MIASTO WOLNE OD SAMOCHODÓW

Melissa Bruntlett, Chris Bruntlett

W 2021 roku autorstwa Melissy i Chrisa Bruntlettów ukazała się w Polsce książka "Rowerowe miasto. holenderski sposób na ożywienie miejskiej przestrzeni". W swojej drugiej książce autorzy skupiają się na opisie miasta, które powinno i może być bardziej przyjazne mieszkańcom. Pandemia covid-19 odwróciła do góry nogami życie ludzi prawie całej rozwiniętej części świata. Nagle się okazało, że trzeba zmienić codzienne rytuały. Zamiast jechać autem albo zatłoczonym metrem do biura, należy żyć lokalnie. Okazuje się jednak, że to lokalne życie wcale nie jest wygodne, bo przestrzeń wokół nas jest mało wygodna i przyjazna. Ale jest jeden mały kraj nad brzegiem Morza Północnego, w którym niewiele się zmieniło. Mieszkanki i mieszkańcy Holandii nie musieli robić rewolucji w swoim życiu, bo u nich lokalnie żyje się bardzo komfortowo. Nawet jak trzeba pojechać do pracy, to i tak połowa z nich używa rowerów, bo cały kraj oplata sieć dobrze zbudowanych i bezpiecznych dróg dla rowerów. O tej wygodniej lokalności traktuje książka Miasto wolne od samochodów. Tytuł może wydawać się nieco prowokujący, a nawet utopijny. Melissa i Chris Bruntlettowie wyjaśniają jak w Holandii przez ostatnie pół wieku powstała ta wygodna lokalność, którą wiele miast i państw na świecie chce teraz naśladować. Ta książka jest przewodnikiem jak takie zmiany wdrożyć w życie i u nas w Polsce. Siedemnasta książka z serii MIASTO SZCZĘŚLIWE Mamy do czynienia z nakładającymi się kryzysami - klimatu, zdrowia, bezpieczeństwa. Stąd narodziła się paląca potrzeba ograniczania ruchu samochodowego w dzielnicach mieszkaniowych i handlowych. Samochody mają jeździć wolniej, mają mieć ograniczony dostęp do tych przestrzeni i ma ich być mniej. Pandemia COVID-19 dodatkowo unaoczniła nam konieczność obalenia hegemonii samochodu. Wymogi dystansu społecznego nagle zmusiły mieszkańców do zastanowienia się nad nieefektywnym wykorzystaniem przestrzeni. Jednak ta debata często skupia się na faktach, liczbach i wykresach, zapominając o najważniejszym czynniku. O człowieku. FRAGMENT KSIĄŻKI

Lekcja (nie)obecności. Dziedzictwo polsko-żydowskie w edukacji polonistycznej

Agnieszka Kania

Jak uczyć patriotyzmu, który jest „oparty na odpowiedzialności za wspólnotę, niewykluczający nikogo, krytyczny wobec historii i zachowujący szacunek dla dziedzictwa przodków” (Jerzy  Nikitorowicz)? Gdzie we współczesnej edukacji polonistycznej znaleźć miejsce dla dziedzictwa polsko-żydowskiego jako znaczącego elementu polskości? Czy w trudnej sytuacji społeczno-politycznej Europy i świata w XXI wieku odrabiamy lekcję daną nam przez historię w wieku XX? Niniejsza książka to swoista kontynuacja rozpoznań poczynionych przez autorkę w poprzedniej rozprawie, odnosząca się do kulturowej teorii narodu jako bardziej inkluzyjnej niż teoria etniczna.   Doświadczenia Agnieszki Kani z realizacji projektów edukacyjnych (także międzynarodowych) i twórcze podejście do osiągnięć dydaktyki zagranicznej (głównie amerykańskiej) zaowocowały szczególnie obficie w tych fragmentach książki, które wprowadzają praktyczną wizję edukacji na wskroś humanistycznej, budującej wizerunek człowieka zdolnego wznieść się ponad identyfikację narodową. Fundamentem takiej edukacji Autorka czyni – dostępne wszak uczniom i afirmowane przez nich – przeświadczenie o naturalnej, przyrodzonej nam wszystkim różnorodności, odmienności ludzi. Kluczowe dla tej filozofii edukacji jest rozpoznanie, że kategoria „inności” dotyczy w pierwszym rzędzie nas samych, a jej świadomość pozwala na otwarcie się na drugiego człowieka i pozbycie się lęku. Witold Bobiński

