Łazarz - opowiadanie erotyczne

B. J. Hermansson

Wchodzę do łazienki, zapalam światło. I dokładnie w tej sekundzie wszystko się zmienia. Ja. Cały mój świat. Moje możliwości. Mam ciało kobiety, płeć kobiety. Przyglądam się. Podziwiam. Błądzę po moim nowym ciele ciekawskimi, ostrożnymi dłońmi. Jestem nagi. Muskam swoje piersi, pieszczę je, czując, jakie są ciepłe i przyjemne. Prowadzę palce w dół, między nogi. Zachwyca mnie uczucie, jak cudownie i głęboko tam wszystko pulsuje. Stoję tak długo, zafascynowany. Patrzę w milczeniu. Chłonę. Jest przeciętnym mężczyzną, który prowadzi przeciętne życie, zgodne z oczekiwaniami społecznymi. Przez lata wypiera swoje prawdziwe ja, nie pozwalając dojść do głosu swym potrzebom. Aż pewnego dnia za sprawą tajemniczego eliksiru ma szansę poczuć to, przed czym zawsze musiał się wzbraniać. Wreszcie może wyzwolić siebie, dać upust długo skrywanym pragnieniom i przeżyć rozkosz, której tak bardzo potrzebował. Ale co się stanie, kiedy eliksir się skończy?

Żarcik

Anton Czechow

Żarcik Słoneczne zimowe południe. Jest silny trzaskający mróz i kędziorki na skroniach oraz puszek na górnej wardze Nadzieńki, która trzyma mnie pod rękę, pokrywają się srebrzystym szronem. Stoimy na wysokiej górze. U naszych stóp ściele się pochyła płaszczyzna, w której słońce przegląda się, jak w lustrze. Obok nas małe saneczki, obite jasnoczerwonym suknem. — Zjedźmy na dół, Nadzieżdo Pietrowno, błagam. Tylko raz jeden. Zapewniam panią, że nic nam się nie stanie. Ale Nadzieńka boi się. Cała przestrzeń od jej malutkich kaloszy do końca lodowej góry wydaje się straszną, niezmiernie głęboką przepaścią. Skoro tylko proponują jej, by wsiadła do saneczek, serce zamiera i oddech się zapiera już wówczas, kiedy spogląda na dół, a cóż dopiero byłoby, gdyby zaryzykowała polecieć w przepaści. Umarłaby, zwariowała! — Błagam panią, mówię... Nie trzeba się bać. Zrozum pani, że to jest tchórzostwo, brak charakteru. Nadzieńka nareszcie ustępuje i po jej twarzy widzę, że ustępuje z narażeniem życia. Wsadzam ją bladą, drżącą do sanek, obejmuję ręką i razem z nią staczam się w przepaść. Sanki pędzą jak strzała. Rozcinane powietrze bije po twarzy, wyje, szumi w uszach, szarpie, szczypie boleśnie, chce zerwać nam głowy. Pęd powietrza zapiera nam oddech. Zda się, że szatan porwał nas w swe objęcia i z wyciem ciągnie do piekła. [...]Anton CzechowUr. 29 stycznia 1860 r. w Taganrogu (Rosja) Zm. 15 lipca 1904 r. w Badenweiler (Niemcy) Najważniejsze dzieła: Śmierć urzędnika (1883), Nieciekawa historia (1889), Sala nr 6 (1892), Wyprawa na Sachalin (1895); Mewa (1896), Wujaszek Wania (1900), Trzy siostry (1901), Wiśniowy sad (1904) Urodzony w rodzinie kupieckiej, lekarz z wykształcenia. Swoje pierwsze utwory publikował w drugorzędnych pismach humorystycznych pod pseudonimami: ?Antosz Czechonte?, ?Człowiek bez żółci?, ?Brat swojego brata?. W początkowej fazie twórczości pisał wiele drobnych utworów, felietonów, humoresek, anegdot. Krytykował bezczynność rosyjskiego społeczeństwa wobec wszechobecnego zła. W 1890 roku odbył podróż na wyspę Sachalin, miejsca zesłania i katorg. Owocem podróży była praca literacko-naukowa. Jako dramaturg zyskał sławę dzięki współpracy z Konstantym Stanisławskim, wybitnym reżyserem i teoretykiem teatru. W 1901 roku poślubił jedną z wybitnych aktorek teatru Stanisławskiego MChaT, Olgę Knipper; była ona odtwórczynią większości pierwszoplanowych ról w jego sztukach. Zasłynął również jako mistrz krótkiej formy ? autor nowel i opowiadań. Zmarł na skutek wyniszczenia gruźlicą. autor: Danuta SzafranKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Przymknięte oko sprawiedliwości

