Python dla każdego. Kurs video. 50 zadań praktycznych z programowania obiektowego

Karol Kurek

Obierz kurs na... Pythona jako język obiektowy Praca w Pythonie wiąże się z korzystaniem z obiektów - nie dość, że wszystko w nim jest obiektem, to w dodatku język wspomaga programowanie w ten sposób zorientowane. Każda jego biblioteka i każdy framework są napisane w tym duchu. Dlaczego to tak istotne dla osoby zgłębiającej tajniki IT? Ponieważ odkąd w 1967 roku ten rodzaj programowania został wynaleziony i wprowadzony do języka Simula, programowanie obiektowe jest nieustannie adaptowane niemal do wszystkich języków, w tym C++, Javy, C#, Go czy Pythona właśnie. Stąd znajomość jego technik stanowi bazę wiedzy i umiejętności każdego programisty zajmującego się dowolną dziedziną IT - od pisania gier po sztuczną inteligencję. Proponowany przez nas kurs omawia całość paradygmatu programowania zorientowanego obiektowo, kładąc szczególny nacisk na to, w jaki sposób jest on wykorzystywany w języku Python. Prócz wyjaśnienia wszystkich ważnych aspektów takiego programowania zaimplementujemy grę Trutka na wzór (inspirując się) gry planszowej Trucizna. A 50 praktycznych zadań kursowych pozwoli utrwalić przekazywaną podczas szkolenia wiedzę. Python dla każdego. Kurs video. 50 zadań praktycznych z programowania obiektowego stanowi drugą część serii poświęconej praktycznym aspektom programowania w Pythonie. Naukę warto zacząć od szkolenia pt. Python dla każdego. Kurs video. Rozwiąż 100 zadań z Pythona i zostań programistą. Co Cię czeka podczas naszego profesjonalnego szkolenia W trakcie kursu: Dowiesz się między innymi, czym są klasy, obiekty, pola, metody, dekoratory, dziedziczenie i inne pojęcia związane z programowaniem obiektowym w Pythonie (i nie tylko) Poznasz zagadnienie obiektowości od strony praktycznej, poprzez pisanie klas, pól i metod Zrozumiesz, jakie są zależności między klasami/obiektami Przyswoisz sobie paradygmaty programowania obiektowego (jak abstrakcja, hermetyzacja, dziedziczenie, polimorfizm, przeciążanie operatorów) Co więcej... Korzystając ze zdobytej wiedzy, stworzysz konsolową wersję gry planszowej Kurs kończy się na poziomie zaawansowanym, jeśli chodzi o teorię programowania obiektowego, i średnio zaawansowanym w zakresie praktycznym omawianego tematu. Obiektywnie o obiektowości, czyli komu i do czego to potrzebne? Odpowiedź na to pytanie jest dość prosta, a zarazem zdecydowana: bez umiejętności programowania obiektowego trudno myśleć o pracy w IT. Programowanie obiektowe stanowi bowiem bazę zarówno dla przyszłego programisty niezwykle popularnego języka Python, jak i dla testera automatyzującego. Przyda się specjaliście piszącemu skrypty (na przykład w Ubuntu coraz częściej skrypty pisze się w Pythonie), web developerowi (Django i Flask są całkowicie obiektowe), a nawet komuś, kto się zajmuje analizą danych. Każda z tych osób powinna umieć zaprojektować klasę, jej pola i metody. Dobrze, by potrafiła manipulować obiektami, tworzyć połączenia między obiektami i między klasami, a także powielać i modyfikować obiekty. W pracy w IT istotne jest też rozumienie tego, w jaki sposób działają i komunikują się ze sobą obiekty bibliotek, jak również zdolność do debuggowania, działanie obiektów i naprawianie kodu ich klas. Tego wszystkiego nauczysz się dzięki temu praktycznemu kursowi, będącemu częścią serii, która docelowo będzie się składała z trzech szkoleń.

Rozszyfruj klienta. Sprzedawaj więcej

Łukasz Hodorowicz

Sprzedawaj więcej. Szybciej. Łatwiej Czy wiesz, jak przebiega ścieżka zakupowa? Zaczyna się od rozpoznania potrzeby, potem następuje faza poszukiwania informacji i porównywania ofert, wreszcie dochodzi do zakupu. To jednak nie koniec. Jeśli towar lub usługa spełniły oczekiwania klienta, sięgnie po nie ponownie. Jeśli nie ― odrzuci je, gdy znów pojawi się potrzeba uzupełnienia zapasów lub skorzystania z usługi. Ten schemat, oddający proces podejmowania decyzji przez konsumentów, działa właściwie w wypadku każdego człowieka i w odniesieniu do dowolnego zakupu ― po prostu jest uniwersalny. Najlepsi handlowcy doskonale wiedzą, że aby osiągać maksymalne wyniki sprzedażowe, muszą się zaopatrzyć w narzędzia, które pozwolą im zadbać o klienta na każdym z pięciu etapów procesu decyzyjnego. Możesz mieć te techniki od ręki i w komplecie ― w tej książce bowiem znajdziesz zestaw gotowych narzędzi handlowych, które pomogą Ci zwrócić uwagę klienta, przekonać go do zakupu i zmienić w ambasadora marki. Zastosuj techniki opisane w tym poradniku, a klient nie tylko wybierze właśnie Twoją ofertę i wróci z kolejną potrzebą, ale też przyprowadzi ze sobą kolejnych zainteresowanych

