Znachor. Profesor Wilczur. Powieść-film

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Powieść Znachor Tadeusza Dołęgi-Mostowicza była przenoszona na ekran trzykrotnie. Najnowsza adaptacja filmowa została zrealizowana w 2022 r. przez Michała Gazdę i będzie miała premierę w Netflixie w drugiej połowie 2023 r. W oczekiwaniu na dzień premiery oddajemy do rąk czytelników tekst powieści Znachor wraz z jej kontynuacją zawartą w utworze Profesor Wilczur. To jedyne wydanie, dzięki któremu można poznać całość losów renomowanego warszawskiego chirurga, profesora Rafała Wilczura. W ekranizacji Netflixa w roli profesora ujrzymy Leszka Lichotę.

Zrękowiny

Iwona Surmik

Opowiadanie o Kyrze, która wyrosła z krnąbrnej i rezolutnej dziewczynki w bardzo ponętną kobietę z mocnym charakterem. Znudzona troskliwą opieką matki i narzeczonego opuszcza dwór i usiłuje odetchnąć w dzikim lesie. Niestety, wpada w tarapaty. Na ratunek przybywa jej Morgan - komendant z miasteczka, które opuściła w dzieciństwie.

Zwierciadło morza

Joseph Conrad

Wydane po raz pierwszy w 1906 r. Zwierciadło morza było pierwszym z dwóch autobiograficznych wspomnień Josepha Conrada. Jak podaje sam autor: Usiłowałem tu odsłonić z bezpośredniością ostatniej spowiedzi, jaki był mój związek z morzem, który zaczął się tajemniczo jak każda wielka namiętność zesłana na śmiertelnych przez niezbadanych bogów, rozwijał się nieodparcie wbrew zasadom zdrowego rozsądku, wytrzymując próbę straconych złudzeń i przezwyciężając rozczarowanie, co się czai w każdym dniu czynnego życia; trwał dalej wśród miłosnych rozkoszy i miłosnych mąk, pełen uniesienia, lecz próżen złudzeń, bez goryczy i bez skarg, od pierwszej chwili aż do ostatniej.

Zwierzenia Arsenea Lupina

Maurice Leblanc

Zbiór opowiadań połączony postacią głównego bohatera. Opowiadania, ułożone chronologicznie, przybliżają czytelnikowi postać głównego bohatera. Są swoistą kroniką jego życia, studium złożonego charakteru i wyjaśnieniem przyczyn zachowania ulubionego włamywacza Francji.

Zwycięstwo

Joseph Conrad

Zwycięstwo to powieść psychologiczna Josepha Conrada opublikowana po raz pierwszy w 1915 r., dzięki której Conrad zdobył popularność na świecie. Opowiada o wydarzeniach z życia Axela Heysta, wychowywanego w Londynie przez owdowiałego ojca, szwedzkiego filozofa. Atmosfera w domu Heysta, przesycona bezwzględnym dążeniem ojca do prawdy i pesymistycznym spojrzeniem na ludzkość, wypacza jego umysł. Po śmierci ojca Heyst opuszcza Anglię i zamieszkuje na tropikalnej wyspie.

Zwycięzca

Jerzy Żuławski

 "Miałże powiedzieć tej tak wierzącej dziewczynie o tym, do czego po długiej walce zaledwie sam się śmiał przyznać przed sobą i co jeszcze od starego serca wszelkimi siłami odpychał? Miałże jej powiedzieć, że on, arcykapłan, stróż Prawdy i Tajemnicy, ostatni z odwiecznego i wygasającego już na nim kapłanów rodu, on — przodownik wszystkiego ludu, mieszkającego na północnym brzegu Wielkiego Morza, hen daleko na wschód poza śnieżnym szczytem zionącego ogniem Otamora, przy Ciepłych Stawach, najstarszej księżycowej osadzie, i dalej poza Przesmykiem na zachód i na północ, aż po Stare Źródła, którędy droga w Kraj Biegunowy wiedzie i kędy przed wiekami pono pierwszy raz błogosławioną naftę odkryto — miałże powiedzieć on, który całe długie życie szanował i przykazywał wierzyć w przyjście Zwycięzcy: że teraz, kiedy doniesiono mu, iż przyszedł zaprawdę, on przestał wierzyć, że miał przyjść w ogóle?" [FRAGMENT]