Jeffrey Archer

William Warwick, znany już czytelnikom z tomów Nic bez ryzyka i Ukryte na widoku, po wytropieniu barona narkotykowego z Brixton awansuje na detektywa inspektora. Nikt w Scotland Yardzie nie spoczywa jednak na laurach, bo komendant Hawksby ma dla Williama i jego zespołu nowe wymagające i niewdzięczne zadanie: muszą się przyjrzeć korupcji w Policji Metropolitalnej. Zgłębiając problem, William uświadamia sobie, że zepsucie sięga znacznie głębiej, niż przypuszczał, i że jego koledzy zbyt często przymykają na nie oko. To wyczerpujące śledztwo sprawia, że ma mało czasu dla rodziny i choć to Beth na co dzień opiekuje się ich bliźniętami, także ją czeka nie lada wyzwanie zawodowe. Błyskotliwa opowieść z zakończeniem, które niejednego czytelnika wprawi w osłupienie!- Daily Express Soczysta, sprawnie opowiedziana historia, która udowadnia, że Jeffrey Archer nie traci formy. - Daily Mirror William Warwick zdążył już stać się ulubieńcem czytelników.- Mail on Sunday

Morderstwa nad Bałtykiem. Część 2. Morderstwo bez granic (#2)

Janne Aagaard

Prawdziwa historia seryjnego mordercy z Rosji, który by zdobyć fortunę nie cofnął się przed niczym. Dwóch studentów akademii marynarki wojennej wolny czas spędzało marząc o życiu z dala od szarej rosyjskiej rzeczywistości. Pewnego dnia zdezerterowali i uciekli do Estonii. Tam czekały na nich piękne kobiety i szybkie pieniądze. Przynajmniej taki plan miał jeden z nich... Jak młody Rosjanin przeprowadzał napady rabunkowe? W którym momencie postanowił również zabijać niewinnych świadków? True crime idealny dla fanek i fanów podcastów "Kryminatorium" i "5 nie zabijaj". Seria "Morderstwa nad Bałtykiem" powstała na podstawie podcastu duńskiej dziennikarki kryminalnej Janne Aagaard. Składa się z 6 części. Seria o makabrycznych morderstwach w krajach regionu Morza Bałtyckiego. Janne Aagaard - pisarka i dziennikarka, która stworzyła kilka z najczęściej słuchanych podcastów kryminalnych w Danii. Aagaard posiada tytuł magistra dziennikarstwa i kryminologii na Queens University.

Charlotte i nieoczekiwane odwiedziny

Nele Neuhaus

Marzenie Charlotte się spełniło: ona i jej ukochany rumak Won Da Pie, są niepokonani i nierozłączni. W trzecim tomie opowieści o młodej miłośniczce koni dziewczynka dostaje z Francji wiadomość, która przyprawia ją o zawrót głowy: na szkolną wymianę do Niemiec przyjeżdża nastoletni Thierry, który tak jej się podobał. Charlotte zostaje też wybrana do młodzieżowego zarządu stadniny. Wkrótce okazuje się, że miasto zamierza zrównać stadninę z ziemią. Młodzi ludzie będą musieli wykazać się odwagą cywilną i pomysłowością w walce o nowe miejsce dla koni. Charlotte będzie także musiała odpowiedzieć szczerze przed sobą, czy darzy uczuciem Thierryego, czy może kogoś całkiem innego?..