Brytan w obroży

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki Bajki i przypowieści Brytan w obroży Niech się nikt z powierzchownej ozdoby nie sroży. Brytan z srebrno-złocistej pysznił się obroży. Zazdrościli koledzy w wieczór; patrzą rano, Aż brytana za srebrną obroż uwiązano. Pyszńże się teraz, bracie! do brytana rzekli; Gryzł łańcuch nada... Ignacy Krasicki Ur. 3 lutego 1735 r. w Dubiecku (Sanockie) Zm. 14 marca 1801 r. w Berlinie Najważniejsze dzieła: Myszeida (1775), Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776), Monachomachia (1778), Pan Podstoli (1778 i 1784), Bajki i przypowieści (1779), Satyry (1779 i 1782), Antymonachomachia (1779), Wojna chocimska (1780) Wybitny polski poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta. Kasztelanic chełmski, hrabia, przeznaczony do stanu duchownego ze względu na trudną sytuację materialną rodziny. Od 1766 r. biskup warmiński. Blisko współpracował z królem Stanisławem Augustem w dziele kulturalnego ożywienia kraju. Tworzył w duchu oświecenia (m.in. napisał w latach 1781-83 dwutomową encyklopedię Zbiór potrzebniejszych wiadomości, był twórcą pierwszego pol. czasopisma, (Monitor), ale jego Hymn do miłości ojczyzny (1774) oraz przekład Pieśni Osjana odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu polskiego romantyzmu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Śmierć Imperii

Helena Smorawska

Powieść historyczna, będąca jednocześnie kryminałem, która opowiada o tajemniczej śmierci Imperii Cognati, niezwykłej kurtyzany, która sprowadziła do Rzymu ludzi takich jak Durer i Santi, a także o rozgrywkach politycznych jakie miały miejsce w owym czasie, które w końcu doprowadziły do Soboru Trydenckiego i powstania kościoła katolickiego takiego jakim dziś znamy. Akcja powieści toczy się w przełomowych czasach historycznych we Włoszech. Kończy się era renesansu i niebawem dzięki papieżowi Pawłowi III nastanie barok i narodzi się absolutyzm. Choć większość postaci podobnie jak i wydarzenia opisane w książce jest jak najbardziej prawdziwa, to jednak niektóre osoby stworzono na potrzeby opowiadania. Głównymi postaciami są: Alessandro Farnese przyszły papież Paweł III, Imperia Cognati- słynna kurtyzana i mecenas sztuki, Rafael Santi, Albrecht Dürer, cesarz Karol V i Cesare Borgia. Ambitny i chorobliwie zazdrosny o Cesare Borgię- Alessandro Farnese zostaje wplątany w kryminalną zagadkę wiodącą aż do samego pałacu papieskiego. Nie ma pojęcia, że tajemnicza śmierć legendarnej kurtyzany zaprowadzi go na sam Tron Piotrowy. Umiera Imperia Cognati znana jako la Divina lub la Grande Cortigiana. Najbardziej wpływowa kobieta ery renesansu w Rzymie. Wybitnie wykształcona, władająca kilkoma językami kobieta, oficjalnie popełniła samobójstwo z powodu nieszczęśliwej miłości do jednego z dwóch najpotężniejszych bankierów Europy-Agostino Chigi. Nikt w mieście nie wierzy w tą wersję wydarzeń i nawet sam papież, który prowadzi ceremonię pogrzebową Imperii podczas kazania obwinia o jej śmierć bankiera.

