Dwadzieścia lat później

Aleksander Dumas (ojciec)

“Dwadzieścia lat później” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   “Dwadzieścia lat później” to druga część trylogii opowiadającej historię czterech przyjaciół: Atosa, Portosa, Aramisa i d’Artagnana. Pozostałe części to „Trzej muszkieterowie” i „Wicehrabia de Bragelonne”. Powieść toczy się w latach 1648-49. Miejscem akcji jest Francja oraz Anglia.  

Dwadzieścia lat później. Trzej muszkieterowie cz. II

Aleksander Dumas (ojciec)

Dwadzieścia lat później (lub W dwadzieścia lat później) powieść Aleksandra Dumasa. Druga część trylogii opowiadającej historię czterech przyjaciół: Atosa, Portosa, Aramisa i dArtagnana. Powieść toczy się w latach 1648-49. Miejscem akcji jest Francja z Paryżem i różnymi miejscowościami oraz Anglia (Londyn i okolice). Francja, rok 1648. Nie żyją już Ludwik XIII i kardynał Richelieu. Ludwik XIV, następca tronu, jest niepełnoletni, więc władzę regencyjną sprawują królowa matka Anna Austriaczka i kardynał Jules Mazarin (właściwie Giulio Mazarini), Włoch, pierwszy minister i następca Richelieu (niektórzy historycy twierdzą, że Anna Austriaczka potajemnie wzięła z nim ślub). W kraju szaleje wojna domowa, tzw. Fronda. Mieszczanie ciemiężeni podatkami przez kardynała i królową wychodzą na ulice i walczą o swoje prawa. Wspomaga ich magnateria, który liczy na osłabienie władzy królewskiej. Na czele Frondy stoją książę Condé (Wielki Kondeusz) oraz książę de Beaufort. Mazarini rozwiązuje gwardię muszkieterów i gwardię kardynalską - obie zastępuje teraz gwardią muszkieterów królewsko-kardynalskich. Szuka do niej ludzi pewnych i na których można by polegać zawsze i wszędzie. Tymczasem Atos, Portos i Aramis powróciwszy do dawnych nazwisk (Atos - hrabia Olivier de La Fre, Portos - pan Christopher du Vallon i Aramis - kawaler Rene dHerblay), rozkoszują się świętym spokojem. Jedynie porucznik dArtagnan nadal wiernie służy królowej i oczekuje już długo awansu na kapitana. Liczy, że zdobędzie go wierną służbą... (Za Wikipedią) Co było dalej dowiemy się po przeczytaniu książki.

Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi - Vingt Mille Lieues Sous Les Mers Tour du Monde Sous Marin

Jules Verne

"Jules Verne: Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi. Vingt Mille Lieues Sous Les Mers: Tour du Monde Sous Marin. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi (inne wersje tytułów polskich przekładów: Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi około świata, 20.000 mil podmorskiej żeglugi) powieść przygodowa Juliusza Verne'a. W powieści opisano szczegóły życia pod wodą i techniczne środki do tego służące (łódź podwodna ""Nautilus""). Akcja rozgrywa się w roku 1866, a główne postaci to tajemniczy kapitan Nemo, zoolog profesor Pierre Aronnax, jego służący Conseil, harpunnik Ned Land. Według rękopisu Verne'a Nemo był Polakiem, powstańcem styczniowym zesłanym na Syberię, który po powrocie pragnął pomścić śmierć rodziny wskutek rosyjskich represji po powstaniu styczniowym, zatapiając statki rosyjskiej floty handlowej. Wydawca Pierre-Jules Hetzel ze względu na dobro stosunków francusko-rosyjskich zasugerował mu jednak zmianę w Tajemniczej wyspie kapitan okazuje się być Hindusem, księciem Dakkarem. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Dwadzieścia_tysięcy_mil_podmorskiej_żeglugi) la fois roman d'anticipation et roman initiatique, o les héros péntrent au cur de l'inconnu (le fond des océans, encore inexploré l'époque), Vingt mille lieues sous les mers est une des uvres les plus célbres de son auteur et a été de ce fait adapté de nombreuses reprises au cinéma et la télévision. L'apparition d'une bte monstrueuse aux quatre coins des mers défraie la chronique. L'animal rapide, fusiforme et phosphorescent est responsable de plusieurs naufrages, brisant le bois des navires avec une force colossale. Le scientifique français Pierre Aronnax du Muséum d'histoire naturelle de Paris, en voyage d'affaire New York, émet l'hypothse d'un Narval géant. Les compagnies d'assurances maritimes demandent ce que le monstre soit éliminé sous la menace de devoir augmenter leurs tarifs. Une grande chasse est alors organisée bord de lAbraham-Lincoln. Aronnax reçoit une lettre du Secrétaire de la Marine américaine lui demandant de rejoindre lexpédition pour représenter la France. Le scientifique embarque avec son fidle domestique flamand, Conseil. A bord, ils font la connaissance de Ned Land, harponneur canadien renommé, engagé pour capturer l'animal. Aprs des semaines de navigation, la confrontation avec le monstre a enfin lieu, et lAbraham-Lincoln est endommagé. l'issue d'un choc entre le monstre et la frégate, Aronnax, Conseil et Ned sont projetés par dessus bord. Ils échouent finalement sur le dos du monstre, qui n'est autre que le Nautilus, un sous-marin commandé par le capitaine Nemo qui fuit le monde de la surface. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Vingt_mille_lieues_sous_les_mers)"

