5 utworów dramatycznych. MultiBook

Stanisław Ignacy Witkiewicz

Tom zawiera pięć najbardziej znanych, najczęściej granych i najdojrzalszych sztuk Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego). Są to takie dramaty jak: W małym dworku, Janulka, córka Fizdejki, Matka, Sonata Belzebuba i Szewcy.

6 utworów dramatycznych. MultiBook

Fryderyk Schiller

Friedrich von Schiller żył w latach 17591805, był niemieckim poetą, filozofem, historykiem, teoretykiem teatru i dramaturgiem, przedstawicielem klasyki weimarskiej. Z uwagi na wielką sławę bywał nazywany niemieckim Szekspirem. Prezentowany zbiór 6 utworów dramatycznych autora składa się z takich dzieł jak: Zbójcy, Intryga i miłość, Sprzysiężenie Fieska w Genui, Don Carlos, Dziewica Orleańska oraz Oblubienica z Messyny.

8 najlepszych komedii. MultiBook

William Shakespeare

William Shakespeare (15641616) jest powszechnie uznawany za jednego z najwybitniejszych angielskich dramaturgów oraz reformatorów teatru. Napisał trzydzieści osiem sztuk, z czego około połowy to komedie. W wypadku dzieł tego autora nie można jednak mówić o komediach we współczesnym rozumieniu tego pojęcia. Komedie Shakespearea zawierają w sobie tzw. biegun tragiczny, czyli nie są pozbawione konfliktu dramatycznego. Uznawane za komediowe utwory kończą się czasami scenami śmierci lub innymi formami cierpienia głównych bohaterów. Jest tu wiele miejsca dla niepowtarzalnej poetyckiej zadumy nad losem człowieka, dla tolerancyjnej akceptacji niedoskonałości natury ludzkiej i stworzonej przez nią kultury. Wszystko to kształtuje jedyną w swoim rodzaju atmosferę komedii mistrza ze Stratfordu. W multibooku znalazło się 8 najpiękniejszych komedii autora, takich jak: Komedia omyłek Stracone zachody miłości Poskromienie złośnicy Dwaj panowie z Werony Sen nocy letniej Jak wam się podoba Wesołe kumoszki z Windsoru Miarka za miarkę

8 najwspanialszych tragedii. MultiBook

William Shakespeare

William Shakespeare (15641616) jest powszechnie uznawany za jednego z najwybitniejszych angielskich dramaturgów oraz reformatorów teatru. Napisał trzydzieści osiem sztuk, z czego około jednej czwartej to tragedie. Tragedie mistrza ze Stratfordu w naturalny sposób stanowią przeciwieństwo jego komedii. Autor, który często pozostaje wierny wzorcom klasycznym, stawia swoich bohaterów w sytuacjach bez wyjścia, ukazuje ich słabość wobec trudności losu. W utworach tych niebagatelną rolę odgrywają monologi, w których bohaterowie zadają pytania o sens istnienia. Nawołują tym samym publiczność do refleksji nad stawianymi przez nich problemami. W multibooku znalazło się 8 najwspanialszych tragedii autora, takich jak: Tytus Andronicus Romeo i Julia Juliusz Cezar Hamlet Otello Król Lear Makbet Tymon Ateńczyk

8 utworów dramatycznych. MultiBook

Stanisław Wyspiański

Zbiór 8 utworów dramatycznych Stanisława Wyspiańskiego, jednego z najwybitniejszych polskich dramaturgów, zwanego również czwartym wieszczem polskim. Tworzył w epoce Młodej Polski i jako pisarz związany był z dramatem symbolicznym. W skład zbioru wchodzą jego największe dzieła: Warszawianka, Klątwa, Wesele, Wyzwolenie, Bolesław Śmiały, Achilleis. Sceny dramatyczne, Noc listopadowa oraz Akropolis.