Kochać (się) mądrze. Jak uważność i współczucie mogą wspierać relacje intymne

Julia E. Wahl

Miłość. Uczucie najtrudniejsze, ale przecież najważniejsze Mówi się, że cała nasza kultura - wszystko, co tworzymy, książki i filmy, wiersze i piosenki, obrazy i rzeźby - traktuje o miłości, powstaje dla miłości, z powodu miłości lub jej braku. Bo miłość, ta romantyczna, ale też między przyjaciółmi czy rodzicami i dziećmi, jest w naszym życiu najważniejsza. Każdy chce być kochany, rozumiany, ważny. Niestety, to właśnie z nią miewamy największe problemy. Jest trudna, ponieważ przypomina o innych relacjach, niekoniecznie miłosnych. Czasami o tęsknotach czy lękach, ale również o tym, czego najbardziej pragniemy i czego najbardziej się boimy. W jakimś sensie miłość czyni nas nagimi, a mało komu chcemy się tak pokazywać. Autorka książki podjęła się trudnego zadania: postanowiła przyjrzeć się miłości z różnych perspektyw i w rozmaitych kontekstach. Zaczyna od zdefiniowania tego, czym w ogóle jest miłość, i ustalenia, po co nam relacje i jakie potrzeby zaspokajamy dzięki związkom z innymi ludźmi. Zastanawia się nad tym, czym jest dobra relacja, czego jej potrzeba i jak do jej jakości mają się uważność i współczucie. Przygląda się także jednej z najważniejszych składowych miłości, czyli intymności - rytuałom par, dobrej komunikacji i seksowi, w którym partnerzy dbają o siebie nawzajem. Nie boi się zajrzeć na drugą stronę, tam gdzie czekają na nas "niemiłość" i "nieżycie", trudne emocje, a czasem... rozstanie. Zdarza się przecież, że miłość się kończy. Jednak, odpowiednio pielęgnowana, może trwać nawet całe życie. Miłość i współczucie to partnerzy w związku. Jedno mówi "kocham", drugie "współodczuwam". A uważność pozwala im się usłyszeć. ze wstępu   Przeczytałem w swoim dość długim życiu sporo książek o miłości - niewiele jednak pisanych z miłości. Książka dr Julii E. Wahl jest napisana z miłości. I z delikatnością. To rzecz subtelna i mądra. Moja duchowa przewodniczka Simone Weil napisała kiedyś, że "miłość nie jest pocieszeniem, jest światłością". Autorka cytuje tę myśl w swojej pracy. I ta krótka fraza oddaje jej istotę: ta książka nie jest pocieszeniem, ona rozświetla drogę tym, którzy kochają, którzy są kochani, wreszcie tym, którzy nie czują się kochani lub tkwią w przekonaniu, że nie kochają. Część o seksie zaś jest właściwie poematem. Poezją stosowaną. Od kiedy pamiętam, nurtowało mnie, dlaczego o tej najpiękniejszej sferze życia człowieka opowiada się najbardziej niegodziwe dowcipy i dlaczego to od niej tworzy się przekleństwa. Książkę Julii E. Wahl można przeczytać - tyle że gdy się już ją przeczyta, to trzeba zastosować zawarte w niej prawdy, nie ma innego wyjścia. Bogdan Białek, dziennikarz, prezes Stowarzyszenia im. Jana Karskiego Wspaniała i potrzebna w obecnych, trudnych czasach książka dr Julii E. Wahl stawia bardzo ważne, fundamentalne wręcz pytania o to, co jest bazą dla naszego doświadczania świata, funkcjonowania we wszystkich relacjach - o miłość. Dogłębnie traktuje ten temat, wychodząc daleko poza jej romantyczne ramy, prowadząc nas przez koncepcje teoretyczne dotyczące więzi, miłości, bliskości. Delikatnie skłania do