Dwadzieścioro czworo oczu

Sakae Tsuboi

Japonia, rok 1928. Pracę w wiejskiej szkółce rozpoczyna młoda nauczycielka, Hisako ishi. Choć spotyka się z chłodnym przyjęciem lokalnej społeczności, dzieci szybko zaczynają darzyć ją sympatią. Nawet gdy odchodzi z posady, nie traci kontaktu ze swoimi uczniami. Lata mijają, jej podopieczni dorastają, a sytuacja społeczna w Japonii znacząco się zmienia. Jak potoczyły się losy dwanaściorga dzieci, które wiosną 1928 roku rozpoczęły naukę pod skrzydłami panny ishi? Dwadzieścioro czworo oczu to opowieść o japońskiej wsi, dorastaniu w nękanym klasowymi nierównościami kraju i wchodzeniu w dorosłość w trakcie drugiej wojny światowej.

Dwaj bracia

Ben Elton

Jest rok 1920, Berlin. Frieda Stengel, niemiecka Żydówka, rodzi Paulusa i Ottona. W Monachium powstaje zbrodnicza NSDAP. Losy bliźniaków wydają się przesądzone... Na szczęście zabrakło wody w kranie! Jeden z chłopców trafia do szkoły kadr Wehrmachtu i SS, drugi walczy na froncie. W imię miłości do tej samej dziewczyny. A gdy wojna się kończy, dla tych, co przeżyli, jakby trwa - w brytyjskim Secret Service i komunistycznej Stasi. Ben Elton oparł książkę na autentycznych losach swojej rodziny. Przenosi czytelników w najmroczniejsze czasy jakie przeżyła ludzkość. Poruszające.

Dwaj poeci

Honoré de Balzac

Honoré de Balzac Komedia ludzka Stracone złudzenia tłum. Tadeusz Boy-Żeleński Dwaj poeci Od tłumacza Powieść niniejsza jest pierwszym ogniwem cyklu, który znowuż stanowi jak gdyby rodzaj kręgosłupa dla całości Komedii Ludzkiej Balzaca, łącząc jej mniej lub więcej luźne żebrowania. Miałem już sposobność zaznaczyć, jak bardzo zyskuje dzieło Balzaca na ujęciu go z perspektywy całości; to, iż w ostatnich czasach w Polsce genialny ten pisarz budził tak słabe stosun... Honoré de Balzac Ur. 20 maja 1799 r. w Tours Zm. 18 sierpnia 1850 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: cykl powieściowy Komedia ludzka (w skład którego wchodzą m.in.: Ojciec Goriot , Eugenia Grandet , Proboszcz wiejski), Kuzyn Pons, Jaszczur Francuski prozaik okresu romantyzmu. Określany mianem mistrza realizmu. Jego najpopularniejszym dziełem jest Komedia ludzka obrazująca życie społeczne, polityczne i obyczajowe we Francji od czasów rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa. W 1850 r. poślubił swą wielką miłość, Polkę, E. Hańską. W swej prozie portretował kobiety dojrzałe, stąd popularne określenie kobiety w wieku balzakowskim (tj. po trzydziestce). Obok Dickensa i Tołstoja, Balzac jest uważany za jednego z najważniejszych twórców współczesnej powieści europejskiej. autor: Aleksandra Nowak Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dwaj poeci

