LUST. Jill: Jedna tajemnica i trzy namiętne spotkania 3 - opowiadanie erotyczne

Sofia Fritzson

Jill ma dość związków. Po kilku randkowych niepowodzeniach postanawia skupić się na swojej karierze i kupnie wymarzonego mieszkania. Ale kim jest mężczyzna, który pojawia się w jej biurze i nalega na randkę? Mężczyzna, który rozpala jej ciało i serce i sprawia, że Jill pragnie pozbyć się wszelkich zahamowań? Przypadkowe spotkanie w zepsutej windzie z tym intrygującym nieznajomym może sprawić, że Jill zmieni zdanie o randkowaniu...

Bywaj dziewczę zdrowe

Autor nieznany

Bywaj dziewczę zdrowe... Bywaj dziewczę zdrowe, ojczyzna mnie woła!  Idę za kraj walczyć wśród rodaków koła;  I choć przyjdzie ścigać jak najdalej wroga  Nigdy nie zapomnę, jak mi jesteś droga.    Po cóż ta łza w oku, po cóż serca bicie? [...]Autor nieznanyAutor nieznany - hasło to odnosi się zarówno do utworów plastycznych i literackich, których autor pozostaje bezimienny, choć jest zapewne konkretną osobą, o której można by ustalić jakieś przypuszczalne informacje (jak np. o Gallu Anonimie czy Mistrzu Pięknej Madonny z Wrocławia), jak również do utworów będących najprawdopodobniej dziełem pewnej zbiorowości, np. cechu. W przypadku sztuk wizualnych szczególny rodzaj anonimowości zachowują autorzy tworzący w pracowniach wielkich mistrzów, wykonujący ich polecania, pomniejsze partie większych zamówień. Niemal detektywistyczne technologie, m.in.: badania wieku podłoża, prześwietlenie warstwy malarskiej podczerwienią, pozwalają współcześnie coraz lepiej identyfikować twórców. Czasami jednak można wskazać tylko krąg kulturowy twórcy, centrum artystyczne, pod którego wpływem autor tworzył oraz oszacować czas powstania dzieła. W przypadku literatury do dzieł o autorze zbiorowym zaliczyć można utwory ludowe lub niektóre dzieła starożytne, których powstanie ginie w mrokach dziejów: zrodzone w kulturze oralnej, były powtarzane i zapamiętywane przez kolejnych słuchaczy. Z czasem ktoś zapisywał zapamiętany utwór, niekiedy powstawało kilka niezależnych zapisów. Po epoce antycznej, kiedy twórczość miała zapewniać autorowi indywidualną, ,,imienną" nieśmiertelność - na początku średniowiecza za cnotę twórców uznawano anonimowość. Sztuka miała służyć chwale Boga, religii, kraju - instytucjom trwalszym od znikomego i mało istotnego jednostkowego bytu. Legendy, mity, wiele kronik czy pieśni - teksty ważne dla całych społeczności, to często dzieła, których autorów nie sposób wskazać.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Aniołek

Karol Górski

Tomek ma 25 lat i jest wyjątkowym nieudacznikiem. Mieszka z nadopiekuńczą matką i znienawidzoną siedemnastoletnią siostrą, Olką - wyszczekaną, wulgarną licealistką. Nie skończył żadnych studiów, nie ma pracy, nie potrafi nawet zrobić prawa jazdy. Całe dnie spędza w swoim pokoju, oglądając w telewizji mecze piłkarskie i pijąc piwo. Pewnego dnia zmusza się do wyjścia na spotkanie ze znajomymi z liceum. Odnawia tam kontakt ze starym kumplem i nawiązuje znajomość z koleżanką z dawnej klasy, z którą wcześniej nie zamienił ani słowa. Znajomość ta od początku wydaje mu się aż podejrzanie obiecująca. Ale wszystko schodzi na dalszy plan, gdy w życiu Tomka przypadkowo pojawia się Aniołek - przyjaciółka i rówieśniczka jego siostry. Tomek od razu uznaje, że to najpiękniejsza istota, jaką kiedykolwiek widział. Myśli o niej bez przerwy, wyobraża sobie wspólne życie, zakłada dla niej nawet profil na Instagramie. Początkowo niegroźna fascynacja szybko przeradza się w chorą obsesję. A wokół Aniołka robi się niebezpiecznie.

