Kuźnia na rozdrożu

Ewa Siarkiewicz

Adela to trzydziestoletnia dziennikarka, której życie wygląda tak, jak życie wielu Polek mąż nie poświęca jej wystarczająco dużo czasu, traktując jak dodatek do swojego, przysłoniętego przez karierę, życia. Brak szacunku i poczucia celu to coś, co odczuwa na co dzień. Jednak wszystko może się zmienić dzięki wizycie u tajemniczej wróżki i poznaniu jeszcze bardziej tajemniczego mężczyzny. O dalszych losach Adeli możecie przeczytać w "Kuźni głupców".

Iluminacje

Alan Moore

W swoim pierwszym zbiorze opowiadań, obejmującym ponad czterdzieści lat pracy, Alan Moore przedstawia serię szalenie różnych, ale równie niezapomnianych postaci, które odkrywają a nawet niszczą i tworzą niezbadane zakamarki egzystencji. Konkubiny w fantastycznym domu rozkoszy i tragiczna historia miłosna. Paranormalna grupa badawcza zinfiltrowana przez jedną z nieziemskich istot, które chce zbadać. Surrealistyczna, kafkowska historia głównych graczy przemysłu komiksowego na przestrzeni ostatnich siedemdziesięciu pięciu lat. Pierwsze dni apokalipsy i specjalistka od prawa, która musi posprzątać ten bałagan. Duchy i stworzenia z innego świata, a także przygody mózgów Boltzmanna i wiele innych. Iluminacje to seria błyskotliwych, zaskakujących opowieści, które ujawniają pełną moc wyobraźni i magii, jak również dogłębną znajomość ludzkiej natury.

Rosja we krwi. Terroryzm dwóch dekad

Paweł Semmler

Argun, Małgobek, Mineralne Wody, Derbent, Kaspijsk. Mało kto słyszał o tych miastach. Jeszcze mniej osób wie, że doszło w nich do krwawych zamachów. Gdy na Zachodzie mamy do czynienia z aktami terroru, w kilka minut informacja obiega media na całym świecie, a bilans ofiar natychmiast podawany jest do wiadomości. Tymczasem na terenie Federacji Rosyjskiej w latach 19942014 w zamachach zginęło prawie trzy tysiące osób, kolejne tysiące zostały ranne, lecz informacje o tych wydarzeniach rzadko przedostawały się poza granice kraju. Politolog Paweł Semmler rekonstruuje przebieg najbardziej zuchwałych zamachów terrorystycznych w Rosji i próbuje odpowiedzieć na pytanie, co się kryje za tą agresją. Eskalacja zastałych konfliktów czy radykalizacja młodych buntowników? Kremlowskie prowokacje czy separatystyczne manifesty? Rosja we krwi to również historia narastającej bezwzględności rosyjskich sił specjalnych, które w kryzysowych sytuacjach nie oszczędzają ani zamachowców, ani cywili. Bo jak ktoś kiedyś powiedział w Rosji najgorzej jest być zakładnikiem.

I am reading - Czytam sobie. Maurizio - Kot w okularach

Katarzyna Kozłowska

Maurizio nie jest zwyczajnym kotem. Prawdziwy z niego gwiazdor! Śpiewa w słynnej kapeli Stalowe Wibrysy i w życiu nie boi się niczego. Z małym wyjątkiem jego własnej mamy. To na jej prośbę pewnego dnia kupuje okulary. Ten pozornie nic nie znaczący przedmiot wywraca jego życie do góry nogami. Koci show-biznes jeszcze nigdy nie widział gwiazdy w okularach! Możecie sobie wyobrazić, że dla Maurizia to początek wielu perypetii. Co z nich wyniknie? Poczytajcie sami! Ani się obejrzycie, a wciągnie Was wir ekscytujących przygód i...złapiecie bakcyla! Katarzyna Kozłowska stworzyła zabawną historię, pełną błyskotliwych żartów i celnych spostrzeżeń na temat współczesności. Książka należy do serii "Czytam sobie z bakcylem", nowej propozycji literackiej dla starszych dzieci. Propozycje "z bakcylem" skierowane są do młodych czytelników, którzy opanowali już trzy poziomy podstawowej serii, a zarażeni bakcylem czytania chcą dalej rozwijać swoją pasję. Nowa propozycja to kolejne fascynujące przygody i wciągające historie spod piór najlepszych autorów i ilustratorów! Jeszcze więcej stron niezapomnianych wrażeń!