Pan Toti i powódź

Sorn Gara

Pan Toti i powódźopowiada o powodzi, która przez ulewne deszcze nawiedziła wyspę Pana Totiego. Jednak bohater znalazł w kopalni skarb, który okazał się pomocy przy ratowaniu zalanego domu Złośliwszych Bliźniaków. W książce znajdziesz również przepis na pyszne ciasteczka Pana Totiego, które upieczesz wraz z dzieckiem. Książka Pan Toti i powódź jest dedykowana dzieciom, których rodziny doświadczyły powodzi, aby ich złe wspomnienia ustępowały miejsca przekonaniom, że przyszłość przyniesie również radość, spełnienie marzeń i szczęście. Pan Toti jest bohaterem książek, kolorowanek i serialu animowanego. Dzieci mogą jego przygody czytać, a także oglądać w telewizji i w internecie. Książki z serii Pan Toti są stworzone do nauki czytania. Zawierają krótkie akapity rozdzielone ilustracjami. Wypowiedzi bohaterów rozróżnione są kolorami, a krój pisma i jego wielkość dostosowane są do potrzeb dziecka. Seria rozwija u dzieci umiejętność zapamiętywania, poprzez krótkie rymowanki wplecione w tekst. Na końcu bajki znajduje się rymowany morał podsumowujący poprawne zachowanie bohaterów. Ilustracje wzbogacone są o zgadywanki obrazkowe, zagadki na spostrzegawczość i labirynty do pokonania. W przygody bohaterów wpleciono elementy edukacyjne poszerzające wiedzę dziecka. Głównym bohaterem jest Pan Toti, człowieczek wielkości palca poszukujący skarbów w kopalni ukrytej pod podłogą. Zawsze znajduje skarb, który pomaga w rozwiązaniu problemu na wyspie. Sorn Gara nauczycielka przedmiotów artystycznych, etyki i filozofii, laureatka szeregu nagród i wyróżnień w międzynarodowych konkursach plastycznych, z wystawami w Brukseli, Pekinie, Nowym Jorku. Autorka wymyśliła przygody Pana Totiego dla swoich dzieci. Stworzyła książki autorskie pisząc, ilustrując i składając samodzielnie każdą z nich. Na podstawie książek powstał serial animowany Pan Toti do którego autorka napisała scenariusze i stworzyła projekty plastyczne. Serial miał premierę w 2015 roku, zaprezentowany został na festiwalach filmowych, gdzie został czterokrotne uhonorowany nagrodami w tym nagrodą publiczności.

Dramaty. Operetka. Historia

W sukni, czy nago? Operetka to ostatni z wielkich dramatów Witolda Gombrowicza. Pisany z wieloma przerwami przez 15 lat, wielokrotnie poprawiany lub zupełnie zmieniany, ujrzał światło dzienne dopiero w roku 1966, na trzy lata przed śmiercią autora. To wynik zachwytu Gombrowicza nad formą operetkową, będącą najbardziej skonwencjonalizowanym gatunkiem teatralnym. Łącząc w charakterystyczny dla siebie sposób sprzeczności i nie rezygnując z typowego dla operetki boskiego idiotyzmu, udało się autorowi zamknąć w sztuce także patos, dramat ludzki i pasję. Akcja rozpoczyna się około roku 1910, a kończy już po drugiej wojnie światowej. Głównym jej wątkiem jest fascynacja, jaką dwóch arystokratów, Firulet i Szarm, darzą młodą dziewczynę Albertynkę. Jednak obaj konkurenci, miłośnicy mody, chcą ją wyłącznie ubierać, zamykać w formę. Albertynka zaś, pobudzona jednym dotknięciem, pragnie nagości i wyzwolenia. We wszystko zamieszanych jest dwóch złodziejaszków, rewolucjonista Hufnagiel, oraz projektant mody Fior. W Operetce Gombrowiczowi ukazuje człowieka będącego w odwiecznym konflikcie pomiędzy naturą a kulturą, wolnością a zniewoleniem przez obowiązującą konwencję. Jak zwykle, w  typowy dla siebie sposób obnaża ludzkie ułomności. Historia, której nie było Witold Gombrowicz miał w zwyczaju wyrzucać rękopisy swoich dzieł zaraz po ich publikacji, ale jak w każdej regule,  także i tutaj znalazło się miejsce na wyjątek. Chodzi o dwie wczesne wersje dramatu Operetka wydanego w 1966 roku. Żona pisarza przekazała te szczątkowe fragmenty Konstantemu Jeleńskiemu, który podjął się ich zredagowania  i tak powstała Historia. Ten wyjątkowy utwór jest nieocenioną pomocą przy próbach zrozumienia autobiograficznych kontekstów twórczości Gombrowicza. Niepowtarzalność tej sztuki przejawia się także w tym, że jest jedyną w swoim rodzaju dokumentacją procesu powstawania Operetki. W żadnym innym utworze (nawet w Trans-Atlantyku), nie poszedł Gombrowicz tak daleko na drodze intymnej spowiedzi.[...] napisał o Historii odpowiedzialny za jej redakcję Jeleński.