9 najpiękniejszych komedii. MultiBook

Molier

Tom zawiera dziewięć najpopularniejszych utworów scenicznych Moliera, jednego z najwybitniejszych francuskich komediopisarzy. Autor wierzył w skuteczność nauczania ze sceny. Jego komedie charakteryzują się niezwykłą różnorodnością i najwyższymi walorami artystycznymi. Prezentują galerię wiecznych typów ludzkich. Stanowią satyryczny obraz francuskiej obyczajowości. W swych utworach Molier ośmiesza salonową przesadę, niezrozumienie życia rodzinnego, hipokryzję i zakłamanie dewotów, wielkopańską pozę arystokratów czy manię gromadzenia bezużytecznych bogactw. Komedie wchodzące w skład multibooka: "Szkoła żon Komedia w 5 aktach" "Świętoszek. Tartuffe Komedia w pięciu aktach" "Don Juan, czyli Kamienny gość Komedia w 5 aktach" "Lekarz mimo woli" "Mizantrop Komedia w 5 aktach" "Skąpiec" "Mieszczanin szlachcicem Komedia w 5 aktach z baletem" "Szelmostwa Skapena Komedia w 3 aktach" "Uczone białogłowy Komedia w 5 aktach"

9 największych tragedii starogreckich. MultiBook

Ajschylos, Sofokles, Eurypides

9 największych tragedii starogreckich to zbiór tragedii największych ateńskich poetów: Ajschylosa, Sofoklesa oraz Eurypidesa, twórców nowego gatunku, jakim jest dramat, ukazujący w sposób nowatorski ludzki los, cierpienia i namiętności. Do zbioru zaliczają się: Ajschylos Oresteja, Prometeusz w okowach, Sofokles Elektra, Król Edyp, Antygona, Eurypides Bachantki, Hippolytos uwieńczony, Ifigenia w Aulidzie, Medea.

A Midsummer Nights Dream

William Shakespeare

A Midsummer Nights Dream is a comedy where all the characters find themselves in a situation that completely changes their lives. In the play several plot lines that are closely intertwined with each other and affect each other. The main conflict of the play is a quarrel between the king of the elves of Oberon and his wife, Queen Titania. Because of this quarrel, all the madness of the summer night is happening. After all, Oberon decided to punish the spouse and play a little joke on her: he asks little Pac during sleep to rub Titanias eyes with a love potion so that the queen fell in love upon waking at the first comer.

Achilleis

Stanisław Wyspiański

„Achilleis” to oparty na motywach Iliady dramat Stanisława Wyspiańskiego, powstały w 1903 roku. Fabuła koncentruje się wokół oblężenia i upadku Troi, konstrukcja jest luźna, oparta na szybkiej zmianie planów i ostro kontrastujących pod względem nastroju scen. Utwór stanowi wyraz kontynuacji młodzieńczych zainteresowań Wyspiańskiego starożytnością.

Achilleis. Sceny dramatyczne

Stanisław Wyspiański

Dramat Stanisława Wyspiańskiego, oparty na motywach Iliady, wydany w roku 1903. Skupia się na wydarzeniach, które rozegrały się podczas oblężenia Troi. Składa się z luźno powiązanych ze sobą scen i stanowi wyraz młodzieńczych zainteresowań autora dotyczących starożytności. Utwór charakteryzuje podkreślenie konfliktu w obu obozach greckim (spór Achillesa z Agamemnonem) oraz trojańskim (konflikt Hektora i Parysa).

Agamemnon

Ajschylos

Agamemnon to utwór Ajschylosa, jednego z najwybitniejszych, obok Sofoklesa i Eurypidesa, tragików ateńskich. Powszechnie uważany za rzeczywistego twórcę tragedii greckiej.   Agamemnon to pierwsza część Oresteji, czyli trylogii starogreckich tragedii autorstwa Ajschylosa. Agamemnon król Myken, wraca po 10 latach do Argos jako zwycięzca z wojny trojańskiej. Królowa Klitajmestra zamierza go jednak zabić, by pomścić złożoną przez niego w ofierze córkę Ifigenię, objąć samodzielnie tron, związać się oficjalnie z wieloletnim kochankiem Ajgistosem.  