Zwycięzcy bieguna. Powieść fantastyczna

Edmund Jezierski

Znany magnat organizuje wyprawę na, tajemniczy dotychczas, biegun północny. Sam pomysł określany jest jako magnacki "wymysł", który narazi kraj na straty finansowe i śmieszność. Pod szczególną wątpliwość opinii ludu zostają również poddane tajemnicze koneksje pomiędzy magnatem, a chłopakiem z nizin społecznych, który ma poprowadzić wyprawę na tak olbrzymią skalę. Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.

Życie i przygody Nicholasa Nickleby tom 1

Charles Dickens

Nicholas jest szczęśliwym i beztroskim chłopcem, który wraz z rodziną wiedzie dostatnie życie. Niestety, gdy umiera jego ojciec, bohater musi szybko dorosnąć, by utrzymać najbliższych. Zwraca się o pomoc do wuja Ralfa z Londynu, który załatwia mu posadę w szkole. Nicholas z całą rodziną przeprowadza się do stolicy Anglii i rozpoczyna pracę. Okazuje się jednak, że wuj nie zamierza pomagać swoim krewnym bezinteresownie, a dziewiętnastowieczny system szkolnictwa jest opresyjny nie tylko wobec uczniów, ale również wobec początkującego nauczyciela. Na kanwie książki w 1985 r. powstał australijski film animowany, a w 2002 r. premierę miała jej ekranizacja filmowa z udziałem . Anne Hathaway (oba obrazy nosiły tytuł "Nicholas Nickleby").

Życie i przygody Nicholasa Nickleby tom 2

Charles Dickens

Gdy umiera ojciec Nicholasa, na chłopaka spada odpowiedzialność za utrzymanie rodziny. Bohater nawiązuje kontakt z ekscentrycznym wujem, sprowadza się z bliskimi do Londynu i rozpoczyna pracę w szkole. Dziewiętnastowieczne brytyjskie mieszczaństwo nie jest jednak wspierającym środowiskiem dla osób w gorszej sytuacji finansowej. Powieść napisana w charakterystyczną dla Dickensa mieszanką czułości i ironicznego dystansu. Moralitet miesza się tu z romansem, a pozytywistyczna refleksja z sensacyjnymi przygodami. W filmowej adaptacji książki z 2002 r. wystąpiła Anne Hathaway, zaś w 1985 r. na jej podstawie powstał australijski film animowany.

Życie nie pozwala unikać wzruszeń

Agnieszka Świrniak

"Albowiem to, w co wpatrywałam się z osłupieniem godnym żony Lota, okazało się... trupem. Trupem na urlopie! Znaczy nie trup był na urlopie. Tylko na moim. Trup był na moim urlopie. Litości! Umieranie na urlopie zagranicznych policjantów powinno być zakazane prawem!". Klara Poirot - jak przystało na policjantkę, a do tego szefową grupy operacyjnej - to twarda kobieta! Zarówno w pracy, jak i w życiu osobistym. To, co wydarzyło się podczas akcji przeciwko grupie neonazistów, zszargało jednak nawet jej nerwy. Przymusowy urlop postanawia spędzić w Paryżu, u przyrodniej siostry-arystokratki. Niestety, tam również nie jest dane zaznać jej spokoju. Na przyjęciu powitalnym przyczepia się do niej nieznośny prezenter-podrywacz. I gdy wydaje jej się, że gorzej już być nie może, pod drzwiami do mieszkania czeka na nią makabryczne znalezisko. W powieści można odnaleźć wiele nawiązań do popularnej postaci Herkulesa Poirota. Kontynuacja książki "Życie nie lubi porządku". Idealna lektura dla miłośników Agathy Christie.

