Pies na diecie BARF. Zdrowe i naturalne jedzenie dla Twojego pupila

Małgorzata Olejnik

Wywiad z Autorką w magazynie "Rynek zoologiczny" Jak karmić psa? Naturalnie! Dawno, dawno temu, gdy Twój pies był jeszcze wilkiem, śmiało przemierzającym świat na swych silnych łapach, nie istniały fabryki psiej karmy. Nie było tych wszystkich suszonych, dosmaczonych, zbilansowanych sztucznych kulek, pastylek i kostkokształtnych wyrobów mięsopodobnych. Istniało za to prawdziwe, surowe mięso, twarde kości kryjące smakowity, wartościowy szpik, warzywa i inne pokarmy, dostępne na każde kłapnięcie pyska. Zaraz, zaraz... Czyżby dziś już ich nie było? Czy nasze psy skazane są na dożywocie miski z komercyjną karmą? BARF, czyli „biologicznie odpowiednia surowa dieta”, zaproponowana przez australijskiego weterynarza Iana Billinghursta, zyskuje coraz większe uznanie wśród właścicieli psów na całym świecie. Zauważają oni niezwykle pozytywne efekty zamiany „karmy” na naturalne, dostosowane do potrzeb psa jedzenie. Poprawa zdrowia i samopoczucia pupila, piękna sierść, czyste zęby — to tylko kilka korzyści z przejścia na dietę BARF. Jeśli dodać do tego redukcję kosztów utrzymania zwierzaka... warto się nad tym zastanowić. Zwłaszcza że — jak udowadnia autorka tego pierwszego polskiego poradnika BARF — żywienie według założeń tej diety wcale nie jest trudne.

Pies w domu. Instrukcja obsługi

Barbara Sieradzan

,,Pies w domu" to poradnik o tym, jak się dog-adać z psem, jak być jego prawdziwym opiekunem – dającym mu poczucie bezpieczeństwa i otaczającym go miłością. Pies – najlepszy przyjaciel człowieka. Kocha bezwarunkowo: nieważne, czy jesteś gruby czy chudy, jaki masz samochód w garażu, ile zarabiasz, jakie masz dyplomy. Za każdym razem cieszy się na twój widok tak, jakby nie widział cię lata. Do szczęścia potrzebuje pełnej miski, ciepłego dachu nad głową, patyka do zabawy i… ciebie – odpowiedzialnego i kochającego opiekuna.   Pies nie siądzie na komendę, jeśli go tego nie nauczysz. Nie będzie przychodził na zawołanie, gdy go odpowiednio nie zmotywujesz. Pogryzie meble i kapcie, jeśli nie zapewnisz mu zajęcia. I z pewnością przekopie cały ogródek, kiedy dopadnie go nuda. Zanim zaczniesz czegokolwiek od niego wymagać, musisz go poznać, zrozumieć i wyszkolić, okazując przy tym cierpliwość i konsekwencję. Ta książka Ci w tym pomoże. BARBARA SIERADZAN od ponad 20 lat wiąże pracę zawodową i zainteresowania ze zwierzętami. Przeszła szereg szkoleń z zakresu ich behawioru. Współpracowała z miesięcznikiem „Mój Pies”, potem „Przyjaciel Pies”. W miesięczniku „Kocie Sprawy” publikowała cykle opowiadań satyrycznych Między nami kocurami i reportażowych Koty warszawskiego zoo i Koty krakowskiego zoo, prowadziła też stałą rubrykę Lekarz weterynarii. Prywatnie opiekuje się i przyjaźni z yorshire terrierką Biuteks i dwoma rudymi kocurami. Twierdzi, że wychowała się po trosze w wilczym gnieździe i kiedyś mogła być psem, ale krnąbrnym – na pewno nie podawała łapy na żądanie.

Przyjaźń na dwie ręce i cztery łapy. Jak wychować szczeniaka na miłego, mądrego i zrównoważonego psa

Agnieszka Ornatowska, Ewa Pikulska

Zanim w Twoim życiu pojawi się pies... ...zastanów się, dlaczego chcesz go zaprosić do swojego domu. I jeśli Twoja odpowiedź brzmi: pragnę mieć psa przyjaciela, psa towarzysza, z którym stworzę prawdziwą więź opartą na wzajemnym zrozumieniu, szacunku i miłości - to tak, ten poradnik jest dla Ciebie! Autorki napisały go z myślą o osobach pragnących wychować szczenię na fajnego psiaka. Takiego, z którym przyjemnie jest się wybrać na długi spacer i do którego można się z radością przytulić. A przede wszystkim - z którym można zbudować prawdziwą, głęboką ludzko-psią relację i cieszyć się nią przez całe wspólne życie. Z książki dowiesz się między innymi: Jak pies odbiera i rozumie świat Jak się przygotować na przyjęcie szczenięcia Jakie zasady powinny obowiązywać w psim domu Jak prawidłowo budować relację człowiek - pies Jakie problemy mogą się w tej relacji pojawić i jak sobie z nimi radzić