Aglawena i Selizetta

Maurice Maeterlinck

„Aglawena i Selizetta” to piękny dramat Maurice’a Maeterlincka, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury oraz czołowego przedstawiciela symbolizmu. „Niema jeszcze tygodnia, jak razem żyjemy pod tym dachem, a mnie trudno uwierzyć, żeśmy nie w jednej kołysce zrodzeni. I zdaje mi się, że nigdy jeszcze nie byliśmy rozłączeni i że cię znałem już, zanim poznałem siebie. Wszystko w tobie zdaje mi się wyprzedzać to, czem jestem; więcej, niż własną, czuję twoją duszę i bliższą mi jesteś, niż wszystko, co jest mną samym; gdyby mi powiedziano: „musisz ocalić swe życie”, abym mógł żyć, musiałbym twoje ocalić…” Fragment

Ajax

Sofokles

Ajax to dramat Sofoklesa, największego obok Ajschylosa i Eurypidesa tragika starożytnej Grecji.   Wielki wojownik Achilles ginie w bitwie. Jako człowiek, którego można teraz uważać za największego greckiego wojownika, Ajax jest przekonany, że powinien otrzymać zbroję Achillesa. Jednak dwaj królowie, Agamemnon i Menelaos, przyznają ją Odyseuszowi. Ajax wpada w furię i postanawia ich zabić.  

Akropolis

Stanisław Wyspiański

„Akropolis” to dramat Stanisława Wyspiańskiego. Wydarzenia dramatu rozpoczynają się o północy, po zakończeniu nabożeństwa rezurekcyjnego w katedrze wawelskiej i trwają do świtu pierwszego dnia Wielkanocy. Dramat „Akropolis” był efektem fascynacji Wyspiańskiego Wawelem jako miejscem symbolicznym, skupiającym w sobie nie tylko istotę polskiej historii i kultury, ale też cywilizacji europejskiej, miejscem łączącym tradycje biblijne i antyczne. Akropolis nie jest dramatem we właściwym tego słowa znaczeniu, lecz poematem scenicznym o paru wątkach, zbiegających się w całość wysoce nowatorską i prekursorską.

Akropolis. Dramat w czterech aktach

Stanisław Wyspiański

Wydarzenia dramatu rozgrywają się w trakcie świąt Wielkiej Nocy w katedrze wawelskiej. Ożywione posągi, dekorujące dotychczas katedrę, wyrażają swoją pewność co do istnienia rezurekcji biologicznej oraz wyższości życia nad śmiercią. Dramat uznawany jest za ideową kontynuację Wesela oraz Wyzwolenia. Łączy polską tradycję z mitologią grecką, która od najmłodszych lat stanowiła fascynację autora.

Akt twórczy jako mimesis. "Dziś są moje urodziny" - ostatni spektakl Tadeusza Kantora

Marek Pieniążek

Monografia ostatniego, nieukończonego spektaklu twórcy Cricot 2. W oparciu o niepublikowane dotąd źródła (zarejestrowane na taśmach wideo próby spektaklu, rękopisy Tadeusza Kantora, rysunki itp.) autor odtwarza proces powstawania przedstawienia, przerwany przez śmierć reżysera. Interpretacje koncentrują się tu wokół cząstkowych ujawnień dzieła, mających miejsce za życia artysty. Książka składa się z sześciu rozdziałów przybliżających skomplikowane zależności między artystą-autorem i dziełem „w toku”. Proces tworzenia inscenizacji „Urodzin” jest ujmowany jako wysiłek poszukiwania pamięciowych śladów i ich powtarzania w scenicznej reprezentacji, a rola Tadeusza Kantora – jako demiurga, który kulminuje i przekracza postawy przyjmowane przez siebie w poprzednich przedstawieniach Teatru Śmierci.

Aktorzy polskich publicznych teatrów dramatycznych. Studium socjologiczne

Emilia Zimnica-Kuzioła

Książka stanowi socjologiczne studium dotyczące aktorów polskich publicznych teatrów dramatycznych i zawiera analizę wielu aspektów profesji aktorskiej. Ramy czasowe publikacji obejmują okres ostatnich 30 lat (od transformacji ustrojowej w 1989 roku do chwili obecnej). Jednak dla pełnego obrazu autorka nawiązuje do dziejów polskiego teatru, by na ich tle ukazać zmianę społecznego statusu aktorstwa. Monografia jest kierowana zarówno do socjologów, teatrologów, kulturoznawców, jak i szerokiego grona czytelników zainteresowanych społecznym kontekstem teatru. * Publikacja wraz z wcześniejszą książką tej samej autorki (Społeczny świat teatru. Areny polskich publicznych teatrów dramatycznych) stanowi łącznie wyjątkowe i unikalne w Polsce przedsięwzięcie wydawnicze. Nikt wcześniej nie przeprowadził bowiem tak wszechstronnej i pogłębionej analizy środowiska aktorów w Polsce. Z recenzji prof. Przemysława Kisiela