refleksji i pozwala sobie uzmysłowić, czym dla nas jest miłość, z całym jej bogactwem różnego rodzaju doświadczeń. W książce nie brakuje momentów zatrzymania, kontemplacji, doświadczania. Miłość jest tutaj praktykowana poprzez kultywowanie uważności i współczucia - w wielu wymiarach relacji, między innymi bycia razem, intymności, wspólnych rytuałów, komunikacji. Poza esencją dotyczącą funkcjonowania w relacjach i miłości to rzecz bogata w wiedzę o uważności i współczuciu, oferująca sporo przydatnej praktyki. Są tu bowiem ćwiczenia, podane w przystępny i klarowny sposób, pozwalające wprowadzić nowe umiejętności w życie, co znacznie je wzbogaci. Z tej książki skorzysta każdy, dla kogo ważna jest relacja z drugim człowiekiem. Szczerze i z serca polecam! Adam Elżanowski, psycholog, psychoterapeuta i superwizor terapii poznawczo-behawioralnej Julia E. Wahl pokazuje, że miłość to działanie, które nie zawsze jest proste i intuicyjne, jak podpowiadają nam romantyczne wizje. Miłość bowiem to, poza czuciem, gotowość do podjęcia wysiłku kochania. Mądra miłość to wychodzenie poza siebie, i to wcale nierzadko, a także bycie bliżej rozumu niż serca, co za sprawą lektury tej książki staje się oczywiste. Dzięki autorce odkrywamy, że do miłości możemy się budzić w każdym momencie naszego życia, miłości możemy się uczyć, o miłości możemy rozmawiać - i to jest wspaniałe. Joanna Flis, psycholożka, terapeutka, autorka podcastu Madame Monday i książki Współuzależnieni Wielu spośród najmądrzejszych lekarzy związanych z holistycznym podejściem jako jedno z ostatecznych źródeł zdrowia, rozumianego jako równowaga na poziomie ciała, umysłu i ducha, podaje... miłość, czyli głęboką więź z innymi, ze sobą, z otaczającą nas naturą, z życiem. Więź opartą na szacunku, empatii, współczuciu, uważności. Julio, jestem Ci wdzięczna za tę fascynującą podróż po meandrach miłości. Mimo że ostatecznie pozostaje ona dla nas tajemnicą, rozkładając ją na czynniki pierwsze i przyglądając się jej różnym formom, zapraszasz nas do refleksji nad nią i pomagasz tym samym ją oswoić, by w większym stopniu zagościła w naszym życiu. Dziękuję! Orina Krajewska, aktorka, współzałożycielka i prezeska Fundacji Małgosi Braunek "Bądź", propagatorka holistycznego stylu życia i integralnego podejścia do zdrowia Czy dla spełnionego życia jest coś lepszego od namiętnej, czułej i odpowiedzialnej miłości? Jednocześnie jakże trudno taką wzniecić i utrzymać! Dr Julia E. Wahl pisze o tym najpiękniejszym uczuciu. Nie ogranicza się bynajmniej do jego romantycznej odmiany, ale wprowadza cały wachlarz kontekstów. Stawia pytania o relacje, źródła ich problemów i niedociągnięć. I zamiast dawać banalne odpowiedzi, raczej skłania nas do refleksji. Wykorzystując narzędzia praktyki uważności i współczucia, pokazuje, jak możemy rozwijać nasze relacje, by były pełne i satysfakcjonujące. To piękna i szczera książka, napisana bez moralizatorstwa i napuszenia. dr hab. Katarzyna de Lazari-Radek, filozofka i etyczka Książka o miłości i uważności napisana z miłością i uważnością na potrzeby czytelnika. Autorka przekazuje ważne treści, a w licznych ćwiczeniach inspiruje do osobistych refleksji nad bliskimi