Psy i my

Alexandra Horowitz

Alexandra Horowitz, autorka bestellerowego poradnika Oczami psami, powraca z kolejnym tytułem. Tym razem znana badaczka i popularyzatorka wiedzy o psach przygląda się relacji pies człowiek. W najnowszej książce Horowitz uświadamia, poucza i przybliża nam świat naszych najwierniejszych towarzyszy. Jak ludzie zmieniają się przez relacje z psami? Kiedy podjęliśmy decyzję o udomowieniu psów, nieświadomie nadaliśmy nowy kierunek rozwojowi naszego gatunku. Decydując się na adopcję i wychowanie psów, decydujemy się na wyprowadzanie, karmienie i opiekowanie się nimi. Wszystko to sprawia, że po latach wspólnego życia, stajemy się zupełnie kimś innym. W Psy i my Horowitz przygląda się wszystkim aspektom tej wyjątkowej międzygatunkowej relacji. Sięgając po badania na temat psów oraz interakcji pies-człowiek, stara się zrozumieć złożoność zjawiska, które wpływa na obydwie strony. Analizując ten związek na poziomie indywidualnym i społecznym, autorka po raz kolejny pozwala nam jeszcze lepiej zrozumieć psy.

Psy rasowe

Anna Biziorek

Książka "Psy rasowe" opisuje osiemdziesiąt wybranych ras psów domowych. Opowiada ona, jakie cechy przodków odziedziczyli dzisiejsi przedstawiciele rasy oraz jakie mają wymagania. To znakomity przewodnik dla osób, które wybierają psa, a także nieprzebrane źródło informacji dla tych, którzy chcą się dowiedzieć czegoś więcej o swoich pupilach.

Psy rasowe

Izabela Przeczek

Album Psy rasowe nie tylko pokazuje urodę i wdzięk czworonogów pochodzących z różnych stron świata, lecz zawiera także wiele ciekawych informacji o psich zwyczajach, potrzebach, wymaganiach, zmysłach oraz talentach, dzięki którym mogą przysłużyć się człowiekowi. Zawarte w nim opisy budowy ciała oraz chorób, na które najczęściej zapadają poszczególne rasy pozwolą lepiej zrozumieć i szybciej rozpoznać psie dolegliwości. To podróż do fascynującego świata zwierząt i doskonała propozycja dla osób, które zastanawiają się nad wyborem psa, a także dla tych, którzy chcieliby dowiedzieć się czegoś więcej o swoich pupilach.

Psy rasowe. Wybór, opieka, rasy

Anna Iglikowska

Książka Psy rasowe opisuje osiemdziesiąt wybranych ras psów domowych. Opowiada ona, jakie cechy przodków odziedziczyli dzisiejsi przedstawiciele rasy oraz jakie mają wymagania. To znakomity przewodnik dla osób, które wybierają psa, a także nieprzebrane źródło informacji dla tych, którzy chcą się dowiedzieć czegoś więcej o swoich pupilach.