Alkestis

Eurypides

Alkestis to dramat Eurypidesa, największego obok Ajschylosa i Sofoklesa tragika starożytnej Grecji.   Alkestis to jedno z najbardziej wzruszających dzieł greckiej tragedii.  Dramat Eurypidesa to nie tylko doskonały przykład greckiej sztuki dramatycznej, ale również opowieść o miłości, poświęceniu i odwadze, która porusza serca czytelników. Alkestis to piękna historia o tym, jak ludzie potrafią kochać i poświęcać się dla swoich najbliższych, ale również o tym, że miłość i przyjaźń są w stanie przetrwać nawet najtrudniejsze chwile. Jeśli szukasz wspaniałej lektury, która poruszy Twoje serce i pobudzi Twoją wyobraźnię, to Alkestis Eurypidesa jest książką, którą zdecydowanie powinieneś przeczytać.

Alls Well That Ends Well

William Shakespeare

This is the story of a simple girl Helena without titles and inheritance. She is the daughter of a talented but poor healer. After the death of her father, the girl becomes a pupil of the Countess of Roussillon. She falls in love with the son of her benefactress Bertram, but he does not want to look at her either, for him only the wealth and high origin is important. To win the favor of her lover, Helen goes to Paris to cure the sick king of France with her fathers recipes.

Anarchia i francuski teatr sprzeciwu społecznego 1880-1914. Antologia przekładów

Tomasz Kaczmarek

 Książka nie jest historycznym ujęciem anarchizmu, lecz ukazanie, jak literatura francuska ‒ zwłaszcza dramat ‒ odzwierciedlała czasy, w których anarchizm przeżywał swój największy rozkwit nad Sekwaną na przełomie XIX i XX w. Zawiera część spuścizny teatru sprzeciwu społecznego, który we Francji został odkryty dopiero pod koniec XX w. Ówcześni dramatopisarze sięgając po groteskę i konwencję gatunkową farsy, antycypując przy tym ekspresjonizm, teatr epicki i agitprop, ośmieszali przede wszystkim władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, kierujące się jedynie własnym interesem. Nie oszczędzali też dziennikarzy, wojskowych i duchowieństwa. Piszące wówczas kobiety zwalczają również władzę mężczyzn, kładąc podwaliny pod teatr feministyczny. Wybór utworów podyktowany był kryteriami atrakcyjności i aktualności, bo choć napisane zostały zgoła 100 lat temu i dzisiaj mogą, dzięki swojej uniwersalności, bawić, ale i straszyć. Lektura może również zainteresować historyka, który odnajdzie w nich atmosferę panującą w owych „gorących” czasach.

André de Lorde et son théâtre de la peur

Tomasz Kaczmarek

Mais comment l’auteur peut-il être sûr que sa pièce effrayera le public ? Il juge tout simplement l’effet qu’elle produira sur les autres par l’effet qu’elle produit sur lui-même. Un sujet se présente à mon esprit : je ne sais pas du tout pourquoi tous les détails horribles s’imposent à moi aussitôt, avec une hâte presque instantanée : je suis ému, impressionné, terrorisé ; j’en conclus que les autres le seront aussi. Il y a des sujets si effrayants que je n’ai pas osé les mettre à la scène, parce que d’autres sujets, que je n’avais pas trouvés terribles, avaient par trop épouvanté les spectateurs.  Une comparaison me vient : elle est peut-être trop familière, mais son exactitude excuse sa familiarité. Les pharmaciens sont arrivés à condenser de fortes doses de médicaments très violents dans certains « comprimés » d’un tout petit volume, faciles à absorber : de même, je m’efforce de fabriquer des « comprimés de terreur ». André de Lorde

Androcles and the Lion

George Bernard Shaw

“Androcles and the Lion” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Androcles and the Lion is a play written by George Bernard Shaw. The play is Shaw's retelling of the tale of Androcles, a slave who is saved by the requiting mercy of a lion. In the play, Shaw portrays Androcles to be one of the many Christians being led to the Colosseum for torture. Characters in the play exemplify several themes and takes on both modern and supposed early Christianity, including the cultural clash between Jesus' teachings and traditional Roman values.  