relacjami. Warto poświęcić czas i uwagę na tę lekturę, by lepiej budować, utrzymywać i rozwijać swoje związki, nie tylko miłosne. Wanda Paszkiewicz, psycholożka, wiceprezeska Stowarzyszenia Niebieska Linia Julia napisała książkę ważną i jakże potrzebną w świecie, w którym rośnie tęsknota za dobrą intymną relacją, jaką coraz trudniej nam stworzyć. W życzliwy i empatyczny sposób pozbawia nas kilku znaczących i fałszywych iluzji na temat związków i miłosnej relacji. Nie zostawia nas jednak samych. Osadzając swoją refleksję i doświadczenie praktyczne we współczesnej myśli filozoficznej i terapeutycznej, głównie opartej na współczuciu, pokazuje, jak możemy budować i pielęgnować prawdziwą intymność, autentycznie być razem. Jak być na siebie uważnym i otwartym, wybaczającym; jak zobaczyć siebie i partnera lub partnerkę realnie i nadal - a może od tego momentu - go lub ją w ludzki sposób kochać. I choć czyta się fantastycznie, to praktyka nie jest już taka prosta. Przed nami ciekawa i rozwojowa praca, czeka nas radość, poleją się pot i łzy, ale warto. drka Agata Wytykowska-Kaczorek, prodziekanka ds. studenckich, Wydział Psychologii Uniwersytetu SWPS w Warszawie W swojej książce dr Julia E. Wahl przygląda się miłości z różnych perspektyw. Na pierwszy plan wysuwa się ta, która jest skoncentrowana na współczuciu. Myślę, że każdy z nas zadaje sobie takie kluczowe pytania. Czym jest dla nas miłość? Jakie ma dla nas znaczenie? Jak jej doświadczamy, a jak chcielibyśmy doświadczać? Czy jedna osoba jest w stanie zaspokoić wszystkie nasze potrzeby? Jakie są formy i przejawy miłości? Jak poprawić nasze relacje? Jakie rytuały służą pogłębieniu więzi? To, jak autorka przedstawia temat, jest bliskie mojej życiowej filozofii i moim wartościom; chociażby fakt, że żyjemy we wzajemnych zależnościach i na każdą relację składają się te wcześniejsze. Jednakże przeszłość nie determinuje naszego życia w całości, mimo to warto zbadać, jaki ma na nas wpływ. Autorka prowokuje nas do powyższych dociekań. Joanna Zapała, psychoterapeutka z Centrum Psychoterapii Integralnej, wykładowczyni akademicka   O książce w mediach: Onet.pl/styl-zycia: Stan zakochania porównywany jest do szaleństwa lub uzależnienia... Psychologiaprzykawie.pl: Kochać się mądrze Twojstyl.pl: Psycholożka o współczuciu: "Dzięki empatii lepiej rozumiemy innych, ale dzięki współczuciu im pomagamy" Naturalnieozdrowiu.pl: Jak uważność i współczucie mogą wspierać relację? Rozmowa z psycholożką dr. Julią E. Wahl, autorką książki „Kochać (się) mądrze” Charaktery.eu: Wykształceni i dobrze zarabiający, ale w miłości błądzą jak dzieci we mgle Opsychologii.pl: "Autentyczna miłość jest aktem politycznym, a nie ckliwą walentynką" Vege.com.pl: Kochać (się) mądrze - fragment książki i konkurs! Vogue.pl (podcast Oriny Krajewskiej OSOBISTE ROZMOWY HOLISTYCZNE): Dlaczego uważność i współczucie są dzisiaj tak ważne? Mariuszchrapko.com (podcast): Współczuj! Przetrwają najbardziej życzliwi Medonet.pl (podcast RESET): Czym jest samowspółczucie i jak się go nauczyć? Polskieradio.pl: Miłość - jak uważność i współczucie mogą wspierać relację? Wysokowrażliwy Podcast: Przestrzeń na niedoskonałość Dlalejdis.pl: Recenzja