Psy są dla ludzi, a ludzie dla psów, czyli jak pracować z psami w schronisku

Sławomir Prochocki

Z warszawskiego Schroniska na Paluchu po siedmiu latach wolontariatu zostałem wyrzucony pod fałszywym pretekstem "godzenia w dobre imię schroniska", zaś w istocie za to, że broniłem przed uśpieniem psa, których gryzł wszystkich oprócz mnie. Benito, bo o nim tu mowa, to pies, który faktycznie pogryzł kilku swoich wolontariuszy z grupy Pomarańczowi tak mocno, że reszta bała się go panicznie i wnioskowała o uśpienie psa. A był w istocie zwykłym psem, którego wystarczało nie wkurzać, by wszystko było w porządku. Cztery lata bawiłem się z tym psiakiem, chodziłem na spacery, do weterynarza, sam wykonywałem przy nim drobne zabiegi weterynaryjne, grzebałem w misce, gdy jadł, zabierałem mu zabawki i nigdy nawet na mnie warknął. Jednak właściwie postępowanie z tym psem było ponad siły i rozum jego wolontariuszy. Moim zdaniem wskutek lenistwa, tchórzostwa i niechlujstwa schroniskowych behawiorystek zaniedbano szkolenie ludzi i terapię psa, który źle znosił schronisko i to doprowadziło do pogryzień. Gdy o tym napisałem, dyrektor Strzelczyk wyrzucił mnie z wolontariatu, naruszając moje konstytucyjne prawo do swobody wypowiedzi. Dlatego generalnie nie lubię pracować z ludźmi. Bo źle mi się współpracuje z tchórzami, zakompleksionymi szujami, głupcami, ludźmi z zawiści podkładającymi świnię lub rozpowszechniającymi bzdurne plotki. A taka jest większość naszego podłego gatunku. To film pokazujący, jakim "groźnym" psem był Benito. Bawiłem się z tym psem cztery lata, a nigdy na mnie nie warknął. Jego wolontariusze popełniali przy nim kardynalne błędy, na przykład gdy nie przepracowawszy z nim obrony zasobów pozwolili, by zabrał do boksu piłkę, której potem zaczął przed nimi bronić i nie wpuścił ich do boksu. Wejść trzeba było koniecznie - była zima, trzeba było ubrać psa w kubrak, bo był chudy i bardzo źle znosił mrozy. Poprosili mnie o pomoc, wyprowadziłem psa z boksu i można go było ubrać w kamizelkę. A nie był to pies, którym się stale opiekowałem, po prostu się lubiliśmy. I tacy "wolontariusze" decydowali potem o losie psa i jego prawie do życia. Wciąż zajmuję się tylko psami w schroniskach, w najtrudniejszym dla nich środowisku, gdzie poddawane są nieustannemu stresowi. Ludzie zazwyczaj nie orientują się, że pies w schronisku zachowuje się z reguły inaczej, niż w domu, jest bardziej nerwowy, podekscytowany, skłonny do zachowań agresywnych lub lękowych. Zwierzęta są tutaj tak naprawdę same, bo nawet jeśli przebywam z nimi godzinę dziennie trzy razy w tygodniu, to (uwzględniając obecność innych wolontariuszy) 90% czasu spędzają w samotności, pozbawione kontaktu z ludźmi, w ciasnym boksie. Zdarza się, że permanentny stres, jakiemu są poddawane, powoduje eskalację zachowań agresywnych, co z kolei wzbudza w ludziach strach i takie psy stają się jeszcze bardziej osamotnione i izolowane. To dodatnie sprzężenie zwrotne - im gorzej, tym gorzej. Równię pochyłą i zjazd może przerwać tylko kontakt z człowiekiem, który zaakceptuje ryzyko pogryzienia i zbliży się z takim psiakiem. Mam do tego smykałkę, wiem, bo nie natrafiłem jeszcze na psa, z którym bym się nie zaprzyjaźnił. A w moim twardym sercu ma swoje miejsce również i te ponad 50 psów, które pozostawiły głębokie ślady na moich rękach i nogach, ślady po ich zębach i moich błędach. Ta książka przeznaczona jest głównie dla takich ludzi jak ja - ludzi zajmujących się psami w schroniskach, również tymi psami, do których nikt inny nie chce się zbliżyć, których ludzie się boją i racjonalizując własne tchórzostwo mówią o psie, że jest "nieprzewidywalny", "szalony", "fałszywy". Przez 9 lat intensywnego wolontariatu (3-4 dni w tygodniu po 5-6 godzin) napatrzyłem się na psy, ale też i na ludzi, głupich, zakompleksionych, niczego się nie uczących. Często, mimo długiego stażu w wolontariacie, wciąż nie rozumiejących jak działają psy, nie wiedzących, co sprawia psiakom radość, a co powoduje stres. W dodatku tacy "eksperci" najczęściej są przekonani o własnej nieomylności i bezmyślnie strofują świeżych wolontariuszy, wpychając im do głowy brednie i idiotyzmy. Dlatego też napisałem tę książkę - by ci nie skażeni jeszcze głupotą i arogancją poznali inny punkt widzenia i inną opinię. Niemal każdy pies potrafi ugryźć człowieka, to tylko kwestia sytuacji, motywacji i emocji psa. Używając w książce określenia "agresywny pies" mam w istocie na myśli psy, które gryzą łatwiej i częściej, niż inne. Czasem wykazują agresję ofensywną, potrafią same doskoczyć do człowieka i wbić zęby w łydkę czy ramię, czasem gryzą, gdy wejdziecie na ich teren, czy naruszycie strefę ich osobistego komfortu. Gryzą, gdy skumulują stres, gdy się przestraszą, bo chcą, byście sobie poszli w siną dal. Gryzą łatwo i mocno, bo się boją lub nauczyły się, że agresja to uniwersalny klucz do pozbycia się sytuacji stresowej wywołanej głupim zachowaniem człowieka. Gryzą, bo uznały, że słabsze sygnały zawodzą i dopiero ugryzienie spowoduje rezultat, który chciały osiągnąć. Gryzą, bo wskutek ludzkiej bezmyślności i niewiedzy dowiedziały się, że gryzienie to jedyny sygnał zrozumiały dla człowieka. Aby odwrócić tę sytuację i sprawić, by psiak znowu postrzegał ludzi pozytywnie i przestał używać zębów tak chętnie i powszechnie, zawsze potrzebna jest ludzka praca. Najczęściej to nie jest trywialne zadanie - niestety o wiele łatwiejsze jest doprowadzenie psa do zachowań agresywnych, niż oduczenie go gryzienia. Jeżeli pies ugryzł człowieka choć raz, będzie mu łatwiej przełamać barierę agresywnego zachowania po raz drugi, trzeci itd. Jeśli gryzł wielokrotnie i dawało to mu ulgę, zaczyna traktować gryzienie jako środek do celu. Ugryzienie przyniosło psu korzyść - człowiek przestał mu dokuczać, przestał zabierać jedzenie czy zabawkę, uciekł z miejsca, z którego pies chciał go wygonić. W ten sposób psy uczą się gryźć. I naprawdę trudno ich tego oduczyć.