawiono także niektóre wybrane zagadnienia z zakresu prawa materialnego administracyjnego. Opisywane w pracy informacje mogą być przydatne zwykłym obywatelom załatwiającym sprawę administracyjną, ale także przedsiębiorcom ubiegającym się o wydanie jakiejś decyzji administracyjnej (np. jakiegoś uprawnienia). Studentowi kierunku Administracja lub kierunku Prawo pozwalają zaś zorientować się w skomplikowanym systemie prawa administracyjnego materialnego; skrypt stanowić może dla nich zachętę do dalszych badań nad tą gałęzią prawa. W drugim wydaniu dokonano poprawek oraz aktualizacji.

Три сестры (Trzy siostry)

Антон Павлович Чехов, Anton Pawłowicz Czechow

«Три сестры» 2013 одна из самых известных пьес А.П.Чехова. Три генеральские дочки, выросшие в Москве, заброшены судьбой в маленький провинциальный городок. Поначалу им кажется, что впереди 2013 радостная жизнь, множество планов, счастливая любовь, возвращение в любимую столицу. Но постепенно скука и однообразие провинциальной жизни разбивают в прах все их мечты...Антон Чехов в очередной раз в красках описал жизнь российского общества начала двадцатого века. Это жизнь в мечтах, которым не суждено сбыться. Москва в пьесе выступает в качестве символа 2013 недостижимой цели, к которой стремятся герои, но так и не предпринимают попыток ее достичь. Мечта так и останется мечтой..

Gdzie się podziałeś, Buzzie Aldrinie?

Johan Harstad

Rok 1999. Ostatni rok przed wkroczeniem ludzkości w nowe tysiąclecie. Mattias przyszedł na świat trzydzieści lat wcześniej, w noc pierwszego lądowania człowieka na Księżycu. Pracuje jako ogrodnik, a jego największym marzeniem jest nieprzeszkadzanie nikomu, pozostanie anonimowym trybikiem w wielkiej maszynerii wszechświata. Od ośmiu lat jest z tą samą dziewczyną, ma pracę, którą kocha, oraz wielkie pudło książek poświęconych podbojowi kosmosu. Ma również przyjaciela, który gra w zespole i właśnie przygotowuje się do koncertu na Wyspach Owczych. Mattias zgadza się towarzyszyć mu w charakterze dźwiękowca. Planuje wrócić do domu po tygodniu, okazuje się jednak, że niewiele trzeba, by wywrócić do góry nogami jego stabilne, zdawałoby się, życie. Wystarczy jedna kropla, by ocean zalał ląd. Minie wiele czasu, zanim Mattias wróci do domu. By to zrobić, musi najpierw zniknąć. Ta paradoksalna potrzeba bycia dostrzeganym bez robienia wokół siebie hałasu i zamieszania odróżnia bohatera Harstada od wszystkich innych dręczonych lękami egzystencjalnymi mężczyzn we współczesnej literaturze [...]. To bardzo ambitny debiut. Publishers Weekly Surowe krajobrazy i opisy mieszkańców Wysp Owczych odgrywają istotną rolę w poetyckiej opowieści Harstada, na wpół dramatycznej i na wpół komicznej, wykonującej zwroty z każdą kolejną stroną książki, w miarę jak Mattias uświadamia sobie, że nie ma absolutnie żadnej kontroli nad swoim losem. To współczesna saga o pojazdach kosmicznych, lodowych krach i marzeniach o Karaibach, którą czyta się z niezwykłą przyjemnością. Kirkus Reviews Podobnie jak Jonathan Safran Foer, Harstad łączy zabawę formą i wyszukane słownictwo z urzekającą bezpośredniością emocjonalną. Dedi Felman, Words Without Borders Nie sposób zaprzeczyć, że Johan Harstad ma zupełnie wyjątkowy styl, jednocześnie bardzo konkretny i wzniosły [...]. Umiejętności wyczarowywania historii i konstruowania wokół niej czasu i przestrzeni z taką językową wprawą nie da się nauczyć. Trzeba się z nią urodzić. Krajan Harstada, Knut Hamsun, musi radować się w swoim niebie czy gdziekolwiek jest. Jakob Levinsen, Jyllands-Posten Johan Harstad (ur. 1979 w Stavanger) zadebiutował w roku 2001 zbiorem Herfra blir vi bare eldre (Od teraz tylko się starzejemy). W kolejnym roku opublikował zbiór opowiadań Ambulanse (Ambulans), a w roku 2005 ukazała się jego pierwsza powieść, Gdzie się podziałeś, Buzzie Aldrinie. W roku 2009 na podstawie powieści nakręcono serial telewizyjny, w którym, u boku znanych skandynawskich aktorów, występował Chad Coleman. Książka poza Norwegią została wydana w dwunastu krajach. Johan Harstad jest także dramaturgiem. Jego utwory sceniczne zostały opublikowane w roku 2008 w zbiorze pod tytułem Bsider (Strona B). W tym samym roku Harstad otrzymał posadę dramaturga w Norweskim Teatrze Narodowym. Dwa lata później opublikował dramat Osv. (Itd.), który zebrał świetne recenzje i został nominowany do kolejnej edycji nagród Brageprisen. Oprócz działalności literackiej Johan Harstad zajmuje się także grafiką, produkcją muzyczną, filmem i fotografią, w ramach prowadzonej przez siebie organizacji pod nazwą LACKTR (znanej także jako The Lacktr Prpgnda Community). Od roku 2002 LACKTR odpowiedzialna jest za projekty graficzne wszystkich książek Harstada ukazujących się w Norwegii. Organizacja ma charakter non profit i współpracuje z wieloma norweskimi pisarzami, muzykami oraz twórcami sztuk wizualnych.