The Plunder Pit

T.C. Bridges

Short and stout as he was, Pip could handle a boat with any man, and the speed with which he got the sail up and tied down the reef points was worth watching. As he finished, the great arch of cloud swept over the sun, wiping, out its bright light. Then with a roar the wind was on them.

Timarion albo Timariona przypadki przez niego opowiedziane

oprac. Przemysław Marciniak, Katarzyna Warcaba

Timarion to anonimowa dwunastowieczna bizantyńska satyra opowiadająca o podróży tytułowego bohatera do Hadesu. Timarion, straciwszy w wyniku choroby jeden z czterech płynów, niezbędnych według Hippokratesa do życia, niesłusznie zostaje uznany za zmarłego. W wyniku złożonej apelacji, podziemni sędziowie uznają go za żywego i odsyłają na ziemię. Tekst satyryzuje dwunastowiecznych  intelektualistów, bizantyńskie sądy, wiarę w antyczne teorie medyczne, wykorzystując do tego cały arsenał cytatów, nawiązań i motywów zaczerpniętych z literatury antycznej. Tłumaczenie zostało poprzedzone obszernym wstępem i opatrzone przypisami, których celem jest przybliżenie Czytelnikowi realiów dwunastowiecznego Konstantynopola. W wersji elektronicznej poprawki z erraty zostały wprowadzone do tekstu. Artykuł o książce ukazał się w czasopiśmie „Gazeta Uniwersytecka UŚ” nr 8 (228) maj 2015, s. 14–15 (Maria Sztuka: Mistrzowie czy naśladowcy)

LUST. Nowy przyjaciel - opowiadanie erotyczne

Andrea Hansen

Jestem nowa w Barcelonie i poza kolegami z pracy nikogo tu nie znam. To od nich dowiaduję się o kąpielisku na świeżym powietrzu. W jednym z basenów jakiś mężczyzna pływa kraulem. Nurkuję i otwieram oczy. Mężczyzna jest wysportowany i umięśniony. Jego pośladki są napięte, kiedy nogi zderzają się z wodą. Wynurzam głowę spod powierzchni wody i jedną ręką chwytam za brzeg basenu. Gdy mężczyzna odpływa ode mnie, przesuwam dłoń w stronę krocza. Kiedy on płynie, masuję się ręką przez materiał. Za drugim razem, gdy mężczyzna ode mnie odpływa, wsuwam palce pod materiał. Moje ciało jest gorące, a ruchy przyspieszają. Policzki mam rozpalone i w momencie, gdy chcę odwrócić od niego wzrok, on nagle się zatrzymuje. Patrzy prosto na mnie z przeciwnej strony basenu. Moja ręka zamiera. Czyżby zauważył, co robię? Opowiadanie zostało wydane we współpracy ze szwedzką producentką filmową Eriką Lust. Jej celem jest ukazywanie natury człowieka i jej złożoności poprzez opowieści o pasji, intymności, miłości i pożądaniu.