Żyd wieczny tułacz

Eugene Sue

Żyd Wieczny Tułacz (Ahaswerus, Aswerus) legendarna postać Żyda, który miał znieważyć czynnie Chrystusa idącego z krzyżem na Golgotę, za co został ukarany wieczną tułaczką po świecie. Legenda przyjmowała różne postacie. Najdawniejsza legenda odnosi się do człowieka, który nie mógł stracić życia, ponieważ zgubił śmierć. Błądzi w nieskończoność, oglądając troski i radości innych ludzi, sam skazany na wieczną kontemplację w oczekiwaniu końca świata. W 1228 roku legenda rozwinęła się dzięki relacji benedyktyna, Matthieu Pârisa, zapisanej przez niego na podstawie wypowiedzi armeńskiego biskupa przebywającego z wizytą w klasztorze. Biskup opowiedział o tym, że w czasie drogi krzyżowej odźwierny Poncjusza Piłata, Rzymianin imieniem Cartaphilus, popchnął Chrystusa i spytał go, dlaczego się zatrzymuje. Chrystus miał odpowiedzieć: Idę jak jest zapisane, niebawem odpocznę, ale ty będziesz wędrował aż do mojego powrotu. Biskup miał gościć przy swoim stole i rozmawiać z Cartaphilusem, który na chrzcie przybrał imię Józef. W XVII wieku legenda była już powszechnie znana w całej Europie. Wieczny tułacz był wówczas najczęściej żydowskim szewcem o imieniu Ahaswerus. Widziano go w Czechach, Austrii i Hiszpanii. Pojawił się wtedy anonimowy list (opublikowany po raz pierwszy w 1602 roku jako Kurtze Beschreibung und Erzehlung von einem Juden mit Namen Ahasverus) zawierający jakoby wypowiedź niemieckiego biskupa, Paula von Eitzena. Miał on w młodości spotkać Ahaswerusa w kościele w Hamburgu i rozmawiać z nim po mszy. W liście nacisk położony jest nie na czynną zniewagę Chrystusa, lecz na karę wiecznej tułaczki i nawrócenie. Doniesienia o spotkaniu z wiecznym tułaczem pojawiają się przez wieki XVII, XVIII i XIX. Dotyczą całej Europy. Ostatnim, który spotkał Ahaswerusa (w 1868 roku), miał być amerykański mormon z Salt Lake City. Popularna cały czas legenda, szczególnie żywe zainteresowanie wzbudzała w okresie romantyzmu i na początku XX wieku, a także w naszych czasach. Badanie legendy wskazuje na jej złożoność i trwałość pewnych stałych danych, co otwiera szerokie możliwości prowadzenia studiów porównawczych z zakresu socjologii religii, psychologii jednostek i społeczeństw i ich stosunku do tajemnicy czasu. (za Wikipedią).

Żydzi z Jb i inne opowiadania

Hans Heinz Ewers

Hans Heinz Ewers to niemiecki pisarz znany głównie jako autor horroru i powieści grozy. Jego proza cieszyła się największą popularnością w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku, a kilka jego powieści zostało zekranizowanych. Niestety ze względów politycznych większość jego dzieł została zakazana, a sam autor został zapomniany. Do jego najpopularniejszych dzieł należą między innymi Opętani, Dama Tyfusowa oraz Żydzi z Jb.

Żywe kamienie

Wacław Berent

Akcja wydanej w 1918 roku powieści Wacława Berenta Żywe kamienie rozgrywa się na przełomie XIII i XIV wieku. Opowiada o średniowiecznych wędrownych artystach, których przybycie zmieniło oblicze miasta całkowicie pogrążonego w marazmie. Historia przedstawia zmierzch średniowiecznej kultury teokracji. Utrzymana w duchu Młodej Polski rozprawia na temat znaczenia sztuki i artysty oraz ich posłannictwie.