Nie kłam kochanie

Maja Kotarska

Świetna, pełna pozytywnej energii komedia romantyczna, która pozwala uwierzyć w potęgę uczucia i czarodziejską moc miłości, tak wielką, że pokonuje wszelkie przeszkody. „Nie kłam kochanie” to powieściowa wersja popularnej, filmowej komedii romantycznej pod tym samym tytułem. Premiera tego filmu odbyła się w 2008 roku, a wyreżyserował go Piotr Wereśniak. Wystąpili w nim między innymi: Piotr Adamczyk, Marta Żmuda Trzebiatowska, Grażyna Szapołowska, Beata Tyszkiewicz i Magdalena Schejbal. Ania – młoda i wrażliwa dziewczyna z niełatwą przeszłością. W pracy – rozmawia z kwiatami. W domu – marzy o mężczyźnie, który ją pokocha. Marcin od razu wpada jej w oko, ale czy Ania odnajdzie się w jego świecie? Marcin – przystojny cynik i notoryczny kłamca. Lubi kosztowne rozrywki i kobiety. Na stały związek nie ma jednak ochoty. Dlaczego? Może w tłumie pięknych dziewczyn, nie potrafi dostrzec tej „jedynej”… A co robi w naszej powieści kaktus? Cóż, Ania, która kocha kaktusy i mówi do nich po imieniu, to chyba jedyna osoba, która w Marcinie – kłamcy i cyniku, potrafi dostrzec coś dobrego… i zapragnie go zmienić. Czy wtedy kolczasty kaktus zakwitnie pięknym kwiatem? Książkę tą napisała Maja Kotarska na podstawie scenariusza Ilony Łepkowskiej do filmu „Nie kłam kochanie”. Projekt okładki: Justyna Niedzińska

Kwoka i kogucik

Stanisław Jachowicz

Stanisław Jachowicz Bajki i powiastki Kwoka i kogucik Kwoka jedynie losem swych dzieci zajęta, Wodziła po podwórzu wylęgłe kurczęta, A znalazłszy robaczka lub ziarnko na ziemi, Sobie od ust odjąwszy, dzieliła się z niemi. Jedno ze żwawych, lekkomyślne, płoche, Siły skrzydełek chcąc doświadczyć trochę, Porzuciwszy inne dzieci, Nad cembrzynę studni leci; Wpada w wodę, swawoli doświadczywszy skutku, A biedną matkę w wiecznym pozostawia smutku. Wkrótce kogucik z... Stanisław Jachowicz Ur. 17 kwietnia 1796 w Dzikowie (dziś dzielnica Tarnobrzega) Zm. 24 grudnia 1857 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Rozmowy mamy z Józią służące za wstęp do wszelkich nauk, a mianowicie do gramatyki, ułożone dla pożytku młodzieży, Pisma różne wierszem Stanisława Jachowicza, Śpiewy dla dzieci, Rady wuja dla siostrzenic: (upominek dla młodych panien), Pomysły do poznania zasad języka polskiego, Ćwiczenia pobożne dla dzieci, rozwijające myśl, Podarek dziatkom polskim: z pozostałych pism ś. p. Stanisława Jachowicza, Upominek z prac Stanisława Jachowicza: bajki, nauczki, opisy, powiastki i różne wierszyki Poeta, bajkopisarz, pedagog, działacz charytatywny. Ukończył szkołę pijarów w Rzeszowie oraz gimnazjum w Stanisławowie. Studiował na wydziale filozoficznym na Uniwersytecie we Lwowie. Na studiach był współzałożycielem i wpływowym członkiem tajnego Towarzystwa Ćwiczącej się Młodzieży w Literaturze Ojczystej, a także inspiratorem i prezesem Towarzystwa Studenckiego Koła Literacko-Naukowego. Po studiach zamieszkał w Warszawie, gdzie objął posadę kancelisty w Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego. Przystąpił do Związku Wolnych Polaków, po wykryciu którego otrzymał zakaz zajmowania posad rządowych. Wobec tego jego głównym zajęciem była praca pedagogiczna jako nauczyciela języka polskiego w domach i na prywatnych stancjach dla dziewcząt. Debiut literacki Jachowicza miał miejsce w 1818 r. w Pamiętniku lwowskim, gdzie opublikował bajki. Pierwszą książkę wydał w 1824 r. - zbiór bajek i powiastek pt. Bajki i powieści. Przez cztery kolejne lata ukazywały się rozszerzone wydania tego zbioru pod tym samym tytułem; w 1829 r. zbiór zawierał już 113 utworów. Jest autorem kilkuset wierszyków i powiastek dydaktyczno-moralizatorskich. Publikował również w periodykach pod własnym nazwiskiem lub pod pseudonimem Stanisław z Dzikowa. W 1829 r. redagował przez rok Tygodnik dla Dzieci. W W 1830 r. przy współudziale Ignacego Chrzanowskiego zaczął wydawać pierwsze w Europie codzienne pismo dla dzieci - Dziennik dla Dzieci. Publikowane przez niego gazety i książki miały wychowywać, ale też uczyć czytania, liczenia i historii. Zajmował się również opieką społeczną nad dziećmi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Krzysztof Koehler. Uczestnictwo