Legenda o Homerze

Tadeusz Gajcy

Tadeusz Gajcy Legenda o Homerze Na wzorzystym jarmarku, gdzie farby nierówne korali i lusterek tam kupił drewniany instrument pełen dzwoniących gam. Lutnię podobno. Więc uczył struny niezwykle cienkie wielu łagodnych nutek przejęty bólem i lękiem. Na wybrzeżu, gdzie chudy chart nozdrza podał ku górze i smyczę ściągał twardo on grał i uciszał rośliny nieliczne. Tańczyła sól. Wiatry krzepły, ptaki zaczę... Tadeusz Gajcy Ur. 8 lutego 1922 r. w Warszawie Zm. 16 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Wczorajszemu, Kolęda, Widma, Do potomnego, Homer i orchidea pseud. Karol Topornicki, Roman Oścień Poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki. Ukończył gimnazjum i liceum księży marianów na Bielanach. Od 1941 r. studiował filologię polską na podziemnym UW. Członek organizacji Konfederacja Narodu; współzałożyciel (1942), a od 1943 r. redaktor konspiracyjnego czasopisma tej organizacji Sztuka i Naród. Żołnierz AK; brał udział w akcji składania wieńca pod pomnikiem Kopernika (25 maja 1943 r.). Zginął w powstaniu warszawskim wraz z Zdzisławem Stroińskim na Starym Mieście. Otrzymał nagrodę na podziemnym konkursie czasopisma Sztuka i Naród za wiersz Wczorajszemu (1942), włączony później do antologii Słowo prawdziwe (1942). Nagrodzony także przez czasopismo Kultura i Jutro (1943) za wiersz Rapsod o Warszawie. Wyraziciel ideowego i artystycznego grupy Sztuka i Naród; w artykule Już nie potrzebujemy (SiN nr 11, 12 z 1943 r.) i O wawrzyn (wyd. Kierunki 1967, nr 19) polemizował z literackimi poprzednikami, zarzucając poetom Skamandra bezideowość i koniunkturalizm, a Awangardzie Krakowskiej ekwilibrystykę intelektualną; poetów swojej generacji uważał za kontynuatorów katastrofizmu. Sam rolę poety widział w byciu odkrywcą tajemnicy bytu i wychowawcą narodu. W poematach Z dna nawiązującym do przeżyć z wojny obronnej 1939 r. oraz Widma wyd. w debiutanckim tomie z 1943 r. (będącym poetycką odpowiedzią na cykl poetycki Borowskiego pt. Gdziekolwiek ziemia...) zawarł wizję apokaliptycznej zagłady. W śpiewogrze Misterium niedzielne (1943) podjął próbę przezwyciężenia własnego katastrofizmu, przedstawiając świat czasu wojny jako groteskę i nawiązując do folkloru warszawskich przedmieść. W ostatnim tomie zwraca uwagę jego testament poetycki Do potomnego. Często posługiwał się konwencją snu, wizji, sięgał po formy ballady, kolędy, piosenki. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zrozumieć Japonię

Dorota Ugorowska

Są trzy drogi robienia różnych rzeczy: jedna jest dobra, druga zła, a trzecia jest japońska. Japonia? Manga, sake i filmy o samurajach. Japończycy? Dziwni, sztywni i bez emocji. Czas skończyć ze stereotypami! Dorota Ugorowska, która poświęciła poznawaniu Japonii blisko 20 lat życia, sprawi, że spojrzycie na ten kraj z nieznanej dotąd perspektywy. Osobiste przeżycia autorki są punktem wyjścia do lepszego zrozumienia kultury, mentalności i tradycji Japończyków, a z jej obserwacji i refleksji wyłania się fascynujący obraz kraju, w którym najbardziej liczą się honor, uczciwość i poszanowanie drugiego człowieka, a siła medytacji i bliskości z naturą są znane i kultywowane od pokoleń. Daj się zabrać w podróż, która może okazać się początkiem prawdziwej miłości! Bogowie rozrzucili święte" wyspy na samym krańcu Wschodu, umieszczając pośrodku imponującą górę Fuji, najbardziej rozpoznawalny w świecie punkt japońskiego krajobrazu. Japonia, oddzielona morzem od kontynentu, stoi z boku, samotna i tak bardzo różna od swoich azjatyckich sąsiadów. Mieszkańcy stworzyli oryginalną, unikalną kulturę, trudną do zrozumienia dla obcych, ale właśnie dzięki temu tak bardzo fascynującą. [...] Od II połowy XIX wieku, kiedy Japończykom przyszło zmierzyć się ze światem, nieustannie szukają oni własnej drogi między nowoczesnością a tradycją. Japonia to z jednej strony kraj o zaawansowanej technologii, z drugiej zaś kultura pełna niepojętych irracjonalności i spirytualnych przekonań. Ludzie ci, starając się żyć ze światem, pozostają jednocześnie obok świata.