Noc w klubie: Potrójna przyjemność opowiadanie erotyczne

Nadia Drozd

Gdy jestem w kabinie, słyszę, że drzwi się otwierają, ale nie przykładam do tego zbytniej uwagi. Dopiero gdy próbuję wyjść, zauważam, że nie jestem już sama. Moja tajemnicza nieznajoma popycha mnie z powrotem do kabiny i zamknąwszy drzwi, przyciska mnie do ściany i zamyka moje usta swoimi. W pierwszej chwili jestem zaskoczona, lecz od razu poddaję się pod jej dotykiem. Czuję ciepło jej ciała przez materiał mojej sukienki. Spieszymy się, jakbyśmy miały zostać przyłapane. Jej piersi przyciskają się do moich, a jej dłonie zjeżdżają niżej, na moje biodra, po czym mocno łapią mnie za pośladki. Całujemy się łapczywie, próbując rozładować napięcie stworzone między nami podczas namiętnego tańca. Jej dotyk jest delikatny, ale pewny siebie. Nie protestuję, gdy z wyczuciem podwija mi sukienkę, a jedna z jej dłoni wślizguje się pod nią..." To byłaby impreza w klubie jak każda inna, gdyby bohaterka nie spotkała uwodzicielskiej blondynki i jej tajemniczego partnera. Niewinny taniec szybko przeradza się we flirt, a ten w coś więcej. Emocje buzują w rytm muzyki, a każdy dotyk wydaje się intensywniejszy. Kto by pomyślał, że ta noc w klubie skończy się namiętnym trójkątem z parą nieznajomych...

Pan Wołodyjowski

Henryk Sienkiewicz

Pan Wołodyjowski Wstęp Po wojnie węgierskiej, po której odbył się ślub pana Andrzeja Kmicica z panną Aleksandrą Billewiczówną, miał także wstąpić w związki małżeńskie z panną Anną Borzobohatą Krasieńską równie sławny i zasłużony w Rzeczypospolitej kawaler — pan Jerzy Michał Wołodyjowski, pułkownik chorągwi laudańskiej. Ale przyszły znaczne mitręgi, które sprawę opóźniły i przewlokły. Panna Borzobohata była wychowanicą księżnej Jeremiowej Wiśniowieckiej, bez której pozwolenia żadną miarą na wesele zgodzić się nie chciała, musiał więc pan Michał pannę w Wodoktach z powodu niespokojnych czasów zostawić, a sam do Zamościa po pozwolenie i błogosławieństwo jechać. [...]Henryk SienkiewiczUr. 5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu Zm. 15 listopada 1916 r. w Vevey (Szwajcaria) Najważniejsze dzieła: nowele: Za chlebem (1880), Janko Muzykant (1880), Latarnik (1882); powieści: Trylogia (Ogniem i mieczem 1883-83, Potop 1886, Pan Wołodyjowski 1888), Quo vadis (1896), Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy (1911) Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za ?całokształt twórczości? (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. ?Litwos?) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne. Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce. autor: Cezary Ryska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Upiory. Harry Hole. Tom 9

Jo Nesbo

Rynkiem narkotyków w Oslo rządzi tajemniczy Dubaj. Dochodzi do zabójstwa z rodzaju tych, które zasługują najwyżej na krótką notkę w gazecie: młody zdesperowany heroinista próbuje ukraść narkotyk drugiemu i zostaje zastrzelony. Policja błyskawicznie aresztuje domniemanego sprawcę. Harry Hole stara się doprowadzić do wznowienia policyjnego śledztwa w sprawie zabójstwa narkomana, ponieważ nie wierzy, by zbrodni dokonał aresztowany chłopak...

