LUST. Nowy przyjaciel - opowiadanie erotyczne

Andrea Hansen

Jestem nowa w Barcelonie i poza kolegami z pracy nikogo tu nie znam. To od nich dowiaduję się o kąpielisku na świeżym powietrzu. W jednym z basenów jakiś mężczyzna pływa kraulem. Nurkuję i otwieram oczy. Mężczyzna jest wysportowany i umięśniony. Jego pośladki są napięte, kiedy nogi zderzają się z wodą. Wynurzam głowę spod powierzchni wody i jedną ręką chwytam za brzeg basenu. Gdy mężczyzna odpływa ode mnie, przesuwam dłoń w stronę krocza. Kiedy on płynie, masuję się ręką przez materiał. Za drugim razem, gdy mężczyzna ode mnie odpływa, wsuwam palce pod materiał. Moje ciało jest gorące, a ruchy przyspieszają. Policzki mam rozpalone i w momencie, gdy chcę odwrócić od niego wzrok, on nagle się zatrzymuje. Patrzy prosto na mnie z przeciwnej strony basenu. Moja ręka zamiera. Czyżby zauważył, co robię? Opowiadanie zostało wydane we współpracy ze szwedzką producentką filmową Eriką Lust. Jej celem jest ukazywanie natury człowieka i jej złożoności poprzez opowieści o pasji, intymności, miłości i pożądaniu.

Konkursy jakości a efektywność lokalnej polityki oświatowej na przykładzie Programu "Samorządowy Lider Edukacji"

Michał Kaczmarczyk, Przemysław Ruta, Maria Zrałek

Niniejsza monografia stanowi próbę całościowego przedstawienia założeń konkursu „Samorządowy Lider Edukacji” i sposobów ich realizacji w kontekście roli, jaką przedmiotowy konkurs odgrywa w procesie zarządzania jakością w jednostce samorządu terytorialnego. Autorzy starają się odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób, w jakim zakresie i w jakich aspektach konkurs jakości może przyczyniać się do doskonalenia jakości zarządzania oświatą w jednostkach samorządowych oraz jakie pełni funkcje na rzecz organizacji samorządowej rozumianej w kategoriach podmiotu zarządzania.