Przeczucie śmierci

Prze­czu­cie śmier­ci Opła­ka­ną przez wierz­by idę w po­le dro­gą...  Stroj­ne ma­jo­wą ru­nią szem­rzą sen­nie drze­wa.  Przez ich so­czy­ste li­ście słoń­ce się prze­le­wa  Roz­to­pio­nych szma­rag­dów wil­got­ną po­żo­gą.    Ni za mną, ni przede mną nie wi­dać ni­ko­go --  Myśl ob­ra­ca się w prze­szłość i smut­nie omdle­wa  Ja­ko ta za­błą­ka­na nad od­mę­tem me­wa,  Któ­rą -- nim lą­du do­pnie -- hu­ra­ga­ny zmo­gą.    Sam idę, lecz jak za­wsze sa­mot­ny nie je­stem. [...]Maciej SzukiewiczUr. 13 maja 1870 w Sztokholmie Zm. 28 września 1943 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Rymy i rytmy; Na głębiach. Poemat; Śnieg. Baśń ludowa; Z ziemi fiordów i fieldów. Luźne kartki z podróży Pisarz, tłumacz, krytyk teatralny, historyk literatury, historyk sztuki. Urodził się w Sztokholmie, dokąd wyemigrowali jego rodzice po upadku powstania styczniowego, w którym oboje brali udział. W 1872 r. rodzina osiadła w Krakowie, gdzie Maciej ukończył gimnazjum i debiutował jako poeta w czasopiśmie ,,Przyszłość" (1890). Następnie studiował w Pradze chemię technologiczną, by po trzech latach przenieść się na historię sztuki na wydziale filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W Krakowie wszedł w środowisko cyganerii artystycznej i początkowo objął buławę po Tadeuszu Micińskim w rodzącym się środowisku Młodej Polski. Wysoko ceniono wówczas jego talent poetycki. W imieniu młodzieży akademickiej przemawiał podczas odsłonięcia pomnika Mickiewicza. W 1896 r. podjął korespondencję ze Stanisławem Przybyszewskim i przetłumaczył jeden z jego dramatów (Das grosse Glück, w tł. pol. Dla szczęścia). Wkrótce w środowisku krakowskiej bohemy został zdetronizowany przez Przybyszewskiego, sam zaś wybrał stabilizację życiową. Tłumaczył literaturę czeską. Publikował w wielu krakowskich czasopismach wiersze oraz szkice z zakresu historii sztuki. W 1899 r. podjął pracę w Muzeum Narodowym w Krakowie, gdzie został kustoszem, a w 1900 r. objął posadę w muzeum w Domu Jana Matejki w Krakowie (napisał następnie wiele prac i studiów poświęconych temu artyście).Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.