Strasznostwory

Nina Igielska, Paulina Wojciechowska

Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego tak wiele rzeczy znika w nocy pod waszymi łóżkami? Papierki po cukierkach. Sreberka po czekoladkach. Talerze i kubeczki. Czasem nawet ulubiona książka, a zwłaszcza skarpetki. To oczywiste. Nie jesteście jedynymi lokatorami waszych pokoi! Poznajcie Elenkę. Elenka ma młodszą siostrę zwaną Liskiem. Jako starsza z rodzeństwa jest od Liska rozsądniejsza i — rzecz jasna — odważniejsza. Siostry mieszkają we wspólnym pokoju, który jest zdecydowanie za duży dla nich obu. Na pewno więc mieszka w nim ktoś jeszcze. Na przykład Przeżeracz Pierwszy ze szlachetnej rodziny Przeżeraczy Podłóżkowych. Niewielki, całkiem sympatyczny potwór zajmuje się oczywiście straszeniem, ma jednak także wiele innych talentów: podkradanie cukru z cukiernicy, przestawianie książek na półkach, wyjadanie rodzynek z sernika, zaplatanie grzyw pluszowym jednorożcom, siusianie do mleka, a przede wszystkim poszukiwanie zaginionych Lisków. Ta ostatnia umiejętność Przeżeracza może się bardzo przydać Elence, której młodsza siostrzyczka właśnie zaginęła. A skoro tak, to natychmiast trzeba rozpocząć akcję poszukiwawczą!

Książę i kat

Joanna Sałajczyk

Czasem pragnienie zemsty jest jedynym powodem, by żyć dalej Hal Van Montavs jest wprawdzie następcą tronu Jogluarii kraju skorumpowanego i atakowanego przez piratów jednak jego codzienność wypełniają głównie publiczne upokorzenia, których pada ofiarą. Król Albert VI robi wszystko, by cały dwór gardził młodym księciem i robi to skutecznie. Ale młodość ma swoje prawa, a Hal korzysta z nich najlepiej, jak potrafi. Przygotowuje się też do dziedzictwa, którego wcale nie pragnie, a poza tym... ratuje swoje życie, unikając śmierci z rąk kata i składa w jedną całość serce, które nigdy nie miało zostać złamane. Książę i kat" to osadzona w fikcyjnych realiach powieść o uczuciach i odkrywaniu swoich pragnień, o rozczarowaniu, bezradności oraz lęku, ale też o nadziei, walce i o tym, że nie zawsze da się wybaczyć, choć życie płynie dalej. W zadumie zaczął przyglądać się latającym za oknem ptakom. Tak bardzo pragnął być w tej chwili jednym z nich. Jego serce wyrywało się ku tej niebieskiej, nieskończonej przestrzeni oznaczającej prawdziwą wolność, wyzwolenie od tej dworskiej błazenady, którą codziennie odgrywał przed wszystkimi mieszkańcami zamku, a nawet od tego pozornego szczęścia szukanego wieczorami w kolejnych butelkach wina i łóżkach osób, które nic dla niego nie znaczyły. Powinien całkowicie z tym skończyć. Tak, powinien to zrobić dla matki. Ale wtedy jego życie stałoby się zupełnie puste, a oczekiwanie na śmierć ojca... Ono nie mogło się stać celem jego życia. Miał dopiero dwadzieścia lat. Czasami czuł, że życie ofiaruje mu zbyt mało, a kolejne dni i miesiące prześlizgują mu się między palcami. Gdyby był ptakiem... wtedy wszystko byłoby takie proste. Ale on, Hal, nigdy nie poczuje, jak to jest. Ani jako ptak, ani jako człowiek.