Tymon Ateńczyk

William Shakespeare

Tytułowy bohater tragedii Tymon Ateńczyk jest majętny, więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby wydać huczne przyjęcie i obdarować gości hojnymi prezentami. Jednak taka postawa nie jedna mu prawdziwych przyjaciół, za to skupia wokół niego osoby interesowne. Majątek Tymona pierzcha, a przyjaźnie zostają wystawione na próbę. Dochodzi do brzemiennych w konsekwencje zbrodni. Tymon obmyśla dotkliwą zemstę na fałszywych przyjaciołach.

Kuracja witaminą D3 w wysokich dawkach

Jeff T Bowles

 Jeff T.Bowles przeprowadził na sobie eksperyment z witaminą D3. Rozpoczął od dawki 50 razy większej niż zalecana przez lekarzy. Po ok. 4 miesiącach zaczął zażywać 150 razy tyle, ile uznawane jest za „bezpieczne”, a na koniec terapii brał 300 razy więcej witaminy D3 niż zezwalają lekarze! Co wydarzyło się w ciągu 10 miesięcy tego doświadczenia? Umarł? Rozchorował się? Przeciwnie! Terapia wysokimi dawkami witaminy D3 uleczyła go ze wszystkich przewlekłych schorzeń. Niektóre z nich towarzyszyły mu od ponad 20 lat!    W książce Witamina D3 w wysokich dawkach autor szczegółowo opowiada o efektach eksperymentu oraz przedstawia niebezpieczeństwa, na które należy uważać. Jeff T. Bowles jest przekonany, że terapia wysokimi dawkami D3 pomaga zapobiegać wielu schorzeniom, które z intensywnością epidemii nękają świat od lat 80. XX w. Autor poświęcił badaniom nad schorzeniami i procesami starzenia ponad 20 lat. Opublikował 3 znaczące artykuły. Uznani naukowcy, w tym laureaci Nagrody Nobla, uznali, że są ekscytujące i mają duże znaczenie.

The Deliberate Detective

The adventures of Mr. Stanely Brooke, The Deliberate Detective. E. Phillips Oppenheims detective Stanley Brooke unearths the strange and criminous underbelly of London, but the greatest challenge he tackles is how to capture the heart of his beautiful but grim partner, Constance. This detective contributed to the foundation of the genres history. The collection also includes the following stories: The Rescue of Warren Tyrrwell, The Princess Pays, The Other Side of the Wall, The Murder William Blessing, The Disappearance of Monsieur Dupoy, The Spiders Parlor, The Silent People, and The Glen Terrace Tragedy.

Czas odnaleziony

Marcel Proust

Czas odnaleziony  to ostatni, siódmy tom quasi-autobiograficznego cyklu Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu, a jednocześnie klamra spinająca wszystkie poprzednie tomy: W stronę Swanna, W cieniu zakwitających dziewcząt, Strona Guermantes,  Sodoma o Gomora, Uwięziona, Nie ma Albertyny.  Na szczęście Autor mylił się przepowiadając śmierć swoich książek po stu latach (cytat poniżej). To prawda, że niewiele utworów potrafi przetrwać próbę czasu. W poszukiwaniu straconego czasu jest niezwykłym wyjątkiem.   Bez wątpienia moje książki umrą pewnego dnia, podobne w tym do mej cielesnej powłoki. Śmierć trzeba przyjmować z rezygnacją. Musimy zgodzić się, że przestaniemy istnieć za dziesięć lat, a nasze książki za sto. Życie wieczne nie jest dane ani ludziom, ani książkom. Nasze książki są szkicowane przez nasze namiętności, piszemy dopiero w chwilach odpoczynku między nimi. Życie bowiem zawodzi nas tak dalece, że zaczynamy w końcu wierzyć, iż literatura nie ma z nim żadnego związku, ogarnia więc nas osłupienie, jeśli widzimy jak cenne myśli ukazane w książkach rozprzestrzeniają się, nie lękając się zagłady, spontanicznie, naturalnie, wśród pełni życia codziennego…                                                                                                             Marcel Proust