Oikologia. Powrót

Tadeusz Sławek, Aleksandra Kunce

Dlaczego powracamy do oikologii? Po pierwsze z przekonania, że gdzie ludzkiej i nie-ludzkiej egzystencji ma podstawowe znaczenie dla rozważania dylematów humanistyki. Oikologia jest pomyśleniem, które wiąże oikos i logos, rozpatrując swoistą korespondencję między nimi, ale także i to, co pojęcia te różni i oddziela. Język i praktyka oikos oraz logos nie są takie same, a więc idea domu, rozwijana przez oikologiczny namysł, byłaby już zawsze domem w translacji. Punkt ciężkości oikologicznego namysłu leży więc nieuchronnie „nieco dalej”, „zawsze dalej, coraz dalej”. Jesteśmy tymi, którzy wyszli z domu, którzy przepracowali dobrodziejstwa i porażki zakorzenienia i wykorzeniania. Jesteśmy tymi, którzy spoglądają z oddalenia, by coś było wyraźniejsze, ale i dotkliwiej odczuwane jako brak, przerwa, upadek. Dom – nasz własny, jako okolica, jako region, jako wspólnota, a może i jako Europa, wreszcie jako świat – już zawsze będzie miał tę rysę, a nawet i mrok. Po drugie, rozpatrywanie owego gdzie przywraca nam sensy już utracone lub zaciemnione przez upodabnianie się do siebie miejsc, a lokalność, wraz z jej doświadczeniowym wymiarem, wraca człowiekowi umiejscowienie, czyniąc go odpowiedzialnym za słowo i czyn.  Miejsce, odnajdywane na nowo przez oikologię, zrośnięte jest z byciem na uboczu, w ruchu oddalania się od centrum i pochopnej wiedzy/władzy, jest  powrotem do doświadczenia tego, co bliskie i dalekie jednocześnie. Rozpoznajemy dom w miejscu na uboczu – na uboczu świata, na uboczu dyskursów, na uboczu oficjalnego traktu kultury, na uboczu promowanej mobilności ludzi i rzeczy, ale i na uboczu propagandy stabilności i swojskości. Oikologia zaprasza tym samym do poluzowania funkcjonalnego myślenia i pochopnego praktykowania domu. Po trzecie, oikologia prowadzi swe rozważania na pograniczu filozofii, literatury, antropologii, a może nawet polityki, bowiem jej założeniem jest to, że „dom” jest tyleż nam dany, co nieustannie konstruowany. A właściwie jest nam zadany, stąd oikologia, by podjąć się wypełnienia tego zobowiązania, prowadzi ku docenieniu powiązania domu, miejsca, miasta, wędrówki i źródła. Nieobce jej staje się doświadczenie miasta, duchowego wymiaru miejsca, powrotu do źródła, pęknięcia postindustrialnej przestrzeni i splecenia ruchu ze stałością rzeczy, jak i szukanie nauki domu w konkretnej czasoprzestrzeni (Śląsk, Europa, świat). Miejsce powstaje z jednostkowego doświadczenia powszechnie dostępnych przestrzeni i ich krytycznej interpretacji. Ten krytyczny impuls jest niezbędny, gdyż retoryka „domu” praktykowana w polityce przedstawia go jako zestaw oczywistych, niekwestionowanych, a zatem na swój sposób niewidocznych ram, w których lokuje się nasze życie. Oikologia zabiega o to, by wykazać nieoczywistość tych ram. Dlatego, po czwarte, oikologia stara się wykazać, jak bardzo splątane są okoliczności, w których nasza tożsamość konstruowana jest w miejscu. Dom nie jest tu trwałym, nienaruszalnym usytuowaniem, ale pozostającym do podjęcia doświadczeniem, którego nie sposób ignorować w myśleniu o człowieku.  Oikologia (w tym śląska oikologia) pozostawia więc człowieka – czy to wędrownego czy osiadłego – z dyscyplinującym i niepokojącym  pytaniem:  naprawdę jesteś przeświadczony o tym, że dom tak łatwo wypuścił Cię w świat? Tak prosto Cię opuścił, a może i beztrosko Ci odpuścił?

Opowieści z Narnii (#6). Siostrzeniec Czarodzieja

Clive Staples Lewis

W szóstym tomie cyklu poznajemy przygody dwójki przyjaciół, Digory'ego i Poli, którzy przeniesieni zostają niespodziewanie z Londynu do Innego Świata. Spotykają tam złą czarownicę Jadis, ale przede wszystkim stają się świadkami narodzin Narnii wraz z jej wszystkimi zwierzętami i niezwykłościami...

Na uwięzi

Marta Łysek

Jak ocalić swoje poglądy, kiedy uprawianie polityki przestaje być zabawą a zaczyna być twardą rozgrywką? Marcin Sawicki, młody poseł Unii Prawości, pochodzący z szanowanej krakowskiej rodziny, pracuje nad projektem ustawy antyaborcyjnej. Na jego drodze staje Sylwia Golczyńska, żona wpływowego biznesmena, posłanka partii LiN i najseksowniejsza kobieta w sejmie. Oboje uczestniczą w programie telewizyjnym na temat aborcji, prezentując odmienne poglądy. Od zaprzyjaźnionej dziennikarki Ewy Marcin dowiaduje się, że jego kampania nie podoba się pewnym osobom, które zamierzają zdyskredytować młodego posła w mediach. Przestrzega go zwłaszcza przed znajomością z Sylwią: romans z posłanką przeciwnego ugrupowania i w dodatku mężatką może mu tylko zaszkodzić Sawicki przekona się na własnej skórze, że polityka to nie zabawa dla małych chłopców, a rządni władzy politycy są w stanie prowadzić walkę na granicy prawa. Zamieszani w afery u szczytu są zarówno emerytowani wojskowi, wtyki z ABW, WSI i CBA, jak i redaktor naczelny pewnej wpływowej gazety. Sensacyjna powieść w konwencji political fiction pokazuje nam nie tylko obraz współczesnej Polski, ale także meandry zależności świata mediów, polityki i wpływowych osób.