Honoriusz Balzak

Dwaj poeci to pierwsza część powieści Stracone złudzenia autorstwa Honoriusza Balzaca. Dawid Séchard, młody i ambitny chłopak mieszkający na prowincji Francji, marzy o tym, aby zostać uczonym. Jednak jego chciwy ojciec postanawia wykorzystać nieśmiałość i naiwność syna i na niekorzystnych warunkach odsprzedaje mu swój zakład drukarski. Dawid desperacko mierzy się z groźbą bankructwa, aby zapewnić byt sobie i żonie Ewie, siostrze jego najlepszego przyjaciela Lucjana Chardona, poety ruszającego właśnie do Paryża w poszukiwaniu kariery.

Dwanaście

M. Grossman

Bohaterem powieści jest mężczyzna obsesyjnie poszukujący miłości. Winą za swoje niepowodzenia obarcza kolejne partnerki, od których oczekuje więcej, niż sam im daje. A daje wyłącznie rozkosz. Na początku postrzegamy go jako normalnego mężczyznę o sporych potrzebach seksualnych. Poszukuje wciąż nowych doznań, realizuje odważne fantazje, których głównymi postaciami zawsze są kobiety. Czerpie pełnymi garściami z erotycznej sfery życia. Z czasem okazuje się, że przestaje kontrolować oganiającą go rzeczywistość, a obsesyjne poszukiwanie niespełnionego uczucia przejmuje nad nim kontrolę. Staje się groźny nie tylko dla swoich kobiet, ale przede wszystkim dla siebie. Książka jest kontrowersyjna, najdelikatniej mówiąc nieprzyzwoita i bulwersująca. Zarówno w treści, jak i w formie. Wulgaryzmy w takiej liczbie mogą wydawać się trudne do zniesienia. Jednak autor zadał sobie trud i seks opisuje tak realnie, jak tylko pozwala na to polski język. Ostre sceny erotyczne przedstawione są przy użyciu mnóstwa słów uznawanych za nieprzyzwoite, ale czy można to zrobić inaczej, nie ocierając się o egzaltację? Grossman nie uznaje tu kompromisów ani półśrodków. „Dwanaście” to powieść jedyna w swoim rodzaju – odważna do bólu, a jednocześnie lekka, miejscami dowcipna, nie pozbawiona absurdalnego humoru. Niektórzy zapewne zaliczą ją do pornografii. Jednak zakończenie, niezwykle zaskakujące, a także sposób narracji w finałowych scenach stawiają ją na półce znacznie wyższej niż tylko dobre, ociekające seksem opowiadania erotyczne. Taka skandalizująca książka pojawia się chyba po raz pierwszy w polskiej literaturze.

Dwie bajki

Ewelina Nawara & Małgorzata Falkowska

Na wieść o zaaranżowanym małżeństwie Layla ucieka z domu, by wyzwolić się spod władzy despotycznego ojca, który dokładnie zaplanował jej przyszłość. W drodze ku samodzielności poznaje właściciela baru, Nixona. Chłopak chce jej pomóc, jednak Layla, uprzedzona do niego i jego bliskich, traktuje go z rezerwą i bez szacunku. Nowe życie zdaje się dla dziewczynie trudniejsze, niż początkowo myślała, ale wie, że powrót do rodzinnego domu jest ostatnim, co powinna zrobić. Layla za wszelką cenę pragnie zemścić się na ojcu, nawet kosztem chłopaka próbującego ją wspierać. Nixon ma jednak swoje sekrety, ale one wyjdą na jaw w najmniej oczekiwanym momencie... Czy tych dwoje ma szansę na miłość? A może tajemnice i uprzedzenia wezmą górę nad rodzącym się uczuciem?

