Tajemnica komisarza policji

Józef Jeremski

Mija kolejny jesienny dzień w pracy komisarza Jana Wareckiego. Nużącą atmosferę niespodziewanie przerywa niepokojący telefon od nieznanej kobiety. Śledczy podejrzewa, że dzwoniąca padła ofiarą porwania. Szybko ustala skąd nawiązano połączenie i zjawia się na miejscu. Tam jest świadkiem wstrząsającej sceny. A to dopiero początek serii niebezpiecznych wydarzeń, w które zostaje wciągnięty. Spotkanie z kobietą nie tylko zagrozi jego karierze, ale także namiesza w jego życiu prywatnym. Jak w obliczu moralnych dylematów postąpi Nawarecki? Powieść Jeremskiego odkrywa przed czytelnikiem tajniki pracy międzywojennej policji. Pisana przez byłego funkcjonariusza doskonale oddaje ówczesne realia i atmosferę Warszawy lat 20. ubiegłego wieku. Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

Hej, Jędrek! Tom 5. Szukasz guza?

Rafał Skarżycki, Tomasz Lew Leśniak

Kto powiedział, że dziesięć lat to najlepszy wiek na przygodę? Jędrek to koleś, z którym nie grozi wam tylko jedno: nuda! Za to wszystko inne jest bardzo prawdopodobne. Lepiej miejcie się na baczności! Jeżeli wydaje się wam, że ludzie chętnie przyjmują pomoc, to jesteście w błędzie. Wcale tak nie jest. Zwłaszcza jeśli chodzi o pomoc w odchudzaniu. Nie wspominając o włączaniu się w rozwiązywanie zagadek kryminalnych. A przecież Jędrek ma w tej kwestii spore doświadczenie! Dlatego mimo wszystko nie odpuszcza. Sami się przekonajcie, czy słusznie! Piąty tom znakomitej serii, która zachwyci fanów „Dziennika cwaniaczka”!

Do Malabarki

Charles Baudelaire

Do Malabarki Z drobną nóżką i rączką dałać przyroda szczodra  Na zawiść najpiękniejszym białym szerokie biodra;  Myślącemu artyście drogi twój kształt uroczy;  Czarniejsze nad twe ciało twe aksamitne oczy.  W błękitów, w słońca kraju, kędy cię twój Bóg stworzył,  Twój los — zapalać fajkę, którą pan w usta włożył,  Dostarczać świeżej wody, wonności lać do czary,  Rój natrętnych komarów wypłaszać spod kotary,  A gdy pod tchnieniem ranka westchną jaworów lasy,  Zakupywać na rynku banany, ananasy. [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Ojciec opowiadanie erotyczne

B. J. Hermansson

Leżałam na plecach na ołtarzu. Oplotłam go nogami. Wciąż miał na sobie koloratkę. Docisnęłam rękami jego usta do moich piersi. Pieprzył mnie. A ja nareszcie straciłam dziewictwo." Alva nie podeszła do konfirmacji razem ze swoimi rówieśnikami. Gdy jako dziewiętnastolatka pojawia się szansa na nadrobienie zaległości, nie chce jej przegapić. Ksiądz nazywa się David Widmark. Jest po trzydziestce. To czarujący, seksowny i bardzo zakazany mężczyzna. Zaczyna się między nimi gra. Gra, której granice Alva przesuwa coraz dalej. A David jej na to pozwala. Pewnego popołudnia zostają sami w kościele i Alva postanawia go uwieść... Ojciec" to opowiadanie erotyczne o pożądaniu i namiętności.

Zima koloru turkusu

Carina Bartsch

Druga część cyklu o Emely i Elyasie, parze studiujących w Berlinie dwudziestoparolatków, którzy choć prowadzą usiane towarzyskimi i rodzinnymi przygodami życie tęsknią za prawdziwą miłością. Emely jest kompletnie zdezorientowana. Dlaczego Elyas, mężczyzna o turkusowych oczach, zniknął właśnie wtedy, gdy zdecydowała się mu zaufać? Na szczęście wciąż może liczyć na swojego tajemniczego, internetowego wielbiciela... Ale czy w końcu dojdzie do ich spotkania?  Ciąg dalszy akademickiego romansu o tym, czy warto dawać drugą szansę trudnej miłości. 

Świat diet 2

Dorota Sawicka

Świat diet. Mini encyklopedia diet. Część 2 jest wartościowym źródłem informacji. Jest to przystępne kompendium wiedzy na temat popularnych diet. Książka przedstawia podstawowe zasady różnych planów żywieniowych, omawia ich zalety i wady oraz oferuje wskazówki dotyczące ich stosowania. Dla osób pragnących zrozumieć różnice między dietami lub poszukujących inspiracji do zmiany sposobu odżywiania, taka encyklopedia może być dogodnym punktem wyjścia.

Mowa. Jak język uczynił nas ludźmi

Simon Prentis

Co czyni nas ludźmi? Dlaczego jesteśmy jedynymi stworzeniami, które noszą ubrania, jeżdżą samochodami, surfują w internecie i posyłają roboty na Marsa? Wszystko dlatego, że nauczyliśmy się mówić choć, o dziwo, wciąż nie wiemy, jak do tego doszło. Książka ta wskazuje rozwiązanie tej zagadki, które przez cały czas mieliśmy przed oczami: przejście od wydawania prymitywnych skowytów i pomruków do słów. Zdarzenie na pozór proste, ale o gigantycznych konsekwencjach, gdyż język stał się ewolucyjnym punktem zwrotnym: dał nam zdolność dzielenia się myślami i rozpowszechniania wiedzy. Mowa! opisuje nadzwyczajną przygodę ludzkości z językiem od czasów łowców-zbieraczy do miejskich hipsterów. To epicka opowieść o zmaganiach, by wyrwać się z pułapek kultury, religii i tożsamości zmaganiach prowadzących nas ku przeznaczeniu, przed którym możemy się wciąż opierać, lecz które musimy przyjąć, jeżeli tylko chcemy przetrwać Simon Prentis pracował w ponad pięćdziesięciu krajach w różnych środowiskach kulturowych i w styczności z różnymi językami. Jest długoletnim tłumaczem języka japońskiego. Do jego klientów należały instytucje państwowe i akademickie oraz ikony kultury, między innymi Paul McCartney, Stanley Kubrick, Frank Zappa i Yoko Ono. Ma troje dzieci. Mieszka z żoną w Londynie. Mowa! to jego pierwsza autorska książka.

Книгарня, в якій причаївся лев. Том 1

Сяодао Xiaodao, Сяодао Xiaodao

Юань Донлі 2014 колишня чемпіонка з настільної гри в ґо, яка тепер колекціонує і продає книжки, маньхву і манґу, а й сама живе на другому поверсі своєї крамниці. Одного вечора до її дверей з2019являється незнайомець із проханням зняти кімнату. Молодий чоловік стверджує, що він колишній гравець ґо. І справді, його впевнена манера гри вказує що він надзвичайно майстерний. Після Наунау і Йовдзи, ми продовжуємо видавати твори молодих тайванських творчинь. Для Сяодао це дебютна робота. Готуючись до неї, авторка сама провела дослідження, опитавши багатьох гравців у ґо. В результаті вийшов оригінальний графічний роман, у якому реалістичний портрет професійної спільноти ґо поєднується з напруженим сюжетом, водночас пронизуючи ностальгією за епохою, коли магазини прокату манґи були осередком тайванської молодіжної культури. Незалежно від того, наскільки читачі знайомі з класичною стратегічною грою, їм має сподобатися ця історія про спілкування та пошук себе. Спосіб читання: справа наліво