W grobie etruskim

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa W grobie etruskim ISBN 978-83-288-2600-7 Tytus Kwincjusz Flaminus, trzyimienny patrycjusz rzymski, opuścił swoją wspaniałą willę i szedł ku miejscu, na którem wznosić dla niego rozpoczynano pałac przewspaniały. Willa była obszerną, lecz jego wielkości pomieścić w sobie nie mogła i była pełną bogactw, lecz nie mieściły się w niej wszystkie jego bogactwa. Skinął tedy, rozkazał, złotem zadzwonił i już ziemia otwierała się dla przyjęcia fundamentów budow... Eliza Orzeszkowa Ur. 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie Zm. 18 maja 1910 r. w Grodnie Najważniejsze dzieła: Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885) Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: Kilka uwag nad powieścią (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (Nad Niemnem), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. autor: Bartłomiej Sandomierski Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Миколчині історії

Марина Павленко

Книга «Миколчині історії» Марини Павленко 2014 цікава розповідь про справжню дружбу хлопчика Миколки і собаки Найди. Так яскраво, талановито, сердечно, пронизливо про знедолену дитину не писав ніхто із сучасних українських письменників. Але ця книжка все ж уселяє надію! Її варто прочитати і дітям, і дорослим.

Prawo w IT. Praktycznie i po ludzku

Szymon Ciach

Większość pracowników IT wie, że znajomość prawa istotnego dla sektora, w którym działają, jest niezwykle przydatna. Wszak nieznajomość prawa szkodzi, a jego zrozumienie i umiejętność praktycznego stosowania są kluczowe dla skutecznego funkcjonowania w branży.  Prawo w IT. Praktycznie i po ludzku to prawdziwe kompendium wiedzy nie tylko dla prawników, ale także konsultantów IT, menedżerów do spraw bezpieczeństwa informacji, wreszcie wszystkich tych, którym zależy na zrozumieniu i stosowaniu prawa w obszarze technologii informatycznych. Lektura niezbędna dla osób chcących się efektywnie poruszać w cyfrowej rzeczywistości i skutecznie chronić swoje interesy w świecie internetu i nowych mediów.  Szymon Ciach, który specjalizuje się w umowach IT oraz regulacjach ICT w sektorze finansowym, używając żargonu właściwego dla branży IT, zagłębia się w najważniejsze aspekty regulacji prawnych związanych z cyberprzestrzenią, ochroną danych czy prawami autorskimi w świecie cyfrowym. Koncentruje się na wymiarze praktycznym omawianych zagadnień, co pozwala lepiej zrozumieć, jak działa prawo w odniesieniu do stanów faktycznych związanych z IT - nie tylko pokazuje zestaw istotnych przepisów, ale też wskazuje sposób myślenia, jaki można "zaimplementować", by radzić sobie ze stosowaniem prawa w tym obszarze. W książce między innymi: Świat IT okiem prawnika Umowy IT (rodzaje, najważniejsze zagadnienia) Technologie (chmura obliczeniowa, AI, DLT, blockchain, kryptoaktywa i więcej) Regulacje IT (przetwarzanie i ochrona danych, cyberbezpieczeństwo) Spory i transakcje M&A w IT  

Колекція. Театральна. П2019ятдесятниця

Девід Едґар

(1994) 2014 це реалістична драма, події якої відбуваються у неназваній балканській країні після падіння соціалістичного режиму. Автор свідомо уникає географічних прив2019язок, створюючи узагальнений і концентрований образ країни на перетині політичних інтересів сильних держав. Події п2019єси розгортаються навколо старовинної фрески, знайденої у старій закинутій церквичці, в якій наполеонівські солдати колись влаштували стайню, німецькі фашисти 2014 гестапо, комуністи 2014 му-зей історії релігії, а потім продуктовий склад. Відкритий стінопис композиційно подібний на шедевр Джотто «Оплакування Христа», щоправда, створений на кілька десятиліть раніше, що може змі-нити історію мистецтвознавства. Отже, за фреску розгортається справжня війна... За динамічним сюжетом, що нагадує вибухову суміш з інтелекту-ального детективу, трилера і соціальної драми, приховані болючі питання сучасності, на які інколи страшно відповідати.Тому Д. Едґар вкладає цинічні істини у вуста своїх персонажів: «Я вірю, що якщо ми хочемо справжніх змін, до влади мають прийти варвари. Люди, які руйнують, оскільки не знають, як боляче буде, коли стіни держави почнуть падати на голови». «Спочатку стріляємо, потім питаємо, що відбувається. Вітаймо у західному світі!» Змальовуючи хаотичний світ, наповнений облудою, цинізмом, ненавистю і невиправданою жорстокістю, Д. Едґар залишає місце для звичайної людяності, ось тільки чи виживе вона в цьому світі? «2026Важко не пригадати жахи Сараєво, вже не згадуючи про нещодавні події в Україні. Однак позитивний посил п2019єси міститься вже у її назві. П2019ятидесятниця нагадує нам про вечір, коли Святий Дух зійшов на апостолів і всі вони почали говорити різними мовами, але «кожна людина чула свою мову». П2019єса залишає нам нитку надії на те, що колись і ми навчимося пізнавати, чути і розуміти одне одного». Із рецензії Алексіс Солоцкі у The New York Times (2014)