Dwie głowy anioła

Hanna Cygler

Minęły cztery lata. Julia i jej mąż, znużeni intensywnym życiem zawodowym, decydują się na wypoczynek w ciszy i spokoju znajomego miasteczka K***. Ale miasteczko nie jest już takie ciche, bo na tereny popegeerowskie wyruszyło dwóch dziarskich, choć nieco egzotycznych przedsiębiorców, którzy wzięli się do pracy nad nowym wizerunkiem polskiej wsi. Czy jedynym ratunkiem dla niej może być cudowne ziele herbaria Stefana Boersa? Kryminalne wątki nie opuszczają K*** i okolic, a miłość nawet ta największa czasem może się skomplikować.

Dwie Gwiazdki

Katarzyna Bester

Imogen Buckley jest niezależna, bezpośrednia i - jak twierdzi jej brat Holden - pyskata, a chwilami wredna. Od kilku miesięcy pracuje w międzynarodowej firmie, gdzie pomaga dobierać krawaty szefowi i cierpliwie znosi męczącą wymianę wiadomości z Williamem Allisterem, który prowadzi brytyjskie biuro. Kiedy wokół rozkwita magia świątecznego czasu, Imogen wylatuje do Londynu, gdzie ma uczestniczyć w spotkaniu biznesowym, a przy okazji poznać "bufona", jak zwykła określać Williama. Na miejscu odkrywa, że to, co myślimy o ludziach na podstawie wymienianej korespondencji służbowej, nie zawsze idzie w parze z tym, jacy są oni w rzeczywistości. Allister okazuje się atrakcyjny, interesujący i zabawny, a z czasem między nim i Imogen dochodzi do zbliżenia. Kiedy dziewczyna wraca do Nowego Jorku, zaczyna do niej docierać, że to, co miało być niezobowiązującą i przyjemną noworoczną przygodą, nieco się skomplikowało. W dodatku dowiaduje się, że w życiu Williama pojawiła się inna kobieta. Czy odległość i upływające miesiące pozwolą Imogen i Willowi zapomnieć o sobie i ruszyć dalej?

Dwie królowe

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dwie królowe

Józef Ignacy Kraszewski

“Dwie królowe” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.    Akcja toczy się w Polsce w XVI wieku. Na dwór królewski przybywa habsburska księżniczka Elżbieta, by poślubić polskiego następcę tronu Zygmunta Augusta. Wywołuje to niezadowolenie królowej Bony, która nienawidzi Habsburgów. Nie udaje jej się przeszkodzić małżeństwu, ale na wszelkie sposoby intryguje przeciwko synowej.  

Dwie królowe. Powieść historyczna. Bona i Elżbieta

Józef Ignacy Kraszewski

Dwie Królowe - Józef Ignacy Kraszewski. Zanurz się w intrygującym świecie XVI-wiecznego dworu Jagiellonów! "Dwie Królowe" to pasjonująca powieść historyczna, która przenosi czytelnika do czasów młodego Zygmunta Augusta. Na tle bujnych intryg i politycznych rozgrywek, poznajemy dwie kobiety, których losy splatają się w śmiertelnej walce o władzę i miłość. Bona Sforza, ambitna królowa-matka, pragnie utrzymać syna pod swoją kontrolą i przeciwdziałać jego małżeństwu z Habsburżanką. Z kolei Elżbieta Habsburżanka, młoda i piękna księżniczka, marzy o prawdziwej miłości i szczęśliwym życiu u boku męża. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? Żywe postaci: Poznaj barwnych bohaterów, których losy zapadną Ci w pamięć. Intrygi i pasje: Zanurz się w świecie dworskich intryg, miłości i zazdrości. Historia opowiedziana wciągająco: Autor mistrzowsko łączy fakty historyczne z fikcją literacką, tworząc pełną napięcia opowieść. Konflikt pokoleń: Obserwuj zmagania dwóch silnych kobiet, które walczą o swoje miejsce w historii. "Dwie Królowe" to nie tylko powieść historyczna, to także poruszająca opowieść o miłości, władzy i zdradzie. Książka, która skłania do refleksji nad złożonością ludzkich relacji i nieprzewidywalnością losu. Jeśli interesuje Cię historia Polski i lubisz wciągające powieści, to "Dwie Królowe" jest lekturą obowiązkową!