Andromache

Eurypides

Andromache to dramat Eurypidesa, największego obok Ajschylosa i Sofoklesa tragika starożytnej Grecji.   Andromacha Eurypidesa to niezwykła tragedia, która porusza ważne tematy takie jak miłość, zdrada, honor oraz przemoc wobec kobiet. Historia opowiada o losach żony trojańskiego wojownika Hektora, która zostaje schwytana przez greckiego króla Pyrrusa i staje przed trudnym wyborem między miłością a lojalnością. Praca Eurypidesa to nie tylko doskonały przykład greckiej sztuki dramatycznej, ale również niesamowita opowieść o emocjach, relacjach międzyludzkich oraz trudnych decyzjach, które kształtują nasze życie. Dlatego też, jeśli interesujesz się historią, literaturą lub po prostu chcesz przeżyć wspaniałą przygodę czytelniczą, to Andromacha Eurypidesa jest książką, którą koniecznie powinieneś przeczytać.

Ankoku butō Hijikaty Tatsumiego teatr ciała-w-kryzysie

Katarzyna Julia Pastuszak

Książka Ankoku butō Hijikaty Tatsumiego - teatr ciała-w-kryzysie prezentuje się jako wyjątkowe pod każdym względem, wnikliwe studium ankoku butō (dosł. taniec ciemności) Hijikaty Tatsumiego, wielkiego japońskiego artysty i protoplasty nowatorskiego gatunku sztuki, jakim jest butō. Stanowi ona jednocześnie niezwykle cenne kompendium wiedzy na temat genezy, rozwoju i obecnej kondycji tego wielonurtowego, złożonego zjawiska, którym fascynuje się cały współczesny świat tańca. [dr hab. Beata Kubiak Ho-Chi] Dr Katarzyna Pastuszak - teatrolog, tłumacz, tancerka/performerka, współtwórczyni Teatru Amareya, kurator Gdańskiego Festiwalu Tańca (Klub Żak). Ukończyła Skandynawistykę (UG) i Wiedzę o Teatrze (Akademia Teatralna, Warszawa) oraz Filologiczne Studium Doktoranckie UG (tytuł doktoratu „Ankoku butō Hijikaty Tatsumiego – teatr ciała-w-kryzysie”, 2010). Członek CID (International Dance Council), Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, Rady Kultury Prezydenta Miasta Gdańska. W latach 2003-2007 realizowała w Klubie Żak Festiwal Tańca Butō. W 2010 wraz z Teatrem Amareya założyła Gdańską Szkołę Butō działającą przy Klubie Winda - Gdański Archipelag Kultury, gdzie prowadzi warsztaty i wykłady dotyczące butō. Prowadzi gościnne wykłady i warsztaty także na UG, ASP-Gdańsk, za granicą (Norwegia, Rosja, Japonia i in.). Występowała we wszystkich grupowych produkcjach Teatru Amareya 2003-2014 oraz w projektach z twórcami zagranicznymi – np. Dream Regime z Gekidan Kaitaisha z Tokio pokazywany w Polsce i Japonii (2007-2011), Caravan Project z Ang Gey Pin (2008), Ten ku Youran z Daisuke Yoshimoto (2006), Mandala życia i śmierci w reżyserii Atsushiego Takenouchiego (2005). W lutym 2011 razem z Teatrem Amareya występowała na scenie Morishita Studio - Tokio, w ramach projektu Dream Regime Project organizowanego przez Gekidan Kaitaisha. W lipcu 2014 autorski spektakl Nomadka w reżyserii Katarzyny Pastuszak zostanie zaprezentowany w Tokio na festiwalu Theatre X International Dance Theatre Festival. Autorka tłumaczeń zawartych w publikacji pod redakcją Jadwigi Majewskiej pt. Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym (Ha!art, Kraków 2013).