Złota królowa. Elżbieta Łokietkówna

Dorota Pająk-Puda

W czasach gdy niewiasta odbywa jedną podróż w życiu albo do nowo poślubionego mężczyzny, albo do klasztoru, ona zwiedza Akwizgran, Marburg, Pragę, bywa w Neapolu, bawi w Tyrolu, a Rzym wita ją jak cesarzową. W świecie, gdzie królowie drżą przed papieżem i cesarzem, ona jednemu jawnie grozi, a drugiego regularnie strofuje. Elżbieta zna smak miłości, żałoby, straty i porażki, ale i moc największych ludzkich namiętności: pieniędzy i władzy. Nie dziwne więc, że dokonuje niemożliwego – zagnieżdża na Wawelu nową dynastię i królem Polski czyni niewiastę. Kim zatem była Elżbieta Łokietkówna, córka Władysława Łokietka, siostra Kazimierza Wielkiego, królowa Węgier, babka Jadwigi Andegaweńskiej, najpotężniejsza Polka w dziejach, o której wciąż milczą podręczniki? Oto kolejna próba opowiedzenia losów wielkich kobiet zapomnianych przez historię.

Podwieczorek oprawców

Maciej Siembieda

Wszystkich równo miele ząb historii. Zbiór reportaży, napisanych na przestrzeni wielu lat, pokazuje ludzi, których z pozoru nic nie łączy, jednak wszystkich dotknęło różnego rodzaju wyobcowanie. Młodzi mężczyźni, decydujący się na służbę w ZOMO i skazujący siebie na społeczne odrzucenie. Student z Palestyny, uciekający z kraju ogarniętego wojną do Polski, w której też nie dano mu było znaleźć miejsca dla siebie. Mieszkańcy wioski, mówiący we własnym, nigdzie indziej nieznanym języku. Czy komuś uda się odmienić swój los? Poszczególne wątki zyskały literackie rozwinięcie w kryminałach autora. Pozycja obowiązkowa dla miłośników reportaży historycznych Małgorzaty Szejnert. Maciej Siembieda (ur. 1961) - dziennikarz, reporter, autor powieści kryminalnych i sensacyjnych. Polonista i doktor politologii. Specjalizuje się w dziennikarskich śledztwach historycznych, zaś swoje utwory literackie osadza na rzeczywistych wydarzeniach. Pisał m.in. dla "Polityki" i paryskiej "Kultury". Redaktor naczelny kilku gazet regionalnych. Laureat licznych nagród, m.in. trzykrotnie otrzymał Nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, czyli tzw. polskiego Pulitzera.

Niebieskie Ptaki Warszawy

Ludwik Marian Kurnatowski

Inteligentni spryciarze, a może cyniczni przestępcy? Kim były niebieskie ptaki" przedwojennej Warszawy? Ludwik Kurnatowski, wieloletni pracownik warszawskiego Urzędu Śledczego dzieli się z czytelnikami wspomnieniami. Snuje opowieść o tych, którzy zamiast z uczciwej pracy utrzymywali się oszukując przedsiębiorców, magnatów, a nawet dowódców wojska. Przyświecała im chęć szybkiego zysku, a także umiłowanie beztroskiego, rozrzutnego życia. Jedno jest pewne w pozyskiwaniu funduszy na życie nie brakowało im kreatywności. Poznaj niezwykłe historie warszawiaków działających ponad prawem. Opowiadanie kryminalne oparte na faktach. Wieloletni nadkomisarz Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski dzieli się z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rządził się ówczesny świat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele. Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.