Dwie królowe, tom drugi

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Dwie królowe Powieść historyczna (Bona i Elżbieta) ISBN 978-83-288-2408-9 Tom II Zbliżała się wiosna i umówiona pora przybycia młodej królowej do Krakowa. Po dosyć ciężkiej do przebycia zimie, król Zygmunt Stary, jakby odżywiony nadzieją ożenienia, którego tak bardzo pragnął dla syna czuł się i powiadał silniejszym. Doktorowie znajdowali, iż w istocie zdrowie się jego poprawiło. Biskup Samuel, który codziennie starego swego pana widywał... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Dwie królowe, tom pierwszy

Józef Ignacy Kraszewski

Józef Ignacy Kraszewski Dwie królowe Powieść historyczna (Bona i Elżbieta) ISBN 978-83-288-2409-6 Drogim cieniom ALEKSANDRA Hr. PRZEZDZIECKIEGO, którego poszukiwania opowiadaniu temu dostarczyły treści, poświęca je *Autor.* Drezno 27 stycznia 1884. Tom I Wieczór jesienny ciepły był jeszcze, ale w powietrzu czuć się dawała ta woń, która każdą porę roku odznacza. Lekki wietrzyk od Wisły i łąk a pól, od dalszych lasów i zarośli przynosił wyziewy liści więdnących,... Józef Ignacy Kraszewski Ur. 28 lipca 1812 w Warszawie Zm. 19 marca 1887 w Genewie Najważniejsze dzieła: Stara baśń (1876), Chata za wsią (1854), Ulana (1842), Dziecię Starego Miasta (1863), Zygmuntowskie czasy (1846), Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Brühl (1874), Poeta i świat (1839), Latarnia czarnoksięska (1844), Wspomnienia Wołynia, Polesia i Litwy (1840) Niezwykle płodny pisarz, autor przede wszystkim powieści historycznych i obyczajowych, publicysta, działacz społeczny, badacz starożytności słowiańskich, popularyzator źródeł historycznych. Do najpopularniejszych dziś powieści Kraszewskiego należy Stara baśń. Wśród inspiracji do niej znalazło się kilka wydanych wcześniej tekstów literatury pięknej. Po pierwsze Rzepicha (1790) Franciszka Salezego Jezierskiego, jednego z jakobinów warszawskich, który wyjaśniał przyczynę nierówności społecznych tezą o podboju rolniczej ludności słowiańskiej przez plemię, które przekształciło się w szlachtę (a właśc. magnaterię). Po drugie, Lillę Wenedę (1840) Juliusza Słowackiego, obrazującą podobną tezę oraz pokazującą dwuznaczną rolę chrześcijaństwa jako religii najeźdźców. Po trzecie dramat Mieczysława Romanowskiego Popiel i Piast (1862), w którym dodatkowo nacisk położony został na zagrożenie dla Słowiańszczyzny ze strony państw niemieckich, zaś kościół ukazany został ostatecznie jako gwarant zażegnania konfliktu społecznego między szlachtą a ludem (tj. też między państwem jako systemem instytucji a funkcjonowaniem społeczności połączonej więzami rodowymi i sąsiedzkimi). Ponadto Kraszewski czerpał ze źródeł historycznych (najwidoczniejsze są ślady adaptacji legend zapisanych w Historii Polski Jana Długosza), z własnych badań nad kulturą materialną dawnych Słowian i Litwy (wydał m.in. dzieła pionierskie: Litwa. Starożytne dzieje 1847 oraz Sztuka u Słowian 1860, zajmował się obyczajowością Polski piastowskiej, pracował nad projektem encyklopedii starożytności polskich dla Akademii Umiejętności w 1875 r.), z opracowań współczesnych mu historyków: Lelewela, Szajnochy, Roeppla i in. Pewien wpływ na treść powieści wywarły również prelekcje paryskie Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej, skąd zaczerpnął np. przekonanie o zachowaniu w religii Słowian śladów dziedzictwa praindoeuropejskiego (swoisty panteizm, niektóre bóstwa tożsame z hinduistycznymi). Do swoich źródeł i inspiracji dodał Kraszewski również rzekomo średniowieczny Królodworski rękopis. Zbiór staroczeskich bohatyrskich i lirycznych śpiewów (1818) wydany, a jak się później okazało, również spreparowany przez Vaclava Hankę. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.