Jakub Beczek

Stać po stronie jasności, ale nie z zamkniętymi oczyma. Krzysztof Koehler, w rozmowie Klasyk i barbarzyńcy Na każdym etapie tej wyprawy ciekaw byłem, co w istocie kryje się za Koehlerową literą, jakie tropy pozostawił w swoim piśmie poeta, ale też jakimi śladami kieruje się on sam, co jest dla niego istotne. Bo to właśnie spoza takich śladów i dzięki nim wyłania się i materializuje już nie poeta, ale żywy człowiek – z pomysłem na swoją obecność i własne uczestnictwo. I właśnie takiego Koehlera chciałem w tej książce pokazać – jako poetę, który reaguje i współdziała, jest obecny, czuły i czujny. Ale też jako kogoś, kto z rozmysłem uczestniczy w tradycji, kulturze i historii, ponieważ ma świadomość miejsca, z którego się wywodzi, i świadomość istnienia tych, którzy byli tu przed nim. Fragment z „Mieszkam tutaj” (Zakończenie) Autor odkrywa postawę twórczą Krzysztofa Koehlera jako kogoś, kto rozpoznaje rzeczywistość, tłumaczy ją i koryguje – przybliża do prawdy, piękna i dobra. Pokazuje przy tym Jakub Beczek narodziny autorskiej formuły klasycyzmu rozumianej jako odpowiedzialne uczestnictwo w kulturze. Podróż przez kolejne etapy życia i twórczości Koehlera to także odsłanianie przyjmowanych przez poetę ról: od estetyzującego turysty z wczesnych utworów, przez podejmującego metafizyczne ryzyko pielgrzyma i „partyzanta prawdy”, aż po uważnego rekonstruktora wspólnotowości. Autor śledzi stałość i zmienność formuły klasycyzmu, a także pokazuje towarzyszące im przemiany poetyki. W wędrówce tej kreśli również historię publicznej działalności poety i buduje jego wiarygodny portret – pełnego pasji pisarza, publicysty, naukowca, nieustannie porządkującego chaos nowoczesnego Sarmaty. PROJEKT: EGZYSTENCJA I LITERATURA Seria poświęcona jest wybitnym polskim pisarzom – ich twórczości ujmowanej przez nich samych i interpretowanej przez krytyków jako projekt egzystencjalny, jako próba ustanowienia i zapisania siebie i swojego sposobu odczytywania sensów rzeczywistości, indywidualnego oglądu różnych jej sfer – społecznej, politycznej, etycznej, kulturowej, metafizycznej. Istotnymi kategoriami wyjaśniającymi pisarskie dzieło są w tym przypadku biografia, tożsamość oraz kształtujące je szeroko rozumiane doświadczenie: cielesne i zmysłowe, psychiczne i społeczne, historyczne i polityczne, etniczne i estetyczne, religijne i duchowe... W serii ukazały się tomy: Agnieszka Kałowska, Witkacy. Etyka Marzena Woźniak-Łabieniec, Rymkiewicz. Metafizyka Maciej Urbanowski, Brzozowski. Nowoczesność Anna Legeżyńska, Hartwig. Wdzięczność Tomasz Garbol, Miłosz. Los Adrian Gleń, Stasiuk. Istnienie Agnieszka Kramkowska-Dąbrowska, Krasiński. Świadectwo Dariusz Kulesza, Kossak-Szczucka. Służba Józef Olejniczak, Gombrowicz. Ja! Marta Tomczok, Amiel. Życie Katarzyna Kuczyńska-Koschany, Tuwim. Pęknięcie Izabella Adamczewska-Baranowska, Hugo-Bader. Włóczęga

Przebaczenie. Siła wybaczania leży w gniewie

Osho

W przebaczeniu tkwi ogromna moc, z której wielu z nas nie zdaje sobie sprawy Przebaczenie ma wielką moc. Dzięki niemu możemy poczuć ulgę. Dzięki niemu możemy też stać się szczęśliwymi ludźmi. W wykładach Osho kwestia wybaczania stanowiła zazwyczaj dodatek do zagadnień poświęconych stawaniu się uważnym oraz świadomości, że pielęgnowanie zranionych uczuć lub marzeń o zemście rani wyłącznie ciebie. Przebaczenie nie jest słowem, którego Osho używał często. Na najbardziej podstawowym poziomie, kiedy niepotrzebne są słowa, wybaczanie następuje z chwilą, gdy odpuszczamy lub przepracowujemy wszystko, co jest nieważne, pozbawione znaczenia w naszym życiu tu i teraz. W książce Przebaczenie zawarte są przemyślenia Osho na temat podejścia Wschodu i Zachodu do koncepcji przebaczania. Osho zastanawia się także nad jego znaczeniem w obliczu grzechu, winy, wstydu, skruchy, jak również przeszłych, obecnych i przyszłych konsekwencji. Przebaczenie oznacza po prostu, że akceptujesz daną osobę taką, jaka jest, że nadal kochasz ją taką, jaka jest. Osho